7,662 matches
-
axioma că, în esență, toți copiii pot fi educați cu blândețe și fără coerciție. Teza fundamentală în educarea copiilor este ca pe cât posibil să folosim recompensele, și nu pedepsele, iar când acestea se impun, să le utilizăm ca privare de recompense sau de activități plăcute (uitatul la televizor, joaca afară etc.), și nu sub formă de pedepse corporale severe. Paradoxul social în legătură cu evitarea abuzului fizic față de copii, folosirea recompenselor și a privilegiilor în loc de constrângeri și pedepse corporale este că exact acolo
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
pedepsele, iar când acestea se impun, să le utilizăm ca privare de recompense sau de activități plăcute (uitatul la televizor, joaca afară etc.), și nu sub formă de pedepse corporale severe. Paradoxul social în legătură cu evitarea abuzului fizic față de copii, folosirea recompenselor și a privilegiilor în loc de constrângeri și pedepse corporale este că exact acolo unde e mai multă violență, sunt și mai puține mijloace economico-sociale de a o asana. Aceasta deoarece familiile cu practici abuzive față de copii sunt semnificativ mai expuse șomajului
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
microsocial care practică individualismul metodologic, pornesc adică de la interesele, informațiile și strategiile actorilor individuali. G. Levinger (1979) oferă un model explicativ al disrupției conjugale cu trei dimensiuni: atractivitatea maritală, alternativele existente și barierele ce împiedică disoluția. Indivizii iau decizii în funcție de recompensele și costurile percepute. Se includ factori de natură economică și îndeosebi psihosocială (constrângerile religioase, presiunea rudelor, satisfacții atitudinale și simbolice). Asumpția centrală a teoriei lui G. Becker (1991) este că, prin căsătorie, indivizii încearcă să maximizeze valoarea bunurilor și a
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
le ajuta să-și realizeze numărul de copii și intervalul genetic dorit. Dar varianta neutralistă practic nu există. Diferența față de primele constă în aceea că statul nu se amestecă direct (prin reglementări exprese). În schimb, prin politica de taxe, de recompense și alte interdicții sau facilități încearcă să controleze fecunditatea. Politica pronatalistă bazată pe constrângeri (interzicerea avorturilor, lipsirea deliberată de contraceptive) nu dă rezultatele scontate nici în cele mai autoritare regimuri. Situația României înainte de 1989 ilustrează acest lucru. Strategia statului de
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
de la o familie fără copii care are un venit mare, prin politica familială o parte din bani au revenit unei familii cu copii, prima a pierdut fără să beneficieze nimic, pe când a doua a câștigat financiar, la care se adaugă recompensele psihologice și de altă natură ce vin de la copii. Nu este deloc o situație echitabilă, nerealizându-se optimul lui Pareto (Hokhman, Rodgers, 1969). Două argumente esențiale (Lemennicier, 1988) se invocă în favoarea politicii de redistribuire interfamilială: 1. cel al bunului colectiv
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
reglează predominant cantitatea noilor cohorte, prin socializare, colectivitatea pretinde și calitate: abilități intelectuale și profesionale și standarde morale. Societatea realizează socializarea în sensul dorit de ea prin școală, unde controlul este mai riguros, dar și prin familie. Deținând pârghiile de recompensă și pedeapsă, interacționând intens cu ființele umane în formare, cunoscând, prin urmare, trăsăturile temperamentale și de personalitate, părinții modelează, în special prin prima socializare („cei șapte ani de acasă”), portretul psihocultural al copiilor. Și cu toate că profilurile de personalitate concrete nu
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
dar nu se exclude contextul social apropiat (vecinătatea, de exemplu), după cum nu se exclud nici influențele genetice sau stresurile cauzate de evenimente extrafamiliale; - părinții au puterea de a induce schimbări profunde în comportamentul copiilor, prin faptul că dețin sursa de recompense și pedepse; - conceptul de granițe (boundaries) este implicit în terapia familială behavioristă; relațiile interpersonale ale părinților determină intensitatea și calitatea reîntăririi comportamentului copiilor; - copiii cu probleme comportamentale se recrutează mai frecvent din familiile în care: nu există concordanță între părinți
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
este să-i învețe pe părinți o serie de principii, tehnici și deprinderi (de comunicare, de rezolvare de probleme, de comportament general) care să modifice conduitele copiilor lor. Sunt și unele tehnici mai specifice, cum ar fi contractele bazate pe recompense și pedepse, experimente comportamentale (vezi 10.1. și 10.4). Nu e greu de înțeles din cele mai sus menționate că terapia comportamentalistă se poate combina eficient cu cea cognitivă, care face apel la schema de gândire automatizată, la false
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
