8,894 matches
-
ei nu, era pur și simplu peste puterea ei de Înțelegere. Chiar În spatele Toyotei venea mătușa Zeliha În mașina ei Alfa Romeo de un argintiu metalizat, Împreună cu surorile ei care se Înghesuiseră Înăuntru și Sultan al Cincilea Încovrigat Într-un coș pe care mătușa Cevriye Îl ținea pe genunchi, neobișnuit de liniștit astăzi, de parcă moartea oamenilor ar fi avut un efect calmant asupra ferocității sale de felină. Pe lângă Alfa Romeo zumzăia broscuța Volkswagen de culoare galbenă condusă de Aram. Nereușind să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
de jur Împrejurul habitatului, locul se umpluse de crevete. De ce-l deranjau oare? Norman se Îndepărtă de hublou, sperând că sentimentul de neliniște Îi va dispărea dacă se va uita la altceva. Dar nu dispăru, era tot acolo: un nod mic, În coșul pieptului. Senzația nu era deloc plăcută. HARRY — Harry! — A, salut, Norman. Am auzit zarva. O mulțime de crevete afară, nu-i așa? Harry ședea pe patul lui, având pe genunchi hîrtia plină de cifre. Ținea În mână un creion, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
acolo fotografia aceea. Probabil că mașina aparținuse celui care purtase haina Înaintea lui Norman. Posibil să fi fost unul din oamenii de la Marina Militară, dispăruți În dezastrul subacvatic. Norman se Înfioră, mototoli hârtia În pumnul strâns și o aruncă În coșul de gunoi. Nu-i trebuia nici un fel de memento. Își amintea prea bine dezastrul. Știa că n-avea să-l uite toată viața. Îi cercetă din nou pe Beth și Harry. Amândoi arătau obosiți. Beth privea În jos, preocupată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
din nou Bibire, având în față spectrul de a-l îngropa pe Genaru, preferința mea de viață. Într-un anume fel, Genaru mă consacrase. Acum, din nou Bibire, prea târziu Bibire, deprofesionalizat, de nevoie Bibire. Destinul unui nemembru de partid-la coș. Șase ani am fost cel mai vârstnic asistent universitar din România, și asta printr-un nou examen, nu pe ochi frumoși, acolo nu conta că fusesem Genaru. Ca ultim venit eram bun la toate predând gimnastică, haltere, scrimă, schi, Istoria
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
condiții de trai”, ori să fie alături de școlari la strânsul recoltei și să-i vadă mâncând în pauza de prânz fasole din borcan? Dar părinții de ce își lăsau copiii minori să fie duși la cules și la ridicat (în camioane) coșuri și lăzi 60 de 15-20 de kg? Oare nu-i puteau opri să plece spre stadioane în zile cu călduri toride de august, pentru a face exerciții de adorare a monstrului cu două capete? Frații lor mai mari (studenți, absolvenți
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
mereu de o expresie foarte la modă pe atunci: „În principiu sunt de acord, dar...” Și se argumenta ori cu un citat din „clasici” (Marx, Lenin), ori cu trimiteri de genul: „Însă practica ne învață, tovarăși...” Principiul era aruncat la coș! Democrația era privită nu ca un set de norme cu valabilitate generală, ci, fie ca „democrație populară”, fie ca „democrație de partid”, contopite mai târziu de un neocomunist celebru (nomina odiosa!) în „democrație originală”. Se constată că la 136 noi
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
condiții de trai”, ori să fie alături de școlari la strânsul recoltei și să-i vadă mâncând în pauza de prânz fasole din borcan? Dar părinții de ce își lăsau copiii minori să fie duși la cules și la ridicat (în camioane) coșuri și lăzi 60 de 15-20 de kg? Oare nu-i puteau opri să plece spre stadioane în zile cu călduri toride de august, pentru a face exerciții de adorare a monstrului cu două capete? Frații lor mai mari (studenți, absolvenți
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
mereu de o expresie foarte la modă pe atunci: „În principiu sunt de acord, dar...” Și se argumenta ori cu un citat din „clasici” (Marx, Lenin), ori cu trimiteri de genul: „Însă practica ne învață, tovarăși...” Principiul era aruncat la coș! Democrația era privită nu ca un set de norme cu valabilitate generală, ci, fie ca „democrație populară”, fie ca „democrație de partid”, contopite mai târziu de un neocomunist celebru (nomina odiosa!) în „democrație originală”. Se constată că la 136 noi
