7,415 matches
-
vărului meu; la Polenka zâmbind În agonia ultimelor mele vise - toate se contopeau pentru a alcătui o persoană pe care n-o cunoșteam, dar pe care urma s-o cunosc În curând. Îmi amintesc un anumit apus de soare. Clopoțelul bicicletei mele era parcă de chihlimbar. Sus, deasupra muzicii negre a stâlpilor de telegraf, un evantai de nori alungiți, violet-Închis, tiviți cu roz de flamingo, stătea neclintit; totul era o miraculoasă sărbătoare a formei și culorii! Totuși apusul era pe moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
dând din când În când din capetele pline de panglici și de flori, ca să alunge muștele. Foarte curând am dat de urmele Tamarei În modesta dașka (căsuța de vară) Închiriată de familia ei În sat. Mă plimbam călare sau cu bicicleta prin apropiere și, cu senzația bruscă a unei explozii orbitoare (după care, inimii mele Îi trebuia un răgaz ca să-și revină) dădeam peste Tamara la câte o cotitură a drumului. Mama natură a eliminat mai Întâi una dintre fetele ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
ei pe un cal. Altă dată, când am apărut la o cotitură a șoselei, cele două surioare ale mele, roase de curiozitate, era să cadă de pe „torpedoul“ roșu al familiei, cotind brusc spre pod. În serile ploioase Întunecate, Încărcam felinarul bicicletei cu bucăți magice de carbură de calciu, le aprindeam cu chibritul, ferindu-mă de rafalele de vânt, și după ce Închideam astfel În sticlă flacăra albă, pedalam cu prudență În Întuneric. Cercul de lumină răspândit de felinar scotea la iveală porțiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
o lua din nou În sus până la Încrucișarea cu șoseaua Rojestveno-Luga și chiar deasupra acelei Încrucișări, o cărare croită printre tufele de iasomie, din care picura ploaia, urca un povârniș abrupt. Trebuia să cobor din șa și să-mi Împing bicicleta. Când ajungeam În vârf, lumina mea vie dansa pe porticul alb cu șase coloane din dosul conacului tăcut și cu obloanele trase - tăcut și cu obloanele trase este probabil și astăzi, după o jumătate de secol, conacul unchiului. Acolo, Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
urmat cursurile „Institutului de Mine“ din Tirana. Chiflele prăjite În unt și gogoșile fierbinți pe care le primeam la ceai după meciuri sau strigătele vânzătorilor de ziare În engleza de mahala „E calde, e calde!“ amestecându-se cu soneriile de biciclete pe străzile pe care se lăsa Întunericul, mi se păreau pe atunci mai caracteristice Cambridge-ului decât mi se par acum. Nu pot să nu-mi dau seama că, pe lângă niște obiceiuri șocante, dar mai mult sau mai puțin trecătoare, exista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
băița lui. În fața noastră, acolo unde un șir discontinuu de case se Înălța Între noi și port și unde ochiul Întâlnea tot felul de nimicuri, cum ar fi chiloți bleu și roz dansând pe o frânghie de rufe sau o bicicletă de damă și o pisică tărcată Împărțind În mod ciudat un balcon rudimentar din fier forjat, era o plăcere să deslușești prin Învălmășeala unghiulară de acoperișuri și ziduri, coșul unui superb vapor, arătându-se din spatele frânghiei de rufe, ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
să se ocupe de mine... ― Fii serios, sânt ramolite rău. Doamna Miga tresări apoi chipul redeveni rigid. Melania Lupu zâmbea serafic. " Ce s-a șifonat tenul lui Florence, draga mea, e de neînchipuit! Parcă s-ar fi plimbat cineva cu bicicleta pe obrazul ei. Da, domnul inginer a gândit bine. Mai îngrijorată sânt de ceea ce se va întîmpla în cealaltă mașină. Ioniță parcă e în transă..." ― Dar nu știu să șofez, bâlbâi Dragu surprins. În viața mea... Inginerul îl mustră dulce
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
noctambulii care se întorceau acasă sau plecaseră de acasă nu păreau oameni de temut, nu aveau steaguri pe umăr, nici nu ascundeau sticle cu benzină cu capătul unei cârpe ieșind din gât, nu făceau moriști cu măciuci sau lanțuri de bicicletă, și dacă despre unul se putea jura că nu mergea pe drumul care trebuia, asta nu trebuia să se pună pe seama devierilor de caracter politic, ci pe seama unor scuzabile excese alcoolice. La trei fără trei minute motoarele vehiculelor care alcătuiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
