2,686 matches
-
sânt asemenea permanente? Nu lungimea timpului, ci ceea ce unul în acel timp a făcut, va să zică actele sale, sânt cauze determinante pentru evenimentele viitorului. Imediat după venirea M. Sale în țară, d. Brătianu a stat puțin la putere. Cu toate acestea, abstracție făcând de datoria flotantă lăsată în urmă, numai concesia Stroussberg a-ncărcat statul cu sute de milioane de datorie publică pe nouăzeci de ani înainte. Iată dar o cauză a-ncărcării fiscului creată într-o zi care durează zecimi de ani
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
istoric pornea de la exigențele legate de „chipul omului nou”: „Plenara a constatat că nu întotdeauna chipul acestui om reiese cu claritate din operele artistice, că nu e întotdeauna mobilizator, convingător.” Înlocuind „zugrăvirea” complexității sufletești a muncitorilor prin „cântarea muncii, mașinilor, abstracțiilor proletare”, adepții p. comiteau una din marile „devieri” de la realismul imediat, la fel de imputabilă ca „devierile” privind moștenirea culturală: „În numeroase lucrări de reconsiderare scriitori ca Bălcescu, Kogălniceanu, Alecsandri, Negruzzi, sunt legați în mod nemijlocit de burghezie. [...] A socoti că purtătoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289036_a_290365]
-
cu rol de monopol natural, obstacole sau puncte de control care pot servi de bază de apropriere. Mă gândesc aici la controlul exercitat asupra gurilor râurilor (distincția hulu-hilir din Malaezia colonială), strâmtorilor, trecătorilor montane sau depozitelor de resurse vitale. Făcând abstracție de cazul Asiei de Sud-Est, s-ar putea spune că formarea statului este favorizată de culturile intensive concentrate, de populațiile care produc un surplus substanțial și pentru care este costisitor să-și părăsească pământurile (de exemplu, fiindcă au investit mult
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
și va putea fi chiar refolosit, pentru că imaginile rămân pentru totdeauna. Câtă încredere putem avea în aceste documente vizuale, din moment ce ele reflectă și personalitatea regizorului? Să ne uităm la filmele realizate în perioada neagră a Germaniei de Leni Riefenstahl. Făcând abstracție de mesajul lor nazist, ele au rămas documente extrem de prețioase. La fel stau lucrurile și cu documentarele din vremea lui Ceaușescu. Ați văzut câte filme se reconstruiesc cu aceleași imagini, încercând să reinterpreteze istoria și să explice ce s-a
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
a fi cea mai bună soluție, pentru că îți oferă posibilitatea să te manifești. Dacă cineva nu te bagă în seamă, parcă nu mai ai aceeași disponibilitate ca să-l ajuți. Contează foarte mult spiritul de echipă. Dacă ești profesionist, poți face abstracție de mici neajunsuri, pentru că apare și numele tău pe generic. Ce recomandări aveți pentru un tânăr care ar dori să se specializeze în sunet de film documentar? În primul rând, un sound designer ar trebui să aibă o educație muzicală
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
rafinament și la disciplina auzului. Îți oferă criterii de judecată estetică, absolut necesare pentru luarea deciziilor. Iar în al doilea rând, este educația tehnică. Pentru noi, oamenii de sunet, tehnica este un suport indispensabil, de care nu poți să faci abstracție. București, 2008 Florin Iepan (n. 1968, Timișoara) Regizor Studiază la Academia de Teatru și Film "I.L. Caragiale", București, secția Regie de film (1995). A lucrat la Sahia Film, Pro Tv și TVR. În 1999 fondează propria sa companie de producție
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
în mod natural comicul cu tragicul" (p. 100). Momentul ilustrează pe deplin aspirația scriitorului spre a surprinde clipa unui trecut, reductibil doar prin moment; e simultan și schiță, implicând deopotrivă spațiul și timpul. Nu cred că ar trebui să facem abstracție de atmosfera junimistă și maioresciană, creată în jurul prisosului de cuvinte, de care era suprasaturată literatura română. Chiar personajele caragialiene ilustrează ideea beției de cuvinte. Cât privește cazurile atipice din momente, Stavrache, Leiba Zibal ș.a., e adevărat că ele trăiesc doar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
despre Țiganiada lui Budai-Deleanu în Istoria... manolesciană sunt cele mai consistente, dar, paradoxal, Budai-Deleanu este citit prin M. Cărtărescu, iar nu M. Cărtărescu prin Budai-Deleanu, cum ar fi firesc. Având ca reper aceeași ideologie resentimentară a postmodernității, N. Manolescu face abstracție de tradiție, de competiția cu ea, în pofida faptului că, precum precizează Th. Codreanu, "nu există ceva cu adevărat nou și valoros care să nu se întemeieze pe tradiție, pe o arheitate, cum ar spune Eminescu. Și, în același timp, să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
