10,472 matches
-
va face proști și creduli ca niște copii". Acceptarea simulării ca realitate influențează modul în care gândim cu privire la lumea reală în toate ariile sale: economie, politică, educație, viață personală. Rheingold exprimă plastic această idee în lucrarea sa The Virtual Community devenită celebră: "Nu numai că populez comunitățile mele virtuale până la gradul în care port în minte conversațiile din ele și încep să le amestec cu viața mea reală, dar și comunitățile mele virtuale populează, de asemenea, viața mea. Am fost colonizat
by Zenobia Niculiţă [Corola-publishinghouse/Science/1024_a_2532]
-
Revistei Bucovina nr.3/1943, p.146) * După obiceiul de la Sibiu sau Timișoara, la Cernăuți Gazeta Bucovinei edita pentru săteni Foaia Săteanului Foaia Săteanului, supliment pentru țărani, a Gazetei Bucovina (18911897) a dat o deosebită atenție românismului, a combaterii celor deveniți prea puțin naționali, a luminat satele și le-a călăuzit să înțeleagă pericolul consumului de alcool. În această direcție s-a folosit de cabinetele de lectură, pe care le-a încurajat și orientat, scriind pentru ele chiar articole de fond
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
sinodal (din 18941895), protopop la Cernăuți (1892), arhipresbiter (din 1895) a desfășurat și activitate publicistică. A fost redactorul textului românesc din publicația Candela în perioada noiembrie 1883aprilie 1895. La 1862 a participat la fondarea „Reuniunii române de leptură din Cernăuți”, devenită Societatea pentru cultură și literatură română în Bucovina. A tipărit la Cernăuți istorioare morale care reflectă aspecte sociale ale lumii satelor: Terminul sfântului Nicolai (1886), Norocul unui satulmărean (1888) și Din cătănia mea (1892). În 1870 a publicat în broșură
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
de existență a Societății pentru cultură...) * Ion Gh. Sbiera (1 XI 1836-22 X 1916) este unul dintre intelectualii bucovineni care, în 1862, s-a aflat în fruntea organizatorilor „Reuniunea română de leptură din Cernăuți”, după numai trei ani, în 1865, devenită „Societatea pentru cultură și literatură română în Bucovina”. Se numără, de asemenea, printre întemeietorii și principalii colaboratori ai revistei „Foaia Soțietății pentru literatură și cultură română în Bucovina”, publicație pe care a condus-o din iulie 1866 până în decembrie 1869
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Nord - ei știind, prin tradiție că sunt români și primind cu bucurie lucrarea care, mai apoi, a fost difuzată și în limba rusă.Cu numărul 5/iunie 1912, redactor responsabil al revistei a devenit Teodor Andoni. * După 30 de ani, devenită Revista mazililor și răzeșilor, tribună tradițională pentru apărarea mult năpăstuitelor drepturi românești, condusă de dr. Alex. Vitencu a căutat să lămurească și să apere drepturile românilor asupra Bucovinei de-a pururea românești. * Revista apărea și în 1944. Secretar de redacție
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
și sociale”, articolele: „Plaiule, plai răstignit” de Vasile Tărâțeanu - Cernăuți; „Academia duhovnicească de la Mănăstirea Putna din secolul al XVIIIlea” de Mircea Pahomi. În documentarul scris de Vasile Tărâțeanu, este vorba despre nașterea la 7 noiembrie 1990 a ziarului Plaiul Românesc - devenit revistă -, conținutul primelor sale numere, pașii făcuți în promovarea adevărului istoric și de trezire a conștiinței naționale, nesfârșitele greutăți întâmpinate, inclusiv încercarea de a-i pune capăt existenței în justiție... Luându-și rămas bun și zicându-i „Să-ți dea
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
