7,057 matches
-
de ea. Dacă istoria omenirii ne oferă vreo lecție, cu siguranță una dintre ele este aceea că prin corupție, nepotism, promovarea intereselor individuale și de grup și abuzul monopolului asupra puterii coercitive a statului pentru a reprima criticile, pentru a sustrage bogății de la supuși și pentru a se asigura de ascultarea acestora prin constrîngere, este probabil ca protectorii unui stat să devină despoți. În cele din urmă, conceperea unei utopii este un lucru, înfăptuirea ei este cu totul altul. Un adept
Despre democraţie by Robert A. Dahl [Corola-publishinghouse/Science/1397_a_2639]
-
a echivalat cu întoarcerea la absolutism, intercalată cu câteva perioade de liberalism. La moartea sa, în 1833, liberalii au sprijinit-o pe fiica sa Isabel, în timp ce tradiționaliștii s-au grupat în jurul fratelui regelui, Carlos. Reformele ce au urmărit să-i sustragă Bisericii dreptul la educație și să-i vândă bunurile (1834-1835) au inflamat situația. În acest context s-a dezvoltat un fel de presă confesională strâns legată de cauzele politice și s-au vehiculat idei privitoare la modul în care catolicii
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
electricității care ia naștere prin frecare l-a convins că fluidul electric transmis poate fi negativ sau pozitiv: Focul electric poate fi făcut să circule ... poate fi făcut să se acumuleze pe un corp oarecare și poate să-i fie sustras. Pentru prima dată în istoria științei Franklin a exprimat ideea conservării electricității și a indestructibilității ei, idee fundamentală în teoria acestuia, dar și în fizica modernă. Benjamin Franklin a inventat propriul său limbaj care a rămas valabil până astăzi. Astfel
Începuturi... by Mihaela Bulai () [Corola-publishinghouse/Science/1204_a_2050]
-
la Ifigenia sa, că pentru a respecta verosimilul s-a îndepărtat de Euripide în concepția sa asupra deznodământului. În Ifigenia la Aulis, ca mai târziu în Metamorfozele lui Ovidiu, Diana, cuprinsă de milă, o răpește pe Ifigenia pentru a o sustrage sacrificiului și determină omorârea în locul său a unei căprioare sau a unei alte victime de acest fel. Ce fel de reprezentație este asta, scrie Racine, să sfârșești o tragedie cu ajutorul unei zeițe și a unei mașinării (adică al unui artificiu
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
de "necesitate" la Corneille, ține de faptul că el îl folosește, după moment, cu două sensuri diferite. Necesitatea", pentru el, sunt constrângerile impuse de scenă, unitățile de timp și de loc în special, cărora autorul dramatic nu li se poate sustrage. Este și legătura logică ce trebuie să unească diferitele evenimente ale acțiunii. Dacă oscilează de la un sens la altul, asta se datorează coeziunii între aceste diferite evenimente care nu poate fi numai de ordin logic, ci trebuie să satisfacă și
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
complexe, tot atât de riguros cum ar fi făcut-o dacă ar fi fost cerute de prezența corului, la care totuși renunțaseră complet. Însă au întâlnit numeroase dificultăți, și chiar situații imposibile: atunci au imaginat o ieșire din impas pentru a se sustrage tiraniei acestor reguli, al căror jug nu aveau curajul să-l scuture. În locul unui loc unic, ei au introdus un loc nedeterminat, putând fi când aici, când acolo. Era suficient ca aceste locuri să nu fie prea îndepărtate unele de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
din 1772, el mută în Italia secolului al XVII-lea tragica întâmplare a eroinei romane, Virginia, povestită de Titus Livius. Răpită de un prinț care voia să o dezonoreze, Emilia, tânără virtuoasă, este înjunghiată de tatăl ei, dornic să o sustragă oprobriului, chiar în momentul în care era ea însăși pe punctul de a se sinucide. Această piesă, în care tatăl și fiica sunt prea stoici în fața nenorocirii pentru a-l emoționa pe spectator, nu a obținut nici pe departe succesul
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
relevă o nelimitată predispoziție de metamorfoză lirică, cu precizarea că toate înnoirile se produc în limitele propriei personalități, pe care, departe de a o trăda, o mărturisesc. Așezat în linia marilor tradiții moderniste (simbolism, expresionism, suprarealism), poetul nu se poate sustrage chemării timpului său, lăsându-se profund marcat de ceea ce se va numi postmodernism. Dacă se adaugă la toate acestea prezența unei subtile, însă tenace influențe folclorice (de sorginte bănățeană), rezultă o poetică originală, alimentată din surse diverse. De altfel, A
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285260_a_286589]
-
această natură face ingrată Încercarea de a circumscrie un asemenea subiect Într-o definiție. Aceasta riscă, Într-adevăr, să se transforme Într-o cercetare fără final a unei „realități” care, cu o agilitate surprinzătoare, uneori se materializează, alteori se volatilizează, sustrăgându-se continuu rețelelor prea rigide ale indicatorilor stabili și generali - de vreme ce, asemenea altor domenii În Întregime umane, precum conștiința sau arta, și acest domeniu, al cărui statut este incert și paradoxal, riscă să eludeze cercetarea noastră. 2. CATEGORIA DE RELIGIETC
