71,250 matches
-
ales În Franța și Italia, cu sprijinul unor elite culturale americanofobe, a declanșat, În fine, o reacție tardivă, dar fermă din partea unui grup de intelectuali occidentali. Îngrijorați că Stalin ar putea câștiga bătălia culturală din lipsă de adversari, ei au Înființat un „front” cultural propriu. Congresul pentru Libertatea Culturii (CLC) a fost fondat În iunie 1950 la Berlin. Conceput ca replică la Mișcarea pentru pace organizată de Moscova cu un an Înainte, Congresul a coincis cu Începutul războiului din Coreea, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
se opună vehement comunismului, iar pe de altă parte, nu există dovezi că vederile lor critice la adresa Statelor Unite au fost vreodată Îndulcite sau cenzurate ca să placă trezorierilor de la Washington. Pentru SUA era prima experiență a unui război cultural. Uniunea Sovietică Înființase În 1925 Societatea pentru Relații Culturale cu Națiunile Străine; francezii, germanii și italienii finanțau o „diplomație culturală” externă dinainte de 1914. Americanii nu au alocat fonduri pentru astfel de activități decât În pragul celui de-al doilea război mondial și au
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ales libertatea de Victor Kravcenko (503.000 de exemplare În aceeași perioadă). Dar „Bătălia” nu urmărea vânzarea de carte, ci doar să le amintească cititorilor (și nu numai) că autorii comuniști erau sinonimi cu cultura franceză. În replică, americanii au Înființat Case Americane cu biblioteci și săli de periodice, invitând conferențiari, organizând Întâlniri și cursuri În limba engleză. În 1955, În Europa existau deja 69 de Case Americane. În unele zone, impactul lor a fost considerabil: În Austria, unde În anii
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
economic și politic dintre sudul și nordul Italiei era accentuat acum de amintirile complet diferite despre război. Eșecul reformelor agrare postbelice a condus guvernele italiene la o abordare nouă a spinoasei „chestiuni a Sudului”. În august 1950, parlamentul italian a Înființat Cassa per il Mezzogiorno, un Fond al Sudului, cu scopul de a canaliza bogăția națională spre Sudul sărăcit. Nu era În sine o idee nouă: primele demersuri de la Roma pentru a atenua sărăcia și deznădejdea Sudului au fost Întreprinse la
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și asistență socială numeroșilor cetățeni italieni care nu aveau altă soluție. Prin diverși intermediari și agenții - unele fondate de Mussolini, precum Institutul pentru Reconstrucție Industrială (IRI) sau Institutul Național pentru Asistență Socială (INAS); altele, precum Agenția Națională pentru Hidrocarburi (ANH), Înființate În anii ’50 - statul italian fie deținea, fie controla largi porțiuni din economia italiană: Îndeosebi energia, transportul, industria constructoare de mașini, industria chimică și producția de alimente. Indiferent ce obiecții economice i se puteau aduce acestei strategii, avantajele ei sociale
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
scânteia care a aprins revoluția maghiară. La 16 octombrie 1956, studenții din orașul de provincie Szeged s-au organizat În Liga Studenților Maghiari, independentă de organizațiile oficiale ale studenților comuniști. În decurs de o săptămână, În toată țara s-au Înființat organizații studențești, culminând pe 22 octombrie cu manifestul celor „șaisprezece Puncte” formulat de studenții de la Universitatea Tehnică din Budapesta. Revendicările studenților cuprindeau reforme industriale și agrare, o democrație lărgită și libertatea cuvântului, precum și eliminarea nenumăratelor restricții și reglementări ale vieții
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
scutiri de impozite - firmelor private dornice să investească În Sud; a fost vehiculul prin care agențiile de stat au fost ghidate să amplaseze 60% din noile lor investiții În Sud; În deceniile de după 1957, În treimea sudică a peninsulei fuseseră Înființate 12 „zone de creștere” și 30 de „nuclee de creștere”. Ca și proiectele de stat de scară largă din alte părți, Cassa a fost ineficientă și destul de coruptă. Majoritatea avantajelor au mers către regiunile de coastă favorizate; mare parte din
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În spațiile publice, a introdus măsuri contra discriminării la locul de muncă și a stabilit pedepse pentru instigare la ură rasială. Unsprezece ani mai târziu, un alt decret a scos definitiv În afara legii orice formă de discriminare rasială și a Înființat o Comisie pentru Egalitate Rasială. În anumite privințe, noua populație non-europeană a Regatului Unit (și mai târziu a Franței) a fost mai norocoasă decât europenii din clasa de mijloc care și-au găsit de lucru la nord de Alpi. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
