1,236 matches
-
ei și mi-o spune cu, a mea e pornirea egoistă de a minimaliza efectul deplinei bucurii pe care-l dezvăluie cuvintele ei în sufletul meu, De ce nu te-ai dus și tu la Hong Kong? nu-mi pot înăbuși impulsul înverșunat de a face praf această delicată scenă care ar fi putut să aibă loc între noi și demonul meu scoțându-și triumfător capul peste întinse teritorii din sufletul meu pe care nu le-ar împărți cu nimeni, Te temi, Theo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ar fi fost să năvĂlească peste mine În cameră În miezul nopții și să mă violeze, era infinit mai mic decât răul pe care i-l făcusem eu lui Jean-Claude și el mie. Dar, cu ușa deschisă sau nu, suflul Înverșunat al fiarei, pe care Îl simțeam În ceafă, precum și propriul meu sentiment de vino- văție și slăbiciune mă Însoțeau pretutindeni. Singurul lucru care mă liniștea era că decizia mea fusese cea corectă, adică de partea inimii, și nu a minții
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
sufletului și să te arăți lumii în lumina ta adevărată, cu ceea ce poți și ceea ce ești, fără mască și fără afectări”). Reprimarea acestei porniri i se pare fariseică, iar „moderația de stil” - o absurditate. S-a remarcat ca un polemist înverșunat, malițios, chiar sarcastic uneori, ceea ce i-a consolidat adversitățile, fără a-i aduce numaidecât aderenți. Foiletonist superior, în adevăratul înțeles al cuvântului, Ilarie Chendi a contribuit prin munca lui plină de o rară dăruire de sine la îmbogățirea și diversificarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286191_a_287520]
-
care se Înălța În capătul câmpiei. — Uite, o armată! strigă unul dintre băieți. — Samurai! adăugă altul. Se Întorc de la luptă. Copiii le făcură cu mâna, Întîmpinîndu-i cu urale. Seniorul din Owari, Oda Nobunaga, și vecinul său, Imagawa Yoshimoto, erau dușmani Înverșunați, ceea ce ducea la ciocniri continue de-a lungul hotarului lor comun. Într-un an, trupele lui Imagawa au trecut granița, au dat foc satelor și au călcat În picioare culturile. Trupele lui Oda s-au năpustit afară din castelele Nagoya
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Se zvonea că Tenzo se ascundea la clanul Takeda din Kai. Le dăruise pușca furată și intrase În slujba lor, pe un post În armata de spioni și agitatori care lucrau În acea provincie. — Dacă a ajuns În Kai... bombăni Înverșunat Koroku, Însă, deocamdată, nu putea face altceva decât să se resemneze și să aștepte. Curînd după aceea, fu vizitat de un mesager al vasalului clanului Oda, care-l invitase la ceremonia ceaiului. Omul aduse cu el ulciorul akae. — Știm că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
oamenilor care se luptau. Yoshimoto, stănd sub imensul copac de camfor, nu mai putea scoate un sunet. Își rodea buzele cu dinții săi negri incapabil să creadă ceea ce se Întâmpla chiar sub ochii lui. Generalii stăteau În jur, cu chipuri Înverșunate, răcnind Încoace și-ncolo: — Ce-i asta, o revoltă? — ăștia sunt rebeli? Nu le răspundeau decât țipetele și, În pofida strigătelor alarmate care se auzeau din toată tabăra, nu puteau crede că Îi ataca inamicul. Dar nu se mai putură Îndoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a reuși. Pentru Owari, Însemna mobilizarea unei Întregi provincii. Dacă erau Învinși, atât Owari cât și Oda aveau să Înceteze să mai existe. După ce armata ajunse la Inabayama, avansul se opri și, câteva zile, ambele tabere se Încleștară În lupte Înverșunate. Fortăreața naturală și veteranii căliți ai clanului Saito Își dovedeau valoarea. Deosebit de păgubitoare pentru războinicii clanului Oda, Însă, era inferioritatea armamentului lor. Bogăția provinciei Mino ajuta clanul Saito să cumpere un număr considerabil de arme de foc. Armata clanului Saito
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
caii de mai multe ori. — Stăpâne! Ce tragedie! Plângând amarnic, câțiva vasali se adunară În fața calului său. — Fratele dumneavoastră mai tânăr, Seniorul Nobuharu, și Mori Yoshinari au murit eroic la Uji, doborâți după două zile și două nopți de lupte Înverșunate. Primul om nu mai putu continua, așa că, urmă unul dintre Însoțitorii lui, cu glas tremurător: — Clanurile Asai și Asakura, cu aliați lor, călugării, aveau o armată mare, de peste douăzeci de mii, așa că nimeni n-a putut ține piept puterii lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Împlinească cincizeci de ani și simțea un acut regret - o nerăbdare față de așteptările lui de la viață. „Am luptat prea mult numai de dragul luptei,“ medita el. „Cred că, În Echigo, Uesugi Kenshin a ajuns la aceeași concluzie.“ Când se gândea la Înverșunatul său adversar de atâția ani, Shingen nu-și putea stăpâni un zâmbet amar la adresa soartei acestuia. Același surâs amar, Însă, Îi rodea, nemilos, pieptul, la gândul acelor cincizeci de ani. Cât mai avea de trăit? Provincia Kai era Înzăpezită o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