mai ales între părinți și copii, ca modalități de schimbare a unor conduite nedorite (venirea seara târziu acasă, de pildă). Ele reprezintă acorduri de obicei scrise între cele două părți prin care copilul sau adolescentul câștigă puncte în măsura în care se primesc recompense. Psihologii accentuează că e preferabil modelul recompenselor pozitive, altfel existând riscul unei circularități negative: încercând să controleze comportamentul copiilor prin mijloace coercitive (pedepse, bătăi, amenințări), părinții îi determină pe aceștia să răspundă cu un comportament și mai indezirabil (Patterson, 1982
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
modalități de schimbare a unor conduite nedorite (venirea seara târziu acasă, de pildă). Ele reprezintă acorduri de obicei scrise între cele două părți prin care copilul sau adolescentul câștigă puncte în măsura în care se primesc recompense. Psihologii accentuează că e preferabil modelul recompenselor pozitive, altfel existând riscul unei circularități negative: încercând să controleze comportamentul copiilor prin mijloace coercitive (pedepse, bătăi, amenințări), părinții îi determină pe aceștia să răspundă cu un comportament și mai indezirabil (Patterson, 1982). Injoncțiunile paradoxale constau în a-i cere
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
condusă de Mihai Cimpoi, pentru „mostre de xenofobie și extremism”, pentru atașamentul pentru ideea unirii cu România, pentru că „datorită pasiunii pe care au făcut-o liderii Uniunii Scriitorilor și redactorul ziarului „literatura și Arta” pentru activitatea politică,, susținută generos prin recompense bănești din fondurile speciale ale statului vecin, vechea uniune s-a transformat, cu adevărat, într-un partid politic extremist”. Voronin punea din nou problema apartenenței la cultura română sau la cea moldovenească a unor clasici ca Eminescu sau Sadoveanu și
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
numără și Suedia, alături de Danemarca și de Portugalia. Cum cea dintâi refuzase, dobândise "calitatea" de inamica a Rusiei, motiv pentru care ambele parți contractante au "mandatat", deocamdată, Danemarca să aplice vecinei sale "corecția", adică să-i declare război 38. Drept recompensă, Rusia capătă mână liberă în problema orientala, pentru a o "rezolva", potrivit obiectivelor sale, de vreme ce, conform stipulațiilor articolului opt, Franța urma, în condițiile specificate, să o sprijine că, împreună, să-i "sustragă" Imperiului Otoman provinciile sale europene. Nu, însă, chiar
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a conceptului de comerț neutru, dar care era diametral opusă celei engleze, o recomandă pentru atribuirea acelui rol170. Dată fiind valoarea serviciilor pe care urma să le presteze Rusia, Napoleon a înțeles să le "recompenseze" pe măsură. Or, o asemenea "recompensă" nu se putea concretiza decât în ofertă de sprijin a Franței, pentru că Rusia să abordeze, potrivit intereselor sale, problema 169 Cf., loc. cît., fond cît. 170 Cf., Hug Ragsdale, op. cît., p. 77-78. orientala 171. Ceea ce nu se putea realiza
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
focus grupurilor, o discuție care începe prin enumerarea nevoilor pentru instruire evoluează rapid într-o dezbatere despre ce ar fi necesar pentru ca angajații să lucreze mai mult la cutare sau să fie mai buni la cutare lucru - schimbări de procedură, recompense și motivații, metode de comunicare și cultură a organizației. Pentru conducătorii organizației, instruirea și experiențele educaționale relaționate acesteia sunt văzute de multe ori ca soluții, în timp ce participanții la focus grupuri percep în mod frecvent o lipsă a legăturii între problemă
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
că s-a consacrat obiceiul de a oferi un stimulent pentru participare. Din punct de vedere practic, în anumite situații, ar fi aproape imposibil să se organizeze un focus grup fără prezența stimulentelor pentru participare. Stimulentul nu este tocmai o recompensă și nici chiar un onorariu sau un salariu. Este doar un stimulent! Are rolul de a impulsiona participarea la întâlnire. Menirea sa principală este aceea de a-i determina pe participanți să vină la întrunirea focus grupului - și să vină
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
să adunăm idei referitoare la ce anume își doresc proaspetele mame. Grupul va fi format din opt mame. Întrunirea va avea loc: Data, ziua Perioada (două ore) Locul Vă vom oferi băuturi răcoritoare și veți primi 40 de dolari ca recompensă pentru timpul acordat și ideile pe care ni le oferiți. De asemenea, va fi disponibil un serviciu de îngrijire a copiilor, dacă doriți să îi aduceți cu dumneavoastră. Puteți să participați? Nu Bine. Vă mulțumesc pentru timpul acordat. Da Excelent
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
