8,218 matches
-
decât aici... Nu-i așa, Lia?... Pentru tine ce mai contează un compromis în plus, mai ales că nu tu trebuie să-ți faci locuința cadou statului român! îi replică sora sa malițios. Academicianul schiță un zâmbet strepezit, apoi se prefăcu interesat să consulte un exemplar din Talmud, aflat la îndemână pe o masă, și nu mai zise nimic. ...Și ar mai fi ceva, dragii mei, glăsui Zalman Aron cu același surâs îngăduitor pe chip. Domnul cu care am tratat ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ea vrea să-și completeze studiile. În timpul liber se ocupă cu tabelul lui Mendeleev, că-i place mult chimia... "Uite, dragă îmi zice aici se vede un co-doi"... Așa spune tovarășa Elena? întrebă Maurer cu o figură inocentă. Gheorghiu-Dej se prefăcea că studiază un mic document pe care tocmai i-l înmânase Alexandru Drăghici. Tabelul lui Mendeleev, repetă Ceaușescu. Codoi?... insistă Maurer. Ceaușescu nu mai răspunse. Profesorul Miron Constantinescu, care își servise în tăcere micul dejun, își săltă capul masiv și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
cu lemnele de foc, o găsi pe Mariana trebăluind și îi propuse să țină botezul mai repede, peste două-trei zile, la sfârșitul săptămânii, așa cum avea să se poată... N-ai decât să faci ce-oi ști, ridică din umeri femeia, prefăcându-se indiferentă. Că de mine n-ai vrut să asculți! 8 Ninsoarea și viscolul începeau să-și facă tot mai mult simțite urmările. Pentru Virgil, care locuia la doi pași de secția financiară, nu era mare problemă să ajungă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
începuse să râdă cu atâta poftă, încât îi dădură lacrimile. Luându-și seama, el se opri din râs și, scoțându-și batista din buzunar, începu să se șteargă plin de demnitate și de eleganță pe obraji. De ce râzi, Vianule?... se prefăcu nedumerit profesorul Barbilian. Ai uitat că din cauza ta m-am încâlcit atât de tare în mrejele poeziei, că era să ajung din om neom?... Poezie, literatură..., mofturi! Matematica e singura care contează!... Dacă n-am dreptate, ai măcar tăria să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
superior, a doua, din celălalt capăt al clădirii universității, de la facultatea de geologie-geografie, probabil pentru ca riscul ca cele două fete să dea ochi una cu alta să fie minim! Pe acest motiv era, bineînțeles, mereu tachinat de colegi, care se prefăceau preocupați să determine, pe baza teoriei probabilităților matematice, cam care erau șansele ca cele două Juliete să afle vreodată că își împărțeau inima aceluiași Romeo. Dimpotrivă, Mircea Cartojan, care se fălea că ar fi fost, nici mai mult nici mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
lăsa spre tine Să se abată durere! Te-neci în gânduri tot mereu, O, lasă-ți inima pustie Ești doar un om, Nu o jucărie. Viața e ca o țigară, Care arde pic cu pic Și arzând așa întruna Se preface în nimic. Prietena mea O floare mică și pitică Doar ea poate fi numită E prietena pe care Și-o dorește fiecare. E o zână din povești Cu care poți să și glumești. N-o supăra prea tare Că devine
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Îngrozită amintindu-ne de lupta amară, Printre războinicii cruzi, și zeii coboară. O, suflet... Suflet căzut, uitat, confuz și singur Ce te ascunzi după un chip tăcut, O, tu, biet suflet gol, melodic vergur, În ce, oare, tu te-ai prefăcut? Răspunde-mi, o, tu, suflet de strigoi Și nu lăsa o lacrimă să cadă! Până la urmă suntem unul, și nu doi, Revino-ți, nu te pierde-n ambuscadă! Pătrunde corpu-mi, insensibil ascunziș, Și-atinge a mea inimă deșartă, Nu lăsa
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
nu mai vreau Să doară de fiecare dată Ca o ultimă rană, dar care Niciodată Nu se închide, Dar din care nici sângele nu mai curge. Nu se poate vedea, Nu se vorbește despre ea, Deci o putem ignora, Ne prefacem că nu se știe Că există undeva sentimentul de ură. Din nisipuri mișcătoare, Nisipuri de disperare, de neputință, Încerci să scapi, Ai doar o șansă: Să-și regăsești aripile. Speranța... O perdea de fulgi ce-și croiesc propria soartă se