și pe jumătate neglijent impecabilei politeți militare a ofițerului din comandament și întrebă, Cum merg lucrurile pe aici, Fără noutăți, calm absolut, domnule președinte, A încercat cineva să iasă, Negativ, domnule președinte, Presupun că vă referiți la vehicule motorizate, la biciclete, la căruțe, la trotinete, La vehicule motorizate, da, domnule președinte, Și oameni mergând pe jos, Nici măcar unul de probă, Bineînțeles că v-ați gândit că fugarii ar putea să nu vină pe șosea, Da, domnule președinte, sub nici o formă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
-și încerca norocul ca actriță, de unde n-a ieșit nimic), dar mă înșelasem crezând că moștenise casa de la părinții decedați. Tatăl era mort, dar mama era bine mersi deasupra solului. Ocupa dormitorul cel mare de la ultimul etaj, se plimba cu bicicleta prin Prospect Park în fiecare duminică și, la vârsta de cincizeci și opt de ani, încă lucra ca secretară la o firmă de avocatură din centrul Manhattanului. Ce să-ți spun, mult mă ajutase geniul meu infailibil. Mult mă ajutase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
ating imobilitatea ca pe idealul unui trai bun. Pentru Joyce, mișcarea fizică era mai mult decât o datorie, era o plăcere, iar activitatea ei preferată în weekend era să se trezească duminica la ora șase și să se plimbe cu bicicleta prin Prospect Park. Ea încă mai lucra, eu mă pensionasem. Ea era o fire optimisă, eu eram un cinic. Ea avusese o căsnicie fericită, iar căsnicia mea... dar destul pe tema asta. Ea nu dădea mai deloc atenție știrilor, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
așa? — Da, presupun că ai putea. Și ai ajunge să regreți zi de zi, până la sfârșitul vieții. Nu face asta, Joyce. Încearcă să te resemnezi. Capul sus. Nu te lăsa păcălită. Votează cu democrații la toate alegerile. Plimbă-te cu bicicleta prin parc. Visează la trupul meu desăvârșit, auriu. Ia-ți vitaminele. Bea opt pahare de apă pe zi. Ține cu Mets. Uită-te la cât mai multe filme. Nu face eforturi prea mari la slujbă. Hai cu mine într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Dresura în educație duce spre țarc, nu spre pisc. Orice Școală trebuie conectată la Steaua polară. Instinctele fac intoleranță la educație. Explodează când crezi că le-ai strunit mai bine. Școala - poligonul de încercare a relațiilor interumane. În industrie, proiectezi biciclete și mitraliere. Nici în educație nu este altfel uneori. Și în educație există boli cu cauze necunoscute. Profesorul nu va dispărea pentru că numai el știe să umanizeze informația. O școală bună își propune să livreze societății conștiințe umane, nu neapărat
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Peste câteva decenii, vom privi lumea din navele cosmice ca din căruță. Omul contemporan insultă tehnica, nu pe cel care o folosește anapoda. Criza este ceva perpetuu. Important e să nu fie lăsată la volan. După ce omul a renunțat la bicicletă, singurul vehicul cu tracțiune inteligentă, au apărut îngrozitoarele accidente de circulație. Suntem fascinați de mitul accelerației. Alergăm cu ambulanța, dar nu ne mai uităm dacă pacientul e pe targă. O lume plurischizofrenică nu se împiedică de mofturile artei. Dolarul - această
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Ianus. Misiunea omului e să stimuleze îngerul, nu fiara din ea. Oare visul cibernetic va fi tot războinic? Resursele alimentare ale planetei noastre nu s-au diminuat. A scăzut însă partea mică destinată celor mulți. Economia unei țări respectă principiul bicicletei. Daca nu înaintezi, te răstorni. Romanii știau că legile trebuie să țină cont de obiceiuri. Globalizarea uită acest amănunt. Vindecăm parțial cancerul, nu și alienarea. Clonarea ar însemna dispariția unicității misterului uman și reîntoarcerea în turmă. Să fie Pământul cazanul
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
ora zero după potop. Schimbarea cailor nu se face nici în artă fără convulsii. Scriu pentru că intră întrebările în mine ca niște țepușe. Talentul farmecă, geniul tulbură. Sufletul marilor creatori, pare, comparativ cu trupul, o navetă cosmică montată pe o bicicletă. Frustrările artiștilor se transformă treptat în orgolii. Poezia actuală nu are nici zare de croială profetică, A sprijini nonvalorile în artă e similar cu furajarea șobolanilor în agricultură. Arta contemporană pare concepută pentru zboruri joase. Inspirația această antenă cosmică a
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
