73,470 matches
-
apoi treabă în oraș unde vinde și cumpără,/ se întoarce acasă pe strada din nord/ și privește după ana, încercând să-i ghicească formele.// Iar seara, citește un ziar uriaș/ cu pagini galbene/ și se gândește la trădarea cuvintelor". Să rețin, în fine, una dintre cele mai originale, temerare, dar și mai sensibile definiții ale poeziei, cea dintr-o surprinzătoare ars poetica inclusă în ciclul Douăsprezece despărțiri, în care amestecul de melancolie, (auto)ironie și ingeniozitate imagistică nu umbrește, ci, dimpotrivă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
și spațiul sferic cine îl împarte/ prin toate razele cu trista lyră?// Văzduhul se hrănește cu alt sânge/ mai înainte mort pe-o altă față" etc. În volumul imediat următor, Fiul lui Eros și alte poezii (Editura Junimea, Iași, 1978), reține atenția o poezie circumscrisă, tematic, aceleiași problematici majore alteritatea gândită modern, ca ființă plurală, exuvială. Imaginația inimii este tocmai un astfel de text în care apare explicit imaginea unei scene interioare pe care se desfășoară un conflict surdinizat, însă cu
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
se confundă cu succesiunea muncilor și a anotimpurilor, înseamnă aratul, însămînțările, secerișul. Și mai înseamnă intimitatea protectoare a unui grup social închis, solidar, strict ierarhizat, din care fac parte căruțașul, ciobanii, cosașii, secerătoarele. Pe scurt, fiecare dintre acești termeni trebuie reținut cu toată încărcătura sa simbolică, e vorba de imaginea unei ordini, a unei societăți, a unui tip de civilizație. E ordinea, armonia socială, e cultura și civilizația pe care copilul din Ferma Judecătorului le-a glorificat și cărora a visat
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
observa nu numai cît de mult tabloul satului arhetipal, descris de doamna Lagrave, se apropie de un model stabilit în secolul Luminilor, ci și cît de mult continuă el să fie dovada acelorași valori sociale. Două aspecte merită să fie reținute în mod deosebit. Mai întîi faptul că numărul mare de romane consacrate satului, publicate îa intervalul menționat, corespunde întru totul unei perioade de masiv exod rural, de schimbări decisive în modul de viață al agricultorilor. In al doilea rînd, mai
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
asociază și seniorul Șerban Cioculescu, apără romanul ce înfățișează o lume țărănească peste care năvălește brutal istoria. Unii critici cred că nu are strălucirea stilistică din primul volum, dar are ceea ce trebuie unui roman: substanță epică, o tipologie ce se reține și, mai ales, sugerează cu pregnanță estetică destrămarea lumii rurale. Moartea lui Ilie Moromete este simbolică. P. încearcă să scrie o piesă de teatru, Martin Bormann (premieră la 29 decembrie 1967), dar fără succes. Romanul Intrusul (1968) înregistrează, în schimb
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
îi place să se plimbe decât pe asfalt. „Am mers prea mult, când eram copil, desculț pe pământul gol”, replica el curioșilor. Stă de vorbă cu oameni simpli (portarii de la Casa de Creație), ascultă poveștile lor, îi trage de limbă, reține câte o expresie interesantă, regăsită, apoi, în cărțile sale. Când călătorește de la București cu taxiul, îi provoacă la discuții pe șoferi și, de la unii, află istorii de viață crude și pitorești, pe care le trece în carnetele sale. Așa descoperă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
asupra descrierilor de peisaj și a manifestărilor acestora în genul romanesc. Ca semioticieni, constatăm că povestirile nu pot fi lipsite de un minimum de decor și de actori: evenimentele (seria temporală a narațiunii) necesită un spațiu (iar seria spațială va reține în special atenția noastră). Cu alte cuvinte, descrierea pare să aibă funcția esențială de a permite realizarea povestirii, asigurîndu-i funcția referențială. Din punct de vedere al seriei evenimențiale, descrierea apare drept un cadru semantic cu rol mai puțin informativ: "narațiunea
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
vedere al unui actor, dar și al autorului 16. 2) Împărtășim ideile ce reies din analiza lui F. Jost (1987), în care se face distincția dintre focalizare (ceea ce știe descriptorul), ocularizare și auricularizare (ceea ce el vede sau aude) și se rețin două criterii necesare atribuirii unei ocularizări: Poziționarea privirii într-un text descriptor Ocularizarea actorială este atunci cînd în text sînt prezente mărci de selecție perceptivă, precum verbe de percepție (a zări, a privi...), posesivele de persoana a 3-a (la
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
