8,293 matches
-
lui Heathcliff. Dacă vom urmări, pas cu pas, conturarea psihologică a protagonistelor din Jane Eyre și La răscruce de vînturi (în condițiile în care personajul feminin este, atît pentru Charlotte, cît și pentru Emily Brontë, adevărata miză estetică scrisului!), în speță Jane Eyre însăși și contradictoria Catherine Earnshaw, vom descoperi două profiluri morale fundamental opuse, profiluri ce nu ar fi putut ieși (repet, ca "miză" estetică și chiar tipologică a romanelor în discuție) decît de sub penițele a două autoare diferite. Perspectivele
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
2009, scriitoarea "a recidivat" cu un nou șir de narațiuni istorice (intitulat, simbolic, The Cousins' War, aluzie la "Războiul Celor Două Roze"), un fel de prequel al dinastiei Tudorilor, prequel axat, firesc, pe predecesorii protagoniștilor din colecția epică anterioară, în speță Plantageneții. Primul roman al seriei, The White Queen, s-a ocupat de Elizabeth Woodville, soția monarhului Edward al IV-lea, pe cînd cel de-al doilea, intitulat The Red Queen, din 2010 (publicat, iată, în 2011, și în versiune românească
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
fel manifest al postmodernității, deopo trivă pentru literați și istorici. White crede că istoriografia și literatura au aceleași legi de narativitate, suprapunîndu-se structural (prin "început", "mijloc" și "sfîrșit"), dar și fenome nologic (prin mentalismul creator al celor din spatele lor, în speță istoricul și scriitorul). Bradbury sugerează că Doctorow ar fi primul prozator mulat perfect pe această teorie post modernă. Într-adevăr, autorul lui The City of God (cunoscut, relativ, din 1960 cu Welcome to Hard Times și din 1966 cu Big
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
cunoscător al istoriei, să-i facem abecedarul istoriografiei sau fiziologiei statului? Ar fi o misiune de două ori ingrată [...] (în Abecedarul istoriografiei, p.333). Din exemplele date mai sus se remarcă refuzul categoric de „a discuta” cu ziarul puterii, în speță de a purta o polemică, întrucât diferențele de opinie, cultură și interese sunt uriașe. Cu toate acestea, există o serie întreagă de articole care au în paragraful inițial un comentariu la adresa Românului: „Are haz Românul.” (în Istoria în secolul nostru
SIMPOZIONUL NAȚIONAL CU PARTICIPARE INTERNAȚIONALĂ CREATIVITATE ȘI MODERNITATE ÎN ȘCOALA ROMÂNEASCĂ by Cătălina ROTARU () [Corola-publishinghouse/Science/91780_a_93146]
-
a celei de-a doua jumătăți a secolului XX. Nu singura, e adevărat, dar una din cele mai răvășitoare, în primul rând datorită victimei și, mai apoi, pentru că un talentat poet se transformă într-un delator de cea mai joasă speță, fapt cu atât mai surprinzător cu cât el însuși suferise în temnițele comuniste, de unde a și fost racolat ca informator. "Adrian Cozmescu" "Naș mi l-am ales cu vreo câteva zile înainte pe Em. V (n.r. Emanuel Vidrașcu), fost avocat
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
diferă fundamental între cele două școli de gândire care stau la baza disciplinei: idealismul (de o factură optimistă) versus realismul (clasic, dar numit inițial „biologic” tocmai datorită accentului pus în explicație pe natura umană), de factură pesimistă. Pentru optimiști (în speță idealiștii, adepții liberalismului în relațiile internaționale), oamenii au o structură psihică rațională, fiind capabili să evalueze costurile și beneficiile asociate acțiunilor lor. E adevărat, în condiții particulare, precum incertitudinea și insecuritatea din relațiile internaționale, emoționalitatea poate interfera cu raționalitatea, însă
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
