7,774 matches
-
Mai acordați-mi cîteva zile. Aș vrea să am ceva palpabil să-i ofer lui Frank. Dacă-i pot dovedi că nu era nimeni care să vrea să-i omoare pe soții Hollinger, o să fie mai Înclinat să admită că mărturisirea lui e lipsită de sens. — De-acord. Cabrera porni motorul, apoi Îl opri iar și cercetă cu atenție celelalte vehicule din parcare, citind fiecare număr de Înregistrare. S-ar putea să ne uităm În direcția greșită, domnule Prentice. — Adică? — SÎnt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
N-am primit niciun răspuns pe bune. Mi-ar plăcea să cred că a avut loc un fel de conspirație, dar se poate să nu fi fost așa ceva. În orice caz, trebuie să-l scot pe Frank din Închisoare. — Desigur. Mărturisirea lui e complet nerealistă. Inevitabil, ca frate mai mare, vă simțiți responsabil. Dar luați loc, vă aduc niște apă minerală. Se scuză, Își netezi freza argintie În fața unei oglinzi și dispăru În direcția bucătăriei. Am Încercat să mi-l Închipui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
o aduceți și pe doctorița Hamilton. Încă și mai bine. O s-o sun la clinică. Știu că e nerăbdătoare să stea de vorbă cu el. Cum stăm cu procesul? Chestia asta o să aibă vreun efect asupra lui? — Dacă-și retrage mărturisirea, o să depun o petiție la judecătoria din Marbella. Totul depinde de Întîlnirea voastră de azi. Trebuie să vă purtați cu blîndețe, domnule Prentice. Am aranjat să ne vedem În parcarea de la Închisoare rezervată vizitatorilor. L-am condus pe Danvila la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
piscina secată, nici nu suferea comparație cu Clubul Nautico, dar făcînd pe managerul lui mă puteam plasa mai aproape de Crawford și Betty Shand și poate reușeam măcar să găsesc un fir călăuzitor către adevărul despre incendierea conacului Hollinger și despre absurda mărturisire a lui Frank. În portul de ambarcațiuni pătrunsese o goeletă albă cu velele strînse și cu motorul la minimum. La cîrmă se vedea silueta subțiratică a lui Gunnar Andersson, de aceeași Înălțime cu arborele artimon, cu cămașa fluturîndu-i pe umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
era la curent cu rolul ce-mi fusese repartizat. Încercam să mă calmez uitîndu-mă la Întinderea mării, la dunga de valuri cu creste albe care se rostogoleau dinspre Africa. În mod voit Îl dădusem uitării pe Frank, Îl Împinsesem cu tot cu mărturisirea lui absurdă Într-un colț al minții mele. În atmosfera aceasta nouă și Înviorătoare, eram liber de constrîngerile care-mi puneau piedică Încă din copilărie și pregătit să mă Înfățișez din nou fără teamă. Drumul de cornișă se bifurca, brațul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mă Întrebă ea, părînd sceptică. Are nevoie de tine. N-ai fost nici măcar o dată la Închisoarea din Malaga. Nici o singură dată În aproape patru luni. — Paula, știu... (Încercam să-i evit privirea.) Ar fi trebuit să merg să-l văd. Mărturisirea aia a lui m-a zăpăcit de tot - simțeam că Încearcă să mă implice În afacerea care-l tulbura pe el. Voiam să-i dau de capăt cazului Hollinger, și pe urmă a apărut Bobby Crawford. Am simțit că mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
uitam la ele cum licăreau În lumina tremurătoare a unui tub fluorescent defect. Faptul că Frank fusese eliberat din Închisoare În ajunul procesului, fie și În custodia inspectorului Cabrera, sugera că ieșiseră la iveală dovezi noi și cruciale, care contraziceau mărturisirea lui și Îl incriminau pe adevăratul ucigaș. Apoi am observat că mașina parcată lîngă Jaguar era micul BMW al Paulei Hamilton. Ea stătea la volan și mă privea apropiindu-mă; În lumina artificială din plafon, fața Îngustă Îi era gălbejită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
învățase asta. Ea și Zet făceau o pereche misterioasă. Omar adora să se uite de-aproape la caligrafia mișcării lor, femeie și cal, în același avânt. Godun îi spusese că Veterinara și el erau buni prieteni, de zece ani. O mărturisire ca asta îi urcase sângele în cap: așadar, grăsunul o văzuse mai tânără și încă pe-atât poate mai frumoasă, o văzuse înaintea lui. Încerca să își țină firea. Întâmplări din trecut, despre care doar i se povestea, îl făceau
