7,415 matches
-
rîs. Treburile de președinte însă nu le rezolva curat, așa că, în curînd, se înstări. Deși pîntecul îi creștea mereu, își cumpărase bicicletă. Era ca un butoi în care vechiul bădia Nică se cufundase cu tot cu pleșuvie. În ograda sa curînd apărură biciclete și pentru flăcăii care, alături de frații Fărocoastă, ajunseseră fruntea satului. Tocmeau horile și pe toți ceilalți flăcăi îi luau în zeflemea. Cea mai obișnuită afacere a lui bădia Nică era să vîndă budenarilor grîul întovărășirii din Dobrina. Gheșeftul îl făcea
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
o găleată cu clei, în care tot amestecă. Asta nu prea‑l impresionează pe Hans. Mai nou, se schimbă întotdeauna la firmă înainte de‑a pleca acasă. Pe stradă nu apare decât în pantaloni și pulover. Pe vremuri se întorcea cu bicicleta acasă, îmbrăcat în haine de lucru, astăzi mușchii lui sunt acoperiți de lucrurile pe care i le‑a dăruit Sophie. Hainele s‑au cam lăbărțat deja și se șifonează vizibil în zonele critice, deși Hans are mare grijă de ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
cumpere cu banii capturați. Rainer urlă că‑l doare‑n cur de bani, la fel cum și pe Sophie o doare‑n cur de bani, el e la fel ca ea, simte și gândește la fel. Sophie continuă, poate o bicicletă, cărți instructive, cuburi de construit... iar acum ar face mai bine să plece, azi ea are întâlnire cu Hans, nu cu el. Să nu‑și permită s‑o spioneze. Hans spune că‑i de aceeași părere cu Sophie. Rainer precizează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
se încordează și se destinde fără durere. Ca un animal frumos și sprinten pe care‑l îndemni cu pintenii fără să‑i faci vreun rău sau să‑l distrugi. Hans o să rămână la Viena și o să meargă mai des cu bicicleta la Gänsehäufel ca să le copleșească pe frizerițele fâșnețe cu bancuri proaste, că doar în ultima vreme știe la ce‑i bună o fufă din asta. Încă nu face parte dintre persoanele care tânjesc după Sophie și după Riviera, fiindcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
l chema pe soțul ei). Bietele tale oase chinuite nu știu că mai există și o altă greutate decât cea fizică. Pe tine sigur te‑a durut când ai murit. Săracul de tine. Mă gândesc adesea la plimbările noastre cu bicicleta, când am trecut prin atâtea împreună. A fost ultima dată când ai râs. Nopțile din stogul de fân, pe un frig cumplit, lipiți unul de altul. Laptele și untul de țară, luate direct de la țăran, spălatul în jgheabul de la fântână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
greu vânt de pe o cracă pe alta. Și uite‑așa pleacă și se mai uită și în alte vitrine, pe care, din recunoștință, Rainer nici nu le mai vede. La magazinul de articole sportive e expus un nou model de bicicletă de curse, cu mai multe viteze. Însă așa ceva e de pe altă lume, strălucește foarte frumos, dar nu pentru Rainer. În orice caz, încercarea de mai înainte a trecut pe lângă Rainer, așa cum, în religie, potirul cu fiere trece pe lângă Domnul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
odată de Anna și o bucurie neobișnuită pune stăpânire pe ea, extinzându‑se până și asupra mesei de seară care, mai mult ca sigur, are un gust îngrozitor. Foarte curând va pleca cu Hans într‑o plimbare de duminică, cu bicicleta. Poate că plimbarea va reprezenta un nou început, clădit pe o nouă temelie. La temelie nu trebuie să stea întotdeauna lucrurile materiale, fiindcă banii se pot pierde, sentimentul, în schimb, nu depinde de asta. În locuința familiei Witkowski se pune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
SCURTĂ INTRODUCERE OBLIGATORIE CAPITOLUL I. ÎN CARE PORNESC LA DRUM În dimineața unei duminici de august, un tânăr Îmbrăcat În negru ieșea din curtea unei case situate pe strada Margaretelor, din așa zisul cartier al Funcționarilor din Arad. Împingea o bicicletă, o bicicletă roșie, sport, cu șezutul ridicat la maximum. Acel tânăr sunt eu, Adrian Viorescu, membru al grupării Celebrul animal. Încep cu această calitate misterioasă, fiindcă trebuie să faceți cunoștință Încă de la Început cu celălalt personaj principal al istoriei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
