10,472 matches
-
părea întruchiparea unor forțe superioare, a unor elemente metafizice, înspăimântătoare. Era prudent să te ții deoparte, să nu fii observat; era mai înțelept să-i urmărești cu atenție pe asistenții profesorului, doctorii Purice, Vasilescu, G. Timoșca, Miki Rusu, ultimii doi deveniți, și ei, peste decenii, profesori ai Facultății de Medicină. Anii au trecut. Astăzi Nubert este o amintire, un portret clasic al anatomistului erudit, riguros, tenace, laborios, foarte exigent, dar oarecum umbrit de gloria unor predecesori ca Fr. Rainer și Grigore
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
În 1875, execută, cu succes, o ovariotomie, operație care, pentru cele mai înalte școli de chirurgie ale timpului, constituia, încă, o excepție. A creat o veritabilă școală de chirurgie pe lângă serviciul de la Spitalul Sf. Spiridon, unde era chirurg primar (1863). Devenit profesor al Facultății de Medicină (1880), contribuie la profilarea și la dezvoltarea acestei școli care se va afirma cu atâta prestigiu. La timpul său, Ludovic Russ-senior a fost considerat drept "cel mai mare chirurg al țării" (profesor P. Anghel). La
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
au făcut cunoscut nu numai în țară, dar și peste hotare. Ludovic Russ-senior este considerat drept primul creator de școală chirurgicală în România. VASILE RĂȘCANU Mi-am propus ca în aceste note să evit repetarea unor nume prea des evocate, devenite, cu timpul, un fel de slogan, un exercițiu festiv. Viața unei universități nu se reduce la câteva personalități proclamate ca model mereu repetabil. Dar există personalități a căror vitalitate acționează ca o forță postumă, oameni despre care s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
și alții "iluștri" Având grijă să evit clasificările, el se situează undeva în frunte, printre marile inteligențe și talente didactice care au fermecat numeroase serii de studenți și au constituit un model viu pentru o pleiadă de colaboratori, doctorii unii deveniți profesori Marius Mișca, din Piatra Neamț, Mihai Bobulescu (Galați), Sergiu Buiuc, Petru P. Vancea (Nuțu, fiul, și el eminent profesor), A. Harnagea (Bârlad), Paul Cernea și, desigur, alții pe care, probabil, îi omit involuntar. Am scris deja adjectivul "neastâmpărat": Petru Vancea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
cele din capitalele occidentale mai sus menționate. În vreme ce economia și aplatizarea lumii au forțat agenția Reuters să aleagă o astfel de variantă, Glocer a Încercat să transforme necesitatea Într-o virtute. „Suntem de părere că putem să scăpăm de știrile devenite marfă uzuală și le putem procesa eficient altundeva În lume“, a spus el, „dându-le jurnaliștilor de tip clasic de la Reuters pe care compania Îi poate păstra șansa de a se concentra asupra unui jurnalism și a unei analize de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
lumea plată. Regula nr. 5: Într-o lume plată, cele mai bune companii se mențin sănătoase făcându-și des radiografii toracice și apoi vânzând filmele clienților lor. Deoarece afacerile de nișă se pot transforma În afaceri asemănătoare celor cu vanilie, devenită marfă comună, mai rapid decât oricând Într-o lume plată, astăzi cele mai bune companii chiar Își fac radiografii toracice În mod regulat - pentru a identifica și pentru a-și Întări În mod constant nișele și pentru a delocaliza procesele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
aceea sunt Încredințat că această fază aplatizantă a globalizării nu va Însemna o americanizare accentuată, ci mai degrabă o globalizare a culturilor locale, a formelor artistice, a stilurilor, rețetelor culinare, literaturilor, videoclipurilor și opiniilor regionale - adică din ce În ce mai multe conținuturi locale devenite globale. „Avem cântece diferite șde ale americanilorț și dorim să exprimăm lucruri diferite, dar dorința este aceeași“, afirmă Wang. „Cu toții ne dorim să fim văzuți și auziți, să putem crea lucruri care ne plac și să le Împărtășim altora... Oameni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
conchidem că, pe această filieră, se obține creșterea veniturilor disponibile ale contribuabililor - mai exact, ale tuturor celor care își desfășoară activitatea în sfera autorităților fiscale. Trebuie observat, pe de altă parte, că, deoarece, așa cum am precizat, o parte din veniturile devenite disponibile este economisită, o reducere a cotelor unor impozite produce un impuls fiscal de o amplitudine mai mică decât cel obținut prin creșterea cheltuielilor guvernamentale cu o aceeași proporție. Totuși, având în vedere problematica dezvoltării durabile, această (aparentă) incapacitate a
Impactul politicilor de tip anticriză asupra economiei reale by Nicoleta Mihăilă, Flavian Clipa, Raluca Irina Clipa, Lăcramioara Daniela Rotariu, Magdalena Negruţiu, Aurelia Stela Toader () [Corola-publishinghouse/Science/1127_a_2359]
-
