9,986 matches
-
răspunse el. Regret că trebuie să spun, acum e mort. Îl atacai cu regularitate în emisiunile dumitale. — Oh? am făcut eu. — E omul pe care îl numeai Franklin Delano Rosenfeld, zise Wirtanen. Avea obiceiul să te asculte în fiecare noapte vesel și bine dispus. CAPITOLUL TREIZECI ȘI TREI COMUNISMUL SCOATE CAPUL... A treia oară când m-am întâlnit cu Zâna-Mea-Bună, și ultima după toate aparențele, a fost, cum spuneam, într-o prăvălie goală de vizavi de casa lui Jones, vizavi de locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Am mers pe jos până la vechea mea casă din Greenwich Village, la casa lui Resi, a mea și a lui Kraft. Tot drumul am fumat, am început să mă cred licurici. Am întâlnit mulți alți licurici. Uneori eu dădeam primul veselul semnal roșu, uneori ei. Și am lăsat din ce în ce mai în urmă vuietul de scoică și aurora boreală a inimii orașului. Ora era târzie. Am început să interceptez semnale de la licurici ca mine prinși în capcane la diferite etaje superioare. Undeva se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
un lup tânăr și slab. Când l-am văzut în mansarda mea, avea un aspect nesănătos - era palid, vânos, cu ochi injectați. M-am gândit că devenise mai mult coiot decât lup. Pentru el anii de după război nu fuseseră ani veseli și înfloritori. — Te așteptai să mă vezi? m-a întrebat. — Mi-ați spus că pot să mă aștept, i-am răspuns eu. Trebuia să fiu politicos și atent cu el. Am presupus corect că intenționa să-mi facă un rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
unui autor român. Deocamdată, doar cinematografia românească ne-a scos cu adevărat în evidență peste tot în lume. Literatura abia face primii pași. Viena e culturală, e curată, prosperă, bine administrată - nici nu mă așteptam la altceva -, dar e și veselă, destinsă, permisivă... E un oraș relaxat, dintr-o țară cu care, orice s-ar zice, istoria a fost destul de blândă în ultimii cincizeci de ani. Cu câteva zile înainte de sosirea mea acolo, tocmai murise Kurt Waldheim, fost secretar general al
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
văzul punctelor de rating erau oameni fără ocupație imediată, pentru care noțiunea de timp liber se confunda dramatic cu cea de „serviciu“. Astăzi, citim cu uluire că Adrian Mutu este ultimul care va intra, din ce scriu ziarele, pe lista veselă a exhibiționiștilor. Stați liniștiți, uluirea mea nu e urmare a faptului că m-aș fi îndoit vreodată de capacitatea sa de exhibiție. Dar Adrian Mutu este, din ce se știa ultima dată despre el, om ocupat cu cantonamente, meciuri în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
seară cu glume. Polus, Gross și del Rio au povestit despre femeile frumoase din Sibiu, despre cât de înspăimântați erau să cânte anumite arii dificile într-o piață - precum „Nessun Dorma“ din Turandot -, au dansat pocnindu-și degetele pe bucățile vesele, ba chiar Gross a și lătrat înaintea unei arii, când din spatele scenei se auzea un câine din cauza căruia nu putea începe să cânte. În loc de reclame, luna „German Tenors“ sunt, după 11 ani de prietenie, „trei voci care sună ca una
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
albă de cacao velină ca o caolină, un pahar, o cupă de șampanie, o ceașcă de cafea de Saxa?... — ?! — Deoarece nu prea ne crapă obrazul de rușine, nouă: liotei noastre, vreau să zic, de atomistici fără Dumnezeu sau de dezastrofizicieni, veseli ca niște spermatozoizi și cu un dar fără pereche al înjosirii unei lumi, a unui cosmos, a unui univers mirabil, la geneza și aspectul căruia, desigur, n-au avut nicio contribuție. — Ce vrei să spui cu asta, întrebă Vasile Elisav
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
contribuție. — Ce vrei să spui cu asta, întrebă Vasile Elisav. Nora devea tot mai aprinsă, mai lirică, mai pasională, mai inclementă și mai dură cu inomabila religie a atomisticilor fără Dumnezeu și a dezastrofizicienilor de care pululează, azi, planeta noastră, veseli... ș.a.m.d. Carmen o privea cu admirație. Domnul Vasile Elisav, care, fără să fie un habotnic al cultului scientist actual, era, oricum, un palindromolog, se înnegură ușor la față, tăcu un timp, cerându-i Norei, apoi, exemple... — Două-trei exemple
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
