73,470 matches
-
a ales numai patru. Cadrul istoric l-a scris fără să cunoască documentele răzeșilor de la Ipotești. S-a mulțumit cu informațiile fanteziste pe care le căpătase la Cucorăni. Superficial este scris și capitolul despre cadrul cosmic. Puține date se pot reține din cadrul spiritual și cadrul biologic. Foarte puțină legătură a făcut între Eminescu și Ipotești, mai ales că nu întîmplător autorul s-a hotărît să scrie monografia acestui sat. În fond, valoarea acestei monografii este depășită de multă vreme. Augustin Z
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și-a avut legăturile cu Cucorănii, nu cu Ipoteștiul, datorită acelei Ileana, fata pădurarului Ichim de la Cucorăni, cu care poetul ar fi avut și un copil. Acest informator "l-a lămurit" și pe Fănică N. Gheorghe, însă acesta i-a reținut o adresă greșită: "Neculai Brega, batrînul pădurar din codrii Baisei"59. Brega a murit la 3 februarie 1974, cînd împlinea 60 de ani și avea întocmit dosarul pentru pensie... Mai de mirare la Fănică N. Gheorghe este faptul că, după ce
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
trup cu Brehuieștii, tot în proprietatea vistiernicului Iordache Balș. Și din Corni, tot la 1803, o parte o stăpînea căminarul Iordache Balș,57 dar mai tîrziu a rămas stăpîn, la Corni, numai spătarul Iancu Cananău. Din această paranteză trebuie să reținem că la 1807, cînd s-a făcut însemnarea de pe cartea numită Mărgăritare, Vasile Iurașcu era om de încredere, administrator, pe moșiile marelui vistier Iordache Balș. La 1809, martie 21, vistiernicul Iordache Balș își scrie diata și lasă fiului său, Alecu
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
au copiii mai vîrstnici, sunt opriți despre altă însoțire pentru de-a pururi"71. Din căsătoria lor, au avut doi băieți, pe Vasile și pe Sebastian Cananău și o fată, Agripina, călugăriță la Agafton, cu numele de Agafia. Ceea ce te reține mai mult, din această dramă familială, este faptul că Profira, pînă la moarte, încă s-a simțit legată sufletește de soțul ei legitim, aga Grigore. În testamentul făcut de ea, la 20 ianuarie 1855, Profira a cerut să fie îngropată
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
5, probabil că el nici nu fusese luat de acasă. Pentru anul școlar următor (1854-55) în pașaportul obținut la 3 septembrie 1854, sunt trecuți numai 3: Șerban, Nicu și Gheorghe 2. Rezultă că Ilie și în acest an a fost reținut acasă, și în anul școlar următor 1855/56. Astfel, Mihai, rămas singur acasă, și-a căpătat în Ilie un bun tovarăș de joacă și de pozne copilărești. În timp ce mama lor era mereu ocupată cu fetele și cu bucătăria, acești băieți
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
cîine, Șoltuz, care se arăta vesel că duce așa călăreț... Cîteodată se odihneau. Ilie povestea din Robinson Crusoe sau din Halima sau citea poezii populare, din colecția lui Alecsandri, pe care Mihai le memora foarte ușor. Ilie n-a fost reținut acasă ca să lege cărțile de gard, ci ca să învețe supravegheat, apoi să urmeze și el școala de la Cernăuți. Dar, acolo, cursurile se predau în limba germană, iar această limbă venea cu greutăți evidente. Gheorghe Eminovici vorbea nemțește, cunoștea și scrierea
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
voluntar, în serviciul militar. Matei și Mihai au aceeași inițială. Dar cînd totul era pregătit de plecare în țară, junimistul Teodor Rosetti, care era agent diplomatic, i-a mărit salarul la 16 napoleoni pe lună și cu aceasta l-a reținut în serviciu. Bătrînul Eminovici s-a supărat pe fiul său, zicîndu-i că "umblă cu minciuni"169. Poetul n-a putut veni la Ipotești în acea vară și nici toamna, așa că el n-a putut asista la tragicul sfîrșit al lui
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
ta ușor Zburat-au răcorind. Și reîntinerind Întăiul meu amor..." Astfel, toate amintirele legate de Ipotești i-au revenit cu o intensitate uimitoare, ca la moartea Casandrei. Din năvala de versuri care atunci și în zilele următoare l-au dominat, reținem două strofe, din Eu te-am ținut la pieptu-mi... "O, tu! a tinereții icoană fericită, Cu ochii dulci ca cerul, adînci și mîngîioși, Te-ai dus și nici o urmă în lume nu-i iubită Ah, unde sunt anume, ah, anii
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
de 2.000 galbeni, va ridica-o la primirea banilor din rata a doua, la 1 mai 1878. În cazul cînd Gh. Eminovici nu va reuși a șterge sarcina pentru înzestrarea Aglaiei Drogli, Christea Marinovici va fi în drept a reține 2.200 galbeni, din rata a treia, plătitoare la 1 noiembrie 1878, însă pentru acești bani Marinovici va plăti dobîndă de 10% pe an. Deși cumpărătorul Christea Marinovici a devenit proprietarul Ipoteștiului, chiar din momentul semnării acestui act, Gh. Eminovici
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
