7,959 matches
-
iar celelalte puteri să arătau dispuse să le sprijine. La 20 iulie-1 august, Mihail Kogălniceanu a trimis o notă mai amenințătoare dar nici aceasta nu și-a atins scopul. Cu toată susținerea ideii neutralității, într un moment în care criza orientală se afla în plină desfășurare era evident că noul guvern condus de M.C. Epureanu depășea în domeniul politici externe limitele guvernelor conservatoare anterioare, scria Dan Berindei în articolul, Mihail Kogălniceanu și problemele politicii externe românești. În situația existentă Mihail Kogălniceanu
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
și altele, erau mai mult de formă pentru a justifica declarațiile de neutralitate. Politica lui Mihail Kogălniceanu apare ca o politică de neutralitate dar în realitate era o politică de sprijinire a mișcării revoluționare bulgare și acțiunii sârbilor. Agravarea crizei orientale, determină pe Mihail Kogălniceanu să întreprindă două acțiuni diplomatice remarcabile. 1. Neutralizarea Dunării pentru a feri teritoriul românesc de urgiile războiului. 2. Memoriul înaintat porții în vederea realizării cuceririlor noastre. Exponent de seamă al forțelor care luptau pentru neatârnarea țării, Mihail
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
național’’ Activitatea emigrației române își concentra eforturile pentru a impune „cauza românească ’’, în atenția opiniei publice europene. Ocazia care a permis îndeplinirea aspirației românilor de a-și întemeia un stat național a fost oferită de un nou moment de criză orientală, războiul Crimeii (1853-1856). Început ca un război ruso-turc, conflictul a devenit european prin intervenția Franței și Angliei de parte Imperiului Otoman. Rusia este înfrântă. Congresul de pace desfășurat la Paris în 1856 a pus problema „statului tampon” rezultat prin unirea
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
ruso-turc, conflictul a devenit european prin intervenția Franței și Angliei de parte Imperiului Otoman. Rusia este înfrântă. Congresul de pace desfășurat la Paris în 1856 a pus problema „statului tampon” rezultat prin unirea Moldovei cu Țara Românească ca soluție problemei orientale. În cadrul Congresului, contele Walewscki, propunea unirea Principatelor sub conducerea unui principe străin. Propunerea s-a bucurat de sprijinul Rusiei, Sardiniei, Prusiei și Angliei dar a fost respinsă cu vehemență de Poartă și Austria. Problema unirii a fost abordată de marile
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
independente este prezentată și în cartea lui Constantin Schifirneț, Civilizație modernă și națiune. O importantă realizare a istoriografiei române reprezintă și lucrarea, Cum s-a înfăptuit România modernă? Lucrarea descrie că evenimentele din 1875 reprezintă o nouă etapă în chestiunea orientală, ca urmare a tulburărilor din Balcani. Două mișcări insurecționale în Bosnia și Herțegovina apoi în Bulgaria reprimate d e către turci, au provocat în Rusia, dorința de a interveni în conflict în calitate de protectoare a creștinilor din Balcani. Imperiul Otoman s-
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
o republică universală a Europei”, în 1863 Al. I. Cuza a stabilit relații diplomatice cu Serbia peste capul Porții, în 1866-1869, oamenii politici români se consultau cu emisarii guvernului grec în vederea stabilirii unei acțiuni comune antiotomane. în 1875, redeschiderea problemei orientale prin răscoala antiotomană din Bosnia și Herțegovina a oferit ocazia unei acțiuni politice și militare pentru dobândirea independenței. De la al începutul anului 1873, domnitorul Carol I arăta în fața Consiliului de Miniștri, că dorește cu orice preț cucerirea independenți țării. Ideile
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Bosfor și Dardanele. Conservatorii, în schimb, doreau menținerea regimului de garanție colectivă, ei considerau, că pericolul nu vine dinspre Austro-Ungaria ci dinspre Rusia. Așadar, în opinia lor, obținerea independenței depidea de relațiile diplomatice cu Germania și Austro-Ungaria. În 1876 problema orientală s-a agravat: izbucnea răscoala bulgară, se declanșa revoluția junilor turci și războiul sârbo-muntenegreano otoman. România s-a declarat neutră În iulie 1876, printr-un memoriu guvernul român solicita Porții și Puterilor Garante recunoașterea individualității statului român și numelui de
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
unei cauze naționale nu poate reveni decât națiunii însăși. Cu sentimentul marii datorii față de înaintași am încercat această retrospectivă, mult prea succintă, pentru a putea surprinde tot ceea ce este vrednic de interes. 81 BIBLIOGARFIE Allesi, A, P., Massimu, Popu, Răsbelu orientale ilustratu, București, 1878. Adăniloaie, Nicolae, Cucerirea independenței de stat a Românei (18771878), Ed. Politică, București, 1973. Idem, Independența națională a României, Ed. Academiei, București, 1986. Berindei,Dan, Cucerirea independenței României, Editura Științifică,București 1967. Bodunescu, Ion, Diplomația românească în slujba
