11,108 matches
-
de lung metraj ale celui de al III-lea Reich, a fost creat de Leni Riefenstahl, "consiliera secretă a Führerului" și cineastă atrasă de Partid în vederea Congresului de la Nüremberg. începînd din 1933, Victoria credinței permite publicului să descopere fastul și ritualul unei mari adunări naziste în care SS-iștii apar pentru prima dată. În anul următor, pentru Triumful voinței se pun la dispoziția realizatoarei mijloace tehnice și financiare importante, aceasta reușind să creeze o atmosferă care părea spontană, deși totul fusese
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
perioada adolescenței cadrul didactic are posibilitatea de a-și demonstra măiestria în a-și exercita autoritatea în sensul construirii autonomiei elevilor săi. III.5. Construirea autonomiei elevului - una din responsabilitățile profesorului Clasa școlară nu este doar locul unde, în cadrul unui ritual academic, se tratează un subiect din programă. În acest spațiu se învață în același timp și o lecție de viață. Clasa constituie un sistem social care reunește diferite grupuri (profesori, elevi, părinți) ai căror membri depind unii de alții, fiind
LUPAŞCU ANDREEA MILENA by INSTITUŢIA ŞCOLARĂ ŞI FORMAREA ADOLESCENTULUI () [Corola-publishinghouse/Science/91892_a_92862]
-
practicau sacrificiul văduvelor. Moartea, socoteau aceste populații - între ele sciții, tracii, slavii, lituanienii, germanicii; la fel, popoare aparținând unor civilizații primitive din Africa, din Asia orientală (indienii - care au fost obligați de englezi să renunțe, abia în 1829, la acest ritual, chinezii), din zona Anzilor ori din Insulele Fiji - perturbă drepturile de proprietate ale defunctului; uciderea femeii rămase fără soț nu făcea decât să exprime din nou aceste relații, întrucât soția era considerată proprietatea bărbatului. Cercetătorii etnologi au strâns destule mărturii
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Dimitrie Cantemir apusenilor în Descripțio Moldaviae, capitolul „De Moldovarum exeqhiis” (al XIX-lea din Cartea a II-a. „Canoanele Bisericii orientale - spunea Cantemir - sunt cele care dictează împlinirea celor cuvenite morților”. Bisericii îi revenea, într-adevăr, cuvântul hotărâtor în desfășurarea ritualului rezervat celor ce se despărțeau de viața pământească, discursul religios - cu secvențe specializate - era determinant, dar în același „ansamblu” funerar se făceau auzite și alte „tipuri de discurs” (cel folcloric cu deosebire). „Pseudo - M. Costin”, de pildă, nu s-a
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
50 și aflându-se destul de departe de semnificațiile cu care circulă astăzi acest lexem (după DEX p. 822; pomană 1. dar, danie, ofrandă făcută cuiva și servind, potrivit credinței creștine, la iertarea păcatelor, la mântuirea sufletului; milostenie, binefacere; 2.[în ritualul creștin] praznic care se face după o înmormântare sau după un parastas și la care de obicei se dăruiesc [săracilor] diverse obiecte [ale mortului]: 3. parastas). Refăcând în 1683, Mănăstirea Bistrița, zidire a rudelor sale, boierii Craiovești (gest de solidarizare
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
nu fie nicidecum, ci să țină cine ce-a avut moștenire”. Aceste diate ni le recomandă uneori pe văduve în ipostaza de executori testamentari. în afară de înmormântarea („pogribania”) soțului defunct (obligație a văduvei), acești legatari trebuiau să împlinească, în primul rând, ritualurile postfunerare - componentă a atitudinii creștine în fața morții (căci era vorba de „perpetuarea amintirii” defunctului) - praznicele, sărindarele, pomenirile - (Cămărașul Sima: „Nimenea cu nimic treabă să n-aibă, iar soțul mieu, Marica, să aibă a mă pomeni cumsecade”; postelnicul Constantin Cantacuzino: „După
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
