73,470 matches
-
mult, această frică se poate generaliza, astfel încât copilul să se teamă de întuneric, de zgomote puternice sau de dormitorul său. Asocierea unui zgomot puternic doar cu somnul poate conduce la un răspuns condiționat, și anume teama de propriul pat. De reținut Comportamentele pot fi clasate și ca excese comportamentale (exteriorizare, acting-out) sau deficite comportamentale (interiorizare, retragere în sine). Atenție Părinții și educatorii se pot simți foarte frustrați dacă un copil manifestă în mod repetat comportamente negative în ciuda avertismentelor, pedepselor și a
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
a-i pedepsi pe ceilalți (Dodge, Bates & Pettit, 1990). Mai mult, comportamentele negative sunt de multe ori rezultatul tendințelor de a interpreta în mod greșit situațiile sociale negative ca ostile. Este vorba de ceea ce se numește atribuire ostilă negativă. De reținut Bandura a elaborat conceptul de reciprocitate triadică pentru a explica natura complexă a indivizilor, a comportamentelor și a mediului. După părerea lui, comportamentul este răspunsul persoanei la un anumit mediu sau la o anumită situație, dar, în același timp, influențează
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
pentru a explica natura complexă a indivizilor, a comportamentelor și a mediului. După părerea lui, comportamentul este răspunsul persoanei la un anumit mediu sau la o anumită situație, dar, în același timp, influențează persoana și mediul. Persoană Mediu Comportament De reținut Din perspectivă sociocognitivă, agresiunea ar putea fi explicată ca rezultat al învățării prin observație (copilul este martor potențial al scenelor de violență domestică; Bandura) sau ca rezultat al interpretării unei situații pe baza unor asumpții greșite - atribuire ostilă negativă (Dodge
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
care au relații afective insecurizante. Copiii mici care dovedeau un atașament redus față de persoanele ce îi îngrijeau păreau rareori supărați să fie separați de acestea. În schimb, cei cu un atașament puternic erau adesea supărați la despărțire și încercau să rețină persoanele îndrăgite, acestea reacționând la rândul lor, prin extreme comportamentale imprevizibile (dragoste și furie). La sfârșitul anilor 1970, Main și Weston (1981), care lucraseră pe o populație de copii maltratați, au reușit să găsească o a patra categorie, cea a
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
prea flexibile sau prea rigide). Salvador Minuchin (1985), unul dintre fondatorii terapiei familiale, sugera că familiile cu o structură neclară (care nu au stabilite frontiere) pot interpreta nevoia de individualizare a copiilor ca pe o amenințare la adresa unității lor. De reținut Teoreticienii care adoptă perspectiva sistemelor familiale tind să vadă comportamentele agresive ale copilului în contextul comportamentelor menite să submineze importanța relației maritale de bază. Printre relațiile triadice care servesc la modificarea raporturilor de forță se numără coaliția părinte-copil (părinte și
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
În sfârșit, este esențial ca în analiza tulburărilor copilului și adolescentului să includem contextul de dezvoltare pentru a putea înțelege nu doar nivelul prezent de distres sau disfuncție, ci și felul în care au apărut problemele (traiectoria de dezvoltare). De reținut Pentru a înțelege traiectoria de dezvoltare, trebuie știut că există mai multe căi prin care se ajunge la același rezultat, situație numită echifinalitate (de exemplu, mai mulți factori pot sta la baza unei tulburări unice, cum ar fi depresia infantilă
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
compatibilitatea între sistemele ce alcătuiesc mediul. Conform lui Bronfenbrenner, mezosistemul, care reprezintă interacțiunea între două microsisteme (de pildă, mediul de acasă cu cel de la școală), permite să se prevadă măsura în care un sistem rămâne sănătos, funcțional și echilibrat. De reținut Există mai multe teorii care pun în evidență complexa dinamică dintre influențele individuale și de mediu. Bandura a elaborat conceptele de reciprocitate triadică (1977) și determinism reciproc (1985) pentru a sublinia natura bidirecțională a influenței. Bronfenbrenner (1979, 1989) a analizat
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
ale Asociației Americane de Psihologie acoperă douăsprezece aspecte ale practicii profesionale, printre care: rezolvarea problemelor etice, competența, relațiile umane, intimitatea și confidențialitatea, publicitatea și declarațiile publice, ținerea registrelor și onorariile, educația și formarea, cercetarea și publicațiile, evaluarea și terapia. De reținut Cele cinci principii generale sunt considerate scopuri spre care trebuie să se tindă și nu reguli de pus în aplicare. Cu toate acestea, ele asigură baza de la care pornesc psihologii în luarea unor decizii etice. Aceste cinci principii generale sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
