7,919 matches
-
fost toarsă din lână neagră, nici apa Zamzamului n-o mai poate albi!“. Așa le e soarta și nevestele trebuie să și-o ducă! — Și de ce, prietene, cine a hotărât asta? Salvatorul Islamului, Khomeini? Păi, de la Cyrus încoace sunt niște milenii să te convingă cine- au fost în istorie arienii! — Ia mai lasă-mă cu trecutul, pricepi? E la fel cum mi-ai spune că ar trebui să beau apă tot din tigvă de animal, când există computere! — Atunci, pesemne că
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
absolut nouă. Până în acel moment, încă de la expedițiile lui Edward Robinson din secolul XVIII, cei care puneau mâna pe lopată prin aceste locuri căutau un singur lucru: Biblia. Nu îi interesa Palestina sau oamenii care au locuit aici timp de milenii. Căutau Pământul Sfânt. Erau străini, bineînțeles, americani sau europeni. Veneau la Jaffa sau în Ierusalim cu capul îmbuibat de scripturi, nerăbdători să meargă pe urmele lui Avraam, să vadă mormântul lui Hristos. Tânjeau după vestigii ale israeliților antici sau ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
biblic, ci asupra satului palestinian de la poalele dealului: Ti’innik. Acești arheologi de școală nouă voiau să afle tot ce se putea afla despre viața de zi cu zi a acestei comunități obișnuite, care rămăsese în același loc aproape cinci milenii la rând. Fiecare lopată de pământ aruncată de arheologi, fiecare lovitură de cazma, transmitea un mesaj politic: aceasta va fi o dezgropare a Palestinei de către palestinieni. Asta consolida poziția lui Ahmed Nour în inima amplei mișcări naționale palestiniene. În șoaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mult de atât, că se poate întoarce și mai departe în timp. Deschise un dulap, unde găsi unelte din cremene și oase de animale care au fost descoperite pentru prima oară la Beitin în anii ’50 și datate cu cinci milenii înainte de Hristos. Celor de la departamentul de antichități le va trânti tâmpenia cu urmele de sânge pe care le descoperise, un indiciu sigur al sacrificiilor rituale, stabilind că Beitinul a fost cândva un templu canaanit. Poate că aplica vechea rețetă biblică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
toate acele începuturi se aflau aici, sub sticlă, clasificate, etichetate și păstrate în Muzeul Național de Antichități. Primele tipuri de scriere din întreaga lume se puteau găsi la Bagdad, pe miile de tăblițe gravate cu cuneiforme, alfabet vechi de patru milenii. Arta, sculptura, bijuteriile și statuile din timpurile în care abia apăreau, relicve ale epocii Bibliei și ale celei de dinainte, puteau fi găsite la Bagdad. Timp de decenii au stat în lăzi prevăzute cu alarmă sau în spatele unor uși de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ochi, ridicându-și ochelarii ca să vadă mai bine textul. Privi caracterele cuneiforme care, chiar și într-un context atât de banal ca acesta, continuau să îl entuziasmeze. Simpla idee a unei consemnări scrise care mergea cu mai bine de cinci milenii în trecut, era pentru el extrem de emoționantă. Ideea că sumerienii își păstraseră în scris gândurile, experiențele, chiar și frivolitățile cu trei secole înainte de Hristos, iar asta chiar aici, pe tăblițe nici mai mari, nici mai impozante decât aceste plăcuțe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
tăblițe nici mai mari, nici mai impozante decât aceste plăcuțe de lut, era revigorantă. Se imagina în postura unuia dintre acele imense radiotelescoape, aliniate în deșertul New Mexico, ale căror antene uriașe erau primele care recepționau un semnal emis cu milenii în urmă de o stea îndepărtată. Cineva scrisese aceste cuvinte cu mii de ani în urmă și iată-l totuși pe el, citindu-le chiar acum, ca și cum trecutul antic și prezentul imediat se aflau față în față și începeau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
era un fals, trebuia să fii de acord cu niște afirmații foarte puțin probabile. Că cineva a depus o muncă grea și costisitoare pentru a inscripționa o tăbliță în așa fel încât să pară o relicvă mesopotamiană de acum patru milenii. Că acest falsificator și-a lăsat lucrarea pe mâinile unui comerciant din Ierusalimul de Est, fără să spună nimic, în speranța că soarta îl va aduce pe unul dintre puținii experți în cuneiforme din lume în magazinul acestuia. Că acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