două aspecte diferite" (p. 246). Dacă R. Barthes neglijează citarea acestor diferite tipuri de descriere, tradiția manualelor de stilistică și de retorică moderne le va păstra în general, fie integral, fie selectiv. Cu toate că mai există un manual din 1926 care reține încă șase categorii (prozopografia, etopeea sau portretul, caracterul, paralela, cronografia și topografia), reducerea categoriilor este destul de generală. În mare, două tendințe se manifestă: clasarea topografiei și a cronografiei într-o singură categorie, Descrierea, la care se adaugă reducerea prozopografiei și
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
X (X) X X X X X X X (X) (X) X (X) X X X X X X X X X X X X X Ultimul manual citat, cel al lui Théveau și Lecomte (1968) este reprezentativ pentru categoriile reținute în zilele noastre. Reducerea este conformă cu ceea ce Albalat preconiza din 1900. În ce ne privește, vom vorbi despre descrierea în general, fără a face distincția dintre Portret (Prozopografie, Etopee, Paralelă sau Caracter) și Peisaj (Topografie) și vom rezerva un
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
de cunoscători. "Foliacee" ar putea, de asemenea, să apară ca un semn opac pentru cititorul care nu are la îndemînă, în memoria sa de lungă durată, o definiție de genul "care are aspectul unei frunze sau în formă de frunză". Reținem, în esență, din aceste ultime observații: comunicarea textuală apare "ca o succesiune de fraze cu pierderea și cu restabilirea unui echilibru satisfăcător", însă, așa cum precizează R. de Beaugrande, probabil nu total. C. Niveluri și unitate de analiză 1. Niveluri de
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
este necesar să se facă distincția între suprastructuri (narative, argumentative etc.) și simplele planuri de texte, doar structura ierarhică fiind aceeași în cele două cazuri. A înțelege un text înseamnă a recunoaște o structură secvențială pe baza căreia să fie reținute propozițiile pentru a stabili, de exemplu, un rezumat. Să adăugăm că micropropozițiile care nu sînt reținute pentru rezumat nu sînt obligatoriu eliminate: ele pot să servească (pentru a fi solicitate din nou) pentru un alt scop. Faptul că un text
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
doar structura ierarhică fiind aceeași în cele două cazuri. A înțelege un text înseamnă a recunoaște o structură secvențială pe baza căreia să fie reținute propozițiile pentru a stabili, de exemplu, un rezumat. Să adăugăm că micropropozițiile care nu sînt reținute pentru rezumat nu sînt obligatoriu eliminate: ele pot să servească (pentru a fi solicitate din nou) pentru un alt scop. Faptul că un text este o structură secvențială complexă (de n secvențe), ne obligă să distingem cu atenție între structurile
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
dintre fete, își strîngea lucrurile doar din ce rămînea de pe la surorile cele mari. Imaginați-vă o fată lungă, deșirată, mult prea înaltă pentru vîrsta ei, cu mîinile și umerii lăsați, timidă de abia dacă deschidea gura și care nu putea reține mai nimic; puneți pe ea o rochie primită de pomană care nu-i venea deloc, aranjați-i pieptul în ceva foarte strîmt care o rănea pe sub subsiori; agățați-i la gît un colier din metal și bucăți de catifea maronie
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
1 și 2 nu sînt date, în mod explicit, ca argumente care ar conferi propoziției 3 statutul de concluzie. Nuanța euforică a reprezentărilor descriptive succesive determină, de fapt, interpretantul să ia în calcul prezumțiile (coerență-pertinență) enunțării de la (15) și să rețină implicațiile suitei Rd1 + Rd2 + Rd3 + Rd4. Din aceasta rezultă derivarea unui macro-act de discurs sau a unei valori ilocutorii care constituie orientarea argumentativă de la (15): dacă MI se spune aceasta despre Pasul Ursului, dacă MI se vorbește atît de frumos
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
produs, fără a mai fi revizuită ba dimpotrivă cea dintîi reprezentare descriptivă construită. Contextul rămîne același cu Rd2 de la (16). Exemplul (16) nu este cu nimic excepțional, vom examina în detaliu, mai tîrziu, un altul literar. Acum trebuie doar să reținem că textualizarea poate să marcheze, explicit sau nu, modul prin care propozițiile descriptive trebuie să fie tratate din punct de vedere configurațional: semantic (conținutele p și q), enunțiativ (asumare sau nu din partea locutorului), argumentativ (valoare de argument sau de concluzie
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
locurilor cunoscute de către cititorul-descriptar. De partea cealaltă, descriptorul se confruntă mereu, în momentul aranjării în text, cu problema elementelor ce trebuie selectate (numeroase în principiu) și cu riscul unei dezvoltări anarhice a faptului descris, în multitudinea și diversitatea elementelor sale. Reținem faptul că descrierea este întotdeauna un ansamblu de elemente grupate în jurul unui centru tematic pe care noi îl desemnăm cu noțiunea de temă-titlu, subliniind funcția cea mai curentă a oricărui proces de titraj al unui text, adică crearea unei așteptări