în vederea mântuirii celui dispărut - sărindarele, comândările, pomenirile - toate figurând în testamente („două sărindare, pomeni la moarte la 3 zile, la 6 săptămâni, la unu și la 3 ani împreună cu parastase”) însoțite uneori de sumele de bani trebuincioase, acceptate de Biserică (ritualurile și practicile sunt limpede formulate), toate acestea fac din testament - spunea cineva - o tehnică de codificare a memoriei, o modalitate de prevenire a uitării 532. întreaga speranță pentru îngrijirea sufletului ei (un suflet pe care îl vrea despovărat de blesteme
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
-mea Stanco, să-ț fie mil[ă] de sufletul mieu cel greșit, dacă n-am avut parte nici de soție, nici de feciori, ca să caute de sufletul mieu, ci la voi îm iaste nădéjdea sufletului...”. Traseul acestei griji însemna și ritualuri îndeplinite de înalți prelați, cu sume de bani precizate („Dintr-acea sută de tl. să dai la un arhiereǔ să-m fac[ă] un sărindari, căt să va putea”; „să dai să ni-s fac[ă] la arhierei doao sărindare
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
bănățeanul Virgil Pop; Cronica sa parohială este de la începutul secolului al XIX-lea, dar ea transcrie, desigur, niște modalități de intervenție vechi de secole 552), fierturi sau infuzii din ierburi contraceptive („băuturi stricăciose fătului din lăuntru”), administrate uneori în cadrul unor ritualuri tainice (ele își făceau datoria și omorau fătul în pântecele mamei - „uciderea fătului în pântece” -, provocau lepădatul ori chiar sterilitatea prin „defectarea” uterului) și care făceau să dispară urmele neconvenabile ale unor relații sexuale. Erau nelegiuite aceste intervenții - le condamnau
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
au văzut minune mare, că au încetat boala ciumei și s-au bucurat, mulțumind lui Dumnezeu”. Dacă Vodă Mavrocordat și-ar fi consultat și supușii, cu siguranță că aceștia i-ar fi sugerat, cu umilință, să oficializeze și acel vechi ritual profilactic valah pe care îl vedea încă Erasmus Heinrich Schneider von Weismantel când începea secolul al XVIII-lea („Atunci când pătrunde în țara Românească vreo boală molipsitoare, se adună un număr anumit de femei și acestea în timp de douăzeci și patru de ore
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
va determina mereu) o stare de neliniște la nivelul întregului sistem; dinamica vieții economico-sociale a devenit scuza inadecvată pentru intervențiile repetate și ilegitime ale factorilor politici în sfera sistemului de învățământ, ceea ce a împiedicat sedimentarea unei tradiții, a codurilor și ritualurilor profunde ale actului educațional, în absența cărora nici comunitatea nu poate căpăta coerență și adâncime. Preluând sintagma "câmp educativ școlar" de la pedagogul german Geissler, să încercăm o analiză comparativă a constantelor acestui câmp în învățământul românesc, înainte și după înlăturarea
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
întunecată tabloului indiferenței: Copii fără copilărie, tineri fără visare și trăire, adulți fără împlinire, bătrâni fără tihna și satisfacția muncii tradusă în respectul și recunoștința celorlalți -, toate acestea produc șirul reacțiilor agresive, datorate indiferenței sistemului eliberat de norme obligatorii, de ritualuri cu semnificație sacră, de valori nesupuse efemerelor sensuri autoinstituite 7. ▪ Sub presiunea unui mediu social accentuat dinamic, frecvent așteptările elevilor nu se întâlnesc cu standardele profesorilor, standarde trebuie să recunoaștem transformate în ticuri, inactuale și inadecvate în raport cu așteptările elevilor și
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
sau imperative morale, legile normative, afirmă Popper, pot fi considerate bune sau rele, drepte sau nedrepte, acceptabile sau inacceptabile; ele nu pot fi considerate adevărate sau false, pentru că nu descriu o realitate, ci impun reguli de comportament. Exemple: procedurile judiciare, ritualurile sacrificiale etc. Dacă legile naturii "administrează procesele realității", legile normative administrează relațiile umane; comunitățile și indivizii le apreciază pe ultimele prin prisma intereselor și nevoilor specifice, motiv pentru care ele pot fi puse în discuție și pot fi calificate în