care scriu. Unii scriu după schițe, iar alții din inspirație. Puțini sunt cei care pot scrie oricând, oriunde și în orice condiții. Obiectivele minore ne ajută să scriem. Fac ca sarcina să pară posibil de realizat. Apoi ne oferim mici recompense. De exemplu: „Trebuie să scriu trei pagini pe zi până ce termin. După trei pagini, pot să fac ce vreau”. Sau: „Dacă scriu timp de patru ore, pot să mă duc la plimbare cu motocicleta”. De multe ori, ne depășim obiectivele
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
După trei pagini, pot să fac ce vreau”. Sau: „Dacă scriu timp de patru ore, pot să mă duc la plimbare cu motocicleta”. De multe ori, ne depășim obiectivele minore, deoarece odată ce am început, totul pare ușor. Obiectivele minore și recompensele ne ajută să începem lucrul. Este mult mai ușor să te gândești că trebuie să scrii trei pagini astăzi, decât că trebuie să scrii un raport întreg, un articol, un capitol sau o carte, gânduri care ne pot copleși. „Va
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
în cadrul organizațiilor și grupurilor existente 1. Controlați strategia de alegere a eșantioanelor. 2. Fiți atenți atunci când distribuiți participanții în grupuri. 3. Aveți în vedere mediul și întâmplările recente. 4. Alegeți moderatorul potrivit. 5. Oferiți confidențialitatea adecvată. 6. Oferiți-le participanților recompense. 7. Realizați o verificare a datelor concrete după fiecare grup. 8. Aveți în vedere dinamica grupului atunci când efectuați analiza. Probabil că problema cea mai importantă pe care o are de rezolvat cercetătorul este modul cum sunt selecționați participanții. Eșantioanele convenabile
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
cu grupuri și organizații internaționale 1. Evitați diferențele de putere. 2. Aveți în vedere diferențele culturale. 3. Folosiți limba care se vorbește în zonă. 4. Preocupați-vă mai puțin în legătură cu timpul. 5. Oferiți nivelul adecvat de confidențialitate. 6. Oferiți-le recompense participanților. Prin grupuri internaționale ne referim la cele organizate în țările în curs de dezvoltare și care sunt sponsorizate de o agenție internațională, o agenție de cercetare sau chiar de un cercetător individual. În astfel de situații, există de multe
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
activitatea subiectului: praful de carne ajunge în gura câinelui conform deciziei experimentatorului chiar dacă el nu salivează, dacă se mișcă sau rămâne imobil. În condiționarea instrumentală subiectul trebuie să îndeplinească o acțiune un răspuns pentru a obține o întărire pozitivă, o recompensă sau pentru a evita o întărire negativă, pedeapsa. Răspunsul este instrumentul de care dispune subiectul pentru a exercita o influență asupra cursului evenimentelor el fiind nevoit să învețe să-l folosească. De aici apare numele de condiționarea instrumentală. Marea majoritate
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
imagine retineană de aceeși mărime. P. Pichot și M. Agathon au realizat o unitate de condiționare operantă destinată cercetă rilor privind omul, în special bolnavul mintal. Răspunsul este dat prin tragerea unei manete și poate fi întărit prin obținerea de recompense bomboane, țigări, puncte afișate, care sunt date subiecțoilor printr-un aparat distriguitor. Acest dispozitiv permite înregistrarea automată a curbelor cumulative ale răspunsurilor. Ei au observat diferențe semnificative între diferiți subiecți plasați în aceeași situație și persistența aceluiași tip de răspuns
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
la funcția supremă în stat chiar cu sprijinul armatei, fiecare soldat în momentul lăsării la vatră, după circa 25 de ani de serviciu militar, putea primi praemia militiae, constând în 3.000 de denarii. Succesiv, apariția anumitor dificultăți în vederea onorării recompensei din partea trezoreriei imperiale a fost depășită prin atribuirea de pământuri. Concomitent s-au înmulțit până și concesiunile de imunitate pentru soldații care abia obțineau missio honesta și missio causaria. Persoana împăratului, tot mai mult sacralizată, a fost exprimată de titlurile
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a nu-i copleși sufletește și pentru a nu-i înfricoșa și nici descuraja pe viitorii săi ucenici din fața războiului etern, anexat Evangheliei sale, cu promptitudine de spirit și abilitate dialectică, după cum procedau și comandanții de oști în a promite recompense celor valoroși, care vor supraviețui luptei, îndemnându-și soldații să nu se teamă de dușman, tot astfel și Isus le-a vorbit despre răsplata pe care o vor primi la sfârșitul luptei: celor credincioși le era rezervată moștenirea paradisului, iar
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
erau excluși din orice activitate a forului și a comerțului, cu atât mai mult trebuie exclus și creștinul, soldatul păcii, marcat de semnul lui Cristos. Dacă cel care se pregătește să înceapă războiul, devine generos, plin de daruri și de recompense față de soldații săi, pentru ca speranța unei răsplăți să le poată alina suferințele și să le îmblânzească teama pericolului spre care se îndreaptă, cu atât mai mult se arată Cristos față de ucenicii săi în lupta împotriva lumii. Tot așa, dacă cei
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]