8,218 matches
-
părul ciufulit, având și el experiența sclaviei, „iar pe cealaltă - chipul gânditor, înspăimântat din cauza închisorii, al dragului meu poet, al lui Phaedrus al meu“. Acum ușa de la zothecula era din nou deschisă, și toți se arătară în prag. Durerea se prefăcuse în epuizare, iar Împăratul își primea vizitatorii - de fiecare dată puțini, câți puteau încăpea în camera minusculă. Ședeau în jurul lui, pe taburete și perne; din când în când, un paharnic le umplea atent cupele, la sfatul medicilor imperiali, cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Împăratul se gândi o clipă și răspunse: — Vreau să-ți dau un exemplu. Privește lumina lunii: nu știm ce este, însă ne luminează pe toți la fel. Vitellius se uită la lună fără să înțeleagă, și surâsul lui servil se prefăcu într-o strâmbătură ironică. Împăratul însă continuă: — Tatăl meu a spus într-o zi: „Ochii noștri nu văd prea bine, urechile nu aud, însă mintea noastră merge mult mai departe. Oamenii nu știu că, deși luptă cu atâta cruzime, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
și de pretorienii bine plătiți care puteau înconjura Curia într-o clipă. Totuși, unii insistau că Julius Caesar fusese atacat chiar în vechea Curie de la Pompeius, fusese lovit în spate pe când stătea în picioare, înconjurat de niște demnitari care se prefăceau că imploră clemență pentru un exilat. Nimeni dintre ai lui nu venise să-l salveze. Alți senatori răspunseră că Augustus a răzbunat cumplit crima aceea, distrugându-i nu doar pe autorii ei, ci și amintirea locului unde fusese înfăptuită. Vechea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
clești adevărați, tanacula. Omul urla, plângea, voma. — Numele, repetă toate numele, insistau ei. Celălalt se zvârcolea - strigă: — Ajută-mă, du-mă de aici... îți vorbeam în fiecare zi, dar acum nu te văd... Împăratul îngheță; se întrebă dacă anchetatorii se prefăceau că nu înțeleg. Auzi porunca hotărâtă, clară a unui senator: — Mai tare. Omul soase un urlet lung, iar când rămase fără suflare scuipă: — Ucide-mă... Ăștia nu mai știu nimic, declară călăul, nu mai știu nimic altceva. Nu știa însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
în lucida latină din al său De bello Gallico - era identic cu musculi ce desemna gustoasele moluște. Asiaticus continua să râdă. — Spuneți-le oamenilor că au înțeles greșit; „băiatul“ a dus legiunile să culeagă scoici pe plajă. Dintr-odată se prefăcu serios: — Mintea lui o ia razna. Râseră cu toții. Nopțile ultimei ierni Era iarnă; întunericul se lăsa repede, dintr-un cer mohorât, deasupra acoperișurilor orașului cuprins de neliniște. Împăratului i se părea că toți ochii Romei erau ațintiți asupra ferestrelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
principi, în fiare, ce povestea viața unui tâlhar crud, avid de bogății, care își pierdea viața ad bestias, fiind dat ca hrană fiarelor. Un joc pe jumătate infantil, pe jumătate înspăimântător, cu mimi travestiți în urși, pantere și tigri care, prefăcându-se că mușcă și zgârie, dansau în jurul trupului gol, lipsit de apărare și tremurând al condamnatului. Împăratului îi plăcea fantezia aluzivă a spectacolelor cu mimi, capabile să exprime orice emoție prin simplele mișcări ale corpului. Tuturor li se păru binedispus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Și pe când, cu ultima răsuflare, ea gemea încă o dată: „Te iubesc“, el înfipse sica, pumnalul scurt al asasinilor ce foloseau arme albe, până în plăsele sub urechea ei stângă, apoi deplasă rapid lama spre dreapta. Glasul femeii se frânse și se prefăcu în bolboroseală, sângele țâșni deodată, pumnalul atinse osul mandibulei sub urechea dreaptă. Julius scoase cu ușurință, aproape cu eleganță, pumnalul de pe care picura sângele, în timp ce mâna lui stângă lăsa trupul neînsuflețit să se prăbușească pe podea. Priviră ultimele zvâcniri ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
înconjură și asedie Curia. Pretorienii, disperați, formau un zid de apărare. Asiaticus încerca să le transmită ordinul de a nu face uz de violență: „Să nu curgă sânge, să nu fie morți“ - fiindcă, într-o clipă, furia gloatei se putea preface în insurecție. Unii deja aruncau cu pietre, alții se înarmaseră cu bâte, drugi de fier, cu orice găsiseră la îndemână. În mijlocul mulțimii, cavaleria lui Sabinus nu se putea mișca, caii deveniră nervoși, iar soldații trebuiră să-și strângă rândurile. Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