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
pân’ la vârful unghiilor. — Sigur, doamnă! — Nasser doarme încă, dar nu pierde timpul! Să fierbi niște ceai și să pasăm morcov pentru sugari! În halatul ei de spital, Shahla era din nou fata bună la toate. La acest episod al mărturisirii, deținuta tuși și ceru să fumeze. Ghazal se mișcă și ea, fiindcă amorțise, și își trase scaunul mai în spate. Se afla într-o sală a închisorii, alături de Sharoudi, avocatul ei principal, și se hotărâse să-i preia cazul după ce
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Omar despre tot, dacă ar fi îmbătrânit împreună, dar ce ar fi spus și Leclerc, care, în pofida înstrăinărilor lui, se născuse și crescuse la Teheran. Nu demult, iubitul ei Sebas o lovise în plex când îi făcuse, cu calm, o mărturisire: „N-ai vrut să divorțezi, nu îmi ești nici sigheh, dar nădăjduiesc că am să simt la timp dacă lucrurile vreodată se înrăutățesc pentru noi și atunci am să plec fără să te anunț, așa cum am mai dispărut, trecând granița
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
dar niciodată nu am uitat de mănușile mele albe!”. Natură paradoxală, aristocrat cu nostalgii revoluționare și revoltat tânjind după ordinea monarhiei, catolic fervent, dar ispitit de tenebrele infernului, timid, delicat și, deopotrivă, de un orgoliu satanic, trăind, după propriile-i mărturisiri, asemenea salamandrei, „În plin foc”, cu o intensitate paroxistică, dorind să fie „și Byron, și Brummell În același timp”, Barbey are toate calitățile pentru a-l „prinde” ca nimeni altul În pagină pe regele dandy-lor. Dacă ar fi să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Știam prea bine că vreți să vă distrați și să vă feriți, printr-un tertip extraordinar, de a-mi spune numele acelui oarecare. Nu voi avea niciodată curiozitatea să aflu ceva În caz că v-ar face plăcere să-mi faceți vreo mărturisire». I-am răspuns: «Nimic nu e mai sigur decât cele două cuvinte pe care vi le-am scris și nimic mai hotărât În mine decât ducerea la bun sfârșit a acestei povești». Nu a mai avut răgazul să replice sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ai esteticului. În Moartea la Veneția, masca semnifică transfigurarea desfigurată a artistului, dizolvarea oribilă a condiției umane. Dacă pentru om, În genere, masca este un mijloc de adaptare, pentru „decadent” - neadaptabil prin definiție - masca reprezintă un semn al excepției, o mărturisire plastică a ființei sale posedate de frumos. Poate cea mai pură expresie din Întreg estetismul european a acestui gen de confesiune (fără accente degradate, ca la Thomas Mann, sau automatizate, ca la Ramón del Valle-Inclán) există tocmai În Remember, circumscrisă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
temut să n-o mușc. Sally se holba la mine plin de oroare. Iar Matthew se înecă cu capuccino. —Sam e eroul zilei, zise MM. Ea și Fisher păreau a fi singurii care nu păreau a fi prea șocați de mărturisirea mea. —Sam, te superi dacă te rog să ne spui și nouă dacă ai idee cine a jucat festele alea? Deși poate n-ar trebui să le numesc așa, având în vedere că n-a fost nici pe departe vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
poziția lor monarhistă și de non-cooperare cu Republica, care atacă chiar Centrul Catolic, dovedindu-i că se află în contrazicere cu doctrinele catolice. Alfredo Pimenta, bunăoară, într-o celebră polemică purtată cu Centrul Catolic, amintește că Republica Portugheză (după însăși mărturisirea lui Machado des Santos) este opera masoneriei, - iar Biserica condamnă masoneria; Republica a despărțit religia de Stat și Biserica este împotriva acestei despărțiri; Republica a laicizat familia și a legiferat divorțul, - iar Biserica osândește familia laică și divorțul etc. etc.
