8,234 matches
-
plin de mister, de parcă el ar fi fost acela care stătea în spatele acelui foc alb. Poate că lui i se părea chiar un lucru potrivit să fie distrusă, pentru că, la câteva luni după întâlnirea aceea, micuța Noga a căzut de pe terasă, cu toată claia aceea de șuvițe, cu obrăjorii ei grăsuți și cu gropițe, cu burtica ei moale și cu piciorușele ei subțiri, a căzut ca o păpușă din mâinile lui Udi, iar eu urlu, mă rostogolesc pe scări, încercând parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dulceața lor concentrată mă sufocă, greața îmi invadează gâtul, cum fusese posibil ca degetele sale pasionate, care îi făceau băiță seară după seară, săpunindu-i corpușorul ei vesel, plin de lapte din cap și până-n tălpi, să o scape de pe terasă; mai târziu, după ce se recuperase în mod aproape miraculos, nu l-am mai lăsat să pună mâna pe ea, nu am mai avut curajul să îi las singuri, o prăpastie de venin s-a căscat între noi, iar ea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
apa îi închide părul la culoare, are buzele încrețite, mă sprijin de peretele bazinului, oftez în semn de iertare, nu te-am auzit, mă gândeam la altceva. Ploaia cade cu tot mai multă forță, dar Udi mă trage afară, pe terasă, în mijlocul căreia e o fântână neagră cu apa bolborosind și sărim în ea, încet apa ne înfierbântă pielea, amestecul de rece și cald face ca viața să îmi pulseze în vene, iar inima să îmi bată nebunește, de îmi tresaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă așez înăuntru, îmi privesc iar fața, pleoapele mi s-au umflat deja peste ochii roșii, buzele îmi tremură, nu așa ar fi trebuit să arăt în dimineața aceasta, nu aici ar fi trebuit să ne petrecem dimineața, ci pe terasă, la poalele muntelui Harmon, cu o cafea în față și câte o farfurie plină cu bunătăți, apoi să ne plimbăm pe dealuri, să vedem florile, dar iată-ne pe amândoi adânciți în amărăciunea noastră, iar eu încerc să îmi repet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
o somnambulă, vorbesc singură printre rafturi și fiecare femeie care trece prin fața ochilor mei mi se pare a fi o fiică a norocului, uite-o pe aceea umplându-și căruciorul cu bere, semn că în seara aceea va sta pe terasă cu soțul ei și va bea lichidul rece, așa cum făceam și noi, vară după vară, uneori rămâneam pe canapea în fața unui film dezamăgitor de la televizor, astă-seară avem un film bun, mă anunța el entuziasmat, dar după numai o jumătate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mai simplu, aveam impresia că rezolvarea este în mâinile mele, îi mângâi trupul uscat, insuflându-i viață, râd și plâng și îl implor, Udi, revino-ți, Udighi, fă-te bine, hai să facem dragoste, după aceea o să bem cafea pe terasă și luăm micul dejun, stă în puterea noastră, Udi, hai să ieșim din situația asta, mi se părea că trupul său începe să îmi răspundă, mă îmbrățișează cu brațe slăbite, eu îi sărut obrajii supți, îi mângâi cu multă atenție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nu s-a sinchisit să își spele fetița. O pun repede înapoi în coș, înainte să mi se dezintegreze în mâini, iar spre norocul meu, ea continuă să doarmă liniștită, ca și când nici nu s-ar fi născut încă, ies pe terasă, astăzi nu este prea cald, nori răzleți acoperă soarele, se pare că verii i-au slăbit puterile, așa că s-a hotărât să plece mai repede, privesc neliniștită șoseaua, liliacul persan de vizavi flutură spre mine, cerându-și scuze, îi zâmbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă răsucesc în clipa în care aud ceasul, cinci dimineața, și mârâi la el plină de ură, dar mă ridic imediat din pat, ca o școlăriță silitoare care are ore foarte devreme. Casa este cufundată încă în întuneric, dar pe terasă mă întâmpină mângâierea răcoroasă a unei lumini albăstrui, umede, mă așez pe unul dintre scaune cu o cafea în mână, cine ar fi crezut că așa încep zilele acestea cu hamsin 1, asemenea unui copil născut frumos, dar care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nimic între mine și el, în afară de aerul transparent, mă enervez, pentru ce m-am trezit atât de devreme, este imposibil să vezi răsăritul din acest loc, de ce nu mi-a spus o oră exactă, trebuie să aștept așa singură pe terasă, aștept soarele, aștept medicul care crede în boli, îi urăsc pe amândoi, dar de amândoi am nevoie, și atunci o văd alergând într-un suflet pe strada de dedesubtul meu, cu răsuflarea tăiată, o tânără subțirică îmbrăcată toată în alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
