2,268 matches
-
miracolului sau agentului miraculos e atât de limpede, Încât numai așa trebuie Înțeleasă „această concepție a fantasticului care intervine direct și vertical În realitate”1. Dar... „eroare, scumpul meu domn. Au mai Încercat și alții”, Îl va destabiliza Smaranda Zerlendi. „Bietul Hans trecuse chiar mai departe”, Îl avertizase. Hans e logodnicul ei, fostul ei logodnic, căci murise În Împrejurări ciudate, la vânătoare, Îndată după război. Ca și Radu C., dar În văgăuna unei păduri? Nu știm. Nu știm nici măcar dacă nu
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
se va arăta prin auz. Mii de creaturi pe care nu le poate vedea vor părea că îi vorbesc, și când gura și ochii vor rămâne închise, sufletul va fi în continuare locuit de limbaj. Dacă frunzele arborilor foșnesc în jurul bietului singuratic, dacă râul care trece clipocind îi leagănă somnul și dacă vântul dinspre apus îi biciuește obrajii..." 27. Desigur, omul de pe insulă nu are nicio determinare eficientă din punct de vedere social, teritorial sau politic. În afară de faptul că se găsește
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
elite, fără să militeze totuși pentru o adevărată aristocrație în litere, emanată de vechea clasă boierească. Cum subliniază în Echilibru între antiteze, autoironic de această dată, toți autorii români sunt într-un fel sau altul inventați: "De unde în fine evgheniși bieții Cogălniceni, Alecsandri, toți bieții în -eni și în -ești și mai vârtos bietul Heliade Rădulescu de la Obor, ca să se puie cineva pe dânșii cu paloșul sau cu lataierul răposatului Pralea. Ar fi și păcat de Dumnezeu să calomnie cineva de
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
totuși pentru o adevărată aristocrație în litere, emanată de vechea clasă boierească. Cum subliniază în Echilibru între antiteze, autoironic de această dată, toți autorii români sunt într-un fel sau altul inventați: "De unde în fine evgheniși bieții Cogălniceni, Alecsandri, toți bieții în -eni și în -ești și mai vârtos bietul Heliade Rădulescu de la Obor, ca să se puie cineva pe dânșii cu paloșul sau cu lataierul răposatului Pralea. Ar fi și păcat de Dumnezeu să calomnie cineva de evgheniși niște asemenea creștini
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
caricaturizat, dat uitării. Democrit, ca figură tutelară a materialismului antic, este eliminat de idealiști, care pot astfel lăsa să se creadă în atotputernicia lui Platon și a clerului său. Aceeași pană ținută în mână de învingători îi confirmă lui Socrate - bietul Socrate, asasinat pentru a doua oară! - reputația pe care i-o face Platon, și numai el: platonizat până la exces, el apare cu greu în maiestatea a ceea ce a fost, după toate aparențele mai ironist, mai nostim, mai misterios, mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
apanaj al vârstei. Ci al subțirimii stratului de acumulări. Sunt și tineri care-și încep liceul ca și cum n-ar fi frecventat o zi de școală în viața lor. Liceele tehnologice au această capacitate de a atrage și astfel de elevi. Bieților de ei li se pare straniu ca școala să-i domesticească și să pretindă feed-back. Diploma este maximum ce-și propun să obțină, și asta li se pare floare la ureche, este o țidulă pe care o poți pune în
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
opaiț care ar face puțină lumină pentru ochii încă văzători ai soției doctorului. Îmbăierea este un ritual de umanizare. Femeile folosesc apa unei ploi rapace pentru curățirea lor proprie dar și a bărbaților. Haine curate din garderoba doctorului înlocuiesc trențele bieților orbi. Casa plăcut mirositoare desparte grupul de miasmele atmosferei în care se descompuneau fetid cadavrele. E o primă izolare de iadul generalizat. Rezervorul de la toaletă oferă o apă pură în comparație cu ce putuseră să consume ei în experiența lor terifiantă. Puținele
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
Alte pagini definesc ipostaza rebreniană a epicului (nici aici nu lipsesc formulările care se rețin: „contemporan ca om cu Proust și Gide”, Liviu Rebreanu ar fi, în plan literar, „contemporan cu Tolstoi și Zola”) și cea călinesciană (sunt analizate romanele Bietul Ioanide și Scrinul negru, pe fundalul conceptului structurat de criticul și istoricul literar), în fine, un substanțial studiu se referă la jurnal și la romanul diaristic, într-un demers care trece de la Benjamin Constant și C. A. Rosetti la Paul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289904_a_291233]
-
de gelozie, vrei să-mi răpești un prieten drag. -Mărite să-mi fie cu iertare, dar ți-am spus purul adevăr. -se apără primul sfetnic. -De nu vrei să pun călăii să-te descăpățâneze, oprește-te aici. -Iertare Măria ta-bâigui bietul Deodor adevăratul prieten, retrăgându-se. Împăratul plecat în desele-i campanii din întinsul regat, pentru a pune capăt revoltelor, s-au a se război cu dușmanii imperiului, într-un fel dase mână liberă marelui duce Serghei să-și facă de
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