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
telegramă prevenind Guvernul că, într-o reuniune care a avut loc la Paris, Rue Cadet, la sediul Marelui Orient Francez, și la care au asistat masonii portughezi, s-a hotărât asasinarea lui Sidonio Paes". Înmormântarea Președintelui a fost încă o mărturisire a dragostei pe care portughezii i-o purtaseră în timpul vieții. Întreaga Lisabona defilează câteva zile în șir, în haine cernite, prin fața catafalcului. Nenumărați sunt aceia care văzîndu-l neînsuflețit, izbucnesc în plâns și cad în genunchi. Aproape toată lumea poartă doliu și
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
magia unei prezențe care tulbură și răscolește - Salazar câștiga pe studenții săi prin probitatea cu care îi așeza în fața realității și metoda cu care îi învăța să o cerceteze. Prelegerile sale universitare se terminau întotdeauna printr-o frază, care, după; mărturisirea însăși a lui Salazar, ajunsese aproape sacramentală: "Aceasta e opinia mea. Totuși, dumneavoastră, consultând și elementele de studiu pe care le indic și cântărind bine în minte argumentele pro și contra, veți accepta, domnilor, opinia care vi se va părea
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
sperase de Silva, procesul șefilor militari - care are loc în ziua de 27 septembrie la Școala Navală, se transformă într-o răsunătoare biruință a revoluționarilor. Acuzații se apără în fața unei săli pline, entuziaste, care subliniază prin ropote de aplauze o mărturisire de credință naționalistă, orice șarjă împotriva ticăloșiei politicienilor. Generalul Carmona se transformă din acuzator în apologet. Juriul achită pe toți complotiștii, care se pot întoarce la unitățile lor și-și pot relua activitatea revoluționară. Citirea sentinței dă prilej la scene
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
APĂRUTE LA EDITURA SCARA · ***, Ortodoxia și internaționalismul religios · Slobodan Mileusnici, Ruinele Ortodoxiei, Iugoslavia 1991 - 2000 · ***, ROMFEST 2000 - Întâlnirea românilor de pretutindeni (catalog cu conferințele și studiile manifestării) · Corneliu Zelea Codreanu, Pentru Legionari · Părintele Nicolae Grebenea, Amintiri din întuneric · Dumitru Bordeianu, Mărturisiri din mlaștina disperării · Părintele Liviu Brînzaș, Raza din catacombă · Radu Gyr, Poezii/Pesme, ediție bilingvă · Constantin Papanace, Mica antologie aromânească · Fritjof Tito Colliander, Calea Asceților · Ivan Ostrumov, Istoria Sinodului Ferara - Florența · Firmilian Gherasim, Ion Vlăducă, Ortodoxia și eroarea evoluționistă · Părintele
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
nimic interesant, i-am retezat elanul. Vorbeam despre tinerețea noastră. — Tinerețe?! a pufnit ea. Acum ați îmbătrânit? — Despre un alt timp, în care, nu zâmbiți, erați și dumneavoastră pe-acolo. — Eu? Și de ce să nu zâmbesc la o astfel de mărturisire, așa, hodoronc-tronc? — C-așa a fost. De-acu’ aproape douăzeci de ani. Un cămin studențesc. Holul cu televizorul. Aleile cu băncuțele acelea metalice din fața blocului... — Și ce-i cu asta? — Nimic. Sticla e goală, am chicotit, văzând cum vaza de lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
enorme, ale unui puls universal. Mă simțeam înlăuntrul unui Dumnezeu care era însuși Universul a cărui necuprindere nu am putut niciodată să o imaginez. Atunci o simțeam. Cucoanele literate de acum, știu, strâmbă din nas când dau de astfel de mărturisiri. Le fac să amușine savant din finele lor născioare: Pooof-pooof! Nu-i deloc postmodern! Auzi, țațo, metafizica grădinii de zarzavat! Chiar nu și-o fi dând seama amărâtul că-i uncool?! Acu’, când schimbarăm nu numai secolu’, dar și mileniu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
în privirea lui, coborând întruna spre făptura lui de umbră ușor tremurândă în vipia unei depărtări care mereu și-a jucat dogoarea între noi, făcându-mi sufletul să se poticnească mereu pe drumul lung al vieții mele către înțelegere și mărturisire în fața tatălui meu. Cuvintele mi s-au poticnit mereu pe drumul spre tatăl meu, vipia depărtării dintre noi mi-a zburătăcit gândurile, risipindu-le în jocul nepăsător al clipelor care tot veneau, și veneau, și veneau, încărcate întruna de minunile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
chiar un interviu al lui în Flacăra în care-și regreta drumul de până la acea boală. „Mă chemau la mesele lor. Toți îmi dădeau să beau. Nici unul nu mă întreba dacă mi-e foame.“ Nu-mi plăcuse nici o astfel de mărturisire. Mă familiarizasem cu chelnerul. Îi spusesem că aștept pe cineva. Să nu-mi aducă pe altcineva la masă. Când localul se umpluse de-acum și distracția era în toi, a apărut, da, așa se întâmplă și în viață, nu numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
cu virtuțile mele morale. „Știi ce leafă am?“ „Știu. De calic.“ „Și stau și copiez articole din Învățătorul vâlcean, ca să mai scot un milion să-mi cumpăr medicamente. Copiez pentru colaborările la Gazeta școlilor!“ Întâmplător (?) tocmai terminam de transcris finalul mărturisirilor unui învățător din 1935 care, la pensie, constată ce s-a ales din munca sa de o viață: „Conștiința îmi spune că pe urma muncii mele, satul n-a făcut nici un pas pe calea progresului; neamul meu stă pe loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
răsfoiesc textul. Te înțeleg. Cea mai tâmpă credință, cea mai nouă satisfacție scriitoricească dintre altele, câte vor fi fiind și dacă vor fi fiind: aceea a ascunsului tău în pagina de carte. A închiderii tale în ficțiunea unui altuia. A mărturisirii printr-un narator închipuit, construit după reguli și jocuri textuale. Scriind, nu faci decât să-ți dovedești neputința insului scris care ești. Neputincios de a ieși din text, închipui alte și alte texte, în speranța chinuitoare că, poate, cândva, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]