reguli de pus în aplicare. Cu toate acestea, ele asigură baza de la care pornesc psihologii în luarea unor decizii etice. Aceste cinci principii generale sunt: Binefacerea și nevătămarea Fidelitatea și responsabilitatea Integritatea Dreptatea Respectul pentru drepturile și demnitatea celorlalți De reținut Printre principiile comune codurilor etice ale Asociației Americane de Psihologie, ACA și NASP, se numără și următoarele: Binefacere și nevătămare (să nu faci rău) Fidelitatea (menținerea unor relații de încredere și respectarea deontologiei) Dreptatea sau competența (corectitudine, egalitate, minimizarea subiectivității
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
raportarea abuzurilor, trebuie ținut cont de legislația în vigoare în statul respectiv. De exemplu, în Florida, neraportarea unui abuz este infracțiune de gradul întâi și se pedepsește cu un an de închisoare sau amendă de 1 000 de dolari. De reținut Cercetătorii sunt preocupați în primul rând să găsească răspunsuri cu privire la adevărurile nomotetice legate de cauzele, natura, cursul și tratamentul tulburărilor copiilor. METODE DE CERCETARE ÎN PSIHOPATOLOGIE Cercetătorii clinicieni din domeniul psihopatologiei copilului încearcă să obțină date științifice orientându-se în funcție de
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
pot influența tendințele agresive). Atenție Corelația nu implică neapărat cauzalitate. În vreme ce analiza corelațională trebuie doar să stabilească o legătură (fie pozitivă, fie negativă) între variabile, cercetarea experimentală are sarcina mai dificilă de a scoate la lumină o relație cauză-efect. De reținut Într-un experiment, cercetătorul manipulează o variabilă și observă efectul ei asupra unei alte variabile. În experimentul de mai jos, variabila independentă (programe de televiziune violente/ programe de televiziune neviolente) este manipulată, în vreme ce variabila dependentă (nivelul de agresivitate) este variabila
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
pe grupuri. Alte criterii sunt existența unui ghid de tratament, și a unui descriptiv clar al caracteristicilor subiecților. Tratamentele potențial eficiente sunt considerate acelea care s-au dovedit eficiente pe un grup de control aflat pe lista de așteptare. De reținut Raportul Echipei de Promovare (1995) sugera clasificarea tratamentelor în funcție de eficiență pe baza unei serii de criterii de cercetare. Astfel, tratamentele au fost clasate în consacrate, potențial eficiente și experimentale. De reținut Un tratament experimental este o abordare terapeutică empirică validată
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
grup de control aflat pe lista de așteptare. De reținut Raportul Echipei de Promovare (1995) sugera clasificarea tratamentelor în funcție de eficiență pe baza unei serii de criterii de cercetare. Astfel, tratamentele au fost clasate în consacrate, potențial eficiente și experimentale. De reținut Un tratament experimental este o abordare terapeutică empirică validată prin comparații între un grup de subiecți supuși tratamentului și un grup de subiecți nesupuși tratamentului sau un grup martor alcătuit din subiecți ce beneficiază de tratament alternativ. De reținut Grupul
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
De reținut Un tratament experimental este o abordare terapeutică empirică validată prin comparații între un grup de subiecți supuși tratamentului și un grup de subiecți nesupuși tratamentului sau un grup martor alcătuit din subiecți ce beneficiază de tratament alternativ. De reținut Grupul martor format din pacienți aflați pe lista de așteptare este folosit pentru studii cvasi-experimentale din instituțiile care țin o astfel de evidență a persoanelor ce urmează să fie tratate. Rezultatele obținute la copiii supuși deja tratamentului (grupul experimental) sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
există și alți factori, ca, de pildă, anxietatea, care pot influența rezultatul. Studenții care au avut cel mai puțin timp de învățat la dispoziție au fost probabil cei mai anxioși și, prin urmare, au avut notele cele mai mici. De reținut Rata de incidență reprezintă numărul de noi îmbolnăviri cu o anumită tulburare apărute într-un anumit interval de timp (de exemplu, numărul de cazuri noi ditr-un an). Rata de prevalență reprezintă numărul total de noi îmbolnăviri cu o anumită tulburare
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
în cercetare, cât și practica clinică. Din punct de vedere al designului experimental, aici accentul nu cade pe controlarea mediului, ci pe controlarea sistematică a modului de definire (operaționalizare) a comportamentelor și pe metodele folosite pentru a înregistra observațiile. De reținut Printre problemele care pot afecta calitatea datelor înregistrate prin observație se numără subiectivitatea, eroarea observatorului, categoriile de codificare nepotrivite și tendința centrală (tendința de a alege categoria de mijloc mai frecvent decât sunt evaluate comportamentele). CERCETAREA CLINICĂ ȘI STADIILE DE
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de asemenea, în evidență, necesitatea de a ține cont de rolul echifinalității (posibilitatea ca același rezultatul să fie atins pe căi diferite) și al multifinalității (posibilitatea ca, pe căi similare, să se ajungă la rezultate diferite) în obținerea rezultatelor. De reținut Echifinalitatea este posibilitatea ca mai multe căi să determine apariția aceleiași tulburări. De exemplu, la depresie se poate ajunge ca urmare a pierderii unei persoane dragi, a unui eșec școlar, a respingerii de către cercul celor de aceeași vârstă și așa