bună este că am reușit să săpăm un tunel pe toată lungimea zidului. Acum putem vedea toate acele straturi de istorie - și putem admira frumusețea zidului însuși, o comoară care le-a fost ascunsă evreilor timp de cel puțin două milenii. În timp ce bărbații în pantaloni scurți și femeile cu pulovere legate în jurul taliei scoteau exclamații uimite, Maggie încerca să-și miște privirea ca pe o rază de lanternă. Era oare mica tăbliță a lui Avraam ascunsă pe undeva pe aici? Cercetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
a fi un colț dintr-o piață romană de mult îngropată. Se uită la cei doi stâlpi care aveau deasupra un portic. De-a lungul lui, două bucăți cubice de piatră, aruncate una peste cealaltă, ca și cum constructorii de acum două milenii ar fi lăsat pur și simplu sculele și și-ar fi abandonat munca. Auzea pași grei în spatele ei. Căuta o ieșire, dar nu vedea decât una. Cărarea se îngusta din nou, întorcându-se cu nouăzeci de grade de la Zidul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
elementul cel mai vizibil al Muntelui Templului - Domul aurit al Stâncii - încă nu fusese construit; avea să apară douăsprezece secole mai târziu. Dar cât de teribil trebuie să fi fost pentru oamenii care trăiseră chiar pe acest pământ acum două milenii. Trebuie să fi fost înspăimântător să te uiți la o clădire atât de înaltă, cu pereții și colonadele sale întinzându-se atât de departe, încât făceau ca restul Ierusalimului să pară doar un hinterland 1. Mergi spre vest, tinere, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
se metamorfozează, la rându-i, Într-un membru de vază al consiliului unui ordin rozacrucian care cochetează cu cultul luciferic și care ar putea fi, ai ghicit, misterioasa La Prieuré de Sion, societatea supersecretă Întemeiată la finele primului secol al mileniului II, În 1099, după părerea lui Dan Brown, deși data mai probabilă a Înființării Ordinului Templului ar fi 1118. Sihăstria Sionului s-ar fi aflat de la Începuturi În spatele Cavalerilor Săraci ai lui Hristos, numiți și călugării-soldați, iar faptul că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ales că Îmi aduc aminte de propria reacție de perplexitate când m-am aflat În situația dumneavoastră. Știu, de asemenea, că, În aparență, ceea ce v-am spus acum spulberă o mulțime de iluzii umaniste pe care le cultivăm de câteva milenii, dar asta e. Eram copleșit. De uimire, În primul rând, dar nu numai. Ceea ce auzeam suna straniu, incredibil, aiuritor. Cu atât mai aiuritor cu cât, era evident, Roger Howard nu glumea și nici nu-și bătea joc de mine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
condiția de șobolan așezat Într-o cușcă și urmărit cu microscopul de un nu știu cine care are asupră-i drept de viață și de moarte. Sunt destul de lucid ca să nu-mi fac foarte multe iluzii În legătură cu omul. Știu bine că, după milenii de existență, omenirea s-a schimbat enorm, pe când omul a rămas fundamental același, plin de patimi, violent, răzbunător, indiferent, laș, lipsit de noblețe și sărac În idealuri. Dar liber, domnule profesor, liber să fie și așa, și altfel, să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ea timp de o săptămână. Și gândiți-vă că s-ar putea să fie vorba despre șase-șapte zile măsurate după standardele temporale ale Celorlalți; corespondentul terestru al duratei construcției se Întinde, În acest caz, pe nesfârșitul unor secole sau chiar milenii. Cam mult pentru un Pantocrator, cum Îi spun grecii, trebuie să recunoașteți. Mai e un amănunt care ridică semne de Întrebare legate de aceeași problemă, a naturii divine ori nedivine a Creatorului. Vă amintiți că la sfârșitul fiecărei zile, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
templierilor nu Îl constituie cumva tocmai acest magistral program de reformare a lumii. Pare destul de sigur Însă că el a reprezentat adevăratul motiv al distrugerii Ordinului. S-ar zice că a trebuit să treacă mai bine de o jumătate de mileniu de la consumarea evenimentelor până la Înțelegerea sensului lor profund și revoluționar de către d’Alveydre. Eroare. Cineva din umbră veghea, știa și Înțelegea totul simultan cu consumarea evenimentelor: Centrum-ul. În creierele inflamate ale conducătorilor săi, se aprinseseră și fremătau luminile de avertizare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
de creștere economică - nouă la sută, parcă, nu-i așa? - dacă au renunțat să mai sară Într-un picior În timpul programului?! Dar Îmi Închipui că nu miracolul chinezesc vă preocupă pe dumneavoastră cel mai tare la ora acestui Început de mileniu atât de promițător pentru omenire... Adevăr grăia doamna Sonia Anderson: nu numai cel chinezesc, ci oricare alt miracol mă lăsa complet rece. - Spuneți-mi, vă rog, după ce informațiile pe care le adunați pleacă din departamentul dumneavoastră spre laboratorul de analize
