9,442 matches
-
tradițională mai are de coborît în Infern. Un laitmotiv obsedant al volumului este prima lui frază: „Cînd te apucă lehamitea de ficțiune, fii sigur că taman atunci ficțiunea se năpustește asupra ta”, devenită la final „Cînd vrei să scapi de ficțiune, sigur te va cotropi!”. Deși exhibate, asemenea simetrii fac parte din regula jocului, ca și analogiile multiple, ca și mistica cifrei patru, reluată din emblema Crailor de Curtea- Veche. În plus, tot ce ține de istoriile „realiste” ale eroilor, inclusiv
Un nou asfințit al Crailor by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3115_a_4440]
-
de grade, pentru a da uimitorul Le salut par les Juifs (Mîntuirea prin evrei). Totuși, atît de ambiguul Morand nu poate fi judecat numai după antisemitismul afișat în jurnal, în corespondența cu prietenul său Jacques Chardonne sau în texte de ficțiune. Din tinerețe a frecventat evrei, în anii '40 și-a folosit influența pentru a salva oameni amenințați de deportare, la sfîrșitul anilor '60 a pariat pe talentul lui Patrick Modiano. Cînd lui Pierre Nioxe, bărbatul grăbit din romanul apărut în
De ce Morand? by Mircea Lăzăroniu () [Corola-journal/Journalistic/6537_a_7862]
-
el de pe internet că în ultimul an de liceu a fost olimpic internațional la filozofie, obținând o mențiune. Se vede treaba că întâlnirea cu filozofia i-a folosit, căci felul în care se raportează el la lume ca autor de ficțiune este unul problematizant. Elementele realității nu sunt luate ca atare, ci puse în ecuație pentru a căuta adevărul de dincolo de aparențe, ceea ce dă de la bun început substanță volumului. Agenția despre care este vorba în carte e o agenție de pariuri
Hazard by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/3413_a_4738]
-
este introdus într-o lume bine conturată, cu legile și coordonatele ei proprii - poate pentru cei mai mulți inedite - și este treptat familiarizat cu ele. Nu este deloc puțin pentru un debut, într-un peisaj literar în care majoritatea scriitorilor încep cu ficțiuni autobiografice. Al doilea merit al volumului este legat de primul: atmosfera îi reușește lui Cristian Ardelean. Tensiunea celui care pariază, încercând să indice o cotă corectă, complicitatea dintre cei care-și fac veacul în agenție, sevrajul pariorului care încearcă să
Hazard by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/3413_a_4738]
-
experiențe directe: „Nu poate gusta «pitorescul» unui loc decît cineva care nu trăiește în locul acela. Localnicul resimte peisajul ca destin, ca stihie bărbătească, de obicei tragică, în orice caz străină de decorativism. Numai străinul e degustător. (...) România pitorească e o ficțiune turistică: produsul unei mentalități de român sezonier, care își petrece timpul în străinătate sau în înstrăinarea citadină și plonjează, din cînd în cînd, semiadormit în «sînul naturii» pentru a-și măguli patriotismul. A vorbi, ca străin, de pitorescul românesc e
Pitoresc și filozofie by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13590_a_14915]
-
fost cu totul alta decât pentru un vasal. Iar sub acest nivel ierarhic, ambiguitatea crește, cu siguranta, exponențial. Complicat, așadar, în practică vieții cotidiene, conceptul de care se ocupă Simona Vasilache e cu atât mai imponderabil în teritoriul generos al ficțiunii, guvernat, în fond, de alte reguli. Acolo, nici cerul înstelat, nici legea morală nu sunt aceleași din viața de toate zilele. (Dovadă cea mai clară o oferă, aici, investigația referitoare la epoca voievozilor, reinventată abstract și naiv de romantici). Lucida
Cozerii by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4242_a_5567]
-