marginea câmpiei Mikatagahara. Alergând În vântul iernii, drapelele mesagerilor aduceau necontenit veștile proaste. — Sakuma Nobumori din clanul Oda a fost strivit. Takigawa Kazumasu s-a retras În dezordine, iar Hirate Nagamasa a murit. Numai Sakai Tadatsugu mai rezistă, În luptă Înverșunată. — Takeda Katsuyori și-a unit forțele cu corpul Yamagata și ne-a Înconjurat aripa stângă. Ishikawa Kazumasa e rănit, iar Nakane Masateru și Aoki Hirotsugu au fost uciși amândoi. — Matsudaira Yasumuzi a galopat În mijlocul inamicilor și a fost tăiat. — Forțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Nobunaga nu vorbise decât recent, o hotărâre pe care o luase fiindcă poziția Castelului Gifu nu mai convenea scopurilor lui. Pământul pe care-l dorea, de fapt, Nobunaga era În Osaka. Dar pe el se Înălța Honganji, fortăreața dușmanilor lui Înverșunați, călugării-războinici. După ce studiase nechibzuința shogunilor, Nobunaga nici nu se gândea să instaleze un guvern la Kyoto. Aceea fusese vechea stare de fapt. Azuchi era mai aproape de idealul său: de acolo, se putea păzi contra provinciilor din apus, stăvilind totodată invaziile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Yamanaka Shikanosuke ocupă Castelul Kozuki, cu sprijinul lui Hideyoshi. Această chestiune va avea repercusiuni serioase, pe care clanul Mori nu-și poate permite să nu le ia În seamă. Ce altceva poate fi, dacă nu primul pas al răzbunătorului și Înverșunatului clan Amako - care a fost distrus de Mori - spre recuperarea pământurilor pierdute? Nu trebuie să treceți cu vederea această problemă ci, În schimb, să trimiteți repede o armată numeroasă și să-i anihilați acum. Noi, clanul Ukita, vom prelua avangarda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pașii lui Murashige și ai celorlalți se auziră pierzându-se În depărtare. Din acest fapt, Kanbei Înțelese rapid starea de spirit a Întregului castel. Deși drapelul revoltei fusese În mod neîndoielnic ridicat, chiar și acum mai existau unii care doreau Înverșunați să lupte cu clanul Oda și alții care susțineau cooperarea cu foștii lor aliați. Sub același acoperiș, se certau aproape pentru fiecare fleac, iar situația era ușor de Înțeles. Murashige, care nimerise la mijloc În această dispută, Îi alungase pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
o apăra. Îți puteai abandona castelul și familia, declară el, dar nu și calea adevărată. Părăsind În secret castelul, Într-o noapte, fugi la Biserica Înălțării. Tatăl său, Hida, Își căută imediat refugiul la Araki Murashige, În Itami, și explică Înverșunat situația, spunând: — Am fost trădați de nevrednicul meu fiu. În tabăra lui Murashige existau mulți oameni care aveau relații de strânsă prietenie cu clanul Takayama, așa că nu putea insista asupra pedepsirii ostaticilor din familie. Prin urmare, deși era un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
orice culoare. Chokansai se Întoarse spre Mitsuhide, spunând: — În curând va fi Ora Cocoșului, așa că asta trebuie să fie toba care-ți cheamă trupele pe terenul de adunare. Mitsuhide era din ce În ce mai deprimat. — Știu, spuse el, pe un ton ce părea Înverșunat, și-și goli ultima ceașcă. În mai puțin de-o oră, era pe cal. Sub un cer de stele palide, trei mii de oameni cu făclii În mâini părăsiră castelul de pe malul lacului, Într-o coloană șerpuitoare, pentru a dispărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de ajuns, misionarilor le plăceau și copiii. Dar, când acești misionari altruiști se Întâlneau pe străzi cu preoți buddhiști, nu-i mai tratau cu aceeași umilință ca pe copii. Ba chiar, Îi priveau pe preoți ca și cum ar fi fost dușmani Înverșunați. Din acest motiv, ocoleau pe Strada Scursurilor, evitând, cât mai mult posibil, Templul Honno. În ziua aceea și În ajuns, Însă, fură nevoiți să facă vizite cotidiene la templul propriu-zis, Întrucât acesta devenise cartierul general al Seniorului Nobunaga. Însemna că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se grăbească să-l urmeze, odată ce Nobunaga fusese răsturnat. Dar răspunsul primit de la clanul Hosokawa consta Într-un refuz furios. Până acum, Mitsuhide se Întreba cine avea să-i fie aliat; nu se prea gândise cine Îi era cel mai Înverșunat dușman. Abia atunci, existența lui Hideyoshi Îl lovi pe Mitsuhide ca un pumn În piept. Nu trecuse cu vederea capacitățile lui Hideyoshi și puterea lui militară din apus. Dimpotrivă, știa că Hideyoshi reprezenta o imensă amenințare. Ceea ce-l liniștea, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