idealiștii apreciază că natura umană este perfectibilă prin educație, de unde și posibilitatea stăpânirii emoțiilor. Consecutiv, viziunea idealiștilor asupra istoriei umane este evolutivă, de progres continuu al oamenilor și istoriei lor, susținut prin rațiune și educație. Pentru pesimiști (sau sceptici, în speță realiștii), natura umană a rămas aceeași dintotdeauna - fundamental slabă, egoistă, conflictuală, failibilă, dominată de dorința de putere, iar posibilitatea ameliorării ei este o utopie, istoria nefiind decât o demonstrație a acestei afirmații. Într-un mediu anarhic precum cel internațional, lipsit
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
în plus, numărul de bombardiere strategice deținute de americani era net superior comparativ cu Uniunea Sovietică. Situația se schimbă însă încă o dată la sfârșitul anilor ’60, când apare al treilea pilon al triadei nucleare: racheta balistică lansată de pe mare, în speță, de pe submarine (Sea Launched Ballistic Missille - SLBM). Acest lucru schimbă concepția asupra războiului nuclear. Dacă până în acel moment se considera că în cazul iminenței războiului nuclear, acesta poate fi câștigat dacă ataci primul bazele și rampele de lansare ale inamicului
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
obiectul câtorva cărți, începând cu Teatru și mit. Discutând semnificațiile mitului și metamorfozele acestuia în timp din punctul de vedere al discursului, dar și din cel al reprezentării scenice, exegeta demonstrează persistența și specificitatea structurilor mitice în teatrul modern, în speță la Jean Cocteau, Jean Giraudoux, Jean Anouilh, Jean-Paul Sartre, Eugene O’Neill, Thornton Wilder și Jack Richardson. Analiza mitului în piesele moderne, problema demitizării și implicațiile sale, statutul eroului ca personaj și cel al măștii ca „misterios semn de spectacol
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290618_a_291947]
-
deschidere: înspre lectură și înspre spectacol. E surprins „dramatismul” întregii opere ca „spectacol existențial” și ca „operă deschisă”, cu o pluralitate de înțelesuri. Eliade este considerat un mare dramaturg și un precursor al celor mai noi forme ale teatrului, în speță a viziunii beckettiene și poststructuraliste. Interesante sunt și considerațiile pe marginea publicisticii lui Mihai Eminescu din volumul Accente (1991), care reunește comentarii la Fragmentariumul eminescian, recenzii, articole consacrate unor concepte literare de actualitate, câtorva scriitori și critici români sau străini
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290618_a_291947]
-
explică aceste stări ca fiind microatacuri epileptice de lob temporal. În lucrarea De ce Dumnezeu nu vrea să plece: Știința creierului și biologia credinței, americanii Andrew Newberg (radiolog) și Eugene d'Aquili (psiholog) acreditează și ei ideea unor rădăcini biologice, în speță traseele nervoase ale creierului, ale tuturor experiențelor spiritual-religioase. După ei, toate religiile s-ar baza pe mituri, fabricate și ele tot în lobul parietal. Ele pleacă dintr-o arie cerebrală identică, astfel încît religiozitatea ar putea fi considerată un fenomen
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
unui ceasornic de către artizan, potrivit modelului adoptat în teologia naturală a lui Paley. Când se referă la religie, atunci când respinge credințele religioase drept unele pe care le-ar putea nutri doar oameni care ignoră sau nu înțeleg știința modernă, în speță știința darwiniană, Dawkins dă impresia că exclude din capul locului anumite moduri de a cultiva trăiri și sentimente religioase, sensuri mai puțin convenționale în care oamenii zilelor noastre pot să fie religioși. Voi încerca să justific această apreciere. În multe
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
s-au eliberat complet, toate descoperirile care afectează imaginea științifică asupra universului, a vieții și a omului nu pot nici să sprijine, nici să zdruncine credința religioasă autentică. El împărtășește astfel punctul de vedere dominant în rândul cercetătorilor naturii, în speță al biologilor: „Procesul evoluției ca atare, văzut din punctul de vedere al științelor naturii, nu include și nici nu exclude un Creator (un Alfa) și un Ultim Sens-Țel (un Omega).“ Teologul sau credinciosul instruit din zilele noastre nu sunt în
