7,766 matches
-
sau din fildeș, ceva de valoare. Era doar o brățară făcută din resturi de lână, prostioarele acelea pe care le împletesc păstorii când n-au ce face, când stau la umbra unui copac în căldura de peste zi, din smocuri de lână agățate în mărăcini sau rămase pe jos. Iacob adunase bucățele de lână neagră, albă și crem până când avusese destule încât să le împletească într-un șnuruleț pe care și-l legase pe mână. Luase șnurul de pe mâna lui și îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
resturi de lână, prostioarele acelea pe care le împletesc păstorii când n-au ce face, când stau la umbra unui copac în căldura de peste zi, din smocuri de lână agățate în mărăcini sau rămase pe jos. Iacob adunase bucățele de lână neagră, albă și crem până când avusese destule încât să le împletească într-un șnuruleț pe care și-l legase pe mână. Luase șnurul de pe mâna lui și îl tăiase mai mic, așa încât să stea pe a ei. Așa o nimica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
un băiat și tot brunet, dar mult mai mic decât primul. Dar mama lui nu l-a văzut. Un șuvoi de sânge i-a urmat și lumina din ochii Zilpei s-a stins. Inna și Rahela au înfășurat-o în lână și ierburi ca să oprească sângele. I-au udat buzele cu apă și bere tare amestecată cu miere. Au cântat imnuri și au ars tămâie ca să nu-i lase spiritul să iasă din cortul roșu. Zilpa a zăcut, nici vie, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
tatălui său. Băieții lui Iacob își adorau tatăl, iar vecinii se plecau în fața norocului său. Dar lui nu-i era ușor. Laban era încă stăpân peste a tot ce agonisise el - turmele, oamenii care lucrau și familiile lor, roadele câmpului, lâna bună de vândut. Nu doar Iacob nu-l avea la inimă pe Laban. Lea și Rahela, Bilha și Zilpa de-abia îi suportau autoritatea, mai ales că în ultimul timp parcă se făcuse și mai necioplit și mai violent. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
scos un sunet. Și când sângele a început să curgă, întunecat și cu cheaguri, nici nu și-a mișcat buzele. Orele treceau, sângele curgea și nu se mai oprea și ea tot nu zicea nimic. Ruti a înfășurat-o în lână de mai multe ori, până când în sfârșit s-a oprit. Nici un bărbat n-a știut ce s-a petrecut în noaptea aceea. Nici un copil nu s-a dat de gol, pentru că nici o mamă n-a povestit, nici măcar un cuvânt, până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
departe de a încolți. Dar proviziile de chimen au început să scadă întâmplător, iar Inna era plecată departe în nord. Lunile treceau și ea tot nu se întorcea cu ierburile. Lea a încercat trucul vechi - a înmuiat un ghemotoc de lână în ulei de măsline și l-a pus la intrarea în pântec înainte de a se culca cu Iacob. Dar eforturile ei n-au ajutat la nimic, și, pentru prima dată, noua viață care s-a anunțat în ea n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ne-au lăsat complet singuri pe mine și pe Iosif, abandonați de cei care începuseră dintr-odată să se vadă pe ei înșiși prin ochii cruzi ai celor mai mari. După asta, Zabulon și Dan au refuzat să mai toarcă lână pentru mamele noastre și după ce s-au rugat și au implorat, li s-a dat voie să se ducă și ei cu frații mai mari la pășuni. Cele două perechi de gemeni - atunci când nu pliveau în grădină sau nu ajutau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
am considerat ca făcând parte din cercul mamelor mele. Oricum copiii nu aveau prea mult timp de joacă. Când puteam să ducem câteva surcele singuri, eram puși să facem diverse treburi, să plivim în grădină, să cărăm apă, să dărăcim lână, să toarcem. Nu-mi amintesc de mine fără un fus în mână. Știu bine că eram certată pentru neîndemânarea mea, pentru că în lâna mea rămâneau cocoloașe și pentru că firul pe care îl torceam nu era egal. Lea era cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