strîngi condeiul în mînă ca o mamă lingura sau ca un ucigaș pumnalul." Cititorul își pierde și el inocența; o dată cu dreptul de a interveni în roman îl capătă și pe cel de viață și de moarte în lumea de dincolo de ficțiune: devine stăpîn pe propriul destin, povestea lui Svilar se transformă în istoria eliberării din realitate prin puterea imaginației. Ilustrînd perfect categoria romanului-eseu, pe care Michael Heim îl consideră specific Europei Centrale și de Est, Peisaj pictat în ceai e o
Europa de lîngă noi by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/16047_a_17372]
-
Acolo, cred, am priceput ce e cu povestea Masca, cum funcționează și cum seduce de multe ori spectatori "inocenți", care nu au fost niciodată într-o sală de teatru, de concert. Care nu cunosc convenția. Care nu delimitează realitatea de ficțiune - și, poate, uneori, nu-i cel mai rău - care sînt uimiți de contactul atît de direct, de faptul că sînt la cîțiva centimetrii de actori, de costumele lor, de machiaj. Care vin și pleacă, care se opresc și privesc doar
Centru și margine by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/7022_a_8347]
-
O carte cu multă iubire și ură”, a scpus Paula Săcui. În aceeași zi, la ora 18:00, la Standul Țărilor Nordice, Cu cât merg mai repede, cu atât sunt mai mică de Kjersti Annesdatter Skomsvold, roman în colecția Strada ficțiunii. Despre carte : Un roman comic și profund, în care protagonista - în vârstă, dar fără vârstă - Mathea Martinsen, încearcă să lase pe această lume un semn al trecerii ei. Autoarea reușește să-i spună cititorului o poveste de iubire excentrică și
Autobiografia lui Marin Moraru, evenimentul Târgului Gaudeamus by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/61165_a_62490]
-
Pentru scriitorul care își așteaptă subiectul, apariția unei istorii concurente este bulversantă pentru că abia în acest moment îi este pusă la încercare credința. De la bun început istoria lui Pi Patel a fost una despre credință, altfel la confiniile cu o ficțiune de tipul desenului animat după romanul Cărțile Junglei al lui Rudyard Kipling cu Mowgli și tigrul Sarekhan. Miracolul nu poate intra în zona conștiinței fără să-l destrame complet pe omul vechi. Și aici se află puterea dumnezeirii pe care
Alfa și Omega și Pi by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3926_a_5251]
-
Paris libertin (Povestea/Poveștile Parisului libertin, La Musardine, 2003). Autorii prezintă o față pitorească și, într-un fel, secretă a Parisului, plimbîndu-ne prin locuri dispărute, dar și prin locuri și astăzi vii, amestecînd personaje reale (marea majoritate) cu personaje de ficțiune, oferindu-ne o sumedenie de exemple scoase din literatură, teatru, cinema, music-hall etc. Unde este centrul erotic al Parisului? Breton și suprarealiștii îl situau în Place Dauphine, ce ar figura un sex de femeie, triunghi perfect mîngîiat de cele două
Alte mistere ale Parisului by Alexandru Călinescu () [Corola-journal/Journalistic/6137_a_7462]
-
demne de toată încrederea), proprietară a unui magnific „hôtel particulier" pe bulevardul Malheserbes, la numărul 98, mobilat cu piese de mare valoare, foarte mîndră mai ales de patul ei monumental care poate fi admirat astăzi la Muzeul de Arte decorative. Ficțiunea ajunge cîteodată să se confunde cu realitatea: autorii inventariază scrupulos barurile și bordelurile, dar și diferitele domicilii ale Odettei de Crécy (și ea o femeie întreținută), eroina lui Proust (precum micul hôtel particulier din strada La Pérouse - la cîteva sute
Alte mistere ale Parisului by Alexandru Călinescu () [Corola-journal/Journalistic/6137_a_7462]
-
În totul, cele 190 de interviuri sunt o galerie de mărturii ce alcătuiesc o veritabilă literatură penitenciară, precară sub unghi estetic, dar expresivă sub unghi omenesc. Nici urmă de beletristică în rîndurile ei, numai că depoziția victimelor bate în intensitate ficțiunea. În fond avem sub ochi o serie de biografii înfățișate în manieră orală, și cum lexicul expunerii e sec, frust și pe alocuri agasant de „vorbit“, nu poți să nu te întrebi dacă materialul adunat aici poate sluji unei eventuale
