7,938 matches
-
Ludovic cel Mare, al cărui zel evlavios făcuse deja pe-o parte a poporului român să se convertească, și-l rugă să se sfătuiască împreună cu arhiepiscopii din Gran și din Calocsa despre cum ar fi mai cu cale să se convertească românii și să vadă cum ar fi de continuat și de dus la capăt o asemenea operă a mântuirii. În aceeași vreme se dădu din Roma ordin celor în urmă pomeniți arhiepiscopi de-a se informa daca-ar fi de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
nesfârșit. El este singur, dar altfel decât cel hotărât, care e singur doar în clipa hotărârii sale. Căci hotărârea este în vederea a ceva și, sfârșind ca acțiune și gest, ea este ieșire în întîmpinare, deschidere către lume și către ceilalți. Convertindu-se în biografie și destin, hotărârea poate genera saga unui erou sau martir. Orice hotărâre deschide un spațiu epic. În schimb, dezbaterea nesfârșită în preliminariile unui gest care nu va avea loc niciodată rupe legătura cu altul. Cel nehotărât trăiește
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
nu se limitează doar la "este" sau "nu este", ci are și forme ca "va fi fiind", "era să fie" și celelalte. Dacă nu ar fi nu s-ar povesti" este o ipotetică universal negativă, care ca atare poate fi convertită într-o universal afirmativă: "tot ce se povestește este". Or, "tot ce se povestește este" nu poate avea sens decât în spațiul unui logos care se modulează pe registrele sentimentului românesc al ființei, unde "este" nu are forța indicativă din
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
copacul dacă el este ființa. "Neti", răspunde el. "Nu sânt eu." Și toate lucrurile întrebate răspund "neti". De la acest gol de ființă plec, care e cu totul altceva decât grandiosul das Nichts al lui Hegel, nimicul pur în care se convertește ființa lipsită de determinații. De la acest umil gol de ființă al fiecărui lucru poți pleca firesc." Trecem să flecărim. Îi vorbesc despre un proiect mai vechi, abandonat, de a lucra împreună cu Petru la un Lexicon al filozofiei eline, care ar
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Mă uimește îndîrjirea lui Noica, aproape inadecvarea lui față de Sorin, pe care, după 15 ani, continuă să-l confrunte cu regula eficacității, când celălalt s-a așezat sub semnul mai leneș al Orientului, al meditației care nu trebuie să se convertească cu orice preț în faptă și "ispravă culturală". În orice caz, din întîlnirea lor aștept lucruri spectaculoase, pentru că Noica este în plină aventură logică, cu acele Scrisori din care a publicat deja două în "Viața romînească". Jocurile noastre vesperale au
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și pe termen lung, mi-a fost bruiat de umori insuportabile. Având pesemne o minte bună, ea nu a reușit niciodată să obțină o continuitate satisfăcătoare datorită "stărilor" care o invadau. Pe de altă parte, n-am știut niciodată să convertesc acest capitol de sâcâială interioară și de suferință într-un fapt pozitiv. Ca să scriu, aveam nevoie de seninătate, de echilibru interior. Când cineva e ecorșat, nu are timp să facă stilistică. Scrisul nu este un țipăt nemodulat, el cere vigoare
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Imperiu Otoman puternic și expansionist, în condițiile menținerii în Asia Mică și nordul Africii a unei așa-zise „relicve” romane târzii. Această oază de creștinătate răsăriteană devenise un ghimpe de nesuportat în coasta Semilunei, a gândului sultanilor otomani de a converti la islamism o parte însemnată a Europei. Când a fost încoronat sultanul Mehmed al II lea, Imperiul Bizantin era alcătuit din orașul Constantinopol, capitala ridicată de primul conducător creștin, o regiune restrânsă, cuprinzând orașele Selymbria, Perinthos și Heracleea, precum și fortărețele
Mari sultani, mari viziri şi generali otomani by Nicolae MAVRODIN () [Corola-publishinghouse/Administrative/1639_a_2952]
-
Sfîntul Francisc la Întoarcerea de la Veneția. Au urmat o procesiune, ținînd mătănii În mîini, cu ochii ațintiți asupra flamurilor și stindardelor pestrițe care te făceau să te gîndești la țesăturile orientale și care le aminteau că sfîntul voise să-l convertească pe sultanul Egiptului. Era mai puțin stingheritor să te gîndești la călătoria Sfîntului Francisc În Egipt decît la invadarea Etiopiei de către trupele lui Mussolini. Punctul culminant al pelerinajului a fost Roma, unde Franz Weyergraf și Marie Lapidès și-au dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de format mic și mi-a zis: „A! Foarte bine!“. Personajul, inventat sau nu, căruia tata Îi adresase acele zece scrisori nu Îmi corespundea chiar cu totul, din moment ce era vorba de un băiat de douăzeci de ani care tocmai se convertise. Cu gîndul la Maryse, citeam: „Te arunci orbește În fragile aventuri sentimentale. E adevărat? Da? Atunci Înseamnă că flirtezi. Scuză-mă. Cuvîntul e urît, la fel ca și lucrul În sine. E interzis să flirtezi, dragul meu François“. (El scrisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
