8,226 matches
-
apartamentul lor? ― Câh, fac eu, deși nu am nici cea mai mică idee. De unde naiba să știu eu cum arată bârlogul unui burlac? Cu toate astea, am văzut Men Behaving Badly, așa că până și eu mă pot preface. ― Ciorapi care miros urât aruncați pe toate caloriferele. ― Reviste porno îngrămădite pe coridor, spune Geraldine râzând. ― Cearșafuri care n-au văzut o mașină de spălat de șase luni de zile. ― Mormane de vase mizerabile dând pe-afară în chiuvetă. Ne ținem amândouă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
sport arată la fel de delicios. Se întinde spre mine să mă sărute de bună dimineața, și-mi țin buzele strâns închise, pentru că mi-e așa de teamă să nu cumva să am o respirație urâtă mirositoare, ca de dimineață, când el miroase așa de curat, de masculin, de sexy. ― Cât e ceasul? îndrăznesc eu când se trage înapoi. ― Nouă. N-am vrut să te trezesc, așa că am plecat la alergat. ― Doamne, nouă? N-am dormit niciodată până la nouă. ― Asta pentru că n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
gândesc la costiță goală, la tăiței de Singapore, la paste, biscuiți și prăjituri de pe care se scurge zahărul și crema. Cu cât mă gândesc mai mult la asta, cu atât mai vii îmi apar imaginile, până ce aproape că ajung să miros mâncarea, s-o gust, s-o aud cum îmi face cu ochiul, de departe. ― Mergem la mallul Santa Monica, îi spun eu șoferului, nemaipăsându-mi de regimul obsedant fără grăsimi, fără colesterol. Puțin îmi pasă de tot, vreau doar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mă iubesc. Și tot mergem. Prin Hammersmith Broadway până la Sheperd’s Bush, pe lângă Westway. Cotim și mergem mai departe, și ajungem la Maida Vale, prin Kilburn, la apartamentul Geraldinei din West Hampstead. Mă uit în jurul meu, și văd că Londra miroase urât, și e murdară, și oamenii arată, mai mult decât orice, puțin obosiți și chinuiți. Soarele nu se vede de nicăieri, în mers, parbrizul e lovit de niște picături de ploaie, și cerul se întunecă de nori aducători de ploaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
zâmbind. Cei pe care îi conducea sergentul s-au depărtat binișor, încât abia se distingeau prin perdeaua de viscol. Dumitru a scos sticla cu rachiu și a întins-o sergentului. Acesta a luat-o, i-a scos dopul și a mirosit. ― Nu pare rea marfa. Să mergeți sănătoși și să vă întoarceți cât mai repede la cei de acasă. A dus sticla la gură și a luat o înghițitură. Apoi i-a întins-o lui Dumitru. ― Vă mulțumesc, dar luați-o
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
primăvară și pe urmă”... A înhămat caii la sanie și a plecat, fără să-i spună hangiței unde merge. Până seara târziu, când hangiul s-a întors, Irinuța s-a zbătut ca peștele pe uscat... Dibuise faptul că hangiul a mirosit cam cum stau lucrurile... „Trebuie să fiu cu băgare de seamă. Și cum să-l fac peee... să înțeleagă că suntem în primejdie? El are dreptate când spune că nu poți să poruncești sufletului ca la o potaie. Dar, ferească
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
vreau. Și de ce te-ai supăra, mă rog? ― Păi, dacă eu îți urmez sfatul, ea își poate pune din nou coada pe spinare când trece pe lângă vreun dulău. Și dacă mai vine o altă concentrare, că, cum vezi, în lume miroase a praf de pușcă?... Asta-i drept, dar pe mine nu mă ia. ― De ce să nu te ia? Nu ești același leat cu mine? ― Chiar dacă sunt. Nu mă ia și pace. ― Asta n-o mai pricep. ― Nu mă ia, fiindcă
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
curvă a inventat tot! a insistat Neil. Când am văzut-o cum stă acolo, a spus el arătând cu niște gesturi sălbatice spre scaunul de pe care Emer abia se ridicase, de parcă nici usturoi n-a mâncat, nici gura nu-i miroase... în ultimii paișpe ani femeia asta mi-a făcut viața un iad! Și zice că e numai vina mea: Neil a făcut asta, Neil a făcut ailaltă... Neil a început să vorbească din ce în ce mai incoerent. Am dat ochii peste cap, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