Elveția occidentală, majoritatea fiind inspirate din modelul de la Sécheron***. Prin urmare, experiența a câștigat statutul public pe care l-a râvnit, fără îndoială, pentru a-si asigura perenitatea. Sécheron si mediatorii săi reprezintă o pedagogie a comunicării care este vizibilă, devenită, într-un fel, domeniu public. Autorul acestor rânduri este deseori invitat să țină prelegeri pentru a vorbi despre violența în școală si a prezenta acest model specific de remediere si prevenire a violenței. Ideea își parcurge drumul său. 1998-2002: un
Medierea în educație by Ileana Bădulescu Anastase, Cornel Grigoruț, Mircea Mastacan () [Corola-publishinghouse/Science/1700_a_3138]
-
o spune. Spiritul civic de revoltă al scriitorului când acesta există e fapt singular și ineficient în raport cu o mulțime gata de servitute voluntară, ca în povestea dostoievskiană a Marelui Inchizitor, o supunere însoțită de vaiere în surdină, contra puterii politice devenită stat. Chiar dacă scriitorii resping tirania "corectitudinii politice", politicienii o acceptă și amețesc poporul cu demagogia ei. În eseistica occidentală, political correctness a devenit subiect de pamflet. S-a spus mereu pe drept cuvânt că avem ce merităm. Un străin, Edward
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
dacii de pe columna lui Traian, invocați oarecum resentimentar de Călinescu, ci de înțelegere profundă a fenomenelor spirituale definite în primul rând de unicitate. De asemenea, notabil este faptul că inclusiv în ultimul volum, publicat în 2014, Elvira Sorohan contrazice prejudecata devenită aproape autodenigrare cum că n-a existat "intelighenția" în cultura română, că lipsesc disidenții și literatura de sertar din perioada postbelică. Este o observație lucidă a unui spirit care nu se lasă orbit de patima discursului acuzator cu orice preț
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
sucombe o dată cu prilejurile care au produs-o dacă nu chiar să moară în fașă. Interdeterminarea istorie, teorie și critică literară, comparativism și interdisciplinaritate conferă stilului critic călinescian dimensiunea unui model creator de canon. Ce cred scriitorii despre critici sau critica devenită temă a ficțiunii e problematica celui de-al treilea avertisment: Critica literară subiect de roman ironic. Autoarea ne reamintește, ca un avocat neobosit al marilor spirite, că în cultura noastră Ion Budai-Deleanu a discreditat pretențiile de adevăr ale criticii înainte
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
analiza noastră de până în acest punct, perspectiva criticului asupra problemei autorului evoluează de la o viziune descriptiv-neutră (autorul-imagine) la una "angaja(n)tă" ca efort de cunoaștere a spiritului care, ipostaziat în personaj ascuns al operei, solicită înțelegerea celuilalt, a criticului devenit interlocutor "ideal". Firește, această relație specială care se stabilește între autor și criticul-cititor implică și o anume (po)etică a lecturii, în care fiecare "partener" are la dispoziție o serie de "mișcări" circumscrise dimensiunii fatice a comunicării literare. Dacă disimularea
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
romantismului, valorizarea noutății (noutatea temelor, a viziunii, a felului de a scrie, care duc la o adevărată dictatură a originalității) este și cea mai vulnerabilă, cea mai perisabilă trăsătură a sa, autorii acestei epoci de crepuscul se întorc asupra noutății devenite modă și o parodiază. Așa face de pildă Dickens, care vizitează în 1844 Italia și vede acolo altceva decât Goethe, cu șapte decenii înainte: lângă vestigiile monumentale ale Romei antice, călătorul postromantic vede o populație mizeră, mame care-și despăducheau
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
idei călăuzitoare ale lumii moderne: istoricitatea libertății. Există, adică, diferite trepte ale libertății, aranjate într-o succesiune a momentelor istoriei ca efect al progreselor cunoașterii și acțiunii umane. Hegel, în filosofia sa a istoriei, va da acestei idei formularea sa devenită clasică. „Istoria universală este progresul în conștiința libertății, progres pe care noi trebuie să-l cunoaștem în caracterul său necesar”. Ca om al cunoașterii cu valoare de adevăr filosoful este singurul care poate asigura aspirației omului către realitate împlinirea sa
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
alte curente precum meritocrația, feminismul și multe alte sisteme educaționale cu tentă reformistă profundă. Acest curent de interpretare politică a platonismului în general, dar mai ales a Republicii, a fost accentuat în mod evident după apariția și impunerea unor lucrări devenite clasice ale lui Wilamowitz-Moellendorff, Paul Friedländer și mai ales Karl R. Popper, care a aruncat asupra lui Platon stigmatul de a fi punctul de referință al „inamicilor societății deschise”. Însă reacția care a răspuns acestei poziții nu a întârziat să
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
risipi averea, care astfel revine celor de la putere, aceștia devenid și mai bogați. Aceste legi se referă și la o bună educație care să îi îndrume spre cumpătare și în general spre cultivarea virtuților. Se creează astfel grupuri de bogați deveniți săraci, „o mare mulțime de bondari și de cerșetori” care poartă ranchiună cârmuitorilor care le-au răscumpărat averile. Cei bogați vor fi tot mai nepăsători față de tot ce nu ține de bani; astfel, nu vor mai practica nici exerciții pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
