10,805 matches
-
câteva zile, Șerban Huidu le recomanda prietenilor săi virtuali o carte bună - "Vânătorii de zmeie", scrisă de Khaled Hosseini. Fostul coleg de platou al lui Găinușă de la "Cronica Cârcotașilor" mărturisește că această carte i-a adus aminte de un moment tragic pe care nu îl va uita niciodată - accidentul care s-a produs în urmă cu câțiva ani. "Cartea s-ar putea reduce la cuvintele tatălui care la un moment dat spune așa: "doar hoția este singurul păcat de neiertat, numitorul
Huidu, cu sufletul greu: Când omori un om, furi o viață by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/35072_a_36397]
-
Se stabilește astfel un arc peste timp, grație căruia scriitorul născut în anul 1958 devine contemporanul și familiarul unor oameni ale căror destine au marcat mai bine de un secol de istorie a armenilor. Destinele celor mai mulți dintre ei au fost tragice, vicisitudinile istoriei lovindu-i deopotrivă pe oamenii simpli (mici meseriași, negustori, funcțioanari) sau pe cei ajunși la un moment dat pe treptele înalte ale societății (miniștri, mari industriași). Iar aceste vicisitudini au fost pogromul împotriva armenilor dezlănțuit de turci în
Un Pateric armenesc by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6950_a_8275]
-
pilduitoare zugărvite în roman aparțin de obicei unor destine frânte. Într-un fel apariția acestei cărți este chiar victoria în eternitate a acestor învinși ai vieții. Pe de altă parte, chiar faptul că sunt trase din experiența acestor destine sfârșite tragic (din pricina felului în care au căzut zarurile istoriei, mai mult decât din cauza presupuselor opțiuni greșite ale celor în cauză) conferă învățăturilor cărții greutate existențială și relevanță. Observă cu un aer aproape obiectiv Varujan Vosganian: "Cartea șoaptelor, nefiind scrisă pentru curțile
Un Pateric armenesc by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6950_a_8275]
-
puternice ale celor rămași (longevitatea armenilor este bine știută) și neuitarea asigură însă continuitatea acestui neam. Din cele scrise până aici s-ar putea deduce că romanul lui Varujan Vosganian îl pune pe cititor în situații inconfortabile din cauza excesului de tragic. Nimic mai eronat. Dimpotrivă, tonul relatării este unul de ironie duioasă, irizat din plin cu umor, judecăți morale și expresii paremiologice. Realmente încântător. Nu de puține ori poetul Varujan Vosganian își arată discret chipul, îndărătul frazelor. Un singur exemplu: Fiecare
Un Pateric armenesc by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6950_a_8275]
-
nu numai forma. Ceea ce mă fascinează la el este faptul că opera sa e direct legată de ceea ce este esențial în viața omenească, de viață în general, și deci de moarte. Însă moartea nu e văzută neapărat ca un eveniment tragic, ci este o operă plină de speranță. Se va spune că aceasta e atitudinea unui țăran... Foarte bine, în acest caz, bravo pentru țărani! Este opera unui mistic fără religie - și cred că ceea ce caracterizează primele sale opere importante este
O convorbire cu Serge Fauchereau by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/17029_a_18354]
-
Care să fie explicația fenomenului? Credem, spre deosebire de G. Călinescu, care punea accentul pe poza poetului, că e vorba tocmai de depășirea unor atitudini mecanice, ale unor stereotipii proprii simbolismului, de o evoluție în direcția unei mari autenticități personale. O autenticitate tragică, a cărei înțelegere a tranzitat, după cum sesizează Daniel Dimitriu, de la un pol al receptării mai mult sau mai puțin convenționale la altul, opus. De altminteri, interpretările cele mai avizate ale lirismului bacovian n-au făcut caz niciodată de "poza" lui
Bacovia sau paradoxul degradării by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16142_a_17467]
-