Biografii neromanțate by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3737_a_5062]
-
întrebarea firească e: cît din aceste mărturii poate trece în lumea artei, spre a căpăta mai multă notorietate? La prima vedere răspunsul e afirmativ: totul dintr-o biografie poate fi ecranizat, la fel cum totul poate fi romanțat. În realitate, ficțiunea de origine biografică are o limită a cărei cauză e dublă: 1) schimbarea unghiului de evocare și 2) condiția creatorului de ficțiune. La primul punct nu poți să nu-ți amintești de rezerva cu care G. Călinescu privea încercările de
Biografii neromanțate by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3737_a_5062]
-
e afirmativ: totul dintr-o biografie poate fi ecranizat, la fel cum totul poate fi romanțat. În realitate, ficțiunea de origine biografică are o limită a cărei cauză e dublă: 1) schimbarea unghiului de evocare și 2) condiția creatorului de ficțiune. La primul punct nu poți să nu-ți amintești de rezerva cu care G. Călinescu privea încercările de romanțare a biografiilor, argumentul lui bizuindu-se pe o dihotomie tare: biografia are ca erou geniul, pe cînd romanul are ca erou
Biografii neromanțate by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3737_a_5062]
-
subiect de roman sau de film? De film da, dacă admitem că cinematografia e propagandă. De roman nu, dacă respingem literatura cu teză, adică tot propaganda. Prin urmare, viziunea lui Călinescu stă în picioare. A doua cauză ce pune limită ficțiunii de inspirație penitenciară e condiția autorului modern, care trebuie să simuleze stări pe care nu le-a trăit. Cum fizic el n-a trecut niciodată printr-o experiență carcerală, spiritul său se află sub pragul de tensiune în care respiră
Biografii neromanțate by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3737_a_5062]
-
să simuleze stări pe care nu le-a trăit. Cum fizic el n-a trecut niciodată printr-o experiență carcerală, spiritul său se află sub pragul de tensiune în care respiră personajele, de aceea romanul va fi slab. Literatura de ficțiune nu poate reda universul penitenciar din lipsa unei elementare empatii cu subiectul. La obiecția că în genere literatura nu redă nimic, fiind un univers de sine stătător, replica vine firesc: tocmai de aceea literatura e în declin, fiindcă fantezia personală
Biografii neromanțate by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3737_a_5062]
-
comis o regretabilă eroare și trebuie să returneze medalia de onoare care aparține lui Ion J. Ion. Adică, viceversa, cum zice Lefter Popescu în Două loturi. Între I și J se joacă destinul lui Ion I. Ion după toate regulile ficțiunii care trebuie întreținute pentru a servi drept recomandare în fața fiului care le face o vizită părinților însoțit de soția sa și nepotul Joshua. În fața unei degradări simbolice, a pierderii aurei eroice, Ion. I. Ion nu ezită să persuadeze pe rând
Viceversa by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5921_a_7246]
-
la reverul falsului erou. Nu despre impostură este vorba în filmul lui Netzer, ci despre relațiile umane, despre o lume a bătrânilor în care puținul strop de demnitate rămas după ce pensia s-a terminat este investit în gesturi teatrale, în ficțiuni tardive. Există o dublă serie de memento-uri, una a memorialelor, statuile din București reflectând gloria postumă a soldaților români căzuți în cele două războaie mondiale, și una a fotografiilor și scrisorilor de dragoste de pe front pe care le redescoperă
Viceversa by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5921_a_7246]