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
dată). J.-B. Grize (1974) a explicitat ceea ce preluase de la Gonseth 6 cu privire la "schemă", subliniind cele patru caractere fundamentale ale oricărei schematizări: a) o schematizare nu oferă decît o descriere sumară: "în funcție de scopul pe care și-l propune, ea nu reține decît esențialul suprimînd (...) elementele parazitare". Această primă definiție se aplică perfect descrierii; am putea crede că este concepută tocmai pentru definirea ei; b) poate fi completată: valabil pentru conversație sau argumentare, însă cu atît mai mult pentru descriere, care este
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
se găsesc goluri, procesele de inferență sînt activate pentru a le acoperi; mai exact, una sau mai multe propoziții vor fi adăugate la baza textului pentru a le face coerente" (p. 93). Fără a mai insista asupra acestui punct, vom reține doar că structura ierarhică a reprezentării descriptive asigură, în dependență ierarhică de tema-titlu, coeziunea referențială a secvenței descriptive. Ceea ce corespunde cum s-a văzut mai sus raportului descriptivului cu ceea ce este baza "repertoriului": structura Denumire → Expansiune-definiție, specifică dicționarului. În observația
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
DE ALTFEL. Simpla utilizare a acestui marcator de argument este suficientă pentru a semnala faptul că ceea ce urmează va servi drept argument, mergînd în același sens cu ceea ce exista anterior. Fără a face o analiză exhaustivă a fragmentului (26), să reținem că inversarea argumentativă declanșată de DAR este prelungită prin DE ALTFEL, care semnalează că a doua parte a descrierii personajului merge în același sens, din punct de vedere argumentativ, cu propoziția de sinteză ce acordă temei-titlu (Charlotte Shearer) o proprietate
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
enunțurilor de reformulare (saturate de evaluări). Dacă ultima frază este subordonată schemelor cele mai simple de predicație descriptivă: "Șapca era nou-nouță; îi lucea cozorocul", este cu siguranță într-un contrast absolut cu P3. Înainte de a ajunge la această frază lungă, reținem faptul că punctuația în P4 marchează juxtapunerea (parataxică) a celor două propoziții de bază, complementare (Pd. SIT și Pd. ASM) celor pe care le-am văzut operînd în P1 și P2 și care pun în relație obiectul discursului: Tema-titlu + tranziție
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
esențial este că acțiunile (secundare sau nucleu) pot fi rezumate sub forma unor macropropoziții. Pot apărea următoarele cazuri: fie un nucleu (și catalizele sale facultative) corespunde unei Pn, fie mai multe nuclee (și catalizele facultative) pot fi rezumate în Pn. Reținem faptul că macropropozițiile narative nu sînt unități de suprafață, ci unități semantice legate între ele, construite de către cititor-interpretant pe baza unei scheme cognitive: suprastructura narativă, eventual structura secvențială indusă de instrucțiunile furnizate de textul-artefact. În cadrul unor recente cercetări făcute asupra
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
își pune pe mîini mănuși negre pentru a le proteja fără îndoială de înțepături, atunci cînd lucrează. Este straniu să vezi degetele acelea subțiri, negre cum se învîrtesc într-o mișcare perpetuă și rapidă, pentru a prinde firele, a le reține, a le trage, a le lăsa să cadă, a le prinde din nou. Ai spune că sînt niște piciorușe subțiri de insecte foarte agile, neobosite". Adăugăm un ultim paragraf care descrie, de această dată, un păianjen descoperit în gura unui
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
limbajul autentic, local, în vorbirea unor personaje provenite din mediul rural. Câteva compuneri au fost jucate la Lugoj (Pacienta, În cămin). Paginilor de proză ce consemnează impresii de călătorie le lipsește notația plastică, pitorească, rămânând simple însemnări, nedezvoltate literar, de reținut doar pentru terminologia marinărească folosită. Memorialistica (Cartea vieții mele, O nimica toată) nu are nici ea valoare artistică. SCRIERI: Poezii bănățenești, îngr. și pref. Valeriu Braniște, Lugoj, 1902; ed. Sibiu, 1928; Poezii, București, 1922; Poezii în grai bănățean, introd. Al.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290602_a_291931]
-
acordare a primului ajutor celor răniți) și de a le cultiva patriotismul. Nu ne interesează aici modul de organizare a scutismului, evoluția, realizările și limitele sale; am vrut numai să depistăm direcțiile principale ale activității extrașcolare. Se cuvine să fie reținut nu numai faptul că aceasta avea o arie de cuprindere mai largă decît activitatea școlară, ci mai ales că ea își propunea să ia în considerare gusturile și interesele tinerilor, că le oferea prilejul unui contact mai de durată cu
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]