a orașelor”... Numărul 4 din decembrie 1923, ca și numărul 5 din ianuarie 1924, apăreau cu aceleași nume de autori: Pamfil Șeicaru, Ion Darie, Al. O. Teodoreanu, Octav Livezeanu, Petre Dragomirescu, G. Stegaru, G.M. Ivanov, de data aceasta generalul Averescu devenit Gonococ, își găsise un chitarist: era Octavian Goga, de altfel „un mare poet”, spunea Hiena. Numerele 57/ianuarie, februarie 1924 nu mai spuneau nimic nici despre locul de editare al revistei, nici sediul administrației sau redacției, nici chiar numele directorului
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
pag. 1-2. „Noua literatură” a „copiilor” își găsește apărători în cele susținute de Perpessicius sau Paul Papadopol, ultimul apare în „Gazeta Literară” apărătoare a tinerilor: „Că se poate vorbi despre talentul literar al elevilor e neîndoios; nu din sânul acestora, deveniți oameni mari, se vor alege oare viitori scriitori?” * Însemnări Sociologice Însemnări Sociologice (Anul I, nr.2,3,4 pe lunile mai, iunie, iulie 1935), revistă lunară condusă de T. Brăileanu, profesor de sociologie la Universitatea din Cernăuți. Alături de revista de
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
monumentele naturale devin monumente naționale... La 22 august 1942 - spune „Bucovina turistică” a lui Leca Morariu - în registrul Fondului religionar Cernăuți erau declarate monumente ale naturii 274,24 ha din pădurea Slătioara și 290,62 ha din pădurea Valea Giumălău - devenite și monumente naționale. * Revista de pedagogie apare în 1931, în patru „caete” anual, ca organ al Institutului și Seminarului Pedagogic Universitar, Cernăuți, iar din 1939, ca organ al Institutului și Seminarului de Pedagogie al Universității din Cernăuți și al Serviciului
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
pagini memorialistice înregistrează emoțiile, derutele și entuziasmele provocate de evenimentele din decembrie 1989. Mai realizate sunt câteva mici nuclee narative, amintind romanul Lumea toată, slobodă, cu oameni desprinși de această dată din conglomeratul uman al imigranților din Olanda, căreia S., devenită grecoaică prin căsătorie, îi aparține. Cu o acțiune bine gradată, povestirea Puterea de stăpânire, vorbind despre suferință, tristețe și tragedia morții printre străini, este cea mai izbutită. SCRIERI: Tulburi, apele Crasnei..., București, 1974; Lumea toată, slobodă, București, 1976; Pragul de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289525_a_290854]
-
ridica din nou România la luptă și pentru aceasta trebuia să ocupe Bulgaria. La fața locului, și-a dat seama că teritoriul putea fi luat sub control mai repede decât se preconiza, "curățirea Balcanilor" realizându-se destul de ușor. Deschiderea Strâmtorilor, devenită o certitudine încă înainte de traversarea Dunării, era pentru Berthelot "începutul acțiunii noastre în Rusia meridională", unde erau vizați atât nemții, cât și rușii, adică bolșevicii 119. Participarea trupelor române la această expediție și stabilitatea politică a regatului nostru îi erau
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
comunitate maghiară, de exemplu, din pricina conotației predominant etnice date celebrării) sunt în continuare ignorate. Să reținem că, în lipsa unui erou reprezentativ, ziua de 1 decembrie s-a fixat în conștiința publică prin metonimizarea sa cu spațiul alocat celebrării: Alba Iulia, devenită un personaj în sine. Atașamentul urmașilor s-a putut astfel replia spre o localitate sau o întreagă regiune, ei nemaifiind nevoiți să conștientizeze complexitatea evenimentelor propriu-zise. Analiza reprezentării istorice a comunismului și a mizelor sale identitare s-a dovedit a
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