96). Așa s-a creat o lume periculos de umană, ca să reiau formula lui P. Ricoeur, tocmai pentru că este întâi de toate o lume dezumanizantă. Odată aruncată sămânța, răsăritul și creșterea ei deveniseră o fatalitate în egală măsură grotescă și tragică. O știau și cei care i-au preluat frânele. Memoria autorului depune mărturii elocvente pentru a adeveri schizoidia, conformismul, cinismul aparatului comunist, într-un sistem care n-a făcut decât să articuleze și să invadeze existența cu o utopie ce
Istoria și înscenarea politicului by Marian Victor Buciu () [Corola-journal/Journalistic/17173_a_18498]
-
copil spaima: lumea în care trăiește e groaznică, dar frica de a o pierde e mai teribilă. Departe de melodramă, actrița descoperă accidentele și surprizele vieții pe un traseu căruia îi găsește armonia interioară, pe muchia îngustă dintre ludic și tragic. În cîmpul de forță emanat de ea, Adriana Trandafir, Ionel Mihăilescu și Oana Ștefănescu își construiesc personajele nuanțînd tușele groase ale circului cu plasa de motivații oferite de arta dramatică. Coșmarul copilului fiert în mămăligă se structurează într-o realitate
Circul și restul lumii by Magdalena Boiangiu () [Corola-journal/Journalistic/13851_a_15176]
-
forță aproape de neoprit în societatea britanică. Într-un mod straniu, Salman Rushdie e victima unei politici la temelia căruia s-au aflat și eforturile sale. Intim al liderilor unor formațiuni de tipul „Third World” și „Black-power”, el ilustrează, în mod tragic, naivitatea intelectualului care se înscrie, cu arme și bagaje, în solda unor acțiuni politice bazate pe iluzie, complexe de inferioritate metamorfozate în complexe de superioritate, resentiment și violență. Dar asta nu face decât să accentueze importanța simbolică a Versetelor satanice
Final amânat by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4030_a_5355]
-
pe cît posibil tonalitatea relatării. Cînd, de exemplu, înduioșat de propria-i soartă, Inorogul vedea în nefericirea sa un cataclism cosmic, compus din „sunete jealnice, eleghii căialnice și traghicești ca acestea prin poticile a tuturor munților...”, autorul cîntă pe coarda tragică; inventînd discursurile mincinoase ale Hameleonului, impune varianta elegiacă; numeroase pasaje melancolice se bazează pe meditații asupra soartei omului și a insignifianței experienței umane. Cantemir face apel la singurul gînditor-artist care l-a precedat în literatura noastră și parafrazează poemul Viața
Barocul pe malul Bosforului: DIMITRIE CANTEMIR by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/4073_a_5398]
-
care să aibă cultura lui Cantemir, cred că vom mai avea de așteptat, există toate șansele de a fi în continuare victimele aproximărilor amatoristice și ale surselor stabilite după ureche. Singura operă literară a lui Cantemir se află în aceeași tragică izolare ca și Psaltirea în versuri a lui Dosoftei: un blestem pare a fi apăsat asupra scriitorilor noștri din epoca medievală. Capodoperele lor au rămas necunoscute publicului și au fost descoperite cu întîrziere de secole. Dacă, de bine de rău
Barocul pe malul Bosforului: DIMITRIE CANTEMIR by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/4073_a_5398]
-
Zürich, Biafra, Nagasaki, Conakry. Protagoniștii romanului disparițiilor în lanț nu rămân în viață mai niciunul. Mor unul după altul în chip bizar, chiar hilar, trimițând cu gândul la dramatismul lăcrimos al kitsch-ului, dar și, totodată, la abisalul marilor scriitori tragici. Au avut un singur rol: să-și aducă obolul la o analiză a modalităților, a orizonturilor, a limitărilor și a rosturilor romanului actual, cu aluzii la toată istoria narațiunii, la arta prozatorilor. Citatul bilingv introdus mai sus indică o sursă
E fără e ! by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5835_a_7160]
-