forțat până aproape de centrul lui Hideyoshi, dar, când s-a lăsat Întunericul, ne-a fost blocată retragerea și nu l-am mai putut găsi pe Seniorul Dengo. Divizia Generalului Sanzaemon a fost Înconjurată de inamic și au urmat lupte extrem de Înverșunate. A putut scăpa cu numai două sute de oameni. Ultimele lui cuvinte au fost: „Du-te imediat la Onbozuka și spune-i Domniei Sale să se retragă la Castelul Shoryuji cât de repede poate, după care, fie să se pregătească pentru apărarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
amiezei, așa că arșița Încă nu devenise prea apăsătoare dar, din cauza grosimii hainelor și a iritației de piele, se simțea extrem de incomod. Așa ceva ar fi putut părea un fleac, dar Îi influența tonul vocii și-l făcea să aibă o expresie Înverșunată. După Yaganase, opinia lui Katsuie despre Hideyoshi trecuse printr-o schimbare. Până atunci, Îl considerase pe Hideyoshi inferiorul lui și era de părere că nu fuseseră În relații deosebit de bune. Dar lupta de la Yamazaki reprezentase un punct de cotitură. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
puternic decât Înainte, cuprinzând Întreaga regiune a castelului. Deasupra Începea să apară cerul dimineții. Micile prințese văzură fumul ridicându-se dinspre zidurile castelului și Începură să țipe și să plângă, năucite. Hideyoshi le dădu În grija unui vasal, apoi ceru Înverșunat un cal și porni spre castel. Cele două șanțuri din lungul zidurilor exterioare, alimentate cu apă din râul Kuzuruy, nu le permiteau trupelor atacante să se apropie cu ușurință. Dar, când reușiră, În sfârșit, să traverseze primul șanț, văzură că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și tufe, de peste tot În lungul drumului, năvăleau roiuri de soldați dușmani. Singura unitate care nu reușea să se salveze era puțin numeroasă, alcătuită din Hidetsugu și vasalii lui. Hidetsugu fusese ușor rănit În două sau trei locuri și lupta Înverșunat cu lancea. Mai sunteți aici, stăpâne? — Repede! Retragerea! Înapoi! Când Îl vedeau, vasalii Îi vorbeau aproape ca și cum l-ar fi dojenit. Până la ultimul, muriră În luptă. Kinoshita Kageyu observă că Hidetsugu Își pierduse calul și rămăsese pe jos. — Vă rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
în cadrul culturii române”. Dintre toate personalitățile culturii naționale care populează acest tip de text se detașează numele lui Mihai Eminescu. Acest al doilea exemplu epitomizează relația dintre timp și istorie în viziunea protocronistă a permanenței etnice: “în opera acestui romantic, înverșunat dușman și descompunător al timpului obiectiv, singurul timp consistent, coerent, viu este acela al istoriei naționale, durată în care viața se ipostaziază eroic, cerând implicație și jertfă, și de departe de a mai fi «vis al morții eterne»”. 4. Narațiunea
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Nu au fost prea multe replici la adresa monografiei, dar au fost nume importante, cartea fiind publicată într-un moment când libertatea de expresie era tot mai restrânsă. Astfel, Mircea Popa amintește că Maiorescu a supraviețuit și în „epoca celui mai înverșunat și mai obtuz proletcultism”, cuvinte grele la adresa cărții rostind și cel mai avizat specialist - Z. Ornea. Sunt însă și tăceri: unele firești (de aproape trei ani L. Rusu murise), altele, cum ar fi cea a lui N. Manolescu, la prima
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
reducții ideologice de o mare severitate, din care au rezultat distorsiuni și mistificări, istoriografia consacrată lui T. Maiorescu fiind mai degrabă citabilă decât citibilă, multe studii fiind total incompatibile cu cerințele neutralității științifice. Maiorescu ajunsese, deopotrivă, atât cosmopolitul cel mai înverșunat, cât și naționalistul cel mai înfocat (Dan Mănucă). „Este adevărat, schimbările de atitudine sunt punctuale, inconsecvente, recurente în cel mai bun caz. Apropierea de anul 1964 nu dicta liberalizarea in corpore a discursului istoric din România lui Dej”. Este interesant
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
în legătură cu ceea ce corespunde principiilor socialismului”. Același autor scrie că „neacceptarea restructurării sovietice, dorința de a crea în jurul său imaginea unui lider puternic de talie internațională l-au adus pe Ceaușescu în situația în care devenea treptat un adept tot mai înverșunat al vederilor marxiste ortodoxe și luptător împotriva oricăror abateri de la aceasta”. în acest timp, evoluția situației din România și din alte țări socialiste nu scapă atenției conducerii de la Moscova. într-un Memorandum înaintat, în februarie 1989, de Secția Relații Externe
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]