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
medii socio-economice diferite, având în vedere mai ales valorile culturale proprii grupului etnic (sau religios) al elevului. În acest sens, diferențele pot fi importante: codurile morale și religioase (pe lângă faptul că sunt diferite) pot fi mai stricte în anumite grupuri; ritualurile și ceremoniile religioase pot influența mai pregnant comportamentul în școală al unor elevi; diferențele culturale pot genera ostilitate, chiar conflicte între anumite grupuri etnice, deci și între elevii care le aparțin; elevii proveniți din grupuri etnice minoritare vor utiliza limba
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
religie? Ce nu ar trebui să știe cineva din afară? • Ce tabuuri există? Ce nu ar trebui discutat la școală? Ce întrebări nu ar trebui puse? Ce comportamente nu ar trebui solicitate elevului respectiv? • Există semne exterioare ale participării la ritualurile religioase (cenușă, îmbrăcăminte etc.)? • Există restricții privind alimentația? • Există anumite proceduri religioase sau forme de participare la o înmormântare în familie? Ce tabuuri sunt asociate cu moartea? Sănătatea și igiena: • Ce anume se crede că provoacă boala sau moartea (de
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
management și control al clasei. Strategiile și procedeele sugerate deja sunt mai degrabă rezultatul generalizat al unor investigații empirice de durată, decât soluții certe, fundamentate pe legi științifice. Asimilarea lor va contribui la introducerea profesorilor tineri în lumea codurilor și ritualurilor specifice profesiunii, cu avantajele și dezavantajele de rigoare. Managementul și controlul clasei vizează nu numai problemele minore care pot apărea într-o sală de clasă, ci și cu precauțiunile deja amintite problemele serioase de comportament și disciplină. Pentru rezolvarea acestora
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
cuvântului, Cluj-Napoca, 1981; Boris Visinski, Curcubeul, București, 1989; Streten Petrovici, Moara de vise, Craiova, 1989; Petre Bakevski, Poeme, Craiova, 1989; Florica Ștefan, Experiența nonpoetică, Novi Sad, 1990; George Astaloș, Robespièrre, Drobeta-Turnu Severin, 1991; Mimmo Morina, Marettimo, Craiova, 2000; Oliver Friggieri, Ritual în amurg, Craiova, 2001; Casimiro de Brito, Caligrafii, Craiova, 2001; Eugenio de Andrade, Ruinele amintirii, Craiova, 2001; Karol Wojtyla (Ioan Paul al II-lea), Poezii, Craiova, 2001. Repere bibliografice: Blaje Koneski, Ion Deaconescu. Spre zilele copilăriei, CL, 1982, 5; Al.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286708_a_288037]
-
că "din punct de vedere social instituțiile sunt normative și constrângătoare". Aspectul normativ este dat de anumite modele de comportament și acțiune, de un ansamblu de norme și reguli formale (incluse în legi și prevederi juridice) și informale (convenții, tratate, ritualuri etc.), reguli ce pot fi ușor asociate cu fenomenul de ideologizare. Caracterul constrângător și punitiv al regulilor este întărit de faptul că orice încălcare a acestora se asociază inevitabil cu pedeapsa, la fel cum respectarea acestora atrage recompensa. Putem vorbi
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
E. Goffman (1959, p. xi) care avansa ipoteza conform căreia cultura organizațională cunoaște două abordări: individualistă, dacă ne interesează reprezentarea asupra sinelui pe care o are fiecare individ în raport cu ceilalți, și holistă, dacă interesul nostru vizează "modelele tipice de comportare, ritualurile și tradițiile, normele și credințele dominante, climatul socio-uman dominant din respectiva organizație". Când analizează cultura organizațională din perspectivă individualistă, Goffman se bazează pe elementele comportamentale care prezintă o anumită stabilitate în timp, care se produc cu o anumită frecvență. Deoarece