exemple nu explică cu nimic problemele Republicii, dar atrag atenția asupra importanței antropologice a principiului reflexivității incomplete în tradiția platoniciană. În această lumină, situarea în peșteră ar putea însemna: componenta odiseică este prezentă în politropia și accesul ei la fals (devenită aici reducere la lumea aparenței), dar reflexivitatea ei este fatalmente incompletă, astfel încât în om există în general o componentă ahileică, nereflexivă, pe care nu o poate eluda niciodată, care îl leagă de lumea inteligibilului, lume pe care nu o poate
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
o proiectează omul modern să fie alta - adică, fatal, să o rateze pe cea proprie autorului tragic. Dacă interpretarea lui Patočka s-ar mărgini la sublinierea acestei „incompatibilități a paradigmelor” (care mărturisește o „fractură a istoriei” cu neputință de numit, devenită un loc comun al gândirii contemporane) ea nu ar aduce realmente nimic nou și, într-o anumită măsură, ar justifica „obiectiv” deriva mizanscenei regizorului contemporan. Ceea ce face cu adevărat interesantă lectura lui Patočka este modul în care acesta situează perspectiva
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
el acela al tranșeelor sau al limitelor științei) omul descoperă puterea nopții - a morții care desființează ideea de progres și de ordine rațională. Cei care-au trecut prin experiența tranșeei (precum Rosenzweig, Jünger sau Theilhard de Chardin) sau a științei devenită apocaliptică (precum Oppenheimer sau Saharov) vorbesc cu toții despre acest abis care se deschide la frontiera rațiunilor zilei și despre conștiința manifestă a absurdului lumii care se revendică de la pace și progres. Ceea ce face cu putință această conștiință e o libertate
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
în noapte/ Să-neci în somn și lene/ Comoara ta de șoapte?”. Toate mijloacele revelației poetice cultivate de C. bat mereu la porțile zăvorâte ale Necunoscutului: și mirarea, și întrebarea, și contemplarea activă, și chemarea acerbă a tăcerii, și claritatea - devenită liră -, dar și misterul, somnul care turbură, prelungind așteptarea tăcerii, incertul. Între iluzie și aparență se produce extrem de subtila trecere a poetului, jocul său magic de-a râsul/plânsul. Acest mecanism, această indefinire și osmoză a stărilor născându-se și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286100_a_287429]
-
a oxidării. Fenomenul continuă: mărul putrezește, apoi se usucă. Vom vedea în capitolele următoare că fenomene oarecum similare se pot produce și în organism. Din fericire, amatorii de sucuri de fructe care vor să savureze nectarul fără a înghiți fructe devenite maro în contact cu aerul știu că există o modalitate eficient de a împiedica apariția acestei culori dezagreabile: este de ajuns să se adauge lămâie, portocală sau grapefruit în suc. De ce? Pur și simplu pentru că aceste fructe din familia citricelor
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
I. Cim., I. Cimbru, I. Cimbru-Frăgar, Evandru, I. Frăgar, I. Ieronim, M. Zopir ș.a. Întreaga sa viață profesor de o rară valoare, R. s-a distins și ca editor de reviste literare. Astfel, în septembrie 1911 înființează revista modernistă „Versuri”, devenită în decembrie 1911 „Versuri și proză”, unde publică V. Demetrius, G. Bacovia, N. Davidescu, Claudia Millian, Ion Minulescu, Mihail Cruceanu, Ion Pillat și care își propune să susțină literatura nouă: „Simpatia noastră necondiționată va merge către aceia care, oricum și-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289142_a_290471]
-
descopere (sau redescopere) și pe Care să-L invoce aL ajuta pe acest drum. Transformările civilizației europene din secolele al XX-lea și al XXI-lea au modificat profund condițiile bolnavilor, ceea ce a influențat comportamentul spiritual al acestora. Progresele medicinii, devenite capabile să trateze un mare număr de boli socotite letale, au permis în multe situații speranțe de vindecare, organizarea Științifică a curelor, iar în cazurile incurabile prelungirea timpului de evoluție a bolii sau alinarea suferinței. În privința problemelor puse de suferință
Mitropolia Olteniei by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/175_a_170]
-
metoda lor de cercetare nu se încadrează în tiparele disciplinelor instituționalizate. 16. Comentați textul următor, apărut în revista Dilema veche, nr. 433/2001: Americanizarea Europei: o falsă problemă Antiamericanismul cultural pare a deveni un fenomen general, în momentul când Statele Unite, devenite prima putere mondială, vor nu numai să impună partenerilor lor constrângerile unor alianțe strategico-economice, ci și ansamblul moravurilor lor, al valorilor lor sociale și juridice, produsele lor culturale, toate la un loc compunând civilizația americană. Intensitatea opoziției variază în diversele
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]