Shakespeare îi trăiau tragediile off-stage? Există însă o urmă de adevăr în ceea ce spun ei: adică, tensiunea dramatică e acolo, dar e indecisă, la început o ia înspre comicul unei fabule din frivola lume a teatrului, apoi o cotește spre tragicul tip incomunicare modernă plus doză Romeo & Julieta, fără ca aceste două direcții să se întrepătrundă, așa că există o cezură fermă a filmului care nu-și găsește locul. Merită însă spus că dinamica scenariului pușcă numai bine cu modul de filmare: cadrele
Restanțe DVD plus festival by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/11078_a_12403]
-
dreptul de a publica un volum. Dimov avant Dimov, după inspirata formulă a lui Ion Bogdan Lefter, volumul Litanii pentru Horia nu conține nici cea mai măruntă nuanță propagandistică sau concesie față de instrumentalizarea comunistă a istoriei. Evocare lirică a istoriei tragice a Apusenilor anilor 1784- 1785, în bună măsură imaginară, cartea nu este nimic altceva decât expresia curată a patriotismului autentic al poetului. Cum patriotismul este (sau ar trebui să fie) un subiect ca oricare altul, în literatură, este suficientă lectura
Ultimul Dimov by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4490_a_5815]
-
programatic produs în poezia română a anilor ’60. De-abia după ce afirmarea onirismului s-a încheiat, poetul a recuperat această ipostază anterioară a poeziei sale. A fă- cut-o, cum spuneam, deoarece artistul are dreptul să fie marcat de un eveniment tragic din istoria țării, dar și - avansez o ipoteză - pentru că, fiind o natură artistică de o certă anvergură teoretică, a dorit să îi ofere cititorului de poezie „traseul” abrupt al devenirii sale, dintr-un aspirant la grațiile limbii române (care nu
Ultimul Dimov by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/4490_a_5815]
-
începutul: "Gherasim Luca a fost unul dintre membrii marcanți - activi și consecvenți - ai mișcării suprarealiste de la București. El nu s-a îndepărtat niciodată de la poziția adoptată în prima tinerețe, avînd pe deasupra (ca destin inexorabil, aș putea să spun) și spiritul tragic al altor suprarealiști notorii de pe alte meridiane. Căci, la o vîrstă înaintată (în toamna lui 1994), și-a pus capăt vieții în inima Parisului, după ce s-a bucurat acolo de recunoașterea literară pe care o dorea și o merita cu
Filigranul amintirii by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17177_a_18502]
-
inspirată între inceptiv și exceptiv la Nichita Danilov, cel din Ambasadorul invizibil. Interceptivii lucrează declarat parodic, ironic, parabolic; nu ignoră regulile altora, ci le interceptează și le exploatează pe cont propriu cu o vervă molipsitoare și cu o mică vână tragică, dezîncântată, în fundal - sunt postmodernii, intertextualiștii, fragmentaliștii. Polifonia existențială/ scripturală îi excită și joacă dezinvolt voci, piste, interpretări posibile. Tratamentul fabulatoriu - unul cu efecte homeopatice - pe care îl aplică realului e varianta acutizată a eternului „jaf de extaze” al literaturii
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
Anca Murgoci Medicul Răzvan Constantinescu a vorbit despre situația critică și finalul tragic al celui mai mare spital din România. Acesta a povestit, pe blogul personal, care este situația reală de la Institutul de Gastroenterologie și Hepatologie (IGH) din Iași. "Institutul de Gastroenterologie și Hepatologie din Iași a fost ani de-a rândul spitalul
Sfârșitul TRAGIC al celui mai mare spital din România. Dezvăluiri despre un final trist by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/62093_a_63418]
-
spre locul de înmormântare. Asta nu poate schimba, însă, starea de fapt: în decurs de zece ani, de la 1784 și până în 1793, din 9 479 de locuitori mor nu mai puțin de 7 682! Situația sanitară a Timișoarei se prezintă tragic în continuare, o vădită îmbunătățire intervenind abia în ultimele decenii ale secolului al XIX-lea și la începutul veacului următor, ea datorându-se canalizării moderne a orașului și apaductului. Timișoara, înaintea Vienei Despre instituția spitalelor în orașul nostru nu putem