afirmație destul de răspândită dar, de obicei, neargumentată, putem aduce o bogată literatură pusă, atunci, în slujba școlii; am găsit și o carte ce reunea, în tonul prescris de epocă, evocări vesele și triste dar "obiective" ale unor foști elevi merituoși, deveniți academicieni ai regimului (vezi, de exemplu, Amintiri despre anii de școală, Editura Politică, București, 1968). Erau mostre de rememorare cu iz propagandistic, aproape depersonalizate și încheiate inevitabil cu sfaturi bătrânești pentru cei tineri; sunt axate pe valoarea efortului, a perseverenței
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
un șir de case vechi, având prăvălii de jur împrejur.129 Pe strada Stavropoleos era o berărie și birtul „La Pisica neagră“, renumit pentru vinul ce debita. bucureștiul în 1871 117 121. Astăzi, strada general Gh. Manu; o „casă Filipescu“, devenită apoi proprietatea lui Costică C. Cesianu se află ceva mai departe pe Calea Victoriei, la nr. 151, colț cu strada Sevastopol, precedată de o întinsă grădină cu arbori bătrâni, pe care o putem vedea și astăzi. 122. Palatul lui Gh.Gr. Cantacuzino
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Slătineanu sau Momolo, după numele proprietarului, italianul Eronimo Momolo). În clădirea din fața sălii Slătineanu, închiriată și apoi cumpărată de ei în 1871, frații Capșa, români macedoneni, au deschis o cofetărie în anul 1866, iar după 1880 restaurantul, hotelul și cafeneaua, devenite curând locul preferat de întâlnire al lumii politice și culturale bucureștene, până în timpul celui de al Doilea Război Mondial. 137. În casa lui Emanoil Lahovary (zidită de banul Dumitrache Ghica, parte a fostei reședințe domnești din anii 1812-1828), situată în fața
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
și a copiilor“ (Marsillac, Bucarest, p. 59). 152. Construcția Ateneului Român, ridicat din inițiativa lui Constantin Esarcu, a durat din 1883 până în 1888; fondurile necesare terminării construcției au fost adunate prin subscripție publică și loterii (bucureștenii fiind îndemnați prin apelul devenit popular și auzit până prin anii copilăriei noastre: „Dați un leu pentru Ateneu“). 153. În 1912-1914, pe locul unde se aflase la începutul secolului trecut hanul lui Ivanciu Gherasim; pe la 1870 proprietarul acestor locuri era boierul din Râmnicu Sărat, Niculae Neculescu
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
d’Angleterre - M.E. Weingber, Calea Victoriei 42) încă nu exista; în aceeași clădire (casa Vanic), la etaj, se afla atunci Hotelul Lazăr („à l’angle de la Place du Théâtre“, preciza Ulysse de Marsillac), cu un birt la parter (despre casa Peretz, devenită Vanic, v.: Casa Vanic de pe Podul Mogoșoaiei în G. Potra, Bucureștii, pp. 336-339). Despre toate hotelurile, localurile, bisericile, tipografiile, farmaciile, medicii etc. menționați în acest stufos capitol v. fragmente din Annuaire de Roumanie (Anuarul României) pe anul 1885 publicate de
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
ca vântul periși“ și se încheia în tonuri funebre: „Adio, Ioană, adio, copilă! / Sufletul tău zboară după-acest pământ / Și noi în durere toți plângem de milă / Depuind flori june pe tristu ți mormânt“ (Dorul, pp. 35-36). Romanța La un cadavru - devenită populară în epocă - o cânta și Leana în piesa lui Delavrancea, Hagi-Tudose (act I, scena VII), amănunt asupra căruia ne-a atras atenția, cu bunăvoință colegială, Șt. Cazimir. Iarna mai avea și plăcerea deosebită a balului mascat. Încă o petrecere
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
nu chiar toate, erau ale sașilor. Îmi amintesc mai multe nume, precum: Brus, Thois, Turingher, Risdorfer 290. 148 bucureștii de altădată 285. Scriitorul și folcloristul Petre Ispirescu, împreună cu Petre Gorjan, C. PetrescuConduratu ș.a. a înființat în 1868 Tipografia laboratorilor români (devenită mai târziu Noua Tipografie a Laboratorilor Români); după câteva luni ceilalți asociați s au retras, tipografia rămânând numai în proprietatea lui Ispirescu și Gorjan, până în 1879, când se retrage și acesta din urmă. În 1873 tipografia funcționa pe strada Academiei