două mâini" e scris și capitolul despre Eminescu, textul fiind unul dintre cele mai ciudate: "pe de o parte îi recunoaște geniul, însă doar la nivel impresionist, iar pe de alta îl aruncă în provizoratul ideologic" (p. 43). Manolescu face abstracție de faptul că pentru Titu Maiorescu, în crearea conceptului de canon, personalitatea lui Eminescu a fost cheia de boltă a carierei sale de critic literar. Deși este conștient de acest adevăr, N. Manolescu acceptă condiția de ideolog mascat al Școlii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
prin temeinicia și profunzimea cunoștințelor enciclopedice, prin forța imbatabilă a raționamentelor și prin devotamentul față de principiile obiectivității și ale corectitudinii științifice, demonstrează că și o personalitate "considerată de prim-plan a literaturii române" e în stare să gafeze atunci când face abstracție de legitimitatea adevărului, unicul indiciu al obiectivității, și pune în față principiul subiectivității, aservit unor interese ideologice. Se prea poate că asemenea lucruri se întâmplă atunci când e vorba de niște personalități doar considerate și nu realmente situate în prim-planul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de văr primar al soției sale, Zoe. G. Tutoveanu, ea însăși poetă și eseistă, scriind sub pseudonimul Zoe G. Frasin, moartă în 1941. Atât mătușa cât și nepotul trăiseră experiențe limită, râvnind o ipotetică liniște absolută prin neantizare ori prin abstracție: Zoe G. Tutoveanu obsedată o viață de gândul sinuciderii iar Ion Barbu experimentând paradisurile artificiale induse prin opiacee. Fără să fi fost poetă, doamna Parachiva Postolache se apropia, ca matematiciană, un pic altfel de scrisul literar al lui Dan Barbilian
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
mult Eminescu. Ermetismul canonic barbian exclude ireverența față de structurile lirice consacrate și, în general, față de tradiție, inclusiv cea a liricii populare. În acest sens, el este un inovator frapant, nu un răzvrătit. Ion Barbu supune moștenirea poetică unei metamorfozări întru abstracția și concentrarea versului împinse până la impresia de enigmă. Eufoniile lui sunt cele din veac, însă ideile sunt cele de ultimă oră a gândirii abstracte, în cazul de față gândirea matematică, în care numărul și ecuația sunt principalele fundamente de exprimare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
canonic, piatra din capul unghiului, este unul temerar. Dacă Mallarmé însuși declara că opera sa reprezintă un impas, să ne închipuim ce salt în gândire înseamnă ermetismul canonic al lui Ion Barbu. E diferența dintre concretețe, izvor al obscurității, și abstracție, izvor al clarității care permite să se vadă ceea ce pururi nu se arată. "Ateneu": (I), nr. 10, octombrie 2011; (II), nr. 11-12, noiembrie-decembrie 2011 Anca MĂGUREAN Ion Barbu sau limitele interpretării critice Este deja un fapt bine cunoscut acela că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
II: 530), iar sintagmele într-o manieră/de o manieră/în manieră/a + adjectiv, calcuri după fr. d'une manière și de manière, sunt simțite ca pretențioase, emfatice 32. Orice mare conflict are la bază dificultatea de a accede la abstracția "om" și de a stăpâni exaltarea diferențelor care mi-au fost conferite și cu care mă identific în chip spontan și irațional (G. Liiceanu, Despre limită) Aceasta e, în esență, și perspectiva Ioanei Pârvulescu, firește că într-un chip mai
[Corola-publishinghouse/Science/85011_a_85797]
-
și obiectul juridic (așa-numita cutumă), jurisprudența etc. impun, de asemenea, norme de drept pozitiv. Pot Însă exista date juridice și fără nici o referire la o normă de drept pozitiv pentru că putem emite judecăți de drept chiar făcând cu desăvârșire abstracție de dispozițiile pozitive; putem anume judeca faptele sociale numai prin rațiune, din punct de vedere al justiției pure. Așa judecăm de obicei faptele oamenilor și abia În urmă căutăm a vedea dacă ele sunt de acord și cu regulile dreptului
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
de a nu abuza, o soluție definitivă: ea nu constă, după cum admit mulți filosofi - chiar și unii dintre creatorii de sisteme filosofice -, În faptul că morala nu ar cuprinde decât intențiile și mobilurile (de care dreptul, În opoziție, ar face abstracție), ci, mai degrabă, În ceea ce morala și dreptul se conjugă pentru a realiza, deși din puncte de vedere diferite și chiar opuse (pentru că ambele privesc acțiunile umane În plenitudinea lor și În dualismul elementelor lor constituitive). De aici, și o
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
e numaidecât esențial; de fapt, se poate concepe o normă juridică stabilită pentru un anumit raport individual determinat. Dar aceasta se Întâlnește numai În cazuri excepționale. De regulă, și conform naturii sale proprii, norma juridică e generală, adică procedează prin abstracție la fixarea tipurilor. Cu alte cuvinte, ea se referă la o Întreagă clasă sau serie nelimitată de cazuri și nu la persoane determinate, nici la raporturi considerate În mod individual. După cum scrie Ulpian, „Jura non in singolas personas, sed generaliter