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
există un volum dedicat religiilor Extremului Orient, mai ales hinduismului și budismului Împreună cu ramificațiile lor complexe și manifestările lor istorice, iar un alt volum este dedicat fie religiilor popoarelor la nivel etnologic, fie situației religioase actuale, care pare să se sustragă unei lecturi cristianocentrice. În sfârșit, un statut aparte Îl au religiile dualiste - (gnoza, maniheismul și destinul lor medieval) - pe care am decis să le izolăm după un criteriu tipologic, având În vedere importanța lor deosebită (ele se găsesc În volumul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
oricum ar fi definită, religia este o activitate umană cu o importantă componentă mentală și orală, care, prin forța Împrejurărilor, devine manifestă În documentele trecutului doar atunci când omul Însuși scrie despre ea. Înainte de aceasta, fenomenul este obscur, ambiguu, sau se sustrage În totalitate cercetării. Posibilitatea de a cunoaște trecutul are regulile și constrângerile sale, mult mai dure În cazul preistoriei. De altfel, În stadiul actual al tehnicii și cercetării, ceea ce nu a lăsat urme materiale sau efecte perceptibile tinde să nu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Această problemă implică Întrebări, de obicei cu Încărcătură emoțională, cu privire la ce este forța vitală a persoanei, la pierderea și la destinul morților. Chiar dacă omul nu este singura specie tulburată de fenomenul morții, În privința acestei realități căreia nu i se poate sustrage el a elaborat, cu siguranță, reacții culturale așa cum nici un alt animal nu a mai făcut-o. Mai sunt apoi, foarte răspândite cel puțin În culturile cunoscute, Întrebările despre naștere și renaștere, care se referă atât la individ și la grupul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de centre urbane mai puțin importante. De asemenea, despre divinitățile prezente În lista sumară de mai sus se poate spune că au, fiecare dintre ele, o personalitate autonomă care nu se mărginește la o singură funcție mitică și care o sustrage de la schematizarea ce ar face din ea o figură divină angajată mereu Într-un domeniu bine definit. Bastetxe "Bastet" este zeița bucuriei și a dansului, dar este și divinitatea ai cărei preoți sunt specializați În vindecarea mușcăturilor veninoase; exemplele pot
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
zei (documentația este sumară, dar elocventă); În formulările respective, zeii apar așa cum sunt ei concepuți sau doriți de oamenii obișnuiți: sunt chiar binevoitori, plăcuți, protectori, În așa fel Încât Îți dorești să le aparții. De asemenea, condiționărilor sociale li se sustrage și nevoia imediată de salvare ce apare În fața unui pericol neprevăzut sau personal, cum ar fi mușcătura unui șarpe sau o boală, situație care Îl face pe cel În cauză să se adreseze personal unei forțe capabile să-i ofere
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
regală este oferită de așezările funerare. Pentru Întreținerea ofrandelor din morminte, suveranii (pentru ei Înșiși, dar și În folosul unor anumite persoane) cedează uzufructul ereditar provenit de la pământ preoților funerari care vor trebui să-l transmită fiului lor mai mare, sustrăgându-l astfel de sub autoritatea administrației. Cultul templier și cel funerar lucrează Împreună, amenințând vechiul stat monarhic centralizat și Înlocuind funcționarii curții, care În vechime Își schimbau mereu funcția și reședința, cu principi locali mai interesați să apere interesele locale ale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
regele i se adresează lui Amonxe "Amon" pentru Înfăptuirea prezicerilor oracolelor, locuitorii din Deir el Medina se Îndreaptă către zeii lor, pentru ca aceștia, prin intermediul oracolelor, să le rezolve problemele și să le judece litigiile. Este o cale prin care se sustrag justiției oficiale În care nu au prea mare Încredere; dar este, În același timp, și un mod de a insera divinul În cotidian. Felul În care este resimțit acest fenomen reiese dintr-o serie de inscripții și de rugăciuni transmise
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Acestora le-a fost câteodată atribuit și un „nume”, mulțumită prezenței unor obiecte sau ornamente specifice, ca În cazul „capelei porumbeilor” din Cnossos. Recunoașterea funcției de templu unei construcții de mici dimensiuni, scoasă la lumină la Gournia, pare acum să sustragă palatele rolului propriu-zis religios ce li s-a atribuit odinioară. Și totuși, ele constituiau Într-o anumită măsură centrul unor interese colective ce nu pot fi reduse la o simplă dimensiune politică sau economică. În vastele spații sau curți ce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
