7,919 matches
-
și absolut vrăjitoresc, spre moartea sufletului meu, faptul că ne aflăm cu mii și mii de ani în urmă. Nu, nu poate fi absolut nici o glumă la adresa minții mele. Limbile lui, verzi fluorescente, mișunând nu știu când, absolut colosal, cu milenii în urmă și șerpuind în permanență asemeni făpturilor marine, își bat joc de întreaga lume. Iar ecranul mic, pierdut undeva în spațiul fără limite al curgerii timpului, indică și el, la fel de sec, indubitabil, prezența în seara aceasta la fereastra închisorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
făpturilor marine, își bat joc de întreaga lume. Iar ecranul mic, pierdut undeva în spațiul fără limite al curgerii timpului, indică și el, la fel de sec, indubitabil, prezența în seara aceasta la fereastra închisorii mele a începutului celui de-al patrulea mileniu dinaintea nașterii Fiului Domnului. Dar cum? Cum de e posibil? Când a reușit dușmanul acesta nenorocit să alerge înapoi distanța pe care a parcurs-o până în ziua de azi și cum de a putut s-o facă atât de repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
vorbindu‐se despre niște bețivani - dar niște bețivani surprinzător de lucizi și de docți - supuși și ei deznădejdii în fața ireparabilului sfârșit, care să le scuze decăderea? Aici cădem într‐o filozofie cândva la modă, susținută cu brio de‐a lungul mileniilor. După atâta îndoctrinare cu morala proletară, a venit oare timpul ca omul să mai cunoască și altă filozofie, mai apropiată de destinul lui tragic? Și să încerce să rețină clipa în palmă? Dacă asta doriți să spuneți - sunteți pe calea
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93045]
-
Savel este convins că nimeni și nimic nu ne poate face mai buni, mai senini, mai tineri decât dragostea promovată în lume de Iisus Hristos, prin exemplul jertfei Sale și prin cuvântul trimis prin Sf. Apostoli tuturor neamurilor. Secolele și mileniile au confirmat universalitatea acestei aserțiuni ortodoxe. Nucleul ei este în educația din familie, din școală, societate. Lui Gheorghiță i-au mers la inimă și l-au decis să nu se lase de armată. Se revede la școlele de ofițeri de la
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
Dar revoluția a fost în Decembrie 1989? Într-o anume conjunctură, și pe tărâmul unor premise oculte, românilor li s-a impus, după rușinosul act de la 23 august 1944, un asemenea regim totalitar care beneficia de tot arsenalul militar de milenii, privind subjugarea omului, a unui popor sau, în visul macabru sovietic, al popoarelor. Venind în numele unei pături sociale ridicate la rang de clasă și repede erijându-se în voința și în numele întregului popor, un dictator, străin de cultură și etică
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
intrarea. Dimensiunile tuturor lucrurilor pe care le vedeau erau enorme, încât îi amețeau. Pe fațadele pilonilor erau sculptate mii se semne riguros aliniate: animale stilizate, figuri divine necunoscute, desene criptice. Fuseseră incizate adânc în piatră, ca să reziste de-a lungul mileniilor. Dar sensul lor rămânea de nepătruns. Germanicus puse mâna pe umărul fiului său și-i șopti în greacă: — Ți-ai fi închipuit toate astea? Gajus răspunse: — Nu reușesc să citesc nimic. E de-a dreptul umilitor. După ei, mulți aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Observă că și tatăl său tăcea. Dinaintea tăcerii lor, sacerdotul poporului înfrânt și ajuns în mizerie zâmbea ușor, obosit, un zâmbet în care nu era nici măcar ură. Pe pielea lui de culoarea cretei vechi, lumina brăzda toate ridurile. Spuse că, milenii de-a rândul, acel templu se numărase printre cele mai mari din Aegyptus-ul de Sus și Aegyptus-ul de Jos. — De aici, de unde stai tu, până la khem, încăperea sacră, trebuie să numeri șase sute de pași bărbătești, mari. Era cu adevărat foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
văzut vasele și plăcuțele de fildeș îngălbenit cu semnele sacre. Dar Germanicus, care se simțea atacat de o lume irațională, întrebă cum se putea ști dacă toate acelea erau într-adevăr vechi de patru mii de ani. — De-a lungul mileniilor, răspunse sacerdotul cu o mică tresărire de iritare, templul de la Ab-du a fost reconstruit de șapte ori. Coborând scara, am văzut cele șapte temelii, una dedesubtul celeilalte, tot mai jos. Fiindcă trebuie să știi că, dintre cei șapte constructori de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
