8,226 matches
-
rugară ceilalți frați mai mici. Bine, dacă-l veți învăța, vom merge mâine cu Steaua! Steaua sus răsare Ca o taină mare Steaua strălucește Și lumii vestește... Frumoase colinde, dragii mamei copilași, suspină Natalița, intrată, fără veste în odaia caldă, mirosind a zăpadă proaspătă, cernută de vântul iernii. Dar Natalița avea în mâna dreaptă un castron, de unde se iveau, învârvoiate, turtele cu julfă, păturelele care-l înveleau pe pruncul Hristos. După ce vă potoliți foamea, să-l ajutați pe tăica să aducă
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
Mă rog, aveți puțintică... Farfuridi: Nu știam... Trahanache: Mă rog, aveți Farfuridi: Ba eu merg mai departe și zic, cum ziceam lui amicul meu Brânzovenescu: Mă tem de tradare... Trahanache: Cum de trădare? Brânzovenescu: De-aia noi astăzi când am mirosit cevacumva... Farfuridi: Ceva-cumva. Trahanache: Ceva-cumva? Brânzovenescu:Dacă e ceva la mijloc... Farfuridi: Ceva la mijloc... Trahanache: Ceva la mijloc?” Comicul scenei provine din gesticulație, din mimică, din semne de exclamație, din interjecții și puncte de suspensie. Într-o lume a
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
l-am zărit. Tatăl meu intuise exact că făceam pe grozavul. De săptămâni bune nu mai reușeam să aștern pe hârtie o idee nouă, chiar și lecturile mele deveniseră sterile și cu impresia de déjà-vu. În sala mică de la Filologie mirosind a proaspăt vopsit, singura cu luminile aprinse de pe tot etajul, am apărut străin ca un teleportat la cercul de creație de după-amiază. Chiar nu era cazul să afle cenacliștii, majoritar fete, că în geanta mea veche care-mi apasă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
pepenilor, care dimineața, cu vederea încă netrezită bine, mi-apar totdeauna surprinzător în cale, începe satul, de unde mă latră câinii, făcându-se parcă tot mai mulți. Un cal costeliv, lăsat liber să pască, se apropie indecent de aproape să mă miroasă. Câmpul e presărat de corturi printre care caii pasc ce-a mai rămas din iarbă, mai înălțându-se din gâturile vânoase spre frunzele prăfuite din pomii de pe marginea drumului. Dumneavoastră de unde sunteți? se hotărăște într-un târziu să mă ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
liniștită, în sâmbăta când Bucureștiul își comemora o dată aniversară destul de colțuroasă, 544 de ani de la atestarea documentară, o sâmbătă cum nu știu câte am să mai apuc anul ăsta. La Piața Sfântul Gheorghe, amețit ca un bondar în căldura care începe să miroasă a foc de toamnă, trebuie să trec de pe un trotuar pe altul prin tramvaiele de epocă, unul pentru Gara de Nord, altul pentru Obor, tramvaie roșii, cu caii nervoși înhămați, tropotind steril în macadamul stricat, fiindcă n-or să plece niciodată. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
burtaaaa; aici ne oprim cu sentimentul că am descoperit Marele Adevăr și vine morala - povestea chiar ar merita s-o desfășor o dată mai amplu decât într-o paranteză). Mult timp după ce crescuserăm cu povestea asta, într-o după-amiază de septembrie mirosind încă a vară, tata și-a exprimat și el, de pe patul de suferință, pofta să mănânce din clătitele pe care mama i le pregătea lui Alecs. A mâncat trei sau patru, cred că a fost ultimul lucru pe care tata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
s-a pus și Țârțâc pe râs, cum râdea el fără sonor, și o dată s-a oprit cu fața cruntă: Bine, fă, da’ ce fel de ceai ați pus? Să nu-mi facă rău! Păi, ai băut? Numa’ l-am mirosit - atâta-ți trebuia, să mai fi și băut... Dumneavoastr-ați băut, domnu’ Tudor? N-am băut, nea Țârțâc, m-ai oprit la timp, surâd eu stupid. nouă Iarna timpurie aducea tot mai multe zile în care Tudor, dormitând deasupra tastaturii imobile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
cameră pe umăr. Generalului îi vine să-i strige, într-un acces de veselie, Wait to see my novel, romanul la care scrie acum. În celulă citește zece pagini pe zi cel mult din Crimă și pedeapsă, o ediție veche mirosind infect a urină de pisici, după care se întinde pe scânduri și începe să descâlcească resorturile lui R., un tânăr cultivat care ajunsese la crimă. Degeaba, azi n-am să pot scrie un rând, interogatoriile - e gândul cu care s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
