7,774 matches
-
Marie simți brusc nevoia să termine. - Brățara asta nu e a lui Aude, nu-i așa? Nici un răspuns. - Într-un fel sau altul, pînă la urmă tot am să aflu... Chantal Înălță capul și o privi cu atenție. Venise momentul mărturisirii. TÎnăra polițistă știa deja că nu avea să-i placă. - E a mea. I-am agățat talismanul de la botez al lui Aude. Nu mi-am dat seama că am pierdut-o. Micul Nico. Marie Închise ochii pe jumătate și Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
ca o aureolă pe mătasea fustei, lăsînd-o o clipă pe soția lui Yves să se confrunte cu evidența afirmațiilor ei. Alte două lacrimi se rostogoliră, iar vocea cu timbru grav a lui Chantal, inexpresivă, fără să opună rezistență, Își făcu mărturisirea aproape cu ușurare. - Am auzit zgomot de voci, era aproape ora trei, au trecut la cîțiva metri de noi, fără să ne vadă... Yves Îl ocăra pe Gildas... - L-a amenințat? - Da, șopti ea concentrată asupra a ceea ce Își amintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Îl hărțuia pe doctor cu Întrebările de ceva vreme. Yves nici măcar nu-și ridică privirea asupra soției lui cînd aceasta intră În birou, Însoțită de Marie. Lucas făcu un gest de enervare, veniseră taman cînd reușise să scoată de la doctor mărturisirea că se lăsase mituit de familia Kersaint. Chantal căzu ca din nori. - De ce ai făcut asta? Pérec se Întoarse agale spre soția lui și, privind-o cu detașare, vorbi cu o voce lipsită de inflexiuni, luîndu-i pe cei doi polițiști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
niciodată! - Gata, ajunge! Polițistul schiță o mișcare spre Marie. - Nu te Îngrijora pentru nepotul dumitale, el... Dar Marie nu mai era acolo. Mergea spre castelul familiei Kersaint. Ca să poată păstra un anume avans asupra lui Fersen, voia să știe dacă mărturisirea lui Pérec avea să fie confirmată de Arthus și de PM. Se Întreba pînă unde fuseseră În stare să meargă pentru a obține ce doreau. Senzația de dezgust pe care o simțise la jandarmerie Îi reveni. Deschise larg geamurile mașinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
În larg, Îngăimă el. - Ei bine, procedează ca și cum ucigașul ar fi complet țicnit, Morineau, Îi replică Lucas, maimuțărindu-l cu răutate pe tînărul jandarm. Apoi arătă spre Loïc. - Ce mai aștepți ca să-l duci la post? zbieră el. Să facă mărturisiri? Un violent curent de aer precedă intrarea lui Gwen În hotel, făcînd să zboare În trecere niște foi care se Învîrtejiră și căzură Împrăștiindu-se pe jos. Tocmai Își trecea mașinal mîna prin părul scurt și ciufulit Încercînd să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Un secret cumplit... - Un secret de care Yvonne se temea, fără doar și poate, să-l vadă dezvăluit, ceea ce ar explica faptul că a voit să scape de dumneata ... Dar cum a știut că Loïc avea să-ți facă acea mărturisire? Marie se gîndi pe dată la Gwenaëlle. 14 Cineva Îl văzuse pe Loïc urcînd la bordul ultimului bac la Brest, În ajun. Dar nimeni nu-l văzuse coborînd la Lands’en. Patul lui nu fusese desfăcut. Hotelul era pustiu. Biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
stînga, figura antetul spitalului din Brest. Scoase din plic niște foi acoperite cu un scris mărunt și chinuit, apoi se Îndreptă de spate, merse cu pas hotărît pînă la făcliile care străluceau lîngă altar și, fără urmă de șovăială, arse mărturisirea fiului ei. În timp ce foile se răsuceau În flăcări, avu sentimentul că-l răstignește. Toată noaptea, bărcile de pescuit brăzdaseră cei o sută cincizeci de kilometri de coastă, unele dintre ele ajungînd la mai multe mile depărtare de țărm, cu năvoadele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Întrebă Marie. - Tot ce știu e că nu a murit Înecată. Făcu o pauză spre a-și pregăti efectul. - Avea gîtul tăiat. Jumătate de oră mai tîrziu, Marie oprea mașina În fața SRPJ. Franck Caradec și adjuncții săi Încercaseră să stoarcă mărturisiri de la Yvonne Le Bihan. În zadar. - Cardiologul meu m-a internat la spital În ajun ca să fiu pregătită să efectuez un set de analize a doua zi, la prima oră, repetase ea. Am profitat că să-i dau binețe Mariei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Iar ea era fructul acestei legături? Încă de la naștere, maică-sa Îi inculcase ura pentru tot ce era Kersaint. Cum putea admite acum că ea, Gwen, făcea parte dintre ei? La fel ca Într-un joc de domino, consecințele acestei mărturisiri cădeau unele după altele, trezind În ea buimăceală, repulsie, mînie. Ronan, sub forța șocului, se apropiase de mama lui, care se rezemă de el. Yvonne Îi privi o clipă, o crispare de suferință trecu fugar peste chipul ei, se răsuci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