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
de conviețuire a celor două tipuri de autorități: autoritatea laică (Statul) și autoritatea ecleziastică (Biserica). Modelul creștin-oriental al raporturilor dintre religie și politică este prost cunoscut și judecat de către occidentali. Unii autori, precum Hugo Rahner subliniază contrastul dintre supunerea Bisericii orientale și libertatea pe care Biserica romană a știut totdeauna să o mențină. Dar din punct de vedere politic, aceasta din urmă comportă destule abuzuri și încălcări legitime. Modelul stabilit de Constantin în 313, apoi de Teodosie se menține în Orient
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
răzbunările lor politice (mai ales cu scoaterea ochilor, tăierea nasului și jugănirea) și sfârșind cu Moscova țarilor brutali, care porunceau tot felul de persecuții, apoi au încheiat prin a se crede capii Bisericii. Ulterior, în fața imperialismului occidental a apărut imperialismul oriental. Panslaviștii au făcut din Ortodoxie o unealtă politică, prezentând pe ruși drept singurul popor ales, menit să joace prin Ortodoxie rolul lui Israel 7. Viața interioară a creștinismului ortodox nu se condiționează prin simplele lui conexiuni sociale, ci ființează prin
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
de vedere spiritual, ea se află deasupra statului respectiv, iar din punct de vedere material, se supune întru totul dispozițiilor puterii de care depinde. Simion Mehedinți conchide că creștinismul românesc "s-a simțit străin în fața papocezarismului catolic, precum și în fața țaropapismului oriental". Chiar dacă Uniatismul este socotit "un incident politic, nu religios", "creștinismul arhaic aproape păduratic al neamului românesc", cum îl caracterizează Simion Mehedinți, a reușit să constituie un îndreptar solid, prin care în special țăranii au putut să conserve "legea românească". Prin
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
Ionescu, Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 189: "Invariabilitatea aceasta a Predaniei bisericești, care leagă și pe episcopi, este cheia de boltă a Ortodoxiei. Ea a fost recunoscută și de Scrisoarea Patriarhilor răsăriteni această scrisoare este numită și Răspunsul patriarhilor ortodocși orientali (răsăriteni) către Papa Pius al IX-lea sau Epistola enciclică a Bisericii una, sfântă, catolică și apostolică, către ortodocșii de pretutindeni (6 mai 1848), ca răspuns la enciclica papei Pius al IX-lea, Ad Orientalis. In suprema Petri Sede (6
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
unirea din 1859/1862 a însemnat marginalizarea pe toate căile a tot ce ținea de spiritul multisecular original moldovenesc; moldovenii nu s-au considerat români, nu au avut o conștiință românească; predomină convingerea că moldovenii sunt o ramură a romanității orientale, popor înrudit cu cel român (teoria originii slavone a poporului moldovenesc a pierdut mult teren mai ales după 1989); legat de aceasta din urmă, unele studii demonstrează că populația romanizată de la est de Carpați a avut la origine alt popor
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
1917, 1924, 1940, 1944, 1991 au fost tot atâtea jaloane în drumul Moldovei către statalitate, iar 1918 și 1941 momente triste, de anexare de către o putere străină; în forma sa radicală, moldovenismul susține că poporul moldovenesc se întinde între Carpații orientali și Nistru, unii ideologi moldoveniști radicali cerând, nici mai mult, nici mai puțin, decât constituirea Moldovei Mari (sau, cum susținea A. Lazarev, „în prezent Republica Moldova a devenit, de fapt, o succesoare cu drepturi depline a cnezatului Moldova”). Câteva lucruri trebuie
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
-i confereau decât un drept de suzeranitate”. „În timpul ultimei lor ocupații în Principate, rușii s-au arătat așa cum sunt: jaful și ocuparea Basarabiei au spulberat toate iluziile. De altfel rusul este complicele fanarioților”. „Limba română e un fel de italiană orientală. Băștinașii din MoldoVlahia se numesc ei înșiși români, vecinii lor îi denumesc vlahi sau valahi”. „Succesiunea rapidă a domnilor a agravat răul și a făcut ca Rusia, sub pretext de a curma acest abuz, să intervină în afacerile interne ale
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
apariției și afirmării noului stat a fost năzuința de eliberare națională, socială și politică a comunității etnice cu numele de moldoveni, constituită pe baza întrepătrunderii și conviețuirii urmașilor dacilor liberi din spațiul carpato-nistrean cu populația romanizată de la nord-vest de Carpații Orientali. Voința nestrămutată de libertate, de a trăi și munci de sine stătător pe pământurile lor din Carpați până dincolo de Nistru a celor care, în balada norodnică Miorița (din secolul XIII) sunt botezați istoricește moldoveni...”. Nu vom mai comenta aceste rânduri
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