-o în urma mea vorbind, când m-am retras la activitatea cu gust ilicit: ca să-mi crească temperatura, pe lângă scris trebuia să vină mai des doza zilnică, din sticla de plastic pitită sub plapumă, ca la cabană, în vremea studenției. Pisicile miros pe masă mâncarea săracă de post - în dimineața aceea, de al cărei portret văd că nu reușesc să scap, nimeni n-avea chef de vorbă alintătoare pentru ele, nici măcar copilul care scria ca să nu vorbească singur - Tudor era copil pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
biserică ne-a povestit de ce a Întârziat; Începuse slujba și nu a vrut să-l deranjeze pe preot, a trebuit să-l aștepte și să vorbească cu el după aceea. - Dar uite că și tu ai terminat treaba! Ce frumos miroase plăcinta asta cu mere, te Îmbie să te Înfrupți din ea! - Da, așa este unchiule, dar să-ți povestesc ce mi sa Întâmplat! În timp ce Îi spuneam despre minunea cu plăcinta, ochii i s-au umplut de lacrimi, zicându-ne că
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
pentru asemenea fapte. De fiecare dată când tata venea acasă, ne scotea din buzunare câte un fruct pentru fiecare sau bomboane, caramele sau halviță, iar când mergeau amândoi la nunți, ne aduceau Înfășurate În șervețele, măsline și felii de salam: miroseau așa de bine și aveau un gust aparte! Părinții noștri neau iubit În mod egal iar mama, după moartea tatălui a continuat aceeași tradiție de a ne Împărți bunurile În mod egal, fără discriminare; chiar dacă unul dintre noi avea posibilități
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
mulțumim, spuse colega mea, care a luat geanta și ne-am Îndepărtat spre un autobuz pentru a ne Întoarce de unde venisem. Până să urcam În autobuzul de Întoarcere, colega mea de cameră a deschis geanta și apoi capacul borcanului, să miroasă conținutul. Nu se alterase, mirosea chiar foarte bine ceapa călită de deasupra. Ni se făcuse poftă de fasole bătută și abia așteptam să ajungem acasă să ne Înfruptăm din ea. După amiază, când am ajuns la școală, colegii ceilalți știau
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
a luat geanta și ne-am Îndepărtat spre un autobuz pentru a ne Întoarce de unde venisem. Până să urcam În autobuzul de Întoarcere, colega mea de cameră a deschis geanta și apoi capacul borcanului, să miroasă conținutul. Nu se alterase, mirosea chiar foarte bine ceapa călită de deasupra. Ni se făcuse poftă de fasole bătută și abia așteptam să ajungem acasă să ne Înfruptăm din ea. După amiază, când am ajuns la școală, colegii ceilalți știau pățania mea cu geanta de la
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
cantină o masă a noastră. O ochisem amândoi și ne hotărâsem să așteptăm oricât până se va elibera. Nu era o masă aparte, șchiopăta ca toate celelalte dacă nu-i puneai o bucățică de hârtie sub picior, fața de masă mirosea tot a rânced ca și celelalte, dar de acolo puteam să văd toată încăperea și pe fereastră afară. La masa aceea aveam impresia că toată lumea mă știe, că sunt în centrul atenției și că sunt invidiat. Dintr-o dată nu mai
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
cu adevărat. Toată toamna ne au dus la cules de roșii, de căpșuni și de sfeclă într-o dubă acoperită cu tablă, fără geamuri, și doar cu un singur hublou deasupra capului pe unde priveam cu toți spre lumină. Înăuntru mirosea a balegă, transpirație și a sânge și noi trebuia să mergem în fiecare zi înghesuiți în acel spațiu stând în picioare și împingându-ne unii în alții la fiecare curbă. Tot drumul cântam fiindcă muzica devenise o formă de evadare
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
toată munca în zadar la o coafură distrusă de vânturi și praf, îi vedeam mâinile înguste cu degete lungi și subțiri frământându-se una în alta a neputință și a griji. Hainele ei scumpe erau acum murdare și mototolite și miroseau a parfum și a grajd. Nu știu de ce sau poate pentru că mi se adresa pe un ton atât de familiar, am avut curajul să îi privesc ochii la prima geană de lumină ce a clipit pe fața ei. Erau mari
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