-mi dezamăgirea pe care o simțisem de dimineață, dar ea mă privește cu severitate, ai văzut cum ziua ia locul nopții, iar eu îmi amintesc albastrul acela întunecat, rece, care m-a întâmpinat în clipa în care am ieșit pe terasă, prefer noaptea, soarele este prea agresiv pentru gusturile mele, spun eu. Ea mă privește serioasă, aproape implorându-mă, repede, se grăbește ea, înainte să se trezească restul, trebuie să mă asculți, iar atunci îmi amintesc și eu că, într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
în ei cu mare efort, culegeam prunele calde, pe care le sugeam apoi ca pe niște bomboane, iar aici, în fața ferestrei mele și a lui Yotam, stătea un arțar uriaș, care strălucea primăvara precum soarele, aurind visele noastre. Iată și terasa murdară, cu vedere spre munții albaștri, înlănțuiți asemenea unui colier de pietre de safir, aici ședea tata după-amiaza în pantalonii săi kaki scurți, picior peste picior, aplecat de spate, mestecând struguri negri și făcând predicții despre starea vremii, lentilele ochelarilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dansau în timp ce săltau de la soare la umbră, iar eu îi urcam pe scări, așteptând primul lor plonjon în această lume, îi momeam cu castronașe mici pline cu smântână, le miroseam blănița, de care se lipise aroma lăpticului cald. Iată și terasa dinspre vest, aici își aveau cuibul porumbeii cei gălăgioși, care se aciuaseră sub țigle și murdăreau podeaua terasei cu găinațul lor, iar mama striga, când vom scăpa de porumbeii ăștia, ne vor îmbolnăvi, alungă-i de aici înainte să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
această lume, îi momeam cu castronașe mici pline cu smântână, le miroseam blănița, de care se lipise aroma lăpticului cald. Iată și terasa dinspre vest, aici își aveau cuibul porumbeii cei gălăgioși, care se aciuaseră sub țigle și murdăreau podeaua terasei cu găinațul lor, iar mama striga, când vom scăpa de porumbeii ăștia, ne vor îmbolnăvi, alungă-i de aici înainte să ne contamineze pe toți, iar tata privea cuiburile lipsite de apărare, sfâșiat între mila față de porumbei și dorința de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
acces de nebunie, fără a-i mai păsa de ouă sau de pui, un adevărat pogrom, s-a dus vestea măcelului printre porumbei, așa că nu s-a mai întors aici nici unul, au trecut aproape treizeci de ani de atunci, dar terasa este încă goală. În ciuda faptului că nu locuiește nimeni aici, gazonul este proaspăt, asemenea unui mormânt admirabil îngrijit în secret, da, acesta fusese mormântul rămășițelor vieții sale, tata, bântuind singur prin camera sa golită, bocind fără furie plecarea ei, ca și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
zece ani, alte fete de vârsta ta gătesc singure; ea încearcă să răsucească robinetul de la aragaz cu degetele ei neîndemânatice, aproape desprinzându-l de la locul lui. L-am oprit, nu vezi că deja l-am oprit, strig și fug spre terasă, înecându-mă de atâta fum, iar ea în urma mea, ochii ei plini de culoare îmi trimit raze fierbinți de ură verde și ură albastră presărată cu pete galbene, de ce te-ai mai întors, își deschide ea gura larg și îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
acolo pe iarbă și să privesc norii, în loc să mă grăbesc să ajung aici, nimeni nu are nevoie de sacrificiile mele, din nou mă inundă sentimentele de vinovăție, așa cum fumul inundă întreaga casă, îmi dreg vocea, privesc fierbințeala amiezii plutind deasupra terasei, păcat că nu este încă noapte, ce vom face cu rămășița asta de zi, care se târăște asemenea unui picior rănit, trebuie bandajată, trebuie îngrijită, dar eu nu mai am putere. Mi se pare că telefonul sună o secundă, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nou suspicioasă și mirată, șade dreaptă în fața noastră, cu bărbia ridicată, pentru că noi amândoi stăm în picioare, una dintre mâinile ei mângâie spinarea fetiței, părul îi flutură ușor pe capul copilului, în adierea vântului cald de după-amiază, ce vine de pe terasă, vocea îi înflorește din gât umedă și proaspătă, mi se pare că aș putea să stau să o ascult la nesfârșit. Exact așa ascultau fiii lui Iehuda