să reconstruiască istoria iubiri dintre (de exemplu) Hadrian și Antinous. Toate acestea ne duc cu gândul la acele feministe care o îndepărtează de pe lista scriitoarelor lesbiene, pretinzând că ea nu putea proslăvi în mod deschis femeile îndrăgostite. Dimensiunea sexuală este reținută și abil deghizată, dar este prezentă în toate scrierile ei. În Alexis ea atacă în mod direct dragostea dintre persoane de același sex; în altă parte își camuflează narațiunile deghizând identitatea sexuală a personajelor sale. Aceste patru teme: clasicismul, nomadismul
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
cuvin amintite de asemenea repetatele reeditări ale tuturor traducerilor lui Petru Creția, dar și cele ale Pietrei filozofale și ale Memoriilor lui Hadrian. Dincolo de bilanțul cronologic, în spațiul variantelor românești unde fiecare realizare are ceva demn de atenție , pot fi reținute două fenomene aparte, vizibile chiar fără a intra în amănunte: primul, de ordin aparent statistic, ține de formația clasică a unora dintre cei mai marcanți traducători Mihai Gramatopol și Petru Creția; celălalt îl privește pe ultimul dintre aceștia, Petru Creția
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Labirintului lumii de către Angela Cismaș. La Petru Creția, selectarea unor texte la prima vedere marginale Alexis, Povestirile orientale și prima culegere de eseuri pare a veni atât dintr-o intenție de pătrundere în nuanțe, cât și din dorința de a reține esențialul scriiturii, adică ceea ce nu se schimbă, ori care se mișcă în adâncuri, cu un ritm greu de observat la suprafață. În acest fel, cititorul este condus în zona caracteristicului, tocmai fiindcă și aici, în ceea ce nu atinge intensitatea marilor
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
panoramă a tipurilor de analiză a operei yourcenariene la care trebuie adăugate numeroase lucrări de licență, disertații de masterat și teze de doctorat , ne putem opri la trăsăturile cele mai frecvent subliniate în ele. Ca mulți alții, și românii au reținut mai întâi valoarea mesajului comunicat, fără a neglija tehnica scrisului, caracterizată, de cele mai multe ori succint, ca dominant tradițională. Sensibilitatea critică a vibrat așadar mai cu seamă la documentarea excepțională și la dezbaterea morală propusă de scriitoare, mai precis la acțiunea
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
negru al lui Piranesi a produs impresie gustul pentru istorie, solidar cu reflecția asupra sfârșiturilor de epoci, titlul original marcând o "obsesie a provizoratului"11. Pe lângă importanța documentară, vizibilă în informațiile istorice atât de precise ale scriitoarei, lecturile românești au reținut aspirația ei către valorile bine stabilite. Prin durabilitatea lor, acestea reușesc să relativizeze datările punctuale, deschizând un orizont rezistent la uzură: cu alte cuvinte, Marguerite Yourcenar nu este atașată îngust de zona paseistă, ci gândește la destinul omului și la
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
al doilea, ne duce spre opțiunea scopurilor, angajând astfel adâncurile personalității, voința, caracterul și afectivitatea persoanei. Chiar dacă aceste două forme nu se pot manifesta izolat, iar mijloacele, într-un anumit context, devin scopuri, iar scopurile - mijloace, distincția merită să fie reținută”. (op. cit., p. 53). O clasificare interesantă a conflictelor găsim la R.S. Lazarus (op. cit.), care le diferențiază după sursa, cerințelor intrate în competiție: a) ciocnirea dintre cerințele interne și cele externe (sursa predominantă a conflictului în copilărie); b) competiția între două
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
și față de semeni, și latura „efectorie”, reprezentată prin aptitudini sau capacități, care asigură succesul formelor de activitate social-utile. * * * Sintetizând, în finalul acestui capitol, considerațiile referitoare la felul în care diferiți psihologi privesc și interpretează fenomenul „conflictualității” și cel al „frustrației”,, reținem câteva direcții principale: Mai întâi linia „behavioristă”, fizicalistă, limitată la interpretări mecaniciste a relațiilor „stimul-reacție”; Interpretarea „biologistă”, care așază pe un prim plan motivația inconștientă, subestimând rolul „conștiinței” și al condițiilor social-istorice în edificarea „personalității”, în detreminarea fenomenelor psihice; Linia
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
persoanelor la care predomină așa-numita „funcție secundară” (sau „secundaritatea”), la care „percepția” are două efecte: unul imediat, coincizând cu producerea stimulului („funcția primară”), și un altul ulterior, când percepția „se continuă” în reprezentare, motiv pentru care ea (percepția) ne reține atenția pentru multă vreme („funcția secundară”). Un eveniment care a avut loc poate, așadar, să ne procure mult timp, să fie analizat cu minuțiozitate și să intervină în experiența ulterioară a omului. Într-adevăr, dacă Șt. Gheorghidiu ajunge să fie
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