lucru unor confrați. Povestea dumitale, mi s-a spus, te duce cu gîndul la conversiunea lui Paul Claudel, dar pe dos. Cunoști placa aceea comemorativă care se află la Notre-Dame, pe caldarîm, exact În locul unde stătea Claudel cînd s-a convertit? Vrei să intervin pe lîngă direcția hotelului Raphaël? Să le cer să pună o placă pe ușa camerei sau pe fațada hotelului? „În acest hotel, François Weyergraf și-a dat seama că poți rămîne În viață și fără să crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
salba Duhului cel Sfânt mlădițele cele mai frumoase din lume: Bunătatea și Binele, Lumina și Înțelepciunea, Iertarea și Iubirea, Umilitatea și Nădejdea și altele asemenea lor, adevărate discipline bune de „predat”, de „propovăduit”, de „legiferat”. Și Toamna - Măria Sa Doamna - se convertește, atât de fericit, într-o proaspătă Primăvară, căci e prilej de elanuri și porniri care de care mai frumoase și mai luminoase, în Școală, Biserică și Parlament, la 1 Septembrie. Anul bisericesc și anul școlar și sesiunea de toamnă își
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
Republicii Moldova către Europa - strategie puternic susținută de Guvernul României și de Președintele Traian Băsescu -, Cezar Secrieru face parte, indiscutabil, din cei care contribuie persuasiv la memoria comună (pe care o producem împreună), iar conexiunile arta politicului și politicile artei se convertesc în tot atâtea spații de armonizare și comunicare, veritabile punți de apropiere prin excelență. Evenimentul artistic de sub cupola Parlamentului, organizat de Camera Deputaților și Grupul Parlamentar al Partidului Democrat-Liberal, a permis parlamentarilor Tudor Pantîru (deputat), Mihaela Popa (senator) și Sanda-Maria
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
să creeze un haos în teatru (III, p. 410). Agamemnon, căruia de fiecare dată când intră în scenă îi vine să meargă la baie, compromite prin apariția sa intempestivă momentul uciderii lui Tespis pus la cale de regele spartan și convertește astfel tragedia în farsă. La întoarcerea acasă, cei doi frați triumfători la Troia se împiedică reciproc să-și atingă scopul când încearcă aceeași soluție de eliminare a rivalului pentru a-și restabili autoritatea subminată de fascinația teatrului. Ca și actorul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Real, care-ți scot și mătreața de pe tine. Fac cinste. — Dar Bernarda ce-o să spună? — Fetele sînt pentru dumneata. Eu am de gînd să aștept În salon, citind o revistă și mulțumindu-mă să privesc de departe, Întrucît m-am convertit la monogamie, dacă nu in mentis, cel puțin de facto. — Îți mulțumesc, Fermín, Însă... Un băiat de optsprezece ani care refuză o asemenea ofertă nu-i În deplinătatea facultăților. Trebuie făcut ceva chiar În clipa asta. Ține. Se scormoni prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
să fie de acord cu el. În cabinet erau ei doi, eu eram al treilea, aproape nebăgat în seamă. Deodată, Napoleon mă zărește întâmplător, un gând ciudat îi licărește în ochi. „Copile, îmi zice el brusc, ce zici: dacă mă convertesc la credința ortodoxă și-i eliberez pe sclavii voștri, rușii mă vor urma sau nu?“ „Niciodată!“ am strigat eu cuprins de indignare. Napoleon a fost uimit. „În ochii strălucind de patriotism ai acestui copil, a spus el, am citit părerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
interpretări - este paradigma efectelor nuanțate, deoarece sociologul relevă multe arii unde influența mass-media este semnificativă, directă, chiar atotputernică. Paul Lazarsfeld evidențiază faptul că mass-media influențează - fie chiar numai la nivel de temă pentru conversație - liderii grupurilor; că mass-media reușesc să convertească atunci când acordă importanță problemelor aparent inofensive, de care oamenii nu par a fi foarte preocupați, probleme față de care nu există opinii sau față de care opiniile sunt difuze; că probabilitatea pentru efectul de convertire crește în cazul în care nu se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
actualitatea prezentului, se însumează și se topește în el. Regretul - expresie a acuității temporale, a dezintegrării din prezent - izolează trecutul ca actualitate, îl vitalizează printr-o adevărată optică regresivă. Căci în regret trecutul păstrează o virtute de posibil. Un ireparabil convertit în virtualitate. Când știi neîncetat ce agent de distrugere e timpul, sentimentele care se înjghebează în jurul acestei conștiințe încearcă să-l salveze pe toate laturile. Profeția este actualitatea viitorului, precum regretul a trecutului. Neputând fi în prezent, transformăm trecutul și