excepții, aceleași nume divine celebrate de religia greacă, era firesc ca savanții să pornească În căutarea unor analogii cu formele ulterioare ale cultului grecesc, dar și să se Încerce identificarea a ceea ce a rezultat În greacă din teonimele care se sustrăgeau unei recunoașteri imediate. Cnossos, Pilos și Micene, păreau depozitarele secretului politeismului grec. În unele cazuri, aceste zeități erau localizate chiar acolo unde le situa tradiția greacă ulterioară, ca Ilitiaxe "Ilitia" din Amnisos (subcapitolul 2.3a), Poseidonxe "Poseidon", În forma Posedao
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
oamenilor”. Cu toate acestea, și ea este Într-un anumit fel supusă rânduielii olimpiene atunci când, În Iliada (V, 370 sqq., 427-428), devine fiica Dionei și a lui Zeus. Deși este plasată printre zeii celei de-a treia generații, Afrodita se sustrage adesea controlului suveranității fiului lui Cronosxe "Cronos", ca și autorității sale de tată, recuperând acea anterioritate titanică primordială În care o situa Hesiod. Zeități „tinere”, ceilalți zei din a treia generație prelungesc, În schimb, acțiunea ordonatoare a lui Zeus, de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Începutul secolului al V-lea Î.Hr., respingând modelele tradiționale, să fi mers până acolo Încât să Își scrie opera În proză; Între timp identifica divinitatea cu lumea, Îi făcea pe oameni și pe zei să descindă din „conflict” și sustrăgea nașterea cosmosului lucrării zeilor, și celei a oamenilor. Într-o perspectivă analoagă se situa, probabil, și Teogonia scrisă În proză de Ferekyde din Syros, pe la jumătatea veacului al VI-lea Î.Hr. Dar, În acest secol, formele regândirii și ale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
rit de intrare a tinerilor În comunitatea de origine (frăție), sărbătoarea spartană pare să păstreze trăsături inițiatice, dar, În ambele cazuri, este vorba despre ritualizări ale unor faze critice ale vieții sociale. Unor asemenea rituri de trecere nu li se sustrăgea nici măcar lumea feminină care, la Atena, În sărbătoarea cvadrienală a brauroniilor, dedicate Artemisei, se celebra maturitatea pentru căsătorie a tinerelor. c) Cultele panelenistice și atletica Urmele cele mai evidente ale riturilor antice de inițiere au fost lăsate În Întrecerile atletice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de trecere care Începuse cu ofranda către Artemis. Deși private, riturile de naștere, căsătorie și moarte, care, laolaltă, scandau etapele existenței umane, interacționau cu viața publică a cetății, cu care cetățenii Înșiși se identificau; de aceea, ele nu se puteau sustrage intereselor divinităților care stăpâneau ordinea cosmică pe care se Întemeia supraviețuirea statului. Riturile funerare Îl uneau pe defunct cu lucrurile de „dincolo”, În timp ce riturile de naștere și de nuntă Îl integrau pe individ Într-o nouă condiție socială, făcându-l
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tineri să „săvârșească răul” (ibidem, III, 392 A). Odată cu Critias, unul dintre cei treizeci de tirani, critica mitului fusese Împinsă până la afirmarea caracterului de pretext al povestirilor despre zei, deși se recunoștea faptul că ele aveau scopul de a-i sustrage pe oameni pericolului brutalității unei existențe sălbatice; cu toate acestea, existența lumii divine, deși creată de șiretenia omului Înțelept, era negată. Dar pentru Socrate Încă nu era inutil efortul de a crede În miturile care vorbeau despre un destin dincolo de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
amândouă funcționale În cetate. Cultul olimpian avea totuși ca obiect pe zeii Olimpului și organizarea imutabilă a cosmosului; cultul misteric dovedea, În schimb, o atenție deosebită pentru destinul omului și pentru integrarea lui În realitatea culturală a cetății; adică Îl sustrăgea condiției naturale de a fi generat de un genos pentru a-l introduce În dimensiunea politică a polisului. Totuși, odată cu trecerea timpului, acest proces de integrare culturală ar fi acoperit și destinul de dincolo de lume al omului care, după ce va
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
asupra lui Demophon, dacă Îl dădea pe om Înapoi morții, dobândea În schimb darul inițierii, ce putea fi extins, În principiu, la toți „oamenii care trăiesc pe pământ” (Imn homeric către Demetra, 480). În tradiția mitică paralelă, Demetraxe "Demetra" Îl sustrăgea pe om condiției brutalității animalice, Învățându-l folosirea plantelor comestibile și a culturii de cereale și introducând normele conviețuirii civile și riturile matrimoniale. În schimb, În mitul de Întemeiere a misteriilor ea le arăta și Îi Învăța pe locuitorii din
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]