7,057 matches
-
logică primară și vizibilă, au drept finalitate crearea unor clișee de interpretare în raport cu dinamica vieții și a istoriei. Logica și retorica sunt pentru texte și pentru gândire coerentă. Acțiunile și faptele umane sunt de viață și pentru istorie. Ele se sustrag logicii, retoricii și, în general, tuturor construcțiilor intelectuale. Intelectualizarea modernă și contemporană a istoriei e incompatibilă cu dinamica vieții și a faptelor istorice esențiale, chiar și într-o societate "de intelectuali". Prea mulți intelectuali cu sensuri, dar fără rost... Schemele
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
în care sunt minorități etnice, numai recunoașterea drepturilor lor depline concordă cu tradițiile doctrinei liberale"666. Pe de altă parte, ca reprezentant al neoliberalismului, Mihail Manoilescu admite că națiunea reprezintă "o unitate organică elementară, căreia omul nu i se poate sustrage", iar în România, unde liberalismul a ajuns la înțelegerea deplină a conceptului de națiune numai "după integrarea noastră națională", liberalismul este "conciliant și larg față de minorități"667. Preluând aceste idei, georgiștii vor sintetiza concepția lor asupra problemei naționale, în programul
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
favorizată și de evenimentele petrecute în Dobrogea, în luna octombrie 1933. Comentând un atac al comitagiilor asupra populației macedoromâne colonizate în județul Caliacra, Constantin Hențescu aprecia că datoria statului român era să exercite o supraveghere atentă a graniței, pentru a sustrage populația bulgară de sub influența agitatorilor ce nu se împăcau cu lealismul ei față de patria adoptivă 682. Afirmația poate fi înțeleasă dacă luăm în considerare faptul că, fiind membri ai Organizației Revoluționare Dobrogene din Interior, comitagiii, de origine bulgară, acționau împotriva
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
care agenții anarhiei universale nu i-o [puteau] ierta". Conflictul din Abisinia era considerat de georgiști, drept pretext, folosit de comuniști pentru a-l distruge pe Mussolini, care "într-o clipă gravă a istoriei patriei sale a știut să se sustragă dezordinii comuniste", iar ideea aplicării de sancțiuni economice față de Italia era susținută, în concepția lor, "numai de cei ce trăiesc în afară de ritmul național al statelor"837. Cum în toamna anului 1936 se discuta despre posibilitatea îndepărtării guvernului condus de Gheorghe
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
și prin credite introducerea și întinderea culturilor rentabile și creșterea sistematică a vitelor menite să înlocuiască cerealele de calitate inferioară, ale căror prețuri joase sunt datorită supraproducției țărilor transoceanice. Prin noile culturi, mâna de lucru abundentă în România va fi sustrasă concurenței aprige a mașinismului american. PNL va asigura tuturor agricultorilor un preț minimal stabil și just pentru tot grâul consumat în țară. Problema administrativă PNL înțelege că viitorul regim administrativ trebuie să asigure țării o administrație mai simplă și mai
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
și variante (Tipologia comicului) Ca atribut exclusiv uman și social 37, devenit obiect de studiu pentru aproape toate disciplinele spiritului, comicul fascinează, derutează și menține atenția cercetătorilor tocmai pentru că asemenea unui fenomen viu, proteic, este nedisecabil, scapă printre degete, se sustrage atât înregimentărilor centripetale, de adunare ordonată a afluenților în matca unei definiții atotcuprinzătoare, cât și celor centrifuge, de stabilire clară a unor inconfundabile moduri de manifestare. Așa cum definirea conceptului de comic s-a dovedit a fi anevoioasă, eșuând printr-o
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
a fost numit "defuncționalizare" pentru a surprinde deplasarea accentului de pe funcția comunicativă pe cea ludică a limbajului 127. Textul Cântăreței chele oferă exemple suficiente care demonstrează că nerespectarea regulilor în virtutea cărora se desfășoară eficient comunicarea produce comicul. Anumite replici se sustrag vizibil maximei cantității, prin tautologie și enumerări inutile: Fagul este un copac, în timp ce fagul este un copac, iar stejarul un stejar răsare." Frecvența contradicțiilor este un indiciu al încălcării maximei calității: " Deși are trăsături regulate, nu se poate spune despre
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
acestei pseudoumanități amorfe al cărui etalon este pișicherul și față de care Cănuță și Anghelache îndeplinesc un rol christic de redempțiune. Absolutizarea presupusă de abordarea sintetică a tipologiei este întotdeauna pandant al privirii analitice pentru că, în ciuda uniformizării, universul uman caragialian "se sustrage calapodului" (Zarifopol). Din această radiografiere în diagonală a contribuțiilor exegetice în domeniul tipologiei caragialiene rezultă diversitatea abordărilor, dar și parțialitatea interpretărilor, soluțiile propuse fiind întotdeauna în inferioritate față de numărul necunoscutelor. În încercarea de a defini natura personajului caragialian ne situăm