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
constituie o necesitate. Norma juridică trebuind să servească drept temei pentru reglementarea raporturilor viitoare, nu poate fi stabilită decât sub formă generică. Norma trebuie să preceadă cazul, iar dacă trebuie să-l preceadă, atunci, În mod necesar, trebuie să facă abstracție de elementele accidentale, de care Însuși cazul va apărea din când În când Însoțit. Se poate spune, că siguranța ordinei juridice e condiționată de rigiditatea abstractă a normei. Acest caracter generic al dreptului dă loc unor dificultăți grave și continue
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
ca conștiințe logice ale cunoașterii experimentale. Astfel sunt spațiul și timpul, categoriile, ideile. În acest sens, spațiul, timpul etc. sunt a priori. Tot astfel este a priori ideea de datorie, adică cea de obligație: ea nu se poate scoate prin abstracție din experiență, ci e Însăși condiția logică a oricărei experiențe. Rațiunea, cu alte cuvinte, constituie experiența etică prin idei generale, după cum ea constituie și experiența științelor despre natură. Prin aceste condiții se explică generalitatea și necesitatea logică a conștiinței etice
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
4. Coercibilitate. Despre Bilateralitate am vorbit mai Înainte, ca despre Coercibilitate, asupra căreia ne vom opri mai Încolo. Despre Generalitate, Giorgio del Vecchio ne relevă esențial: „De regulă și conform naturii sale proprii, norma juridică e generală, adică procedează prin abstracție și fixarea tipurilor; cu alte cuvinte, ea se referă la o clasă Întreagă sau serie nelimitată de cazuri și nu la persoane determinate, nici la raporturi considerate În mod individual”. Norma juridică trebuie să aibă În vedere ceea ce se Întâmplă
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
a unui silogism, iar cazul ca premisa minoră, căreia trebuie să i se aplice premisa majoră”. Așadar, norma juridică trebuie să servească drept temei pentru reglementarea raporturilor viitoare. Adică, norma trebuie să preceadă cazul și, În mod necesar, să facă abstracție de elementele accidentale ce Însoțesc, uneori, cazul. În concluzie: Se poate spune că siguranța ordinei juridice e condiționată de „rigiditatea abstractă a normei”. Evident că pentru o justă aplicare a normei se cere ca „interpretul să-i caute Înțelesul intrinsec
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
și logic, existența unui Stat”. Pentru că una din regulile juridice, adesea invocate de Înșiși teoreticienii anarhismului, este aceea a obligației, „așa cum ea rezultă din contractele private, liber concluse”. Aceste doctrine, care coincid cu cele ale lui Proudhon și Tucker, fac abstracție de „complexitatea oricărui regim contractual și de problemele ce izvorăsc inevitabil din el”. „O experiență milenară probează că: cine zice contract, zice posibilitate de controverse și necesitățile unei puteri de a le judeca”. Expresia extremă a doctrinelor individualiste se găsește
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
Filosoful Dreptului, cel mai mare pe care l-a dat Europa secolului XX, aprecia, concret și conform realității istorice, că: „Prin aceasta se restabilește În cel mai Înalt și mai adevărat sens al său și Teoria Contractului Social care, făcând abstracție de elementele mitologice care uneori au deformat-o, are exact următorul Înțeles esențial: Statul este prin natura sa Sinteza drepturilor tuturor și are ca lege statornică a activității sale reafirmarea acestor drepturi prin voința generală. Acestei voințe nu i s-
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
proces anevoios pentru că aceasta depinde în mare măsură de dispozițiile și aptitudinile creatoare ale persoanei și se realizează într-un interval mai mare de timp. Tabloul progresului devine mai elocvent dacă se trece la o analiză a conținutului producției. Făcând abstracție de numărul finalelor compozițiilor găsite ca fiind realizări cantitative, creația unui grup de elevi surprinde prin bogăția și valoarea sa. Voi analiza în continuare conținuturile producțiilor elevilor din punctul de vedere al originalității. Dau spre ilustrare câteva exemple: „Tot săpând
CERCETARE APLICATIVĂ PRIVIND CUNOAŞTEREA ŞI DEZVOLTAREA POTENŢIALULUI CREATIV AL ELEVILOR by LUPAŞCU ANDREEA MILENA, NEAGU NICOLETA () [Corola-publishinghouse/Science/407_a_744]
-
și ceva mai mult decât ele. Sâmbătă, 11 mai 1974 Gabriela, mon amour - am petrecut toată ziua la întâlnirea anuală a editorilor suedezi, și în bietele mele urechi mai vibrează încă apelurile patetice ale colegilor pentru a salva CARTEA (ce abstracție) de „dezastrul cultural” care o amenință. Cine? Forțele pieței, răspund ei. Nu vrem să facem politică, spun ei. Nu vrem să știm; nu trebuie, totuși, exagerată această analiză, spun ei. Aș fi vrut să le răspund, dar capul meu era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]