Agenda2003-30-03-a () [Corola-journal/Journalistic/281294_a_282623]
-
libertăți agogice, iar cadențele, scrise chiar de Mozart au dat măsura virtuozității sale. În ce privește Simfonia în sol KV 550 , Zaccharias a realizat un mare arc sonor, care a plecat de la primul enunț gingaș al temei spre complexitatea Finalului, imprimând o tragică sonoritate acestei lucrări a suferinței, violenței și mâhnirii. 6 . Seara următoare a aparținut unei alte tinere violoniste, Alissa Margulies alături de Orchestre d’Île-de- France . Inițial trebuia să interpreteze Concertul nr.2 de Bartók, dar o schimbare de ultimă oră a
Pe marginea unui itinerar violonistic by Corina BURA [Corola-journal/Journalistic/84000_a_85325]
-
o astfel de abordare ar echivala cu un grosolan act de masochism, din care, culmea, nici măcar n-ar avea mare lucru de câștigat. Privită la rece, sforțarea de a readuce normalitatea la un teritoriu bolnav seamănă a utopie pe jumătate tragică, pe jumătate ridicolă, cu un Don Quijote asudat, durduliu și incoerent, Gheorghe Onișoru, distribuit în rolul morarului utopic, măcinănd grăunțe de neghină la morile de vânt ale indiferenței și prostiei. Un semn rău-prevestitor îl constituie anunțul conducerii C.N.S.A.S.-ului că
Grămăjoara de amprente by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13562_a_14887]
-
asistent social și psiholog. Își cunoaște clientela care seară de seară, începând de la ora 19, bate la poarta „castelului” din noapte, pentru că singurătatea și disperarea sunt „răni care dor”. Monalisa, Ionel și ceilalți „Nu e nici pe departe cea mai tragică ursită, cea pe care viața i-a rezervat-o, timișoreanului Radu Pavel Hartl“, îmi spune Radu Mărunțelu. Poveștile adesea seamănă între ele ca două picături de apă. Ceea ce se repetă mereu și mereu la mai toți locatarii azilului este ca
Agenda2005-28-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283932_a_285261]
-
activează la maximum, în așa hal încît exigențele convențiilor narative sînt adesea abandonate pentru a-i face loc. Taumaturgul și himerica fericire În sfîrșit, supratema: iubirea. Ceea ce se narează este la prima vedere o poveste de iubire, o dragoste terminată tragic, cu moartea ei și alienarea definitivă a lui. Nu este vorba însă despre o poveste petrecută în illo tempore. Contextul îi determină evoluția: sîntem în anul 2000, în Franța, la Paris. Personajele duc viața parizianului de rînd: “metro, boulot, (fără
Scandalosul Michel Houellebecq by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/13496_a_14821]
-
o perioadă. Sora sa a văzut lumina zilei în statul care se află la granița cu România, iar tatăl lui a făcut facultatea în Ucraina. Ziaristul de la România TV și-a început expunerea sub titlul " Nu-i nimic romantic. E tragic". “Mama-i născută (și trăită o bucată de viață) în Ucraina, sor-mea așijderea (mai puțin trăitul), tata a făcut acolo (însă la Harkov) facultatea. Am fost, nu o dată, în Kiev, unchiul meu (plecat demult la cele veșnice) locuia aproape de
Ciutacu, cuvinte dureroase: "Nu-i nimic romantic. E tragic" () [Corola-journal/Journalistic/44658_a_45983]
-
și în era suspiciunilor, nu mai e posibil dialogul cinstit decât cu o alteritate, numită Candid, care opinează că "istoria reală a secolului nostru nu se va putea scrie niciodată", iar anti-documentele or să-l reclame ca secolul "cel mai tragic din istorie", un fel de Ev Mediu infestat de "dogmatism, inchiziții, ciumă, năvăliri barbare...". într-un cuvânt, o istorie total compromisă, văzută apocaliptic. A trăi vertical în aceste circumstanțe îți dă dreptul moral de cenzură asupra vremurilor, cum i-a
Jurnale care îți răspund by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/12563_a_13888]