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
de ridicarea simulării la rang de virtute. Ceea ce trebuie să conștientizeze actorii educației este faptul că fiecare trebuie să urmărească propria formare și dezvoltare și nu mimarea unor standarde educaționale. Din perspectivă holistă, cultura organizațională reflectă ansamblul modelelor comportamentale, al ritualurilor sau valorilor care depășesc cadrul individual. Deși pot fi diferite, aceste modele și valori intră într-o combinatorică aparte, mulându-se, completându-se reciproc, rezultatul fiind o structură comportamentală proprie fiecărei organizații și care devine independentă de indivizii săi. Ea
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
culturi organizaționale. O altă modalitate de definire a culturii unei organizații este cea metaforică. Astfel, cultura organizațională este asemuită cu o ceapă sau cu un clei care lipește (Morgan, 1989). Este vorba de un "clei social" format din: norme, valori, ritualuri, povestiri, mituri sau rutine zilnice și care-i ține pe membrii unei organizații împreună. Ea poate căpăta și forma unui iceberg ce prezintă o parte "vizibilă" alcătuită din: simboluri, sloganuri, ritualuri, ceremonii, mituri, eroi, modele comportamentale, jargon, precum și o parte
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
vorba de un "clei social" format din: norme, valori, ritualuri, povestiri, mituri sau rutine zilnice și care-i ține pe membrii unei organizații împreună. Ea poate căpăta și forma unui iceberg ce prezintă o parte "vizibilă" alcătuită din: simboluri, sloganuri, ritualuri, ceremonii, mituri, eroi, modele comportamentale, jargon, precum și o parte "invizibilă", mai profundă, alcătuită din: norme, valori, credințe conducătoare, reprezentări, înțelesuri, modele de gândire. Deși mai puțin argumentată științific, considerăm că abordarea metaforică a culturii organizaționale poate fi benefică înțelegerii mecanismelor
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
cognitive, afective și normative, E. Schein (1993, p. 372) consideră că la nivelul unei culturi organizaționale se pot identifica și alte componente de bază, cum ar fi: 1. regularități comportamentale, prezente la nivelul interacțiunilor, de genul: limbaj, obiceiuri, tradiții și ritualuri, aplicate în situații specifice; 2. norme de grup, mai exact standarde și valori activate în grupul de lucru (de exemplu, "câtă muncă, atâta plată"); 3. valori etalate, cu rol de principii explicit formulate pentru toți membrii organizației (de exemplu, "calitate
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
valorilor maxime și minime ale sociabilității și solidarității apar patru tipuri de cultură organizațională, fiecare promovând anumite caracteristici: cultura rețea, cultura fragmentară, cultura mercenară și cultura comunitară. a) Cultura de tip rețea se caracterizează prin loialitatea indivizilor, activități rutiniere și ritualuri ce susțin prietenia. Totuși, aceste aspecte nu sunt efectul cooperării la nivelul intern al organizației, ceea ce face ca această cultură să fie una "de fațadă", tip "bârfă" sau "politică". Majoritatea timpului este folosit de către indivizi în scopul socializării, nefiind sancționați
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
școli. Au un puternic efect persuasiv și, pentru a oferi credibilitate școlii, trebuie să nu se reducă la simple clișee verbale, ci să descrie adevărata personalitate a acesteia (de exemplu: "Școala care îți dă aripi" sau "Educație pentru fiecare"). 2. Ritualurile și ceremoniile ca expresie a "vieții de grup", care au rolul de a accentua valorile școlii și de a realiza nevoia de apartenență a indivizilor. Iată câteva dintre cele mai cunoscute ritualuri și ceremonii: a) Ritualurile de trecere către noi
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]