din jurul sfârcurilor rănite, care străluceau ca niște puncte de lumină. Am făcut Lincolnul să înainteze câțiva pași. În spatele meu se întindea un bloc de întuneric și tăcere, un univers condensat. Mâna lui Vaughan se mișcă pe o suprafață. M-am prefăcut că retrag antena radioului. Accidentul de sub podul rutier, într-o poziție aproape simetric opusă poziției mele, și loviturile pulsatile ale rolele din spălătorie, îmi goliseră de sens reacțiile. Eventualitatea unei noi violențe, chiar mai excitantă, fiindcă îmi atingea doar mintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
nu sînt regii și faptele de arme cari se șterg ca un zgomot și ca un spectacol. Nu sînt nici urile timpului, nici orgoliul lui deșert. Sînt ceea ce n-avem aci. O tradiție, adică, și o avuție culturală care a prefăcut sufletele, în parte, și a pregătit un caracter unanim ce determină tendințele, fără să le limiteze”. Antitradiționalist, angajamentul lui Vinea în promovarea modernității radicale are drept țintă construirea unei tradiții refuzate de o istorie discontinuă. Lamento-ul din „Blestemul locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
ne vor banii, neapărat,în seara asta. Așa, că, numără-mi repede tot. Nu ne întârzia. N-auzi? Și,în vreme ce rostea aceste ultime cuvinte, o tot apăsa, pe gât,încât, bătrâna începu să horcăie. Din cauza sufocării. Hai, nu te mai preface! Banii! Cât mai iute, banii! Se zbate, de două-trei ori, scurt și nervos, după care se nmoaie, ca o cârpă udă. Și, chiar că este și udă, de transpirație, transpirația morții, care puse,în următoarea secundă, stăpânire, pe ea. Deschide
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
să fac și aia. Care și care? Pentru mine și familia mea, am hotărât ce să fac. Și? Și, pentru comunitate, de asemenea, am un gând. Care ar fi ăsta?, a cam luat-o el la vale. Ea s-a prefăcut a nu observa, continuând: să reinstalez, de fapt, să creez, o viață ecologică, exemplară, pentru toți cei care locuim acolo,în acel cartier. Cum? Uite cum. Și-a expus puctul de vedere, cu lux de amănunte. Să caute, să găsească
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
să continui recondiționatul crucilor. Bine. Du-te. Duce-te ai și te-ai tot duce! Că pentru mine nu-ți găsești, niciodată, o centimă de timp, să mă recondiționezi, sufletește, după act. Am stat ce am stat, pe locul meu, prefăcându-mă că încă dorm, n-am înțeles nicicând, pentru ce mă prefăceam că încă dorm, că, eram prea mic, pentru a pricepe ce au făcut, mama cu tata, și de ce tata s-a retras atât de precipitat, iar mama, a
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
ai tot duce! Că pentru mine nu-ți găsești, niciodată, o centimă de timp, să mă recondiționezi, sufletește, după act. Am stat ce am stat, pe locul meu, prefăcându-mă că încă dorm, n-am înțeles nicicând, pentru ce mă prefăceam că încă dorm, că, eram prea mic, pentru a pricepe ce au făcut, mama cu tata, și de ce tata s-a retras atât de precipitat, iar mama, a rămas atât de nemulțumită. Apoi m-am sculat, m-am spălat, îmbrăcat
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
s-a hotărât, ca, peste trei-patru zile,înmormântarea preconizată să aibă loc. Deopotrivă, realizarea filmului preconizat. Despre ce înmormântare și despre ce film era, de fapt, vorba. Lui Nenea Văduvoiuîi trecuse prin minte o idee cam trăznită. Anume, să se prefacă a fi murit, familia,în speță, soția, Elogia, să-i organizeze o îngropăciune pe cinste, care îngropăciune să fie transpusă, de către studioul local, pe un film, care să-i rămână, ulterior, drept amintire, lui, cât va mai trăi, iar, după
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
și-o așeze la loc, ar trebui să se uite în oglindă. Și puhoaiele de oameni sosesc în continuare în oraș. Oamenii se roagă în genunchi să fie încă o dată martorii unei apariții. Dom’ sergent își împreunează cazmalele și se preface că se roagă, trăgând cu ochiul în lături, pe fereastră; tocul pistolului e deschis, cu arma încărcată și pregătită pentru o partidă de tir la țintă mobilă. După ce a terminat de scris pe cer, Fecioara Zburătoare a făcut bezele spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