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Eram obișnuită cu insultele la adresa mea, însă de data aceasta colegul meu, Tom, întrecuse limitele. Nu puteam să admit ca o persoană oarecare să-mi insulte familia, dar ca de obicei, l-am tratat cu indiferență, întorcându-i spatele și prefăcându-mă că nu există. La sfârșitul programului, am plecat foarte supărată. Ajungând acasă, am trântit cu furie ușa de la intrare, începând să țip și să plâng în același timp. M-am așezat pe scaun ținându-mi capul bine strâns între
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
aduce pe aici? o întreabă lupul. Păi... mă duc la bunica să-i dau un coșuleț cu bunătăți, îi răspunde fetița. Dar unde stă bunica ta? o întreabă lupul și mai curios. Eu îi fac semn să tacă. Ea se preface că nu aude. Ea stă lângă cei doi fagi înalți din pădure, îi știți, nu? Îi știu! răspunde lupul, mângâindu-și bărbița îmblănită și plecă. Eu o trag de mână pe copilă și îi spun: Ce ai făcut? Nimic, am
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
râs. Asta a fost o insultă la adresa mea. Crezi? L-am întrebat mai mult răstit, mânia deja declanșându-se în mine și puteam să și explodez dacă nu ar fi început să vorbească. Nici nu m-a auzit, ori se prefăcea, astfel continuând: În acea seară, când te-am sărutat fără motiv și regret acest lucru, pentru că te-am debusolat complet, eu plângeam. Adevărul e că... „Ascult, cowboy. Spune-o” Adevărul e că..., însă l-am întrerupt, iar pe chipul lui
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
a familiei de Kersaint. PM Începu să se bîlbîie. - B... bine... tată, dar ai luat-o razna complet! Bate cîmpii, e bolnav! - Taci din gură și măcar o dată gîndește! i-o reteză Arthus cu brutalitate. În mod oficial, mă voi preface că abia acum am descoperit că este fiica mea... - Nu pricep! - Asta nu mă miră. Armelle se văzu nevoită să-l potolească pe PM pentru ca socrul ei să-și poată continua raționamentul pe care era curioasă să-l audă: familia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
seamă că Lucas zîmbea privind-o. Înălță din sprîncene, Întrebătoare, vag bănuitoare, dar zîmbetul lui se accentuă. - Îmi placi. Chiar cînd ești În toane rele. Cred că e grav, doctore! ȚÎrîitul telefonului Îl făcu să rămînă nemișcat cînd tocmai se prefăcea că se Întinde spre ea. Era Caradec. Lucas redeveni pe dată serios. Cineva consultase dosarul necunoscutei din Molène, cu doi ani În urmă. Registrele ieșirilor fuseseră falsificate, iar documentele nu mai fuseseră niciodată puse la loc. - Caradec va căpăta informații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
se Întîmplă ceva nou, te chem. Nu, nu discuta, ești epuizată, du-te la culcare! - Detest să-mi dea cineva ordine. În afară de tine. E grav, doctore? - Cred că am dat de bucluc. Ea Îi zîmbi cu toată fața, el se prefăcu imediat că-i primește zîmbetul ca pe o Împușcătură trasă de aproape direct În inimă, răsturnîndu-se complet pe spătarul scaunului. - Aaaah! Marie rîse și Închise apoi ușa În urma ei. Dormea liniștită, În pielea goală, cu o mînă așezată pe perna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
refugiat acolo. Dacă oglinda era falsă, cu siguranță că acum el o observa și, cine știe, poate că avea și o armă ațintită asupra ei. Trebuia de urgență să-l inducă În eroare. Impunîndu-și să pară cît mai destinsă, se prefăcu a-și admira propria imagine, În timp ce Își aranja părul. Adrenalina Îi năpădea Întreg corpul și se strădui din greu să dea gesturilor ei suficientă nonșalanță, ba chiar Își ajustă cu un gest destul de intim sutienul. Mental, Își pregătea acțiunea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
selecționă și o puse În funcțiune. Încremeniră amîndoi văzînd demonstrația materialului care permitea să transformi un om În torță vie. „Fără pericol aproape treizeci de secunde“, spunea comentariul În timp ce ei vedeau un cascador luînd foc. - Și iată cum s-a prefăcut Ryan că moare: după provocarea panei, ți-a făcut numărul cu torța umană. Marie avu iarăși acel dureros sentiment de trădare a cărui intensitate n-o putea nicidecum Înțelege. - Și eu, care eram sigură că-și dăduse viața pentru mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Scorpia, Hipogriful, Gnomul și Trolul cel uriaș și urât. Bongul locuia într-o casă plină cu dulapuri, cămări și lăzi de zestre. De câte ori băteai la ușa lui, nu-ți răspundea nimeni, dar tu știai că trebuie să intri, să te prefaci că nu e nimeni acasă și să aștepți să apară ca o nălucă dintr-un dulap sau din vreo ladă, deghizat în tot felul de animale ciudate