și ardeleni sau transilvăneni. În timp ce laudă „înțelepciunea Rusiei”, care nu are pretenții teritoriale la Ucraina și Bielorusia (aluzie evidentă la statul român), Vasile Vieru neagă, totodată, însăși existența poporului român. După părerea domniei sale, în cele două spații cuprinse între Carpații Orientali și Nistru și, respectiv, între Carpații Meridionali și Dunăre, s-au format două națiuni est-romanice, anume moldovenii vorbitori ai limbii moldovenești, și respectiv, valahii (sau muntenii) vorbitori ai limbii valahe sau muntenești. Și pentru a duce stupiditatea afirmațiilor sale până la
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
moldoveni, și au dreptul la propriul stat, actuala Republică Moldovenească; 2. în cea de a doua etapă, Prutul ca graniță etnică dispare, înlocuit fiind de Milcov. Aria de răspândire a poporului moldovenesc și a limbii moldovenești se întinde până la Carpații Orientali, iar poporul moldovenesc este despărțit artificial de Prut; pentru aceasta, se revendică statutul de moștenitoare a Moldovei medievale pentru Republica Moldova, sunt revendicați domnii Moldovei și oamenii politici și de cultură originari între Carpați și Prut; 3. în cele din urmă
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
de Stat săvârșea unele erori și mistificări penibile: trecând peste faptul că Austro-Ungaria nu a apărut decât la aproape un secol de la anexarea Bucovinei, caracterizarea României din 1859 ca stat național combate chiar teoria existenței unei națiuni moldovenești între Carpații Orientali și Nistru, reducând-o doar la malul stâng al Prutului. Pe de altă parte, Gheorghe Rusnac făcea aluzii la necesitatea creării unei „Moldove mari”. În 2003 președintele Voronin participa la conferința de constituire a unei noi uniuni a scriitorilor, intitulată
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
monografii, îndeosebi cazul Suediei care, în perioada cronologică abordată, a fost, din motivele analizate pe larg, cel mai activ stat din zona scandinava care a promovat o astfel de idee și care a constituit, de fapt, si esență politicii sale orientale. Și nu numai a politicii sale orientale, ci și a celei vizând menținerea unui echilibru politic în Nordul Europei care să-i fi putut asigura promovarea intereselor sale și în această zonă. Apărut în timpul Războiului pentru succesiunea la tronul Spaniei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cronologică abordată, a fost, din motivele analizate pe larg, cel mai activ stat din zona scandinava care a promovat o astfel de idee și care a constituit, de fapt, si esență politicii sale orientale. Și nu numai a politicii sale orientale, ci și a celei vizând menținerea unui echilibru politic în Nordul Europei care să-i fi putut asigura promovarea intereselor sale și în această zonă. Apărut în timpul Războiului pentru succesiunea la tronul Spaniei, conceptul de "echilibru al Nordului", sau de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
10. November 1979 în Berlin Nocolassee. Herausgegeben von Klaus Zernack. Mit einem Geleitwort von Otto Büsch, Berlin, 1982; Emanuel Rostworowski, The Polish Commonwealth în 18th Century Europe, în Pentru Rusia constată unul din cei mai cunoscuți istorici ai politicii sale orientale, anume Serge Goriainov "toute la fameuse question d'Orient se résume dans ces mots: de quelle autorité dépendent leș détroits du Bosphore et des Dardanelles? Qui en est le détenteur?" (s. Ven.C.)12. Or, în gândirea politică a rușilor
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
anume viitorul domn al Țării Românești și al Moldovei, Alexandru Ipsilanti, era de părere 19 Cf., raportul lui Ulrik Celsing, trimisul extraordinar al Suediei pe lângă Poartă Otomană, din 3 septembrie 1774, în Veniamin Ciobanu, Noi informații documentare privind evoluția problemei orientale (sfârșitul sec. XVIII), în "Anuarul Institutului de Istorie "A.D. Xenopol"", XXXIX-XL, 2002-2003. Omagiu profesorului Dan Berindei, Iași, p. 670-672. 20 Cf., Anexă la raportul Nr. 12, din 17 iunie 1775, al lui Ulrik Celsing, în ibidem, p. 675. 21 Ibidem
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
par des traités et par des intéréts de Commerce"27. Nu se putea aștepta vreo intervenție favorabilă nici din partea Prusiei, iar argumentul invocat de marele dragoman dezvăluie faptul că acesta nu avea încredere în stabilitatea, pe termen lung, a politicii orientale promovată de Friedrich al II-lea, în cazul în care i-ar fi urmat la domnie nepotul său de frate, pe care îl consideră "comme un genie frivole peu propre à conserver l'ouvrage du Roi de Prusse"28. 26
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
că acea "afacere" era, de altfel, "de l'avantage et de l'intérét comun" (s. Ven.C.) (cf., Anexă la raportul lui Ulrik Celsing, din 24 noiembrie 1775, în ibidem, p. 676-677). 27 Ibidem, p. 677. 28 Ibidem; pentru politica orientala promovată de Friedrich al II-lea, după anul 1774, vezi și Erwin Peters, Die Orientpolitik Friedrichs des Großen nach dem Frieden von Teschen (1779-1786), Halle, 1914, p. 14 și urm.; pentru alte considerații, vezi și Karl Pröhl, Die Bedeutung preußischer
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]