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
tehnică litografică. Ea este comodă prin faptul că, mai cu seamă în cazul artiștilor de șevalet, obișnuiți să abordeze tema plastică pe hârtie, oferă posibilitatea de a transfera pe piatra litografică un desen realizat pe suport adițional. Este vorba, în speță, de o hârtie special tratată cu o gumă arabică și glicerină, capabilă să rețină reperele proiectului artistic realizat în cretă sau tuș litografic. Această hârtie, numită „de transport”, va fi umezită pentru activarea gumei și apăsată cu ajutorul presei litografice pe
Tehnici şi maniere în gravură by Florin Stoiciu () [Corola-publishinghouse/Science/618_a_1363]
-
cifra de afaceri, deci al nodurilor, printr-o ecuație de regresie logaritmică consistentă de cota liderului și de numărul total de companii active ale pieței analizate la o determinație de 90%. Cercetările noastre s-au referit la domeniul microeconomic, în speță la companiile nefinanciare. Era important să verificăm aria de aplicabilitate a rezultatelor cercetării. Încercările de aplicare în domeniul activelor bancare și la nivel macroeconomic a PIB mondial pe o durată de 40 de ani au validat în totalitate rezultatele cercetărilor
Clasele concentrării economice și factorul 80% by Cezar MEREUŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/221_a_165]
-
să fim / cu umbra timpului de-o seamă.” Fluid nostalgice sunt și alte lieduri, precum, din Bătaia cu aur (1979), două secvențe ale uneia dintre „elegiile precare”, a patra, sau, din Podul de vamă (1986), unul (Prund) cu suavități din speța celor existente la St. O. Iosif. De o alură mai accentuat simbolistă e Soldatul, prin strofa-refren: „la Oarba, la Oarba / în sus, mai în sus / soldatul și moartea / odată s-au dus.” Prin definiție sunt incluse aici inflexiuni consonante cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287447_a_288776]
-
și de limbaj ale deconstrucției fiind în chip subtil identificate cu ilustre figuri textuale și culturale din opera lui Cervantes, Shakespeare și Eugène Ionesco. Comparatista Maria-Ana Tupan semnează astfel unul din puținele eseuri importante dedicate literaturii române după 1990, în speță unui exponent de vârf al acesteia. Dr. Ion Nica Personalitatea eminesciană din punct de vedere psihiatric Roadele cercetării regretatului medic militar, neurochirurg, eseist și eminescolog Ion Nica (1924, jud. Gorj - București, 1999) au început să apară încă din 1972. Volumului
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
Omului își asumă căderea în istorie, întrupându-se, preluând disimularea cărnii, dar păstrându-și însă natura divină, infailibilă, așa cum vom vedea, față de orice ispitire, în primul rând față de seducția Satanei, acesta slujind mereu de partea "cărnii", deci a morții, în speță de partea materiei, a bogăției, a puterii pământene. Or, Cristos este sinonim cu libertatea, cu "pâinea cerului", învățătura sa fiind o povară pusă pe umerii omului fără ca el să o poată duce. Creștinismul seduce nu numai printr-o promisiune a
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
Romeo Magherescu, ce ignoră de fapt, în ciuda titlului Un act de devotament și talent, chiar obiectul comentariului său: strădania ieșită din comun a traducătoarei Marianei Câmpean. În plus, R. M., avansând obsoleta și comoda teorie a intraductibilității poeziei, și în speță a poeziei eminesciene, se preface că nu are cunoștință de traducerea a zeci de poeme, apărute la București, la Iași și la Roma, începând cu anul 2000, ultima ediție fiind chiar din anul acesta: florilegii româno-italiene aparținătoare subsemnatului. Introducerea aparține
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