pentru a schimba această situație. Autonomia, influența și feedback-ul Faptul că în lumea reală comunicarea este "imperfectă" nu înseamnă numai o pierdere de informație din partea celor interesați, ci și că unii (cei care dețin informațiile pe care le pot reține sau răspândi) își pot exercita influența ca rezultat. Când informațiile transmise nu sunt complete, ele pot fi manipulate; când informațiile nu sunt bidirecționale, e posibil să se ignore reacțiile, să se împiedice dezvoltarea colaterală a informațiilor și să se mențină
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
mare în rândul social-democraților din Suedia sau Austria decât în rândul celor din Germania sau Franța (Bartolini, 1983: 139-75); în general vorbind, elaborarea politicilor pare să fie în toate situațiile puternic constrânsă de nevoia de a fi atractiv pentru electorat, reținând în același timp pe cât posibil tradițiile ideologice ale partidului. Ideologia Există de asemenea unele diferențe ideologice între partidele din regiunea atlantică, dar variațiile cu adevărat mari sunt marginale, între partidele "extremiste", cu adepți puțini și sprijin adesea intermitent. Aceste diferențe
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ocupe de această chestiune. În alte cazuri, și pentru început în Statele Unite, constituțiile au înaintat un model de relații centru-periferie bazate pe federalism. Acesta stipulează că organele centrale și cele regionale trebuie separate pentru a garanta faptul că organele regionale rețin maximum de putere. În practică, federalismul nu și-a atins totdeauna scopurile și, în mod voit sau nu, gradul de descentralizare care a rezultat nu s-a potrivit cu ambițiile exprimate în constituție. În cursul capitolelor următoare vom examina relațiile dintre
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
între configurațiile confederale și cele federale. Configurațiile confederale În timp ce soluția confederală este adesea privită ca nesatisfăcătoare, o examinare a lumii contemporane arată că există de fapt multe confederații, arhetipul acestora fiind Organizația Națiunilor Unite (ONU). Aceasta grupează țări care își rețin puterea de decizie și care dau organizației putere în măsura în care doresc. Totuși, unele aspecte ale ONU au început să depășească puțin modelul pur confederal, având în vedere că multe decizii luate de o majoritate a statelor sau de Consiliul de Securitate
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Procesiunea de păpuși, opoziția fermă între instanța poetică și alteritatea văzută uneori monstruos, ca o procesiune de păpuși grotești, ceea ce impunea când o geometrie severă a versurilor, când o melancolie grea a discursului încărcat de semne premonitorii. Ceea ce era de reținut, însă, din această primă carte erau în special figurația și atitudinea specific expresioniste: "Procesiunea de păpuși trecea printre casele care-și ascundeau ușile, geamurile, străbătea străzile circulare, concentrice, rotindu-se în jurul a ceea ce credeau a fi noaptea, bucuria. Și capetele
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
au poemele din Atelierul (Mocanorfoze I). Poem (Editura T, Iași, 2007) și Atelierul (Mocanorfoze II). Poem (Editura Cronica, Iași, 2011), texte pluriforme, adesea spectaculare, ce conferă atelierului poetic al lui Traian Mocanu aspectul unei pânze imbricate. Pe de o parte, rețin atenția numeroasele referințe culturale, de cele mai multe ori interpretate cu finețe și umor de un remarcabil cunoscător al esteticilor (în particular) moderne și postmoderne. În textele fără titlu, numerotate simplu, sunt mai întâi invocați sau interpelați Ulyse și Calypso, Don Quijote și
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
de acolo începe un alt univers". Desigur că autorul însuși problematizează raportul dintre inițiat(i) și o alteritate pentru care comprehensiunea simbolisticii sacre este o pură utopie, de nu cumva chiar o inutilă, rizibilă pierdere de vreme. Din această perspectivă, rețin atenția, pe de o parte, lexemele care polarizează ideea unei exteriorități adormite într-o aberantă, grotescă ipostaziere a bâlciului, semn al demenței colective și al morții spiritului: "înspăimântătoare procesiuni: oameni demenți, măști agățate de dosuri de animale/ purtând bonete, pălării
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
prin faptul că au rămas doar ruine, locul din jurul lor este gol și îmi este deschis". Desigur că, din "acest jurnal, acest atelier" în ruine, dar deloc indistinct, pe cititorul de poezie îl interesează mai mult fragmentele propriu-zis poetice. De reținut, dintre acestea, seria bine articulată de poeme erotice, majoritatea adresate "ție,/ la sfârșitul/ tuturor cuvintelor/ care ar putea să vorbească/ despre tine/ ca împărăteasă/ și curtezană totodată" (Poem de dragoste) sau poemele într-un singur vers -construcții aproape silogistice ori
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]