tatăl murind și se gândea neliniștit, lipsit de speranțe, la mama și la frații săi, însușirea acelor cuvinte mărețe - iscate și ele din tăcere, din singurătate, din durere - îi dădea un fel de invulnerabilitate lucidă. Marea Conversație dincolo de moarte, de milenii, de distanțe îl prindea și pe el. În casa sinistră a Liviei, nimeni nu-și închipuia cât de triumfătoare și de neoprit era evadarea lui. Paznicii îi vorbeau Liviei despre stupiditatea lui încăpățânată, obtuză, iar el se gândea că Augustus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
meu a înțeles lumea asta, fiindcă n-a privit-o cu ochii arzători ai războiului“. Încercă să-i explice lui Manlius că Iunit Tentor, și Sais, și Ab-du nu erau doar locul unor rituri tainice și, poate, malefice; vreme de milenii, între zidurile lor de netrecut se refugiase cea mai fragilă operă a umanității: cultura. Muzica, matematica, medicina, astronomia, arhitectura, toate se născuseră acolo. Porunci: — Va trebui să proiectezi spații mari, porticuri și săli. Se gândi, dar era încă prea devreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
foarte solide, deoarece au fost descoperite, cu inevitabilele deteriorări suferite, după douăzeci de secole. Astăzi, încă mai putem admira pe acel zid enigmaticul surâs al filosofului care-și contemplă moartea. Lacurile sacre din deșertul Egiptului și misterioasele corăbii isiace. După milenii de abandon, săpăturile arheologice au scos la iveală, în apropiere de templul de la Sais (unde bătrânul preot i-a dezvăluit lui Gajus Caesar vechile mistere), o mare depresiune circulară, acoperită de nisip, iar de jur împrejur un drum pavat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
oamenii săi îi aduc un prizonier de pe corabie. În spatele lui se zăresc fiica sa Julia și chipul puternic al lui Agrippa, victorios. Se spune că o altă parte a reședinței - nu știm cât de mare - a fost distrusă la sfârșitul mileniului doi, pentru ca în locul ei să se construiască o parcare. Printre rămășițe aveau să se găsească fragmente de marmură, cărămizi vechi, bucăți de fresce... Res gestae. De-a lungul secolelor, aproape toate lespezile de bronz și de marmură pe care Augustus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
S-a aprins pasiunea misterică a Renașterii. Era vorba despre niște imagini bizare create de un artist din vechime? Aveau ele un sens coerent? Iar în acest ultim caz, ce anume reprezentau? O pagină de istorie? Un mit vechi de milenii? Un ritual religios? Erau oare un instrument divinatoriu? Sau reprezentau, într-un mod pe care profanii nu-l puteau înțelege, ceremonia unei inițieri în ocultism? Indicau itinerarul unui adept în cadrul unei societăți secrete, de la nivelul cel mai de jos, acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
toate împrejurările”) și celelalte ingrediente sînt subordonate unei „teze” antiromantice și antiacademiste: „Dar poetul tuberculos pe care-l păstra, încă dinaintea căsniciei, în garderoba rochiilor demodate? Sfîrșise prin a se îngrășa din pricina atmosferei de naftalină pe care o respirase cîteva milenii și a cozilor de baga ce constituiseră o viață întreagă unicu-i și strictul regim. Deplorabil“. Textul are ceva din funambulescul suprarealist, dar și din „exhibițiile” primelor poeme ale lui Tzara, la care face și o aluzie transparentă: „E jidovul rătăcitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
elementele denunțate drept „anarhice”, „exhibiționiste” și „deplasate” în poezia unor Vinea, Tzara sau Arghezi sînt, de fapt, mostre de virtuozitate modernă, de o intelectuală, elaborată expresivitate, iar cruzimile de limbaj sancționate la tot pasul de Const. Emilian sînt prezente de milenii în cultura universală, nefiind, prin urmare, specifice „anarhismului” modernisto-avangardist... (idem., pp.458-465) Cum spuneam, Perpessicius evită în mod consecvent să definească fenomene precum modernismul sau avangarda. Aproximările sale teoretice sînt enunțate indirect, mai ales atunci cînd criticul simte nevoia unor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
teoretizări strict logice”; Ca în Ultimul om de Max Picard, „fenomenul magic postulat de Urmuz indică o conexiune reală, generatoare între creatură și nume”; Urmuz și Rimbaud „au început un război, amîndoi, cu gîndirea, cu formele și tiparele stabilite de milenii, și vai de acela ce cade în mîinile unui Dumnezeu de biologie, viu”; „experimentul Urmuz, dacă este urmărit cu seriozitate, dacă e pătruns pînă în cele mai adînci coridoare ale subteranei sale, ne duce spre ultimul cerc al Cetății Dite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