care-ți solicitau mai degrabă mila decât frica. Mergem mai departe. Vecin cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ce-am rezistat. Cu toate astea... până la scindare... Propriile gânduri îmi deveniseră de nesuportat, nu mai eram capabil să fac cel mai obișnuit gest fără să mă culpabilizez, fără să am îndoieli, fără să trebuiască să pretind sau să mă prefac. Acum e totul mult mai simplu și mai ușor. Nu mai există stări conflictuale, îndoieli, întoarceri. Acum suntem liberi să ne manifestăm așa cum suntem, fiecare în felul lui. Sinele Mare: Așa este. Acum nu mai există tensiuni, frământări, fiecare are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
un actor prost! Deosebit de prost! Un actor ce-și ascunde sentimentele, în loc să le etaleze publicului. Un actor ce nu-și poate juca nici măcar propriul rol trebuie să fie un idiot, un impostor de sine. El nu face decât să se prefacă, adică să joace teatru, cum ar veni. Se preface acasă în fața soției, a copiilor, se preface pe scenă, deși el are mereu un singur rol de jucat peste tot. E strivit de spaime, prejudecăți și de imposibilitatea de-a admite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ascunde sentimentele, în loc să le etaleze publicului. Un actor ce nu-și poate juca nici măcar propriul rol trebuie să fie un idiot, un impostor de sine. El nu face decât să se prefacă, adică să joace teatru, cum ar veni. Se preface acasă în fața soției, a copiilor, se preface pe scenă, deși el are mereu un singur rol de jucat peste tot. E strivit de spaime, prejudecăți și de imposibilitatea de-a admite singurul lucru autentic din viața lui, iubirea pentru Pulcheria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
actor ce nu-și poate juca nici măcar propriul rol trebuie să fie un idiot, un impostor de sine. El nu face decât să se prefacă, adică să joace teatru, cum ar veni. Se preface acasă în fața soției, a copiilor, se preface pe scenă, deși el are mereu un singur rol de jucat peste tot. E strivit de spaime, prejudecăți și de imposibilitatea de-a admite singurul lucru autentic din viața lui, iubirea pentru Pulcheria. Acum, că a concedat să-l admită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ridurilor, ci a unei palori ce-o transformau într-o mască a lasitudinii și tristeții ce se așeza în colțuri dure peste ovalul feței, ca o aură de ceară. Așa am să arăt eu cândva! i-a spus ea oglinzii, prefăcându-se că n-o ia în seamă. A urmat o perioadă în viața ei când nu a mai consultat oglinzile. Nu-și amintește mare lucru din acea perioadă anostă, rece și fără sclipire. Își amintea doar că ar fi muncit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ceva cu amicul ei. Chicotea Lupino, amuzat de stîngăciile puilor; alerga împreună cu ei, în întreceri la care-l provocau și pe care se străduia să nu le cîștige; glumea puiandrul; și rîdea cu rîsul lui molipsitor, atunci cînd puii se prefăceau că-i pricep gluma, dar se lăsau trădați de privirea ochilor neverosimil de mari, nedumeriți și întrebători. Era Lupino așa cum îl știa Hana dintotdeauna grijuliu și fericit să petreacă alături de copiii. Dar inima ei nu putea fi înșelată. Era în
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
acestui a se încerca pe sine, cu viața. Așadar, tocmai pe aceasta din urmă știința o suprimă și, odată cu ea, tot ceea ce ține de ea în vreun fel și face trimitere la ea. Calitățile sensibile pe care teoria fizică se preface a le lua în seamă sunt într-adevăr, chiar în opinia majorității fenomenologilor, calități transcendente aparținând lumii și obiectelor sale, legate de acestea ca proprietate a lor. Suprafața este cea colorată, zidul este cel amenințător, încrucișarea pustie și cufundată în
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
la lumea noastră, de televiziune ca practică și de actualitatea care definește această esență. Actualitatea determină ceea ce este actual. Nu este asta o evidență? Numai că actualitatea nu determină ceea ce este actual într-un mod cu totul imediat, cum ne prefacem a crede. Oare nu este ceea ce este actual ceea ce este acolo pur și simplu, acum, în mod obiectiv? Ceea ce este acolo acum, în această clipă care se repercutează în același timp în lumea întreagă este tocmai această lume întreagă, totalitatea
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]