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pachetul de cafea pe care l-au tîrît de colo-colo timp de ore și ore pînă cînd să reușească să-l perforeze, să-l rupă, să-l facă fîșii... Cu cîtă tenacitate au căutat apoi toate aceste ființe înfometate în coșul meu de gunoi, l-au ciupit și l-au mușcat pînă cînd au reușit să-l răstoarne pentru a se înfrupta apoi din cojile de cartofi rămase acolo precum și din cîteva ambalaje încă impregnate de uleiuri și sosuri. o cutie
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
sonor al acceselor de tuse interminabile ale șoferului. Ceea ce pentru moment mi s-a părut destul de comic și insolit a devenit însă un motiv de îngrijorare întrucît, urcînd în apartament, mi-am spus : „ce-o fi avut individul ăla în coșul pieptului ? ce tip de bacterie ? și dacă ne-a transmis și nouă germenele lui infecțios ?”. Cu aceste gînduri am adormit și la un moment dat mi am dat seama, dormind, că episodul șoferului zguduit de accese de tuse continua în
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
se lipise de mine pentru a mă transpune în cuvinte. ea patch, eu patch, totul fusese o poveste între două patch-uri. Pe la ora trei noaptea, cînd am terminat de citit romanul, m-am simțit stors ca un burete, aruncat la coș ca o hîrtie motolită, expulzat din viața ei ca un simplu obiect utilitar consumat. Și mai dureros era sentimentul de pierdere a intimității, aveam impresia că sute, mii, zeci de mii de oameni știau acum totul despre mine, că mă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
totul era perfect în camera lui, ori de cîte ori o lua în primire, și chiar atunci cînd cobora pentru o oră sau două să se plimbe, cineva intra și mai netezea o dată totul, îndrepta pliurile la pat și golea coșul de gunoi de la baie sau pe cel de lîngă masa de scris. Bernard se apropie de pat pentru a constata că o anumită protuberanță se profila acolo, de sub cuvertură, ca și cum cineva ar fi fost ghemuit sub ea. Urechea lui fină
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Cînd mi-e frig îmi improvizez cîte un culcuș din cutii de carton, mă învelesc cu ziare. am încercat și cu folii de plastic dar mă tem să nu mă înăbuș. În timpul zilei rătăcesc din loc în loc și răscolesc prin coșurile de gunoi. Uneori găsesc în ele cîte un pulovăr încă bun, brichete încă pline cu gaz, reviste colorate, pixuri... nu îmi place să fur, nu ține de natura mea, dar sunt momente cînd nu am încotro, mi se face foame
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
răceau ușor. așa am făcut dragoste, iubitul meu, cu fantasmele tale și cu frustrările tale, cu elanurile tale de scriitor și cu decepțiile tale, cu metaforele și cu elipsele tale, cu încercările tale stilistice și chiar cu bucățile aruncate la coș. enorme, ernome surse de plăcere și de transpirație au fost pentru mine mai ales intervențiile mele în textele scrise de tine. De multe ori ți-am transformat substantivele în verbe și verbele în substantive, ți-am adăugat adjective acolo unde
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
grătar inundară aerul spre disperarea trandafirilor mei. I-am simțit de altfel cum se repliau cu dezgust în fața unei forme de barbarie olfactivă, dar nu era nimic de făcut. tot mai mulți locatari coborau acum cu scaune pliante și cu coșuri pline cu baghete și cu brînzeturi, cu sticle de vin și cu fructe. seara se anunța splendidă, era una din acele zile de sfîrșit de iunie cînd soarele întîrzie la infinit pe cer, iar lumina apusului trece printr-o gamă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
apei, domnule Parodi, nu vă deshidratați onorabilul trup: pojarul a fost stins. Dar, vai, s-a stins și instructiva căldură a șuetelor noastre. Madame Hsin și Tai An s-au mutat În strada Cerrito, purtați pe roatele și adăpostiți de coșurile unor trăsuri; Nemirovsky a folosit banii primiți pentru asigurare pentru a Înființa Compania Focurilor de Artificii; Fang She, liniștit ca o nesfârșită salbă de ceainice Întru totul asemenea, a rămas În coșmelia din scânduri de lângă salcia solitară. Nu am Încălcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