îngrijorați profeția încurajatoare, de ce să ne mire faptul că voiau să închidă gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de spălat rufe, rugăciune a curățeniei și purității, o chintesență a bunelor intenții. Metabolismul sănătos și zgomotos al acestui organism pe care îl numim casă, cu cele trei camere congestionate ale inimii sale, mă liniștește puțin și stau noaptea pe terasă printre hainele curate, din când în când câte un cearșaf moale sau tivul vreunei rochii îmi mângâie părul, mișcat de adierea slabă a vântului, acompaniindu-mi singurătatea, pentru că Udi deja doarme, adormise imediat după Noga, amândoi își adunaseră depresiile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
searbădă, pare că nimeni nu îndrăznește să se relaxeze. Și ce dacă, mă consolez eu, este destul de bine și așa, să nu ne liniștim mai mult, destul ne-am agitat cu toții, prefer să păstrez distanța, în timp ce stau aici singură pe terasă, sunt mulțumită de faptul că nimic nu ne mai leagă, cu excepția câte unei nenorociri, parcă am fi toți trei aruncați într-un adăpost în timpul unui război, iar după terminarea războiului, fiecare își va vedea de drum, și dacă am da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
el este încă încordat, maxilarele lui urcă și coboară în timp ce mestecă, scoțând un scrâșnet deloc plăcut, deja abia aștept clipa în care amândoi se vor duce la culcare, atât de tare mă apasă prezența lor, iar eu voi sta pe terasă, printre rufele proaspăt spălate, când și când mă mângâie câte o mânecă goală, pentru că el îndeasă în mașina de spălat până și hainele de iarnă, pantaloni matlasați și bluze cu mânecă lungă, chiar și câteva pulovere. Printre aburii moi, respir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nepregătite, apropiindu-se de mine cu pași ezitanți, trebuie să îmi vorbească, încă i-a mai rămas ceva să îmi spună, mă simțisem atât de inutilă în fiecare seară, stând în fața ușii închise a camerei lui, poate vom ședea pe terasă ca pe vremuri și vom bea bere rece și vom fuma, el îmi va mângâia coapsele, își va strecura degetele reci pe sub rochia mea, eu îi voi săruta fruntea frumoasă, palmierii din ochii lui, mi-a fost dor de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
încerc să o deschid, dar este încuiată, cheia mea zace, cu siguranță, undeva pe fundul genții, nu pot fugi pe scări după el, să îl trag înapoi în casă după mine, așa cum făceam adesea în timpul certurilor noastre, ies repede pe terasă, aștept o secundă, încerc să strig, însă numai o șoaptă mută îmi iese din gât, așteaptă puțin, nu ți-am spus cel mai important lucru. El dispare deja înghițit de drum, înalt și încăpățânat, cu rucsacul uriaș în spate, asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
știe, nu mai am nici o îndoială, a găsit înaintea mea scrisoarea aceea blestemată, mă împleticesc până în bucătărie și îmi fac o cafea, mă uit în jurul meu prin casa goală, Udi nu este aici, asta nu pot ascunde, soarele inundă deja terasa, crucificând-o cu razele sale ascuțite, luminând fiecare colțișor al casei, anunțând vestea plecării lui. Noga, vino să mănânci, strig eu, pun o farfurie goală în dreptul scaunului ei, și iată că vine, încă desculță, știi că nu e cazul, șoptește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
în clipa în care vocea ei somnoroasă răspunde, închid, cuvintele mele se împrăștie în toată casa, nu îl pot forța, trebuie să se însănătoșească fără el, nu îi este permis să depindă atât de mult de el, mă așez pe terasă, vântul slab răcorește aerul, spectacolul s-a terminat, înțeleg eu deodată, cortina a fost sfâșiată, scena s-a dezintegrat, limitele puterilor mele au devenit clare, nu stă în puterea mea să înfrumusețez lumea. Ani la rând îmi risipisem toate puterile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
înnebunesc încetul cu încetul, mă maltrata cu verticalitatea lui, iar eu întreb, te maltrata? Despre ce vorbești, nu era în stare să omoare nici măcar o muscă, îți amintești cum avea grijă de porumbeii care își făcuseră cuib la noi pe terasă? Iar ea spune, vorbesc despre lucrurile ascunse, iar sfântul de zi cu zi a devenit sfântul din dormitor, asta i s-a întâmplat, asta mi s-a întâmplat, era atât de pur, încât am devenit o perversă, eu îmi clatin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]