superstițiile și visele (Copacul emigrației și prezentul continuu), alții, metehnele și proastă educație (Programări, Botez cu cântec, Femeile mele), esticii, precum povestitoarea din Vinovat în America, spaimă de autoritățile statului (reminiscența a traiului sub regim dictatorial), iar scriitorii (români, în speță), vanitățile, egolatria, invidia și frustrările (Premianții și maestrul). Mai puțin inspirată este utilizarea, de-a lungul acestor povestiri, a celor mai vehiculate clișee despre civilizația americană și the American life style: mercantilismul, standardizarea, alienarea, supraviețuirea cu somnifere și prozac, „o
The American Dream și alte zboruri by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/5347_a_6672]
-
aservindu-și forța gândirii și mărginind-o la social". În același periodic (nr. 12, aprilie 1927), Fondane va mai publica un articol care-l arată preocupat de relațiile dintre literatură și revoluția socială, așa cum e gândită de marxism și, în speță, de cel sovietic, - sub titlul Les surréalistes et la révolution. Subiectul reflecției sale privește recenta adeziune la marxism a lui Breton și a suprarealiștilor, foarte discutabilă din punctul său de vedere. Mai exact, adeziunea vizată este cea legată de amintita
Istrati, Fondane și revoluția by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/12263_a_13588]
-
Am nenorocirea de-a fi acest bastard care unește conștiința omului de bună credință cu setea de dreptate a masei căreia îi aparțin și al cărei martiraj e foarte cunoscut. Din cauza asta mă cert cu toată lumea, dar mai ales cu speța umană care - conștient sau nu - înșeală pe toată lumea... zicându-și că este în stare - ea, singură - să realizeze toate aspirațiile revendicate de clasa muncitoare, monopolizându-le" (v. P. Istrati, Spovedanie pentru învinși, Ed. Dacia, Cluj-Napoca, 1990, p. 23-24). Este o
Istrati, Fondane și revoluția by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/12263_a_13588]
-
filosofice, în care latura afectivă nu poate avea decât o pondere secundară. Până la data când asista la Congresul parizian "pentru apărarea culturii", modelat după concepție comunist-stalinistă, el se exersase însă serios în spațiul unei gândiri de substanță existențialistă, redevabilă în speță rusului Leon Șestov, pentru care "evidențelor" gândirii raționale, categoriilor sale, trebuiau să i se opună "categoriile vieții". În eseul dedicat maestrului său în Conștiința nefericită, ce urma să apară în 1936, din care tocmai am citat, el scrie: Nimic din
Istrati, Fondane și revoluția by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/12263_a_13588]
-
problemă deja deschisă și mult controversată. Acționând - în dublu registru, freudian și kleinian - concepte cu o utilizare (contrar multor aparențe și a câtorva încercări) foarte delicată, autorul așază totodată o bună distanță între psihanaliza clinică, terapeutică și cea culturală, în speță psihobiografică. Și-a luat de altfel toate precauțiile printr-un capitol introductiv, care fixează cadrul teoretic al aplicației sale. Și a intuit, prin ideea de înțelegere ipotetică, dificultățile mari (la drept vorbind, insurmontabile) pe care le ridică în calea interpretării
Mari înrăiți, mari revoltați by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/13358_a_14683]
-
Registrul național sau Registrele județene de evidență a pașapoartelor simple sunt solicitate să furnizeze anumite informații referitoare la documentele respective, comunicarea fiind supusă plății unor taxe. Cuantumul acestora din urmă a fost recent stabilit printr-o Hotărâre de Guvern, în speță H.G. nr. 1547/2004, fiind fixat la 220 000 de lei/informație/persoană. Suma cu titlu de taxă se va achita anticipat - prevede același act normativ - banii fiind restituiți solicitanților în situația în care serviciul nu a fost sau nu
Agenda2004-43-04-general 4 () [Corola-journal/Journalistic/282992_a_284321]