pustie doar biroul pus la dispoziția comandantului Fersen era luminat. Totuși el nu era acolo. Marie Îl convinsese, nu fără bătaie de cap, s-o lase pe ea s-o interogheze pe Gwen. Singură. Dacă aceasta avea să treacă la mărturisiri, n-avea să le facă În fața unui străin. De treizeci de minute erau acolo, iar tînăra polițistă Începea să se Îndoiască În mod cît se poate de serios că va izbuti să-i smulgă adevărul. - Mă obosești cu adevărul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
lui PM a fost să izbucnească În rîs - În materie de glume de prost gust, autorul anonimei era lipsit de delicatețe -, dar brusca paloare a tatălui său confirma conținutul scrisorii mai bine decît ar fi putut s-o facă niște mărturisiri. Unicul legatar al lui Arthus de Kersaint se simți cuprins de greață la ideea că fiica lui Yvonne Îi putea fi soră vitregă și, prin aceasta, În drept legitim de a reclama jumătate dintr-o moștenire pe care o rîvnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
a publicat cu succes În timpul Încarcerării În stabilimentul meu. Asta mi-a adus de altfel o excelentă notare și felicitările ministerului. Marie și Lucas cercetară dosarul, care nu le dezvălui mare lucru În plus. Arestat În flagrant delict, Ryan semnase mărturisirile, În două zile jurații Își dăduseră deja verdictul, la vremea respectivă justiția nu Încercase să afle mai mult. Lucas, nemaisuportînd să-l vadă pe director cum se delectează cu fizionomia Mariei, Își luă rapid rămas-bun. Dar omulețul, dornic să prelungească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
ceva ce-ar fi trebuit ascuns de ea. Nu am procedat deloc cinstit, domnilor. Este numai vina mea, adică a noastră. Sinele Mic: Mare idiot mai ești! Idiot ce sunt! Măcar dacă te-ai fi abținut să-i faci acele mărturisiri. Asta a declanșat totul. După aceea a urmat delirul... Din acel moment mi-a torționat creierii zi de zi și ceas de ceas. Vaca dracului! Păi cum să-i faci mărturisiri unei vaci. Ce înțelege ea, bovina? Unei vaci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
dacă te-ai fi abținut să-i faci acele mărturisiri. Asta a declanșat totul. După aceea a urmat delirul... Din acel moment mi-a torționat creierii zi de zi și ceas de ceas. Vaca dracului! Păi cum să-i faci mărturisiri unei vaci. Ce înțelege ea, bovina? Unei vaci nu ai ce să-i explici, pentru că nu înțelege nimic dincolo de apăsarea ugerelor ei; pricepe numai ce-o doare pe ea. Cum ai știut să taci timp de zece ani și deodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ai ce să-i explici, pentru că nu înțelege nimic dincolo de apăsarea ugerelor ei; pricepe numai ce-o doare pe ea. Cum ai știut să taci timp de zece ani și deodată te-a trăsnit taina confesiunii? Cum să-i faci mărturisiri unei vaci?! Și pentru ce? Doar pentru că așa a hotărât proasta cealaltă. În naivitatea ei, Philomena a crezut că asta ar putea schimba ceva. Masca: Eu cred că am făcut ceea ce trebuia făcut. Ajunsesem la o stare care nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
la o țigară, la asfințit; așa își îngropa timpul, pregătindu-l pentru ziua următoare. Și poveștile străbunicului erau atât de patetice și de vii, încât nu contrariau pe nimeni, nici măcar pe nevestele lui, care asistau cumva curioase și neputincioase la mărturisirile nepermise, dar pline de însuflețire. Soțiile vor fi fost de mult înmormântate și uitate, dar amintirea țiitoarei lui de-o viață era încă deosebit de vie și de puternică. O vedea foarte rar pe aleasa inimii lui, poate de câteva ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
forță de expresie rare, problematica esențială a cărții: relația dintre boală și iubire. Castorp intră sănătos în sanatoriu, doar pentru a-l însoți pe vărul său Ioachim; oare simpla întâlnire cu Clavdia Chauchat e menită să-i declanșeze boala? Simpla mărturisire și recunoaștere a sentimentului iubirii îl va putea ajuta pe Castorp să-și depășească boala? Și gândul ei posedat merge mai departe, socotind că nu numai iubirea refulată, alungată, împinsă în pivnițele subconștientului conține în ea premisele bolii, aceeași finalitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