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
interpretărilor, soluțiile propuse fiind întotdeauna în inferioritate față de numărul necunoscutelor. În încercarea de a defini natura personajului caragialian ne situăm adesea "între două povețe" a căror egală putere de seducție este datorată complexității operei și implicit polivalenței tipologiei care se sustrage astfel etichetărilor stricte și precise. Mai exact, Caragiale a creat nu doar tipuri sociale surprinse în manieră realistă (gazetarul, politicianul burghez, pedagogul), ci și caractere (demagogul, stupidul, moftangiul), n-a preluat mecanic vechi tipuri și măști comice (senex, Miles Gloriosus
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
și mai cu seamă de către Beckett, Dürrenmatt, Ionescu, motivul "lumii pe dos" constituie și în comediile lui Caragiale un ingredient de bază al modalității comice absurde. Numeroși comentatori ai operei caragialiene au subliniat că gesturile, replicile și situațiile personajelor se sustrag adesea relației cauză-efect, circumscriindu-se absurdului. Situațiile aberante care domină peisajul monden caragialian capătă atributul normalității într-o "lume răsturnată", încadrabilă regimului nocturn al imaginarului, detașabil prin convertirea polilor, inversiune valorică și eufemizare. Transformarea tragicului în comic, a seriosului în
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
91 Grija și resemnarea, ilustrată, cum observăm, prin încifrarea și reinventarea limbajului, marchează în acest fel existența în datele concrete, recognoscibilă în ciuda depersonalizării personajelor reduse la simple funcții dramatice. Condiționat de nevoia de supraviețuire, eroul sorescian nu se poate totuși sustrage frământărilor metafizice. Lucid și extrem de abil în manevrele ironice de adaptare la absurdul terorii prin sluj verbal și plecăciune sfidătoare, eroul sfârșește prin a întrevedea mai-răul dintr-un univers fără speranță, în care omul este condamnat la un statut derizoriu
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
fi definită cu pornire de la o singură trăsătură distinctivă. Literatura e un amalgam de fenomene înrudite care nu pot fi acoperite de o unică definiție, ci pur și simplu descrise în mod independent. Ființa proteică și derutantă a literaturii se sustrage cu abilitate tuturor schemelor propuse. Lucrarea își propune să urmărească funcționarea unei structuri în diacronie, cum evoluează ideea de literatură, cum se diversifică și se nuanțează. I.2. Începuturile Pentru a vorbi de începuturile literaturii trebuie să ne oprim în
LITERATURA ȘI JOCURILE EI O abordare hermeneutică a ideii de literatură by Elena Isai () [Corola-publishinghouse/Science/1632_a_2909]
-
chestiunea sensului se înțelege, în mod esențial, semnificația ultimă a vieții în globalitatea ei, unificată în raport cu întregul. Întrebarea sensului include libertatea, munca, iubirea, fericirea, lumea, societatea, răul, suferința și moartea. Conștiința este cea care caută sensul și, dacă s-ar sustrage de la această căutare, s-ar nega pe sine. Întrucât implică o logică a crezului, problema sensului a devenit astăzi un „loc” al credinței ca punct de inserție și de legătură cu experiența credinței. În trecut, întrebarea despre sens își afla
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
noastră, să te ascunzi a devenit dificil și, în multe cazuri, imposibil. Toate economiile sunt intersectate între ele, într-o unică piață competitivă, în jocurile uneori crude care se desfășoară în acest teatru care a angajat întreaga societate. A te sustrage acestor jocuri este practic imposibil. Caracterul competitiv al pieței globale nu permite nimănui să considere ca definitiv dobândită o situație privilegiată. Nimeni nu poate evita să coboare pe câmpul de luptă pentru a apăra și dobândi, în fiecare zi, bunăstarea
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
înainte ca data demolării imobilelor să fie stabilită. Émile Zola4 a descris într-o manieră savuroasă manevrele frauduloase la care se pretau proprietarii plecând de la aceste dispoziții (speculă, corupție, fraude în estimarea indemnizațiilor, falși locatari etc). Haussmann însuși, fără să sustragă fonduri în folos personal, nu a ezitat să jongleze cu conturile 1. Iar împăratul pare să fi acceptat aceste practici frauduloase fiindcă ele făceau parte integrantă din regula jocului. Un "liberalism" special domnește astfel în timpul celui de-al Doilea Imperiu
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
publice de către colectivitățile locale 292, ea apărea încă din anii 1970 ca o politică de inspirație iacobină ce viza descentralizarea. Miza acestei contrac-tualizări era reforma administrației de stat mai curând prin oportunitatea pe care o oferea protagoniștilor de a se sustrage cadrului normativ al dezvoltării urbane fixat prin documente de amenajare decât prin promovarea descentralizării responsabilităților. Anumiți comentatori nu ezitau să insiste asupra acestei trăsături. Ei făceau din aceste politici contractuale nici mai mult, nici mai puțin decât un alibi pentru
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