m-am gândit. Ce tupeu pe capul lor! Am încercat să-i împing și să-i împung ca să-i trezesc și să-i dau afară. Dar nimic n-a funcționat. Așa că m-am dus tiptil în camera lui Brigit. Unde mirosea a alcool și a fum de țigară. Lumina soarelui pătrundea înăuntru pe sub jaluzele, iar în cameră era deja cald. —Salut, am șoptit băgându-mă în pat lângă ea, am furat niște brânză pentru tine. Unde-ai dispărut cu cocaina? a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am lipit rapid genunchii. — Conform zvonurilor, sora asta a ta a făcut senzație duminică, a spus Josephine. —Așa face întotdeauna, am răspuns eu, ca și cum aș fi făcut conversație de salon. N-ar fi trebuit să dau răspunsul ăla. Puteai să miroși entuziasmul lui Josephine. —Chiar așa? a chițăit ea. Am auzit că e o tânără foarte atrăgătoare. Am tresărit. Nu m-am putut controla. Nu era vorba că mă deranja faptul că Helen sau celelalte surori ale mele erau cu mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
transpir. într-un final, simțind în stomac niște furnicături ciudate de parcă un roi de fluturi ar fi ieșit din cocon, am reușit să-mi înclin capul către el, savurând parfumul curat, de detergent pe care-l degaja cămașa lui. Nu miroase ca Luke, mă gândeam leneș. Atunci am simțit cum durerea mă împunge, dar asta numai până când mi-am amintit că și Chris era la fel de delicios ca Luke. Amândoi am stat așa, în tăcere, cu brațul lui Chris încolăcit strâns în jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
tot harnașamentul. Desuurile de genul ăsta erau incomode și nefirești. Mă simțeam ridicolă. Parc-aș fi fost un travestit. Ceasul a bătut ora opt și jumătate, iar Luke a bătut la ușă. L-am privit. Ochi întunecați, ras proaspăt și mirosind a citrice. A fost suficient pentru ca fluturii din stomac să se trezească la viață și să înceapă să se ciorovăiască apropo de al cui rând era să prepare cafeaua. Luke era mai aranjat decât îl văzusem vreodată. Lăsase la vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
sau cinci arcuri și-au croit drum către fundul meu, în care s-au apucat să sape tunele, dar eu aproape că nici nu simțeam. Luke și Brigit s-au așezat și ei. Arătau epuizați și foarte nenorociți. Puteai să miroși interesul incitat al lui Mike și al celorlalți pacienți. între timp, mi se părea c-am murit și-am ajuns în iad. Judecând după ostilitatea lui Luke și a lui Brigit, mi-am dat seama că vizita lor nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să ies oricând voiam eu. Când mi-am văzut camera, aproape a trebuit să fiu sedată. Propria mea cameră. Nu erau alte persoane care să-și facă unghiile de la picioare înăuntru. Propriul meu pat. O pătură ca lumea. Care nu mirosea dubios! Și nici nu-mă dădea mâncărimi! Și nici nu mai urma să fiu trezită în toiul nopții ca să prăjesc șaptezeci de ouă. Dacă voiam, puteam să stau toată ziua în pat. Și voiam. Am intrat și am ieșit din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să mergi mai departe. De cum ne-am dezbrăcat, ceea ce a fost un chin, am simțit cum mi se stinge toată pasiunea. Și știam, pur și simplu știam că și lui îi trecuse tot cheful de mine. Aproape că-i puteam mirosi frica. Și mie îmi pierise tot cheful de el. Nimic nu era așa cum trebuia. Era prea mic. Indiferent de sentimentele mele pentru Luke, nu puteam să neg că avea un trup superb. Prin comparație, Chris înregistra deficite la toate capitolele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ea. Trebuia să recunosc că procedase corect. La momentul ăla, n-aș fi putut să rezist. Dar acum nu mai era o problemă. 69tc "69" Toamna a venit pe furiș, vremea s-a răcit și aerul înghețat a început să miroase a iarnă. Ceva s-a schimbat. Mi-am dat seama că nu mai eram furioasă pe Luke și pe Brigit. Nu puteam să spun când exact se întâmplase transformarea. Iubirea de frate și iertarea nu te trezesc în mijlocul nopții și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ovală „APROVED” adică, aprobat. Au pus ei de-o ciorbă din asta numită revoluție în Tunisia care se pare că le-a reușit sută la sută, apoi văcarii unchiului Sam au simțit ei că și pe undeva prin Egipt cam miroase a praf de pușcă și chiar dacă nu mirosea, imediat și-au băgat coada lor păroasă. Și au pus ei aici de-o revoluție televizată, așa cum mai făcuseră cândva cu rezultate spectaculoase într-o țară europeană, cu oameni copilăroși și în