OBLIGATORIE CAPITOLUL I. ÎN CARE PORNESC LA DRUM În dimineața unei duminici de august, un tânăr Îmbrăcat În negru ieșea din curtea unei case situate pe strada Margaretelor, din așa zisul cartier al Funcționarilor din Arad. Împingea o bicicletă, o bicicletă roșie, sport, cu șezutul ridicat la maximum. Acel tânăr sunt eu, Adrian Viorescu, membru al grupării Celebrul animal. Încep cu această calitate misterioasă, fiindcă trebuie să faceți cunoștință Încă de la Început cu celălalt personaj principal al istoriei de față. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
a sprâncenelor, așa că umblu mai tot timpul cu fruntea Încrețită, părând mirat, Îngândurat. De fapt, acum nu mă gândesc la nimic. Simt c-ar trebui s-o fac, că aș avea la ce, Însă mai amân o vreme. Încalec pe bicicletă, Încep să pedalez agale, fără chef. În fine, Îmi trece ceva prin cap: mă gândesc că așa, cocoțat pe două roți de mountain-bike roșu, nu pot părea prea nefericit. Nu c-aș fi fost, dar nici nu voiam să par
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cocoțat pe două roți de mountain-bike roșu, nu pot părea prea nefericit. Nu c-aș fi fost, dar nici nu voiam să par. Eram doar abătut și-mi era greață. Cred că arătam rău, dar, cum spuneam, un bărbat pe bicicletă nu poate arăta prea rău. Eventual un pic ridicol, așa, Îmbrăcat În negru, cu pantofii lui cei mai buni. Încercam să fac Însă ceva să mă simt bine. Pedalam deja cu putere, Îmi simțeam inima zvâcnind greoi, Împingând sângele ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
vase, pe care le murdărise sărbătorindu-și, de una singură, ziua de naștere. Iar eu, după ce făcusem o baie, am Încercat s-o ajut prin bucătărie, dar, cum nu mai era mare lucru de făcut, am decis să ies cu bicicleta, să mă zvânt. Străzi pustii și prăfuite, nu plouase de mult În oraș. Era liniște, auzeam doar fâșâitul roților de la bicicletă și un ușor scârțâit al șezutului, care ar fi trebuit strâns mai bine și uns. M-am plimbat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
s-o ajut prin bucătărie, dar, cum nu mai era mare lucru de făcut, am decis să ies cu bicicleta, să mă zvânt. Străzi pustii și prăfuite, nu plouase de mult În oraș. Era liniște, auzeam doar fâșâitul roților de la bicicletă și un ușor scârțâit al șezutului, care ar fi trebuit strâns mai bine și uns. M-am plimbat o vreme prin cartierul cochet În care locuia Clara. Ori, mai bine zis, pe cale să devină cochet, ajutat de invazia de oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
băusem În noaptea de dinainte. Dar acum Îmi intrase-n cap: suc de portocale, suc de portocale, gâlgâindu-mi pe gâtlejul Înecat de flegmă groasă. Pedalam din nou. Aș fi vrut să scuip, așa, la repezeală, peste umăr, din goana bicicletei. M-am abținut Însă: m-a inhibat viziunea mucilor mei pe asfalt. La ce mă gândeam și eu! După Întâmplarea aceea! Dar nu puteam mai mult, mă străduiam, nu-mi ieșea. Ar fi trebuit, eram a doua zi după ce ratasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Îmi dau seama acum, nu-i decât un simptom al impotenței. Sângele, halucinația, suferința, orgia sunt mizanscene savurate de neputincioși. Ori măcar de onaniști. Probabil că n-am dreptate, cine știe? Însă un bărbat de 30 de ani, călare pe bicicletă, mahmur și chinuit de teamă, va fi mereu tentat să tragă concluzii. Și chiar era vremea concluziilor. Ajuns la marginea orașului, În pădure, am găsit un refugiu, m-am Întins pe o bancă, transpirat și cu ochii pe cer, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
de vis. Le știa pe toate, Își dădea cu părerea despre te miri ce. Era portavocea Celebrului animal, noi ne păstram anonimatul. * Mda, iată că bucolicul, foșnirea pădurii, mirosul de rășină al băncii pe care mă odihnesc după cursa pe bicicletă mă Îndeamnă să teoretizez. Adevărul e că Spătarul nu s-a Înfățișat În felul acesta de la Început, dar așa s-a desfășurat pe parcurs. Startul i-a fost mult mai modest. Cum spuneam, aveam nevoie de un ghid. Eram pe cale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
din frugalele, dar pătrunzătoarele sale impresii de călătorie - toate introduse de fraza: spătarul milea zice că: rușii n-au descoperit nimic niciodată deși sunt mari exploratori de pildă, ei au explorat primii sufletul rus și Încă ceva: SIBERIA olandezii preferă bicicletele dictaturii: Într-o țară plată bicicletele n-o vor lua niciodată la vale de când au aflat că au mai multe păduri decât alții românii respiră mai des decât ar avea nevoie În spania, mai răi decât românii sunt doar columbienii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