făcând pauză după fiecare literă. Și palma lui de piatră a rămas dăltuită cu mesajul ei, în același loc unde se cuibăreau comod bilețele spre a fi citite către miezul nopții. Și el i-a strâns cu putere degetul, instrumentul mărturisirii ei, în semn că a înțeles, că totul a fost spus între ei. Era momentul să plece fiecare în direcția lui, precum albatroșii către întinderile nesfârșite ale mării, acum că a sosit din partea ei confirmarea și teama unei incertitudini spulberate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
spovedaniei corespundea cu desăvârșire spiritualității ei de duminică, atunci când apărea în fața părintelui invizibil din muntele confesionalului. Și reîncepea acel dialog expiator cu dumnezeirea, în care vocea lui de bariton pronunța malițios și deloc împăciuitor câte o sentință cu fiecare nouă mărturisire a ei. Preotul se pricepea să-i dea fiecărui enoriaș ce aștepta de la el. Cunoscând deja istoriile și profilul psihologic al fervenților săi, chiar dacă nu-i știa după nume, izbutea să le dea nivelul de confidență așteptat, iar gradientul păcatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
de sine. Te-am auzit cînd vorbeai cu Hana. Ah! Cît mă vor invidia... adăugă, jubilînd, Dakota. Nici măcar pe Hana n-ai luat-o. Noi singuri. Eu și tu. Perfect! Încetul cu încetul, se făcu lumină în capul puiandru-lui. Cumva, mărturisirea pe care i-o făcuse Hanei, cu o zi înainte, ajunsese la urechile lui Dakota. Creierul necopt al puiului percepuse plecarea lui Lupino ca pe o aventură la care ar fi fost păcat să nu ia parte. Dar cum ajunsese
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
care desenează pretutindeni, dedesubtul bolților, în interiorul trompelor, de-a lungul arcelor, pe întreaga suprafață a zidurilor pronaosului, un arhipelag al morții. Să nu ne lăsăm înșelați: împroșcăturile de ciment ce împrăștie în cele patru colțuri, asemenea unor mădulare dislocate, fragmentele mărturisirilor, bunelor vestiri și botezurilor nu sunt provizorii: este starea definitivă a locurilor care ni se înfățișează sub aparența consternantă a acestei semnificații sfărâmate, a acestei unități plastice făcute fâșii, pulverizate. Ce se petrece? În virtutea progresului său teoretic nedefinit, știința oferă
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
sălaș abisul unei subiectivități ce ignoră ek-staza lumii și nu se produce niciodată în ea, dacă viața nu are chip, cum putem totuși să o zărim pe mozaicurile de la Daphni? Într-adevăr, ce vedem pe acestea? Nu Suferința, ci o mărturisire, nu Bucuria, ci o bunăvestire, nu devenirea interioară a Suferinței în Bucurie, transformarea Deznădejdii în opera mântuirii, ci o răstignire și o înviere. Nici smerenia smerenia vieții care nu s-a creat ea însăși și a cărei auto-afectare este patosul
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
exista decât o ușoară urmă roșiatică. -În timp ce Își pierduse cunoștința, atacatorul i-a legat mâinile la spate, prinzându-i gâtul cu funia care, mai apoi, i-a folosit drept suport cadavrului. Poate că voia să-i smulgă o mărturisire. Apoi a vărsat peste el varul, care s-a Întărit, preschimbându-se Într-o mască funebră. Priviți. Din amorfa masă cenușie a măștii păru să le sară În ochi amprenta unui chip omenesc răvășit de agonie, cu gura Închisă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
ori Între pereții unui lupanar? Ce era dator să facă? Să dea fuga la Palat și să denunțe urzeala ghibelinilor? Să revină cu soldații, să Înconjoare Paradisul, să o arunce pe Antilia În lanțuri, să Îi smulgă cu focul o mărturisire, iar apoi să o dea pe mâna călăului ca să o decapiteze, așa cum făcuseră cu Corradino? Să Împiedice o curvă să urce pe tron? Scutură din cap. Femeia aceea era doar o dansatoare venită de peste mare. Era imposibil ca o regină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
în toată viața mea. Din noaptea care trecuse nu-mi mai aminteam aproape nimic. Îl găsisem pe Luke la Otheroom... bucuria enormă a primei guri de Jack amestecat cu Coka Cola... discuția despre cartea lui... încă un rând de băutură... mărturisirile despre serviciu, despre Vivian, despre Lulu... încă un rând de băutură... confesiunea legată de sentimentele mele contradictorii cu privire la părăsirea garsonierei și mutarea cu Randall... încă un rând... probleme cu prietena vegetariană (care se părea că-l surprinsese uitându-se la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]