tine e un adevărat succes, dar adevărul inevitabil este, stimate tinere, că originalul tău, bun sau rău, a trecut de furcile caudine ale cenzurii. Cineva l-a parcurs, măcar de visu; cineva l-a judecat, cineva l-a pus la coș sau l-a strecurat În tipografie. Oricât de demn de oprobriu ar fi, faptul se repetă fără răgaz la orice jurnal, la orice revistă. Dăm mereu peste un cenzor care acceptă sau respinge. Asta n-o suport și nici n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
cum a crăpat donșoara, Monsenioru a pus picioru În fisură ș-a binecuvântat ogeacu. Am dat buzna năuntru, iar io am Închis ariergarda. Tăiețeii În cârlionți, care Fonseca ș-un servitor Îi duceam În blidu dă lut, și clondirile În coș dă Chianti, care Monsenioru le sustrăgea unu după altu din sutană, au dezarmat-o dă juma pă Locarno, care ne-a Învitat În bucătărie. Nimeni n-a rămas fără taburet, iar fața dă masă dân papură s-a umplut pă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de mitralieră în tavan. Cât pe ce să mă ciuruie. Au vrut să se urce și în pod, dar am avut noroc. N-au găsit scara. Atât doar că au aruncat prin gura podului o grenadă, care a căzut în coșul cu lână. Cred că de asta n-a explodat. Sau poate că au vrut doar să mă sperie. Nu i-o fi tras cuiul. Mai aștept puțin și, dacă nu explodează grenada, mă dau jos și mă duc s-o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
trezea o gelozie cumplită. Nici măcar faptul că mireasa, gătită cu panglici, funde și tul cu volane, semăna ciudat de mult cu tortul lângă care stătea nu reuși s-o înveselească. Rupse pagina agasantă, o făcu ghemotoc și o aruncă la coș cu precizia-i caracteristică. Necazul nu era că ar fi vrut ea însăși să se mărite cu el, pentru că, tânăr om de afaceri promițător sau nu, se dovedise totodată va fi o tânără lichea promițătoare. Ceea ce o deranja era că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
felicite, din părți! — Trebuie să recunoști totuși, remarcă Stevie, arătându-i ziarul cu titlul Acest autobuz ar putea face victime - că a fost o strategie inteligentă, nu-i așa? — Stevie, - Fran îi smulse ziarul din mână și-l aruncă la coș - tu cu cine ții? Știi prea bine că nu ne-am fi permis să aruncăm câteva sute de lire ca să închiriem unul din afurisitele alea de autobuze. N-avea să-l ierte în veci pe Jack Allen pentru asta. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
din afurisitele alea de autobuze. N-avea să-l ierte în veci pe Jack Allen pentru asta. De fapt, avea să-l înfrunte chiar acum, înainte să-i treacă furia. Stevie o privi ieșind valvârtej, iar Ralph scoase ziarul din coș și îl desfăcu. — E un băiat deștept, Jack, nu-i așa? Mi-aș dori să fiu o musculiță pe perete când ajunge Franny în biroul lui. Oricine ar reuși să-i facă pe ăștia doi să lucreze împreună ar avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
real și, Fran trebui să recunoască, cu adevărat fermecător. — Aș fi ajuns la timp, dar am avut o colectare de ouă urgentă. — Ooh, exclamă Lottie strecurându-se sub brațul lui, închipuindu-și-l, de bună seamă, pe nou-venit cu un coș în brațe și probabil cu un impermeabil asemenea celor purtate de pompieri în situații de urgență. De ce era u’gentă? S-ar fi clocit ouăle? Laurence râse și îi ciufuli părul. — Or să fie clocite într-o zi și or
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
scrisul lui, e mult prea citeț, nu poate să fie doctor. E clar că individul e un impostor. Poate că e un instalator în halat alb. Cred că ar trebui să-l demascăm. Fran mototoli scrisoarea și o aruncă la coș. Pentru prima dată, rată. — Știi ce, insistă Stevie la sfârșitul programului, închizând ușa în urma ei, cred sincer că ar trebui să te duci acasă. Nu, replică Fran. Mă simt bine, sincer. Atunci de ce-o fi șpaltul ăla îmbibat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
a zis: „Atunci nu ne interesează“. Stevie roși cu nasul în paharul de sangria. Știți ce-am vrut să spun, n-am vrut să par lipsită de inimă. — Da, Fran își turnă din nou în pahar din carafa care, asemenea coșurilor cu pâine și pește, părea să se fi umplut iar în chip miraculos - dar asta face totul și mai nostim. Știm cu toții exact ce ai vrut să spui. Fran, observă Stevie ușurată, se destindea în sfârșit. Nu-i stătea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]