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
ipotetic, cercetătorul poate să aleagă trei grupuri - copii de 5, 8 și 11 ani - și să le observe la intervale de trei ani. În acest mod, în funcție de scop, studiul poate fi finalizat în 3 până la 6 ani în loc de 15. De reținut Metoda transversală permite cercetătorilor să studieze simultan mai multe grupuri de copii (cu situație demografică similară) în stadii de dezvoltare diferite. În studiul descris aici, cercetătorul ar putea observa cele două grupuri la finalul următoarelor etape de vârstă: 5, 8
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Durlak identifică 10 factori de risc și 8 factori de protecție care intervin atât în problemele de comportament, cât și în eșecul școlar. La secțiunea „Pe scurt 2.1 ”, puteți găsi o prezentare foarte schematică a rezultatelor acestei lucrări. De reținut Accentul pus de Bronfenbrenner (1979, 1989) pe natura contextuală a dezvoltării a dus la conștientizarea rolului pe care îl joacă forțele exterioare în evoluția copilului. Astfel, a devenit mai clar că trăsăturile individuale (biologice) ale copilului sunt influențate în permanență
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
pentru că, astfel, terapeutul se poate baza pe cunoștințele clinice cu privire la etiologie, evoluția afecțiunii și alternativele de tratament. Scopul de bază al unei evaluări este acela de a identifica natura problemei, astfel încât să se poată alege cel mai adecvat tratament. De reținut Principalele etape ale planului terapeutic sunt evaluarea, diagnosticul și tratamentul. Reușita acestuia din urmă depinde adesea de modul de monitorizare și evaluare. OBIECTIVELE EVALUĂRII ȘI DIAGNOSTICULUI Evaluarea este un proces ale cărei etape inițiale se concentrează asupra luării de decizii
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
fundamentale la care clinicianul trebuie să răspundă indiferent de problema pe care o are copilul de care se ocupă. Care sunt caracteristicile problemei copilului? Cum ar trebui făcută o evaluare detaliată a problemei? Care sunt strategiile de intervenție adecvate? De reținut Cele trei întrebări orientative în procesul de evaluare: De ce natură este problema copilului? Cum ar trebui să evaluez problema? Cum ar trebui să intervin ca să remediez problema? NATURA PROBLEMEI COPILULUI: DIAGNOSTICUL Kronenberger și Meyer (2001) afirmă că fiecare dintre aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
descria decât două tulburări infantile: reacția de adaptare și schizofrenia infantilă (APA, 1952). DSM-IV-TR abordează peste 20 de afecțiuni care pot apărea pentru prima dată în copilărie (tulburări diagnosticate în general prima dată în mica copilăria, copilărie sau adolescență). De reținut Clasificarea din DSM este una clinică, pe categorii, conform căreia se determină dacă un individ îndeplinește sau nu criteriile de diagnostic ale unei anumite tulburări. Aceasta este prezentă sau absentă în funcție de existența sau inexistența unui număr de simptome din lista
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
ani. Programul de interviuri de diagnostic pentru copii (DISC) elaborat de Institutul Național de Sănătate Mintală (National Institute of mintal Health - NIMH), versiunea IV (Diagnostic Interview Schedule for Children, NIMH DISC-IV; Shaffer și colab., 2000). Interviu structurat: 6-17 ani. De reținut Multe alte tulburări din DSM pot avea un debut precoce (de pildă, tulburările de dispoziție, tulburările de anxietate, panica, stresul posttraumatic, tulburările de alimentație, tulburări ale somnului, etc.). Acolo unde este cazul, manualul scoate în relief manifestările simptomelor care pot
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
System for Children, BASC; Reynolds & Kamphaus; 1992) și „Scalele revizuite de evlauare a consumatorilor” (Consumers’ Rating Scales - Revised, CRS-R; Conners, 1997). De la aceste scale de evaluare complexe sunt derivate prin metode empirice (analiza factorială) mai multe seturi de subscale. De reținut Analiza factorilor și grupurilor de simptome a scos în evidență două dimensiuni comportamentale majore: comportamentele introvertite și cele extrovertite. Din categoria primelor, numite și comportamente supracontrolate, fac parte anxietatea, depresia, izolarea socială, somatizarea și timiditatea. Printre comportamentele de exteriorizare sau
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
copiilor de aceeași vârstă și a comunității școlare. Mai mult, atunci când apreciază relativa normalitate a comportamentelor, gândurilor și sentimentelor unui copil, clinicienii țin cont și de aspecte ce țin de dezvoltarea acestuia (de pildă, impactul vârstei și al sexului). De reținut În psihopatologia infantilă, unul dintre obiectivele majore ale procesului de evaluare este conceptualizarea cazului sau formularea ipotezei cu privire la principalele influențe care cauzează și întrețin comportamentul dezadaptativ, inclusiv cele ambientale venite din direcția familiei, a școlii și a comunității. De reținut
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]