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
o ciorbă din asta numită revoluție în Tunisia care se pare că le-a reușit sută la sută, apoi văcarii unchiului Sam au simțit ei că și pe undeva prin Egipt cam miroase a praf de pușcă și chiar dacă nu mirosea, imediat și-au băgat coada lor păroasă. Și au pus ei aici de-o revoluție televizată, așa cum mai făcuseră cândva cu rezultate spectaculoase într-o țară europeană, cu oameni copilăroși și în majoritate lejer retardați, devenită mai apoi, în numai
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
întredeschisă. Se simțea mai în putere, dar durerea în piept era mult mai mare, pulsând intens sub claviculă. Deocamdată nu-i mai era somn, așa încât încercă din nou să se orienteze. Se afla singur într-o rezervă cu două paturi. Mirosea slab a antiseptice și era liniște. Apoi ușa se deschise și intră asistenta. Era o femeie mărunțică, îmbrăcată într-un halat verde, cu părul prins sub o bonetă micuță de aceeași culoare. Lăsă căruciorul cu medicamente lângă pat și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
câteva fotografii din mai multe unghiuri. Pot să bag mâna în foc, spuse el fără s-o privească pe Ileana, că aici avem niște picături de sânge. Ridică una dintre frunzele stropite de margine și o duse în dreptul ochilor. O mirosi și apoi se opri dezorientat. I-ar fi prins bine acum uniforma cu multe buzunare a lui Pohoață. Îi trebuia o pungă pentru probe, dar nu avea așa ceva la el. Ar fi fost bine să aibă și un aparat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
fără să-l privească pe inspector, în timp ce stingea flacăra scuturând puternic bățul de chibrit. Mulțumesc, tușesc la fel de bine de la ale mele, glumi Cristian scoțându-și din buzunar pachetul de țigări. În locul tău n-aș fuma din alea, rosti Calistrat absent, miros altfel decât ale mele și vâlva o să simtă diferența. Cristi, care nu apucase să-și aprindă țigara se opri brusc. Rămăsese cu bricheta aprinsă și gestul dus la jumătate, privindu-l nedumerit pe bătrân. Pe ale mele le cunoaște deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
era ca de obicei. Spre deosebire de alte dăți, ușa casei era închisă. Pregetase un moment, ca și cum nu îndrăznea să intre, dar apoi trase aer în piept și apăsă pe mâner. În tinda întunecoasă domnea un aer închis de casă nelocuită. Nu mirosea urât, dimpotrivă, se simțea o aromă slabă de busuioc, amestecată cu o urmă de scorțișoară. Înaintaseră apoi spre camera unde Calistrat obișnuia să stea. Și acolo ușa era închisă, probabil că la plecare polițiștii se asiguraseră că totul este încuiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
trecu prin cascadă. Erau acum într-o scobitură săpată de ape în stânca de deasupra lor. Din cauza umezelii, totul era acoperit cu un mușchi alunecos ce mustea de apă. Picături mari se prelingeau din tavanul nu prea înalt de deasupra. Mirosea puternic a mucegai și se simțea un curent rece. Nu așa se intră aici, îl mustră socrul său, trebuia să faci ca mine, să te apleci puțin și să te ferești de apa care curge de sus. No, uită-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ferestrele acoperite de perdele groase. În sfârșit, ai înviat! i se păru că aude vocea lui Simion Pop, de undeva de departe. No, credeam că te-au omorât brutele alea. Pardoseala rece din mozaic de ciment, îl apăsa pe obraz. Mirosea urât și era plină de praf. Ca prin ceață, îl auzea pe socrul său mișcându-se undeva, în apropiere. Deschise ochii, clipind repede și îi zări silueta masivă la numai doi pași. Își simțea capul cât o baniță, și îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
fără să mai rostească nici un cuvânt, porniră amândoi spre mașina cu care acesta venise. 37 Vara era pe sfârșite. Arșița zilelor din luna lui cuptor rămă sese în urmă. Vârful coroanelor copacilor încă nu căpătase nuanțe ruginii însă aerul deja mirosea ușor a toamnă. Cerul era curat, numai deasupra orizontului pluteau doi nori ca niște scame albe. O pasăre de pradă descria cercuri largi deasupra muntelui. Întins pe spate în iarba înaltă de sub Stânca Adevărului, Cristian Toma închise ochii. Trecuseră cincisprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]