scriitori nu - i vând numai librarii. Suspiciunea - această îndrăgită bâtă a trogloditului. Cei învinși în dragoste au mari șanse să devină moraliști. Viciile bat dinspre cald spre dogoritor. Tiranii pretind ori sânge vărsat, ori congelat de frică. A furat o bicicletă din cimitir. Credea că proprietarul ei e mort. Unii țărani ce iau pe mere dau pe bere. Și alți medici s - au culcat cu pacientele lor, dar tu ești veterinar. Majoritatea obedienților au miros pecuniar. Ne vindecăm din ce în ce mai repede de
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
acolo vrem să ajungem? Lumea se clatină pentru că i s-au tulburat reperele. Ne cruțăm prea mult dușmanii. Parcă mai tare îi sâcâie muștele. Economia românească merge, e drept, dar mai mult cu "ia-mă nene"! Economia ascultă de principiul bicicletei. Dacă nu înaintezi, te răstorni. Boala te execută fără să-ți citească drepturile. Oamenii sunt cenzurați de destin. Și de imbecili. Viața e făcută din canioane. Unele, ce-i drept, superbe. Celibatarii sunt niște bărbați ori prea timizi, ori prea
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Au avut noroc. Au văzut și teatrul și piesa Sânziana și Pepelea după Vasile Alecsandri, dar și papara pe care au luat-o la întoarcere a fost pe măsură. Și Lică și Costică și-au făcut rost de câte o bicicletă cu care cutreierau toate zonele limitrofe pe o rază de aproximativ treizeci de kilometri în jurul orașului, însă excursia de pe data de cinci martie din anul care tăia veacul în două felii egale, i-a rămas cel mai bine întipărită în
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
capitală, trec pe lângă școală. Ardea de nerăbdare să povestească familiei și prietenilor despre alegerea făcută. Un sat curat, de oameni gospodari, cu case și curți îngrijite și, un lucru foarte important: aproape de oraș. Putea veni la serviciu foarte bine cu bicicleta Mifa de damă, căreia îi sudase un cadru orizontal și care acum îl aștepta acasă cu nerăbdare, abia spălată cu motorină și unsă cu vaselină. Cu asemenea imagini optimiste a ajuns la destinație. La stânga, ca o văduvă însingurată într-un
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
că pentru a ajunge la Primărie trebuiau: ori să parcurgă peste zece kilometri pe jos, ori să schimbe două autobuze; unul care să-i ducă în oraș, iar altul din oraș până în centrul civic al comunei-mamut. Profesorul Bidaru venise cu bicicleta, pe care o parcase la umbra unui copac lângă o sumedenie de biciclete Carpați, mai vechi sau mai noi, ce se sprijineau între ele două câte două. Fiind invitat, a parcurs și el același traseu ca toți ceilalți participanți. Văzut
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
pe jos, ori să schimbe două autobuze; unul care să-i ducă în oraș, iar altul din oraș până în centrul civic al comunei-mamut. Profesorul Bidaru venise cu bicicleta, pe care o parcase la umbra unui copac lângă o sumedenie de biciclete Carpați, mai vechi sau mai noi, ce se sprijineau între ele două câte două. Fiind invitat, a parcurs și el același traseu ca toți ceilalți participanți. Văzut din apropiere, căminul cultural nu avea nimic deosebit care să impresioneze pe cineva
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
colo, prinse în replici cheie sau dacă nu, în didascalii. Lărgește, te rog, mai bine, didascaliile, băiete... Cred că ar fi bine și așa. Așadar tovarășul Ilea nu mă obliga să desfac în bucățele piesa, ca pe-un torpedou de bicicletă germană cu trei-cinci viteze care se schimbă automat în butuc, dar eu înțelegeam foarte bine ceea ce trebuia să înțeleg: că forma ei finală încă nu se cristalizase pe hârtie și că trebuia obligatoriu cristalizată. Urma deci o nouă repriză de
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
ei, cu culoarele ei, cu tunelurile ei și cu cimitirele ei...” 8. 15 noiembrie ’80. Epigrame surde cu un președinte și un brigadier CAP. Unul născut în șaretă și altul ca omul din Whoroscop, al lui Samuel Beckett, înger pe bicicletă. Toate lucrurile sunt umede de ploaie. Când plouă parcă suntem tentați să trăim mult mai mult în trecut. Cu atâta prostie în jur e ridicol să nu fii optimist! Singurătatea, când nu e boală, e armă împotriva celor răi. Îmi
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
mai pierde, Pruncu. Ar fi păcat să merg cu toate secretele familiei mele în groapă. Am de gând s-o spun pe șleau. Altfel simt că înnebunesc. Nu, nu. Nu mai am ce pierde. Ce-o să-mi ia? Caii de la bicicletă? Asta-i vorba voastră. Dar e grozavă foc vorba asta: să-mi ia caii de la bicicletă! O spun deschis: nu-mi mai pasă de nimica, așa cum nu-mi păsa, (indirect !) când adunam ostentativ, vecinii și, obosită crunt cum eram, după
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]