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
afară de o evidență. Și suferința în dragoste, în orice dragoste, împlinită sau neîmplinită, câștigă în adâncime și ciudățenie cu cât prezența femeii se subtilizează într-o perfecțiune pe cât de carnală, pe atât de nedefinibilă. Dragostea nu e infinită decât negativ, convertind plinătatea în suferință. Nevoia nefericirii n-o resimți decât pentru a împrumuta fiorurilor erotice o expresie supremă. Sexualitatea fără ideea morții e înfiorătoare și degradantă. În brațele femeii descind sicrie din azur. Echivocul eroticii este chiar această sugestie mortală de
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
însă nădăjdui că ei își vor întoarce ochii înspre o veșnicie a neașteptării, transformîndu-și fiecare soarta după exemplul unei fântâni săritoare? Vor atinge ei un destin de devenire verticală? Și procesul universal din fluviu își va arunca stropii spre înălțimi, convertindu-și curgerea inutil orizontală într-o inutilitate spre cer? Când va cădea umanitatea în ea însăși, asemenea acelor fîntîni? Când își va da alt curs înșelăciunilor ei? Dacă viața s-ar prelungi ca și cum nimic n-ar mai fi! Dar oamenii
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
inspiră. La un tribunal al amărăciunii, vor fi achitați cu toții și-n primul rând femeia... Nimic nu te satisface, nici măcar Absolutul; - doar muzica, această destrămare a Absolutului. Numai îmbătîndu-ne de propriile noastre păcate putem purta povara vieții. Fiecare lipsă trebuie convertită într-un deliciu; prin cult să înălțăm deficiențele. Altcum ne înăbușim. După ce-ai vrut să răstorni lumi, ce greșeli te mai leagă de raiul vid a doi ochi infiniți și nuli? Dumnezeu, prevăzând căderea omului, i-a oferit compensația
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
esențialitate, încît accesul lor în zone profunde de existență produce o impresie de orbire și halucinație metafizică. Extazul nu prinde decât esențe pure și, ca atare, imateriale. Dar imaterialitatea lor produce vertigii și obsesii de care nu poți scăpa decât convertindu-le în principii metafizice. Renunțarea Ai văzut bătrânețea, durerea și moartea, și ți-ai zis că plăcerea este o iluzie, că toți oamenii ce petrec nu înțeleg nimic din instabilitatea lucrurilor, fiind prada celei mai mari iluzii. Și atunci ai
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
înseamnă că fericirea poate avea surprize mai dureroase decât nefericirea. În fericire, simți că lumea aceasta trebuia să fie așa cum e; în nefericire, oricum afară de cum e. Și deși îți dai seama de originea subiectivă a nefericirii, defectul personal îl convertești fatal într-un defect de constituție metafizică. Niciodată nefericirea nu va putea ajunge la generozitatea în care să-și recunoască în mod absolut întunericul propriu, pentru a vedea eventualele lumini ale lumii. Văzând mizeria subiectivă în mizeria obiectivă a lumii
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
pietatea. În jurul bisericuțelor noastre, umilința înfrînge credința. În genere, românii au prea multă umilință și prea puțină pietate față de lucruri. Pietatea este ultima formă a seriozității în fața ordinii invizibile. Când ea afectează un caracter uman și imanent, atunci viața este convertită într-o valoare echivalentă transcendenței. Este ca și cum toate aspectele realității ar fi străbătute de un suflu divin și s-ar împărtăși, în diversitatea lor, din același izvor absolut. Din pietate se naște un sentiment solemn al vieții. Toate actele se
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Întrebați pe orice român și nu-ți va da o lămurire asupra acestui infinit al sufletului său. Toată problema este ca într-o Românie scuturată de o dictatură și de un elan colectiv, infinitul negativ al acestei psihologii să fie convertit în infinitul pozitiv care este eroismul. Duioșia și visarea prelungită care se mlădie pe lungimile timpului și pe întinderile spațiului trebuie "săltate" în ardoare și fanatism. De la infinitul negativ al dorului, la infinitul pozitiv al eroismului este drumul pe care
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
m-au murdărita și că trebuie să aibă Încredințarea că «nu vom muri de foame În Americaă” Grijulii tare băieții ăștia cu ochi albaștri față de destinul familiilor care cereau emigrarea În țări capitaliste! Alex. Tăcu l-a liniștit pe inginerul convertit În securist și l-a asigurat că va avea grijă, să fie sigur, el și ministrul său, Stamatoiu, de ai săi și că e hotărât să plece În lumea liberă. Urmau să vină pașapoartele. Scenariile macabre ale Securității La liceu
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]