vâlvoi, strigătoare la cer, nervurate malițios, pudrate cu nemiluita... Afurisite voaluri opace, clătinându-se rar, nemilos, zguduind trupul omenesc, legiferând drastic, mișcărilor, o ordine nouă, sfidătoare și deocheată. Trompa impudică, formată din inele inoxidabile de platină, se înfipsese lacomă, lubric-nesățioasă, veselă totuși, în țeasta de os, perforându-i, parcă în joacă, cutia craniană, cam așa cum ai băga zglobiu un deget Ăcând se gâmfu-ngâmfu zefirii zdreliți în pubisurile ascuțite ale zânelor bețive, oh!, cele cântate în versuri de însuși hobbitul Bilbo!), da
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
frumoasă”. Simfonia a VII-a, denumită de Wagner ,,apoteoza dansului”, ce cucerește prin ritmurile ei active, sărbătorești și prin scenele populare în care pulsează intens viața și simfonia a VIII-a, ,,Umoristica”, după definiția lui R. Rolland, clară și simplă, veselă și însorită, pătrunsă de dispoziții luminoase, de bucurie de viață, grațiosă, plină de farmec și despre care Ceaikovski a spus că ,,revarsă în sufletele ascultătorilor torente întregi de sentimente de bucurie și fericire”. Și-n cele din urmă, piscul cel
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
ilustrativă, lucru dezis însă categoric de caracterul general al simfoniei, în care Beethoven, după cum însuși a afirmat, a pus accentul pe redarea trăirilor sufletești ale omului și nu pe zugrăvirea sonoră ca atare. Partea III (allegro) este intitulată ,,Reuniune țărănească veselă”: Asemănând sunetele oboiului cu cele ale unui cimpoi: Berlioz spunea că el...,,lasă să se audă un refren vesel, acompaniat de bas, care nu știe să facă decât două note. Beethoven a voit desigur să caracterizeze prin aceasta pe vreun
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
accentul pe redarea trăirilor sufletești ale omului și nu pe zugrăvirea sonoră ca atare. Partea III (allegro) este intitulată ,,Reuniune țărănească veselă”: Asemănând sunetele oboiului cu cele ale unui cimpoi: Berlioz spunea că el...,,lasă să se audă un refren vesel, acompaniat de bas, care nu știe să facă decât două note. Beethoven a voit desigur să caracterizeze prin aceasta pe vreun bătrân țăran neamț, urcat pe un butoi, înarmat cu cine știe ce rablă de instrument, din care scoate cu mare greutate
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
Beethoven a voit desigur să caracterizeze prin aceasta pe vreun bătrân țăran neamț, urcat pe un butoi, înarmat cu cine știe ce rablă de instrument, din care scoate cu mare greutate cele două sunete principale...De câte ori oboiul intonează cântecul său naiv și vesel, ca o fată gătită pentru horă, fagotul cel stricat vine să-și sufle cele două note”. Deodată mișcarea se animă. Intervine un dans apăsat, care, spune tot Berlioz ...,,anunță sosirea muntenilor cu cizme grele... Muntenii au adus cu ei veselia
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
ritmul instrumentelor de percuție și de suflătorii gravi. Tema bucuriei apare transformată, cântată ca de o fanfară. Tenorul solist își unește glasul cu sonoritățile orchestrei: Drepți, Cum trece mândrul soare Pe seninul cer acum, Mergeți, frați, pe-al vostru drum Veseli, oști biruitoare... Corul bărbătesc preia marșul și, deodată, apare o parte orchestrală care aduce din nou frământarea luptei. Sunetele eroice cresc mereu; o scurtă ezitare și refrenul bucu riei, cântat de cor, trimfă din nou, cu o putere sporită. Apare
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
felul lui accelerat de a citi, înghițise trei sferturi din volum, când poarta se deschise și apăru pe ea moș Costache, în haine albe de dril și cu o panama pe cap, zgârcită de vechime și multe spălări. Era foarte vesel, judecând după țuguierea groaselor buze, și ținea la subsuoară, cu mare grijă, un pachețel învelit în jurnal. Nu mult după aceea, Otilia strigă tare din casă pe Felix, poftindu-l la masă. Sufrageria, văzută ziua, era o încăpere tot așa
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nevinovat joc de salon. Totuși, într-o zi, fu, fără să vrea, pricina unei scene pe care o regretă. Otilia voise din nou sa meargă călare și-l invitase s-o ia alături pe același cal. Trecea astfel mândră și veselă prin apropierea curții, când Pascalopol, care nu mai văzuse acest inedit gen de călărie, le răsări înainte. - A, zise el puțin palid, faceți cavalcadă matinală. Felix făcu gestul de a-l saluta, dar se opri, căci își dădu numaidecât seama
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