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
s-a ținut „ieri“); monopolul a fost concesionat unui consorțiu susținut de Banca Franco-Ungară din Budapesta și de Bank of Roumania; în anii 1872-1877 acesta a obținut beneficii reprezentând 75% din capitalul social depus. 10. Grădina lui Breslea (Brăslea, Braslea), devenită proprietatea librarului George Ioanid (1818-1906) a fost transformată de acesta, mai ales după ce și-a lichidat librăria, în 1874, într-o grădină de pomi fructiferi și de legume care aproviziona cu trufandale piețele de zarzavaturi ale Capitalei; ea se întindea
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
un statu-quo în Balcani și în consecință pentru menținerea integrității Imperiului Otoman, de teamă că prăbușirea acestuia ar fi dus la consolidarea puterii Austro-Ungariei sau, îndeosebi, a Rusiei, cu care abia își împărțise sferele de influență în Asia Centrală (1873); Germania, devenită o mare putere militaristă a Europei ca urmare a războaielor victorioase purtate împotriva Austriei Domnitorul Carol era în curent cu cele ce se ventilau, de aceea luă măsuri ca să crească puterea militară a țării. Atmosfera se încărca zilnic. Alegerile generale
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
a pus singur pe piept decorațiunea în gradul de „Mare cruce“. „Marea cruce“ a fost dată apoi lui Ion Brătianu și lui Mihai Kogălniceanu.72 354 bucureștii de altădată biletele ipotecare au fost retrase, fiind înlocuite cu bilete de bancă, devenite azi de uz curent (Gh.M. Dobrovici, Istoricul datoriei publice a României, București, 1915, pp. 158-160). 70. Scena s-a petrecut duminică 15/27 mai 1877, când principele Carol, inspectând bateriile românești de la Calafat, a dat ordin ca acestea să tragă
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
sovietică aveau menirea „de a explora” armatele inamice și de a se ocupa „cu stăruință” de atingerea obiectivelor trasate de superiori. În același an, Biroul D.P.S.G. din Viena a transmis în centrală o analiză asupra Misiunii sovietice din capitala Austriei, devenită un „adevărat Quartier General de Război” prin activitatea extradiplomatică depusă în Balcani și, mai ales, în România. O dată cu numirea lui Mihail Levitzki în fruntea misiunii, aceasta s-a transformat într-un oficiu de spionaj politico-militar asupra statelor balcanice, încălcând toate
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
combătut acțiunile subversive și a elaborat metodologii de reprimare a mișcărilor extremiste. Din 1920 s-a angajat la Serviciul mișcărilor de personal din D.P.S.G., de la 1 octombrie 1921 a devenit subdirector, iar apoi director al Direcțiunii Siguranței Generale (1927), ulterior devenită Direcția Poliției de Siguranță din D.G.P. (confirmat definitiv în funcție prin Decizia Ministerială nr. 2711, publicată în Monitorul Oficial nr. 168/1 august 1929, p. 6064). A participat activ la coordonarea acțiunilor polițienești și de siguranță, dar și la elaborarea
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
trebuia să fie loialitatea față de partid. La aceștia s-au mai adăugat oportuniștii de carieră și cei care, cu bună știință, s-au pus în slujba Partidului Comunist: «fondatorul» în 1948 al Direcției Generale a Securității Poporului, Pantelei Bodnarenko - „Pantiușa” (devenit Gh. Pintilie), notoriu agent sovietic, șeful unui alt fost spion al Kremlinului - Boris Grünberg (devenit Alexandru Nicolski), arestat în perioada 1941-1944, angajat, la 1 mai 1945, în Corpul Detectivilor direct comisar-șef, iar de la 1 septembrie 1946 șeful acestei structuri
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]