-mă pe piciorul sănătos și privind-o fix, zic nu. — Poate aflați secretul nemuririi, zice. Și eu zic nu. Și ea zice: — Poate aflați cum să faceți pe altcineva să vă iubească. Nu. Și ea zice: — Poate aflați cum să prefaceți pietrele în aur. Și eu zic nu și fac stânga-mprejur. — Poate reușiți să aduceți pacea în lume, zice. Și eu zic nu și pornesc printre zidurile de dulapuri și cufere. Printre baricadele de cabinete de colecție și tăblii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
lume, zice. Și eu zic nu și pornesc printre zidurile de dulapuri și cufere. Printre baricadele de cabinete de colecție și tăblii de pat, mă angajez într-un alt canion de mobile. În spatele meu, Helen strigă: — Poate aflați cum să prefaceți țărâna în pâine. Și eu îmi continui drumul, șchiopătând. Și ea strigă: — Unde vă duceți? Ieșirea e pe-aici. În dreptul unei vitrine irlandeze cu frontonul spart cotesc la dreapta. În dreptul unui cabinet Chippendale negru de lac japonez cotesc la stânga. În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
dat televizorul prea tare. Prin tavan străbate până la noi sunetul unei sirene de pompieri și se aud țipete de oameni, pe care ar trebui să nu le băgăm în seamă. Apoi împușcături și scrâșnete de cauciucuri, și trebuie să ne prefacem că nu ne deranjează. Nu au nici o semnificație. Sunt de la televizor. O explozie răsună de sus. O femeie imploră să nu fie violată. Nu e ceva real. E doar un film. În cultura noastră se tot strigă „Lupul!“. Oamenii ăștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
facem aici; n-are cum să ne vadă nimeni. Apasă un întrerupător pe o scară. Tavanul este atât de înalt, că ar putea fi cerul. Lumina unui candelabru suspendat sus de tot, mare cât un balon meteorologic de cristal, lumina preface în oglinzi pereții înalți. Lumina ne proiectează umbrele în spate, pe podeaua de lemn. Aceasta este sala de bal de o sută paruzeci de metri pătrați. Eu am rămas fără slujbă. Mă caută poliția. Apartamentul meu pute. Mi-a apărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
a XLIII-a, 2011. Traduceri în limba rusă și italiană în antologia unui deceniu de poezie 2001-2011 “ Cum răspunde în apă fața la față” de Paul Blaj. </biography> nemișcați legăn libertatea ca pe un copil de țâță nu plânge mă prefac fără întoarcere și tu iar nu plătești la urmă palmă în palmă și între ele stăm noi nemișcați eu am obosit de gândul că nu ești tu ai obosit de faptul că mai sunt vie am ieșit să nu deschid
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
unde păsările pleacă să moară Pledez nevinovați la fereastră mugurii zâmislesc sămânța care va rodi în palme oare cum am fi cunoscut iubirea dacă rămâneam orbi în grădina raiului Atingere singurătatea se macină în mine încetul cu încetul iluziile se prefac în pulbere de neființă e târziu să mai ascult urletul vântului la fereastra dinspre ieri lespede grea uitarea nu mă chema în iernile de altădată taci inimă de femeie ascultă e noapte și visurile au adormit în brațele obosite de
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
cântec verde, Ea, singura mea mângâiere, pădurea, Ziua și noaptea aici s-au aiurea, Ea, singura mea mângâiere, pădurea, Și-mi vine să cred că bătranii aceia La care cresc unghiile după moarte, Cărora nu le cade părul, s-au prefăcut În trunchiuri, cu crengi nenumărate, Și frunza, gura pentru cântec. Îmi vine să cred că femeile acelea, Rămase cu păr după moarte s-au Prefăcut în păsări, în fluiere Și poate în vânt pribeag, plecat Din tufă în tufă, spre
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
bătranii aceia La care cresc unghiile după moarte, Cărora nu le cade părul, s-au prefăcut În trunchiuri, cu crengi nenumărate, Și frunza, gura pentru cântec. Îmi vine să cred că femeile acelea, Rămase cu păr după moarte s-au Prefăcut în păsări, în fluiere Și poate în vânt pribeag, plecat Din tufă în tufă, spre a șopti că eu, În razvrătită clipă îl spurc Pe Dumnezeu. Iubirea pentru care Pământul nu mai are de mult Măsurătoare, în mintea mea Se
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
și moartea s-a zgâit la mine ca la o pradă nici nu știu dacă sunt fericit sau trist știu doar că nu-mi aparțin am privirile amputate și oscilez între cer și o umbră leneșă aș putea să mă prefac într-un băiat care iubea sau într-o altă prezență în care numele nici că ar conta numai că între mine și cer există o legătură care definește viața și moartea și totul sfârșește cu un alt anotimp ca un
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]