s-a Îmbogățit cu tineri actori abia ieșiți de pe băncile universității (În special de la Cambridge) și o suită remarcabilă de producători și regizori inventivi precum Peter Brook, Peter Hall și Jonathan Miller. Inițiat În 1946, Teatrul Național Britanic a fost Înființat oficial În 1962, cu Lawrence Olivier ca director fondator, secondat de criticul de teatru Kenneth Tynan; sediul permanent de pe malul sudic al Tamisei a fost inaugurat abia În 1976. Alături de Royal Shakespeare Company, Teatrul Național - care avea să devină gazda
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
capăt, Într-un târziu, rolului vechi și Împovărător de „rezervă” internațională valutară deținut de lira sterlină), o conferință desfășurată la Paris În martie 1973 a Îngropat oficial aranjamentele financiare edificate cu atâta caznă la Bretton Woods și a decis să Înființeze În loc un sistem nou de cursuri de schimb variabile. Cum era de așteptat, prețul acestei liberalizări a fost inflația. În urma deciziei americane din august 1971 (urmată de căderea dolarului), guvernele europene au adoptat măsuri deliberat stimulative În Încercarea de a
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
unor acorduri internaționale pentru reglementarea valutelor și a ratelor de schimb care să suplinească sistemul de la Bretton Woods, anulat de Washington Într-o clipită. Cele șase state membre fondatoare ale Comunității Economice Europene au căzut de acord În 1972 să Înființeze „șarpele În tunel”: un acord pentru a menține proporții semifixe Între valutele lor, cu o marjă de variație de 2,25% În jurul ratelor stabilite. Deși Marea Britanie, Irlanda și țările scandinave li s-au alăturat, compromisul a rezistat doar doi ani
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
modern basc a fost o replică directă la politica lui Franco, deși apologeții metodei au pretins mereu că ea are rădăcini mai adânci În visurile zădărnicite de independență ale regiunii. ETA - Euskadi Ta Askatasuna (țara Bascilor și Libertatea) - a fost Înființată În decembrie 1958 pentru a dirija lupta armată pentru independența bască. Încă de pe vremea când era o organizație clandestină, ea a stabilit contacte - cărora li s-a dat ulterior o justificare ideologică specioasă - cu grupuri similare din străinătate, care i-
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
le asigurau beneficii complete. Flexibilitatea slujbelor cu jumătate de normă convenea mamelor cu serviciu, dar În condițiile economice severe ale anilor ’70 acest lucru nu compensa salariile mici și nesiguranța locurilor de muncă. Salariile egale cu ale bărbaților și creșele Înființate aproape de locul de muncă au devenit astfel solicitările de bază ale salariatelor din Occident și au rămas de atunci permanent pe agenda politică. Femeile cu serviciu (și cele fără) căutau sprijin pentru Îngrijirea copiilor, dar nu doreau neapărat să aibă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de secol. Dar, când cererile locale de autonomie au devenit, peste tot În Europa, un factor important În calculele politice interne, CE a inaugurat, din motive proprii, un sistem de fonduri regionale - Începând cu Fondul European de Dezvoltare Regională (FEDR), Înființat În 1975. Din punctul de vedere al oficialilor de la Bruxelles, FEDR și alte așa-numite „fonduri structurale” aveau două scopuri. Primul era să reducă Înapoierea și inegalitatea Într-o Comunitate ghidată Încă de cultura postbelică a „creșterii”, fapt enunțat destul de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
electronice) erau deja În sectorul privat, absența eficienței și a competiției nu avea de a face cu controlul statului, ci cu costurile fixe ridicate și cu legislația privind piața muncii. Privatizarea a fost realizată În Germania de Treuhandgesellschaft, corporație publică Înființată În 1990 pentru a dispune de fostele Întreprinderi de stat din Germania de Est13. În Italia, principalul obstacol În calea privatizării a fost interesul mascat nu al statului, ci al partidelor politice. Îndeosebi creștin-democrații și socialiștii au folosit sectorul de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
limita la probleme ecologice sau proteste față de tratamentul la care era supusă minoritatea maghiară din România - o cauză pentru care puteau conta pe aprobarea tacită a comuniștilor. Din acest motiv a fost tolerat oficial Forumul Democrat Maghiar, organizație vădit naționalistă Înființată În septembrie 1987. Ungaria rămânea o „republică socialistă”, așa cum o descria În mod oficial Constituția revizuită În 1972. Diferențele de opinie și criticile erau În mare parte posibile doar În cadrul partidului, deși În alegerile din iunie 1985 autoritățile au permis
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fi pus Într-o lumină proastă pe temniceri). În cursul primăverii și verii anului 1989, În toată țara au răsărit grupuri și rețele neoficiale, ca un ecou plin de speranță al evoluțiilor din țările vecine. După „Clubul Păcii John Lennon”, Înființat În decembrie 1988, În mai 1989 a avut loc protestul „Mamelor din Praga”, apoi demonstrațiile ecologiste de la Bratislava În luna următoare. Nici una dintre aceste mișcări de inițiativă civică, mărunte și ușor de izolat, nu constituia o amenințare pentru poliție sau