surcele singuri, eram puși să facem diverse treburi, să plivim în grădină, să cărăm apă, să dărăcim lână, să toarcem. Nu-mi amintesc de mine fără un fus în mână. Știu bine că eram certată pentru neîndemânarea mea, pentru că în lâna mea rămâneau cocoloașe și pentru că firul pe care îl torceam nu era egal. Lea era cea mai bună mamă din lume, dar nu era și cea mai bună profesoară. Ea era atât de îndemânatică din fire, că nu putea înțelege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mai puteau să mă cuprindă, dar eram totuși acolo, ghemuită în poala ei, din nou un copil mic, protejat și iubit, iar povestea lui Uttu a început să curgă în urechea mea: - Odată, demult, pe când femeile nu știau să toarcă lâna și să facă haine din ea, oamenii hălăduiau pe pământ goi. Ziua erau arși de soare, noaptea tremurau, copiii mureau de frig. Dar Uttu a auzit plânsetele mamelor și i-a fost milă. Uttu era fiica lui Nanna, zeul lunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
al țesutului, ca să nu le mai moară copiii. Nanna a râs și a spus că femeile sunt prea proaste și că nu vor putea ține minte toate lucrurile pe care trebuie să le facă și ordinea lor strictă, tăierea, spălatul lânii, curățarea, apoi construirea unui război de țesut, aranjarea firelor pe bătătură și a urzelii. Și că degetele lor nu erau suficient de fine pentru a stăpânii arta țesutului. Dar pentru că Nanna își iubea fiica, a lăsat-o să încerce. Uttu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cânte și să facă vin. După asta, oamenii n-au mai băut apă și n-au mai mâncat doar ierburi, ci au început să mănânce pâine coaptă și să bea băuturi făcute meșteșugit. Iar copiii oamenilor, înveliți în pături de lână moale, n-au mai murit de frig, ci au crescut mari pentru a aduce ofrandă zeilor. În timp ce îmi povestea, Bilha și-a pus mâinile ei fine în jurul mâinilor mele neîndemânatice. Am simțit mirosul de pământ reavăn și de mosc care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
-i arăt. Ea m-a luat în brațe cu disperare, de parcă m-aș fi întors din lumea morților. Niciodată n-a mai ridicat apoi mâna asupra mea. A început să-mi placă să scot firul strălucitor din norii amestecați de lână și să-l transform în haine pentru familia mea, în velințe și în materiale numai bune de vândut. A început să-mi placă să-mi las mintea să umble în timp ce mâinile își vedeau de treaba lor precisă. Chiar și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și în materiale numai bune de vândut. A început să-mi placă să-mi las mintea să umble în timp ce mâinile își vedeau de treaba lor precisă. Chiar și la bătrânețe, când firul pe care îl torceam nu mai era de lână, ci de in, aveam să-mi amintesc parfumul suav al mătușii mele și buzele ei care se arcuiau spunând numele zeiței, Uttu. I-am spus lui Iosif povestea zeiței Uttu, țesătoarea. I-am spus și povestea marii zeițe Innana, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
al lui în timp ce-i spunea despre răscumpărarea pe care probabil o avea de plătit și pe care ea avea să o strângă de la celelalte neveste: miere și mirodenii, câteva brățări de cupru aurit, o bucată de in și trei de lână. El asculta tăcut și dădea din cap din când în când. Ochii mamei mele erau plini de Iacob. Între ei nu mai era loc pentru mine. Eu nu contam pentru ea așa cum conta ea pentru mine. Am vrut să plâng
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
început să se târguiască cu curaj. - Tată, a zis el, numai lapte și miere. Pentru că ai fost așa de bun cu mine, eu vreau să iau de la tine doar acele animale care sunt pătate și pestrițe - adică cele a căror lână e mai ieftină și a căror piele e mai puțin căutată. Tu rămâi cu animale nepătate, cu cele mai bune, adică. O să plec din casa ta sărac, dar plin de recunoștință. Laban mirosea o capcană în propunerea lui Iacob, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