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
organizare socială. Capabile să asigure oamenilor satisfacerea nevoilor fundamentale, panliberalismul și globalizarea deschideau, În viziunea de un optimism debordant a lui Fukuyama, epoca benefică a edificării unei omeniri lipsite de griji și de conflicte perturbatoare, a unei omeniri care, după milenii de căutări, descoperise, În fine, formula imbatabilă de stăpânire a Pământului, de acum nemairămânându-i altceva de făcut decât să mărșăluiască În triumfală cadență unică spre prosperitate și fericire. Ura!... Trebuie să spun că, de la bun Început, mie teza lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
grup, fie și o organizație, oricât ar fi fost ea de puternică și de redutabilă funcțional. Era În afara filozofiei mele despre istorie. Nu mai spun că, obișnuit fiind să văd dinamica lumii În mișcări largi, pe mari suprafețe de timp - milenii, secole sau măcar decenii - Îmi venea greu să admit că sunt posibile conjuncturi În care totul se concentrează În fulgerarea unei decizii luate În câteva minute, ore... În fine, Într-un interval microscopic. Am avut revelația Înfricoșătoare că lucrurile pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
mărturisiri. Le fac să amușine savant din finele lor născioare: Pooof-pooof! Nu-i deloc postmodern! Auzi, țațo, metafizica grădinii de zarzavat! Chiar nu și-o fi dând seama amărâtul că-i uncool?! Acu’, când schimbarăm nu numai secolu’, dar și mileniu’, să mai mergi prin rouă??? Așa o fi. Doar că metafizicul din mine, în acele dimineți înrourate din grădină, se înălța în toată splendoarea păcătoșeniilor sale spre cer, mulțumindu-i Domnului că încă îl mai ține pe Lume și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
firav, de lungan gata parcă să se îndoaie după cea mai mică pală de vânt. Părea fragil Matvei, dar ascultându-l cântând, așa beat cum era, așa beat cum eram, am simțit forța din sufletul lui (folosim chiar și în mileniul ăsta astfel de cuvinte), revărsată în acele gemete cântate. Mult mai târziu aveam să-l ascult și pe Vîsoțki, pe un disc adus de Ester dintr-o călătorie în Israel. Avea aceeași voce ca a lui Matvei. Ascultându-l pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
știu dacă-i adevăr în asta. Dar e adevărul meu și nu văd de ce m-aș dezice de el. Nu cred că există subiecte, teme, „rușinoase“ când vrei să vorbești despre ai tăi. Îmi dau seama că, la început de mileniu trei, este o zădărnicie totală să glosezi despre privatele românești (budă, W.C., toaletă etc.). Penibilul nu vine neapărat din delicatețea subiectului - în fond, este o problemă de morală practică, de civilizație și de o anume educație - cât, mai ales, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Se întâmplase că tot cam pe atunci vreo câțiva dintre foștii desantiști recuperaseră manuscrisul romanului colectiv pe care se porniseră mai demult, pe la mijlocul anilor ’80, să-l scrie împreună și reușiseră, abia după marea permutare din multilateral dezvoltata, la finalul mileniului, să-l publice. Autobuzul de Însurăței se chema romanul acela colectiv și avusese un succes enorm. Prin acel soi de coincidențe care face ca viața să se suprapună literaturii, toți eroii din roman, inclusiv păguboasa aceea de navetistă care declanșase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Mai înainte vreme nu scriau decât progeniturile clasei nobiliare sau, și mai în urmă, scribii, apoi călugării, ființe care nu profesau sclavia, făpturi scutite de îndobitocire. Urmașii dezlegați de întu neric ai iobagilor de odinioară au însă de ispășit un mileniu de refulări atroce; umilința a zeci de generații batjocorite se cere defulată isteric. Țăranul în zdrențe și analfabet, dar mârâind cu înțelepciune vreme de o istorie întreagă, nu putea să nu adune în el fierea veleitarismului pe care l-a
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
770 de termeni, dintre care majoritatea au ieșit din uz în cursul veacurilor” - ne spune Emil Suciu în cartea sa despre 101 cuvinte de origine turcă. „Inventarul împrumuturilor din turcă pe care secolul al XX-lea l-a transmis noului mileniu cuprinde în jur de 1.100 de cuvinte.” Nu este mult, dar nici de neglijat. Multe dintre aceste cuvinte au intrat în mod firesc în limbajul curent datorită relațiilor politice și administrative curente în acele vremuri și au dispărut în
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]