asta numai dacă e întrebat. Polii opuși se atrag... Oare o să mă placă vreodată? Unde e acum? E de serviciu la cantină. Spală vase, servește la mese, curăță cartofi și învață să fie frumoasă și așa, cu mâinile trudite și mirosind a mâncare. Am priceput, zise ea, poate că apreciem pe cineva pentru ceea ce reprezintă ca suflet. Contează mai puțin haina, parfumul sau limbajul. Mi-ar plăcea să fim prieteni așa cum ești tu cu ea, sau mă rog, nu chiar așa
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
gânduri și nu mai simțeam cum mușca vântul de față amintindu-mi că iarna se grăbea să vină, găsindu mă doar cu o geacă de tercot, subțire cât o coală de hârtie. De undeva de prin dreapta, apăru Nicoleta. Acum mirosea altfel, a curat și a Chanel numărul cinci, hainele îi erau călcate cu grijă, coafura perfectă și ochii ei mari și sticloși străluceau mai tare ca stelele ce se zăreau printre nori. Mă luă de braț și atunci am remarcat
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
de sub apă. Aveam fruntea plină de broboane de transpirație și stăteam ghemuit cu spatele la păturile de lână care înțepau prin pijama ca o barbă nerasă. Cearșaful de pe pat mi se adunase la picioare. Titi sforăia ca un porc, lui Shumy îi miroseau picioarele de parcă tocmai îi putreziseră, TIR-uri goneau spre destinații necunoscute zgâlțâind dormitorul și ziua venea peste noi să ne învețe cum să trăim. Il visasem pe Baci și pe Mătușa, o văzusem pe Lili la înmormântare și eram la
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
minte discuția cu Sini, mă gândeam la Creața că o să fie prinsă și la Erjika. Am trecut ca vântul prin cameră, am deschis imediat ferastra și am coborât pe paratrăsnet. Ești nebun? O să te vadă, striga printre dinți Marius. Și miroși a rachiu de la o poștă... Nu te grăbi, sa nu cazi! Trebuie să-i spun să se păzească. Cineva i-a pârât și poate să se termine totul aiurea... Geamul de la camera fetelor rămăsese deschis și când am sărit pe
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
pe față, pe mâini și după urechi și-apoi cum trântea mămăliga pe fundul rotund ce trona peste masă, cum scotea brânza cea grasă de la burduf și cum se prăjeau în tigaie ouă și câțiva cartofi. Parcă și acum îmi mirosea a festin. Ceva îl speriase pe Badea Vasile și neliniștea lui se răspândise la toți cei din jur. Mă supăra fiindcă povestea se lega cumva și de mine. Tăceam privind la tot ce mișcă în jur, tăceam fiindcă mi-era
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
gura lupului. Asta până a căzut iarna. Se așternuse zăpadă multă și mureau sălbăticiunile pe capete de foame în viscol și ger. Lupul crescuse, se înzdrăvenise și cred că voia să se întoarcă la haită, dar nu era primit că mirosea a om, așa cum nici Codruț nu mai putea sta printre oi că începuse să i se schimbe mirosul ca după fiară. Stătea la badea Vasile acasă. Avea grijă de toate ca un om mare și îi devenise un ajutor de
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
Nu am avut timp decât să scot un țipăt firav și nu mai pot spune nimic despre ce s-a Întâmplat apoi. 6 Am deschis ochii Într-o lumină pală. Patul În care mă aflam era tare, cu așternuturi care miroseau bolnăvicios. Capul Îmi vâjâia. Unde mă aflam? Și, mai important, de ce mă aflam acolo? M-am răsucit Încet pe o parte, deși tot corpul mă durea. Încercam să-mi amintesc, dar aveam o lipsă substanțială de memorie. Nu Înțelegeam nimic
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
în viață când cineva îmi oferea o cafea. Locuia în capătul celălalt al străzii față de casa Florentinei, în subsolul unui bloc interbelic cu două etaje. Am urmat-o în jos, pe trepte, ducând una din sacoșe, într-un coridor semiântunecat, mirosind familiar a uzină termică. A descuiat o ușă, apoi s-a descălțat, lăsându-și pantofii pe covorașul din fața ușii, a aprins lumina și m-a poftit înăuntru. M-am descălțat și eu, mi-am așezat pantofii lângă ai săi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
lumina și m-a poftit înăuntru. M-am descălțat și eu, mi-am așezat pantofii lângă ai săi și am intrat. Camera era pătrată, fără ferestre și, din cauza tavanului jos, părea mai mare decât trebuie să fi fost în realitate. Mirosea plăcut, a cafea proaspăt râșnită și a lac de unghii. Cam două treimi erau ocupate de un pat generos, acoperit de perne și jucării de pluș. Unde se termina patul începea o masă îngustă, împărțită riguros în două zone: una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]