rămâi cu animale nepătate, cu cele mai bune, adică. O să plec din casa ta sărac, dar plin de recunoștință. Laban mirosea o capcană în propunerea lui Iacob, dar n-a prea înțeles care. Toată lumea știa că animalele pestrițe nu produceau lână prea bună și nici piele care se putea lucra frumos, pentru că rămânea cu pete. Ceea ce Laban nu știa era că aceste animale erau mai rezistente și mai sănătoase decât cele care aveau lâna perfectă și pielea curată. Mioarele brumării fătau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Toată lumea știa că animalele pestrițe nu produceau lână prea bună și nici piele care se putea lucra frumos, pentru că rămânea cu pete. Ceea ce Laban nu știa era că aceste animale erau mai rezistente și mai sănătoase decât cele care aveau lâna perfectă și pielea curată. Mioarele brumării fătau miei gemeni mult mai des decât cele albe și majoritatea puilor erau de parte femeiască, ceea ce însemna mai mult lapte și mai multă brânză. Blana caprelor bălțate era foarte uleioasă și din ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
bunurile Leei și ale Rahelei urmau să fie luate de Iacob, la fel bijuteriile și hainele purtate de Zilpa și de Bilha. Iacob a cerut și mantalele și lăncile fiilor săi, două războaie de țesut și douăzeci și patru de minae de lână, șase coșuri mari de grâu, douăsprezece urcioare de ulei, zece burdufuri de vin și ploști pentru apă din piele, câte una pentru fiecare om. Dar asta era doar ceea ce se dădea la vedere, lăsând la o parte faptul că mamele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
care rămâneau acolo. Eram trimisă în toate părțile, să car, să aduc diverse lucruri și nimeni nu avea timp să mă alinte sau să mă mângâie pe păr. Nimeni nu mai râdea cu mine și nimeni nu-mi mai lăuda lâna toarsă. Mă simțeam prost folosită și cam nebăgată în seamă, dar cum nimeni nu părea să vadă ce tristă eram, am încetat să-mi mai plâng de milă și mi-am văzut de treabă, încercând să fac pur și simplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la pășunile cele mai îndepărtate ca să separe animalele pătate de celelalte, pentru că de-acum primele îi aparțineau lui Iacob. Dintre bărbați, doar Laban a rămas la corturi, ca să numere urcioarele în timp ce erau umplute și ca să se asigure că baloturile de lână pe care urma să le luăm nu erau mai multe decât se stabilise. „E dreptul meu”, mormăia el. Până la urmă, Laban a obosit să le păzească pe fetele lui și s-a hotărât să plece la Haran, „cu treburi”. Lea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
prezența bărbaților le aducea întotdeauna. În zilele obișnuite, la corturi stăteau doar femeile și copiii. Dacă un bărbat se simțea rău și stătea în cortul lui sau la soare, în jurul lui munca femeilor mergea înainte, făceau pâine, bere sau torceau lână, iar el se simțea destul de rușinat de starea lui încât să nu-și facă simțită prezența. Dar acum aveam în jur o întreagă ceată de bărbați sănătoși care se învârteau pe acolo fără treabă. „Ce obositori sunt”, zicea mama despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Innei, dar Inna nu avea tată, nici vreun frate sau soț. Trăia singură de când murise mama ei. Moștenind căsuța familei, nu avea nevoie de adăpost, iar moșitul îi aducea suficiente venituri cât să-și ia grâu și ulei și chiar lână pe care o revindea apoi. Cum nu era o povară pentru nimeni, nimeni nu avea grijă de ea. Dar acum, acest străin plin de furie îi stârnise pe locuitorii orașului împotriva situației ei „de netolerat”. „O femeie singură e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
vitelor, ei ne ajutau să despachetăm pentru masa de fiecare seară. Noi îi ascultam cântând cântece păstorești, adresate cerului și stelelor. Ei auzeau cântecele noastre de tors și țesut, pe care le îngânam când mergeam și în același timp torceam lână cu niște fuse micuțe. Ne aplaudam unii pe alții și râdeam împreună. A fost cea mai frumoasă perioadă a vieții mele. A fost ca un vis. Cel mai des cântam seara, chiar înainte de culcare sau dimineața devreme, când încă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
nu și-au dat seama că începusem să ocolesc corturile lor. Erau prea prinse în povestea complicată a tatălui meu și prea ocupate să-și imagineze ce ne aștepta înainte, iar eu nu-mi găseam rostul. Terminasem de tors toată lâna iar războiul de țesut nu fusese ridicat, așa că nu aveam ce să fac cu mâinile. Nimeni nu mă punea să aduc apă sau să car baloți de lână și nu exista nici o grădină de plivit. Eram pe undeva la sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]