de călătorie - toate introduse de fraza: spătarul milea zice că: rușii n-au descoperit nimic niciodată deși sunt mari exploratori de pildă, ei au explorat primii sufletul rus și Încă ceva: SIBERIA olandezii preferă bicicletele dictaturii: Într-o țară plată bicicletele n-o vor lua niciodată la vale de când au aflat că au mai multe păduri decât alții românii respiră mai des decât ar avea nevoie În spania, mai răi decât românii sunt doar columbienii dar asta nu-i deranjează * O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
oraș cu tolba plină de scrisori. Era o zi caldă, dar mohorâtă. A plouat mult la Începutul verii lui 2004, poate vă aduceți aminte. Începuse să plutească În aer mireasma de tei. Pe străzi, lume puțină, bătrâni și copii pe biciclete. În centrul, ceva mai mulți oameni, adunați la un accident În fața bisericii protestante. Nimic grav. Mai Încolo, la ortodocși, la bisericuță, cum i se spune, am dat de Cristina. Pantaloni negri, sfeter cafeniu cu nasturi de lemn, peste tricou roz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
rămas pe ziua de azi. Am pornit de dimineață, deja-s sătul de umblat. Vine și ea. Cristina n-are nici o treabă până seara, când vin Cătă și fetele de la Timișoara, așa că se oferă să mă Însoțească. Hai, să luăm bicicletele. Ți-o dau pe-a lui Cătă. Doar două străzi până la ei acasă. Luăm fiecare o bicicletă, luăm și un câine, boxerul de familie. Ăla, fericit și energic, trage de bicicleta ei În toate direcțiile, mai s-o dărâme. Cristina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Cristina n-are nici o treabă până seara, când vin Cătă și fetele de la Timișoara, așa că se oferă să mă Însoțească. Hai, să luăm bicicletele. Ți-o dau pe-a lui Cătă. Doar două străzi până la ei acasă. Luăm fiecare o bicicletă, luăm și un câine, boxerul de familie. Ăla, fericit și energic, trage de bicicleta ei În toate direcțiile, mai s-o dărâme. Cristina smucește de câteva ori lesa, câinele se disciplinează. Putem porni. La casa lui Falcă ajungem repede, punem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
așa că se oferă să mă Însoțească. Hai, să luăm bicicletele. Ți-o dau pe-a lui Cătă. Doar două străzi până la ei acasă. Luăm fiecare o bicicletă, luăm și un câine, boxerul de familie. Ăla, fericit și energic, trage de bicicleta ei În toate direcțiile, mai s-o dărâme. Cristina smucește de câteva ori lesa, câinele se disciplinează. Putem porni. La casa lui Falcă ajungem repede, punem scrisorile, nu ne vede nimeni. Plecăm. Unde să mergem acum, e Încă devreme, nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Șoseaua străbate un câmp plin de maci și de mușețel, În iarbă bâzâie cosași. Iar eu mă gândesc doar la legenda orgasmului femeii călare pe-un șiț de velociped. Coana Mița biciclista, cum ar veni. Cristineta s-a-ncurcat cu bicicleta. Cri, Cri, Cri, Îți tremură bucili. Mă trec toate apele. Nu de excitat, aș vrea eu. Ieșise soarele, eu nu-s prea obișnuit cu bicicletele, obosesc repede, nădușesc. Mă Înviorează un alt gând, cel mai tare de până acum: Cristina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
un șiț de velociped. Coana Mița biciclista, cum ar veni. Cristineta s-a-ncurcat cu bicicleta. Cri, Cri, Cri, Îți tremură bucili. Mă trec toate apele. Nu de excitat, aș vrea eu. Ieșise soarele, eu nu-s prea obișnuit cu bicicletele, obosesc repede, nădușesc. Mă Înviorează un alt gând, cel mai tare de până acum: Cristina e femeie măritată, are acum probleme cu Cătă, poate merge un futai simplu și la obiect. De consolare. De răzbunare, de care-o fi. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
pe Clara să se ocupe de asta, așa că suportam supe de pui duminicale, șnițele și cartofi prăjiți, fiindcă, nu-i așa?, Clara nu putea să iasă din regula cartierului. Ieșeam din casă doar o dată la câteva zile, mă plimbam cu bicicleta fiindcă, poate am uitat să vă spun, chiar plin de bani fiind, nu-mi luasem mașină. Nu aveam nici carnet și-mi afirmam opțiunea foarte principial, spunând că deținerea unei mașini și a unui carnet de șofer presupune intrarea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]