fie satisfăcut de această victorie, Felix se simți vinovat. Avea sentimentul că a făcut o faptă rea, și-i lipsea numai curajul de a mărturisi. Începu să ghicească rațiunea Otiliei de a iubi pe Pascalopol. Lipsea un glas blând și vesel la ore fixe, omul care făcea cu voluptate bucuria tinerilor și se supunea capriciilor lor. Purtările lui Pascalopol îi apărură inofensive și se rușină de a-l fi izgonit în chipul acela. Un val de respect pentru Pascalopol îi inundă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
lui Titi. Intrase curajos în curtea pe care o credea a Aglaei (de fapt, nimerise la Giurgiuveanu), hotărât să spună, dacă nu-i ieșea bine manevra, că a greșit adresa. Întâmplător, nimeri pe Marina, care îi debită, pentru o băncuță, veselă că poate vorbi atâta cu cineva, toată biografia și economia familiei Tulea. Cum s-au petrecut lucrurile între Titi și Ana, Titi n-a putut niciodată povesti lămurit, hotărât este că, după câteva vizite, în care ca prin farmec dispăruseră
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ascultă cu o atenție respectuoasă toate instrucțiunile Aglaei. Afectă a fi foarte îngrijorată că nu cunoaște bine preferințele lui Titi și o rugă pe "maman" să-i spună tot ce crede că e necesar să facă pentru menajarea lui. Fu veselă, fără cinism, și izbuti cu îndemînare să fie de acord în toate ideile cu Aglae. Titi părea foarte fericit și începuse să-i arate albumele sale cu desene, printre care copiile după gravurile din romanul necitit al lui Stendhal. Ana
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
continuă Otilia rolul lui Costache, enigmaticde serioasă, să rămân mai departe Mărculescu, în fond fiind fata lui papa Giurgiuveanu. - Așa, așa, aprobă Costache, neprinzând bine sensul. - Papa, hai la masă, schimbă tonul Otilia, hai, că serăcește supa. - Otilico, stărui Costache, vesel, ce-ai vrea să-ți cumperetăticu, hai, o rochie frumoasă, o pălărie? Vrei să-ți dau o sută de franci? - Dă-mi, papa, dacă vrei tu, răspunse Otilia mai multcurioasă decât veselă. Costache vîrî mâna în buzunarul de la piept al
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Otilia, hai, că serăcește supa. - Otilico, stărui Costache, vesel, ce-ai vrea să-ți cumperetăticu, hai, o rochie frumoasă, o pălărie? Vrei să-ți dau o sută de franci? - Dă-mi, papa, dacă vrei tu, răspunse Otilia mai multcurioasă decât veselă. Costache vîrî mâna în buzunarul de la piept al hainei și o ținu acolo indefinit. G. Călinescu - Fetițo, n-ar fi mai bine să te duci întîi să vezi ce-ți place? Îți alegi, și pe urmă îți dau cât vrei
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
om cu viziunea largă, ca avocat al intereselor dumitale, chestiunea mă încîntă. Pascalopol e bogat, e bătrân, prin urmare își dă și cămașa de pe el ca să pună mâna pe Otilia, care umblă după avere. Moș Costache e zgârcit și e vesel, la rândul lui, să nu-i dea nimic fetei. Și atunci își clocește singur banii, până ce, într-o bună zi, gata, că nu suntem nici unul eterni, și rămâi dumneata moștenitoare unică! Așa, ce-ai făcut? Te-ai certat cu moș
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
din întredeschizătura ușii și dădu să plece. Ezită însă, și după câteva tărcoale îl vîrî din nou. - Nu-nu-nu ieși din odaie, nu-i așa? Pe jos e urât, fa-facniște reparații. - Nu ies! răspunse Felix. - Bi-bine faci! se bâlbâi moș Costache, vesel. Deși întrebările bătrânului erau cam fără rost, Felix nu le luă în seamă, dar rămase cu sugestia vremii frumoase. Într-adevăr, i-ar fi plăcut să se plimbe puțin la Șosea, să-și mai consolideze prin odihnă terminologia în memorie
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
iubi, fără să fie adevărat. - Pascalopol, zise Otilia, puțin cam iritată, nu crede că-liubesc. El se poartă cu mine așa cum s-a purtat de când eram mică, de cinci ani. Mi s-ar părea curios să fie altfel. Am venit acasă veselă, și mă întristezi din nou. - Otilia, regretă Felix, iartă-mă, n-am voit să te supăr. Ți-am spus cu sinceritate ce-am gândit în lipsa ta. - Felix, imploră Otilia, de ce nu vrei tu să fii cuminte? Amatîtea să-ți spun
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de Sibiu veritabil, salam fin, de unde naiba l-aveți, Otilio? Fata dădu din umeri, iar Olimpia făcu observație lui Stănică: - Nu fi lacom, ce Dumnezeu, îl înghiți cu pieliță cu tot. - Un tirbușon, comandă Stănică, ca un client de restaurant. Marina, veselă, ca la o schimbare de stăpân, se repezi la bufet și scoase un tirbușon cu vârful puțin rupt. - Bine, moș Costache, mustră Stănică de la masă pebolnav, ai dumneata așa vinuri în casă și nu ți-ai luat un tirbușon ca
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]