trecutului. Deoarece și lingviștii ne învață că un perfectum absolutum mai cuprinde și altceva decît momentul temporal și anume reprezentarea rezultatului, a "ceea ce rămîne, a permansivului" 16. Și Sibbern vorbește, în mod expres, despre bucuria aparte de a te fi sustras unui pericol ori unei ananghii, sau de a le fi învins. Există deci ceva ce păstrăm mereu după ce a fost depășită o primejdie. În acest sens, el vorbește de asemeni ( în partea a doua a scrisorilor lui Gabriel) despre "nenorocirea
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
aprecia mai de aproape ulterior. În marea ironie, relația polemică cu cei din jur dispare. Așa cum am indicat deja, se pot rezolva prin acest fel de ironie două probleme. Ironia poate fi un refugiu pentru sufletul ce vrea să se sustragă relației cu lumea exterioară, cu ceilalți oameni, cu formele date ale vieții, împins fiind de năzuința de a se afirma pe sine și a lucra la dezvoltarea propriei vieți interioare, o năzuință care, în mod firesc, trebuie să fie cu
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
simțeau în siguranță. Mîndria lor este rănită deîndată ce descoperă că tocmai acesta era scopul recunoașterii aparente a punctului lor de vedere. Motivul mai poate fi însă și acela că oamenii nu văd cu ochi buni faptul că cineva se sustrage comunității lor. Însăși situația că există cineva care nu vrea să le stea alături creează nesiguranță. Oamenii vor să aibă o profesiune de credință comună. Nu există dogmatism doar pe tărîm religios. Dacă eu am dreptate, cum se poate ca
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
pasionat, în cazul căruia poate deveni o pasiune să privească lucrurile fără vreo relație personală cu ele și fără a ține cont dacă acestea intervin în binele sau în suferința altor ființe. Poate că simte tocmai înclinarea de a se sustrage oricărei relații practice cu lucrurile, pentru ca să trăiască în fantezie. Genul acesta de sentiment estetic este înrudit cu înțelesul intelectual numai că el termină trăind în imagini, pe cînd tendința intelectuală caută noțiuni și legi. Întrebarea e dacă un asemenea interes
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
a patra. Tragedia vieții ce se află dincolo de marele humor intervine întocmai ca un cutremur. Poate că se anunță, ca și acesta, prin niște zguduiri premergătoare. Nu depinde însă de noi faptul că trăim așa ceva. Poate ce ne-am putea sustrage unui destin tragic, renunțînd la o acțiune pe care ne-o pretinde idealul nostru de viață. Atunci însă accentul atic cade pe abandonarea acțiunii respective și tema aceasta e legată de discutarea relației dintre acțiune și humor, chestiune despre care
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
roman frescă plasat în prima jumătate a secolului al XX-lea. Într-un tablou convențional, R. ar putea fi înscris în al doilea val al poeților apăruți în anii ’60, val identificat de regulă prin termenul „șaptezecism”. Poetul nu se sustrage aerului de familie: un modernism târziu, obosit cu distincție, lipsit de mari investiții energice, rafinat și calofil, uniformizând într-o dicție stinsă eterogenitatea influențelor livrești. Abia al cincilea volum de poezie, Spiritul însetat de real (1978; Premiul Uniunii Scriitorilor), a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
ochi îi coase veșmintele” (Poezia). Dintre cei doi termeni contrastivi ai poemului, mai relevant este primul, cel al definiției negative, refulată într-un regim neașteptat de discursiv. Pentru R., poezia implică contururile unei retorici fragile, în sensul în care se sustrage rigidității semnificării de tip diurn/ cert; este heliofobă, evită lumina puternică a unei „subtitrări” la vedere. Elementele corporalității simbolice - neutră, discretă atât ca agitație retorică, cât și ca încărcare referențială - nu ghidează către un sens sub formă de poantă; de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
țara noastră (...). În politica fiscală, ei au favorizat creșterea elementelor capitaliste la sate și le-au apărat împotriva loviturilor dictaturii proletariatului. O mare parte din chiaburi au fost trecuți în categoria «mijlocașilor», dându-li-se astfel putința de a se sustrage efectelor politicii de îngrădire duse de statul de democrație. În politica prețurilor, dușmanii poporului au urmărit mărirea continuă a prețurilor de achiziții și contractări de produse agricole alimentare în scopul creării condițiilor de îmbogățire a chiaburilor și speculanților, stabilind în
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
R.P.R. subliniind cu tărie faptul că Uniunea Scriitorilor nu acordă atenția cuvenită literaturii scriitorilor din provincie. Criticând noul roman a lui Asztalos Istvan Cu inima tânără (...) vorbitorul a subliniat importanța cunoașterii vieții de către scriitor (...). De la această obligație nu se pot sustrage nici criticii literari. Pentru a exemplifica (...) a citat cazul articolului Doi oameni într-un om de Szabedi Laszlo (...). Referindu-se la unele formulări confuze din articolul acad. G. Călinescu Unele probleme.... autorul articolului din Utünk denaturează sensul acestor formulări. Gyorgy
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]