cu litere de aur în istoria României, data când, iubitul și neobositul nostru cârmaci pe valurile existenței noastre ca popor, inestimabilul fost tovarăș, acum dom’ Președinte al României, Traian Băsescu, ne-a anunțat că în sfârșit după veacuri, sau chiar milenii de când suntem, am putea spune, vasalii unui căpcăun tiranic numit stat, de azi am devenit liberi, complet liberi. Da iubiți concetățeni, liberi precum pasărea cerului fiindcă statul și-a luat mâna de pe noi, pentru ca să nu se mai streseze, stricându-și
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
Transfăgărășan, de exemplu. Vă spun eu, cred că un secol ar dura numai obținerea aprobării pentru deranjarea habitatului pitulicii de stâncă, apoi alte două secole exproprierea terenului și tot așa cu spor și avânt până la împlinirea cu succes a unui mileniu, când se va putea constata cu certitudine, că nu sunt bani pentru o asemenea construcție. Am ajuns de râsul curcilor, fiindcă asemenea comunismului și ideea teoretică a bunăstării de azi, a fost implementată tot de oameni. Oamenii sunt cei care
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
de guvernare țărănistă, fabricile din zona industrială, au fost pe rând închise și guvernanții noștri de atunci și-au lăsat doar rahatul, pe clanța ușilor fabricilor închise. Aceasta se întâmpla, nu numai în veacul trecut și aș putea spune, în mileniul trecut, fiindcă dacă arunc o privire în urmă, mi se pare puțin ciudat că a trecut, doar un mileniu, de atunci. În zilele noastre, idealurile s-au schimbat, în primul rând, fiindcă s-a renunțat la ele considerându-se că
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
lăsat doar rahatul, pe clanța ușilor fabricilor închise. Aceasta se întâmpla, nu numai în veacul trecut și aș putea spune, în mileniul trecut, fiindcă dacă arunc o privire în urmă, mi se pare puțin ciudat că a trecut, doar un mileniu, de atunci. În zilele noastre, idealurile s-au schimbat, în primul rând, fiindcă s-a renunțat la ele considerându-se că idealul este o „grea moștenire a epocii ceaușiste”, așa că vă rog, domnilor, fără idealuri, fără speranțe, dacă nu vreți
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
uneori, se repetă, așa că fiți siguri, niciodată nu-i timpul pierdut. Gândiți și voi măcar o dată la modul pozitiv, Bucureștiul trebuie să devină cândva port la Dunăre... Din nou despre niște cărți Dintre milioanele de cărți apărute de-a lungul mileniilor, de când omul a inventat meșteșugul de a scrie, cred, că doar câteva cărți merită într-adevăr să le aibă omul la căpătâiul patului, zi și noapte, cărți care pot să-i conecteze cumva mintea la realitatea treburilor cerești și mai
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
dat lumii, în domeniul creator, și nu sunt puține lucruri descoperite de evrei, nu pot să nu-i admir, pentru îndărătnicia cu care au consemnat în scris fiecare aspect al trecerii lor pe acest pământ, pentru îndărătnicia cu care de milenii și-au păstrat naționalitatea, indiferent în mijlocul cărui popor i-a fost dat să trăiască. Vechii evrei, au clădit cu migală sisifică un monument numit Biblie, monument care va dăinui de-a pururi. Mărunta, și deloc aspectuoasa broșură, Principele a lui
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
cred că o să ghiciți. Da așa e, ați ghicit, a cerut și el bani. Părăluțe pentru Hardughia Neamului, sau cum naiba so mai fi chemând acea construcție futuristă, cu restaurante, hoteluri de cinci stele, parcaje subterane și alte minuni ale mileniului III. Ce și-a zis marele bărbos al neamului? Dacă Boc a luat bani, cât și-a pus în plan și lumea nu i-a sărit în cap să-i facă de petrecanie, înseamnă că balta mai are pește. Și
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
învăluit în ceață și socoteam eu, că atunci voi avea o vârstă foarte înaintată, o căruță de ani trăiți. Așa gândeam eu, despre cei 53 de ani, pe care aveam să-i împlinesc în anul 2000, anul de sfârșit al mileniului. Anul acesta împlinesc exact cu zece ani mai mult, și cei 63 de ani pe care-i dau la spate săptămâna cealaltă, nu-mi mai dau nici un fel de perspectivă spre înainte, ci doar pot să privesc în urmă. Mi
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
biserici, așa cum îi stătea bine unui oraș, profund catolic. Într-un articol de mai demult, citisem eu despre miile de clădiri, demolate în Paris cu această ocazie și despre cele peste 300 (trei sute) de biserici, dintre care unele din primul mileniu al erei noastre, ce au fost făcute pulbere de nu s-a ales de ele piatră de piatră. Credeți că românul care este extrem de critic, atunci când este vorba despre țara sa, a văzut ceva barbar în ceea ce sa întâmplat cu
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]