-
și a locatarilor, Ion I. Ion fiind printre rău-platnicii admonestați repetitiv, însă nicio clipă nu este interesat să speculeze financiar poziția de veteran de război, calitate care i-ar aduce o pensie mai bună. Ion I. Ion cade în plasa ficțiunii pe care și-o construiește singur. Inițial, fostul combatant nu vede în medalie decât obiectul care i-ar furniza niște bani în plus față de pensie, apoi realizează importanța ei simbolică, pe măsură ce un eveniment minor din război este transfigurat cu ajutorul imaginației
Viceversa by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5921_a_7246]
-
Ciprian Macesaru Ciprian Macesaru: Domnule Alexandru Ecovoiu, am sentimentul că în spațiul literar românesc unii încă vă judecă literatura cu o încrîncenare nefirească, avînd în vedere că e vorba totuși de o operă de ficțiune. Dintre volumele pe care le-ați publicat, romanul Sigma a produs cele mai multe discuții, dar, după cum zicea Marius Chivu în cronica din Revista 22, pentru destinul romanului, un scandal - fie el și literar - e binevenit. Așadar, vă rog să îmi spuneți
Alexandru Ecovoiu "Fiecare personaj are ceva din mine" by Ciprian Macesaru () [Corola-journal/Journalistic/12113_a_13438]
-
dintre aceștia le-a vorbit studenților săi despre Sigma în termeni adecvați... Nu au fost, desigur, de acord cu tot ceea ce am afirmat sau contestat în roman, dar, buni cunoscători de texte teologice, nu au văzut o erezie într-o ficțiune, ci, dimpotrivă, o punere în discuție a unor secțiuni nu tocmai limpezi din Noul Testament. Într-o dezbatere cu public, avînd drept obiect Sigma, cunoscutul filozof Mihai Șora a avut cuvinte cu totul deosebite despre carte, literar și etic. Romanul are
Alexandru Ecovoiu "Fiecare personaj are ceva din mine" by Ciprian Macesaru () [Corola-journal/Journalistic/12113_a_13438]
-
scurtmetraj animat: "Feral" (Daniel Sousa și Dan Golden), "Get a Horse!" (Lauren MacMullan și Dorothy McKim), "Mr. Hublot" (Laurent Witz și Alexandre Espigares), "Possessions" (Shuhei Morita) "Room on the Broom" (Max Lang și Jan Lachauer) Cel mai bun scurtmetraj de ficțiune: "Aquel No Era Yo / That Wasn't Me" (Esteban Crespo), "Avânt Que De Tout Perdre/ Just Before Losing Everything" (Xavier Legrand și Alexandre Gavras), "Helium" (Anders Walter și Kim Magnusson), "Pitääkö Mun Kaikki Hoitaa? / Do I Have to Take Care
Oscar 2014: Vezi nominalizările și cotele de la casele de pariuri () [Corola-journal/Journalistic/54697_a_56022]
-
2, februarie) consacrat în parte problemelor memoriei și biografiei în literatură, revista TOMIS de la Constanța primește un răspuns interesant, de la dl George Bălăiță: "Din punctul meu de vedere, un mare scriitor este chiar acela în stare să impună, înainte de orice, ficțiuni convingătoare. Literatura de frontieră, la mare trecere astăzi, este în general marfă de contrabandă. Viața pe graniță!" Mai spune autorul Lumii în două zile: "În anii din urmă am scris mult, dar am publicat foarte puțin. Aproape deloc". Noi așteptăm
REVISTA REVISTELOR by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14099_a_15424]
-
eroice, nici vaierele de doliu, dar i se simt pretutindeni palpitațiile vijelioase, atotcuprinzătoare. Trece peste om, îl calcă în picioare, i se încuibează în inimă, îl stăpânește și, în cele din urmă, îl aruncă în ocna morții". Lectura morală a ficțiunii Povestirea sau romanul nu vor depune mărturie despre măcelul fizic, despre "zdrobirea trupurilor", ci despre "strivirea sufletelor", mai exact despre "suferințele sufletești șcareț rod îndelung temelia vieții". Explicitarea orientează foarte bine lectura, în sensul unei suferințe morale, deci al unei
Calvarul lui Liviu Rebreanu – romanul unei disculpări (I) by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/12854_a_14179]