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ani de-a rândul de opoziția fermă a elitei politice postcomuniste, ale cărei personalități (În frunte cu Însuși președintele Iliescu) ar fi fost cu certitudine incriminate de o investigație temeinică a activităților regimului Ceaușescu. În cele din urmă a fost Înființat un Consiliu Național pentru Studierea Arhivelor Securității, care nu putea aspira Însă la autoritatea originalului german. Nicăieri problema confruntării cu trecutul comunist nu și-a găsit o rezolvare universal acceptată sau perfect echitabilă. Dar soluția adoptată În Cehoslovacia a stârnit
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cele mai prospere țări de pe continentul european. Identitatea specific catalană s-a conturat În parte și dintr-o nemulțumire (ușor de exploatat) cu privire la sumele masive pe care provincia trebuia să le verse la vistieria țării, conform Fondului de Compensare Interteritorială Înființat În 1985 pentru ajutorarea regiunilor sărace din Spania. Dar Catalonia - ca și țara Bascilor, Galicia, Navarra și alte provincii autonome care căpătaseră curaj - a avut și foloase de pe urma destrămării identității „spaniole”. Franco exploatase până la epuizare gama tradițională de elemente naționaliste
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Galilor. La două decenii după ce debutase pe scena politică, În 1974 (câștigând 11 locuri În parlament), acest partid cu cauză unică Îi surclasa pe conservatori și amenința realmente bastioanele laburiștilor. Spre deosebire de galezi, alegătorii din Scoția doreau transferul de putere; deși Înființat abia În 1997, Parlamentul Scoțian din Edinburgh e, fără Îndoială, reprezentantul unei țări care se consideră o națiune distinctă (dacă nu chiar un stat). Naționalismul scoțian a fost avantajat atât de descoperirea Întâmplătoare a unor rezerve de petrol și gaz
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Louvain) au protestat Împotriva prezenței profesorilor francofoni Într-o universitate situată În Brabantul flamand. Mărșăluind sub sloganul Walen buiten! („Afară cu valonii!”), ei eu reușit să scindeze universitatea: membrii francofoni s-au mutat În sud, În Brabantul valon, și au Înființat Universitatea Louvain-la-Neuve (la scurt timp, biblioteca universității a fost și ea Înjumătățită și fondurile ei redistribuite, În dezavantajul ambelor părți). Evenimentele dramatice din Leuven - o versiune neașteptat de șovinistă și provincială a protestelor studențești care aveau loc În alte părți
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cu cifre și o privatizare rapidă a bunurilor pulblice. În 2003, zona euro includea 12 țări, de la Irlanda la Grecia. Dar, așa cum preziseseră scepticii, presiunea unei monede unice a Început curând să se facă simțită. Banca Centrală Europeană (BCE), recent Înființată la Frankfurt, a menținut de la Început o rată a dobânzii relativ ridicată pentru a sprijini noua monedă, apărând-o de inflație. Dar economiile statelor din zona euro nu aveau toate același nivel de dezvoltare și nici nu se aflau În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
săraci: În practică, el a luat locul programelor social-democratice la scară națională din generația precedentă 13. În ultimii ani, cetățenii Europei au obținut chiar propriul tribunal. Curtea Europeană de Justiție (CEJ), creată În 1952 prin același Tratat de la Paris care Înființa Comunitatea Europeană a Cărbunelui și Oțelului, a avut inițial rolul limitat de a asigura interpretarea și aplicarea uniformă În toate statele a legislației din Comunitatea Europeană („dreptul comunitar”). Dar, spre sfârșitul secolului, judecătorii din cadrul său - la Început, câte unul din
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
comun una cu alta sau cu propriul trecut decât cu prosperele regiuni metropolitane din centru. Chiar și acum - sau mai ales acum -, liniile de demarcație și clivajele nu corespund exact cu frontierele naționale. Consiliul Statelor Baltice este un exemplu grăitor. Înființat În 1992, el include membri din Scandinavia (Danemarca, Finlanda, Norvegia și Suedia), trei țări baltice din fosta URSS (Estonia, Letonia și Lituania), la care se adaugă Germania, Polonia, Rusia (și din 1995, contrar geografiei, dar la insistența scandinavilor, Islanda). Această
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
glory și grandeur, „Europa” avea să rămână mereu o tranziție incomodă: un compromis, nu o alegere. Din punct de vedere instituțional, moda nostalgiei În Marea Britanie a Început aproape imediat după al doilea război mondial, când ministrul laburist Hugh Dalton a Înființat un „Fond al Teritoriului Național” cu misiunea de a achiziționa clădiri și teritorii importante pentru națiune prin „frumusețe și istorie”, care urmau să fie administrate de un Trust Național. Într-o singură generație, aceste proprietăți - parcuri, castele, palate și „zone
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]