frumusețe de tip arian, își pierde capul; dar își amintește de consemnul de prudență și ezită. Ce-i de făcut, pentru a risipi îndoielile? Frumoasa îndrăgostită o invită pe una dintre prietenele ei. Și mai tânără încă, și mai irezistibilă. Bietul diplomat nu rezistă. Prima îi face o cumplită scenă de gelozie și pleacă definitiv. Acum, e absolut liniștit: ați mai văzut vreo spioană geloasă? Sigur de farmecul lui, dă buzna. Tot ce a urmat este iarăși mai mult decât clasic
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
la trecut, viitor și așa mai departe. Manifestările pur funcționale ale naratorului auctorial, regizarea dialogului, conferirea de nume personajelor sînt menținute cel mai mult. Reducerea elementului auctorial în referirea la un personaj afectează, mai întîi, adjectivul ce exprimă compasiunea auctorială ("bietul Strether"), apoi perifraza auctorială ("eroul nostru"). Acestea sînt înlocuite de numele simple ale personajelor ("Strether", "Stephen"), care sînt, la rîndul lor, înlocuite de pronumele personale corespunzătoare, atît timp cît un nume nu este necesar pentru a evita ambiguitatea. Această substituție
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
se pare corect ca acest lucru să fie aprobat sau justificat; el trebuie supus unei judecăți critice, ca orice alt fenomen. Ironia și disprețul, de exemplu, fie la un student care contestă societatea cu o anumită maturitate politică, fie la bieții săi imitatori, sunt sentimente întru totul demne de societatea condamnată. Numai fiii reali ai unei asemenea societăți sunt în stare să nutrească ironie și dispreț, sentimente ce se întorc împotriva celui care le încearcă. În ceea ce privește toxicomania „obiectelor cercetării”, și ea
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
sau pronume personal, în cazul acuzativ, atribuit de prepoziția de. Poziția N2 poate fi ocupată de pronume doar dacă N1 este adjectiv: (144) a. o bijuterie de automobil, un munte de femeie, o mândrețe de hotel b. deșteptul de tine, bieții de noi, curajoasa de Maria Aceste structuri sunt mult discutate în literatura de specialitate, inclusiv în ceea ce privește posibilitățile de acord 74. În general, se distinge între acordul din interiorul grupului N1 de N2 (acord intern sau acord adjectival, cu determinantul și
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
doar prin introducerea timidă a unor cuvinte în franceză, păstrând o atitudine de prosternare în fața divinității 185, în Franța secolului al XIV-lea apar parodii ce includ și satira la adresa repaosului etern al divinității și a indiferenței sale față de nenorocirile bieților pământeni, realizate prin replici ironice. Cele mai populare texte în care își face simțită prezența parodia mixtă, având ca țintă Biblia și realizându-se, lingvistic, prin luarea în derâdere a structurilor latinești, sunt incluse în colecția de cântece Carmina Burana
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
trimițând mai mult la parodiile populare 220: "Dar l-a cuprins încetul cu încetul/ Un hohot crunt privind această joacă;/ Simțea că-l strânge inima, iar pieptul/ Voia și nu putea să se desfacă!"; Iar când maimuța iar le puse, bietul/ Margutte, nu mai știu ce să mai facă:/ Atunci, mai tare năvălindu-l râsul,/ Pocni, și codrii i-auziră fâsul!". Nu lipsesc nici tratările parodice ale temelor religioase; să încheiem citând "crezul" personajelor lui Pulci și întrebându-ne dacă nu
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
încolo, urmată peste-o clipă de-o explozie violentă care-i azvârli din nou la pământ"367. Iată cum răsturnarea anunțată în titlu capătă o formă concretă de-abia în capitolul al nouălea. După ce l-a ucis involuntar pe Tenn ("bietul Tenn, atât de bătrân, atât de credincios, poate că murise pur și simplu de frica exploziei!"), Vineri își domină cu ușurință salvatorul, la început imitându-i letargia și apoi căutând, la rându-i, noi stăpâni care să-i certifice întoarcerea
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
postbelic studiat Marin Preda, Moromeții (relația dintre Ilie și Niculae Moromete) INTRODUCERE: Personajul literar în romanul postbelic Confruntat cu restricțiile impuse de regimul totalitarist, romanul românesc postbelic își recuperează finalitatea estetică la jumătatea „obsedantului deceniu“ șase, prin publi carea romanelor Bietul Ioanide (1953) de George Călinescu și Moromeții (vol. I, 1955) de Marin Preda. Cele două apariții notabile creează un precedent prin sfidarea terito riului precar al realităților socialiste, prin revigorarea modelului interbelic al romanului realist obiectiv, prin îndrăzneala de a
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
de la linia trasată de partid sunt prompt „demascate” și sancționate. Astfel, S. Damian, în Poezia indirectă și atemporală (11/1954), critică aspru poeții de la „Almanahul literar” din Cluj pentru caracterul antipartinic al liricii lor. N. Doreanu, în Scrisoare deschisă către bietul Ioanide (4/1954), îl acuză violent pe G. Călinescu de deviaționism ideologic. De ochiul vigilent al criticilor înregimentați nu pare să scape aproape nimeni, baza ideologică fiind ilustrată adesea cu texte din „Pravda” ori prin lungi exemplificări de derapaj doctrinar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287200_a_288529]
-
rele pândesc, câte duhuri necurate atacă neîncetat? Peste tot pământul se găsesc demoni, dar aici în Babilon sunt fără de număr, etichetați și încolonați după rang și merit într-o ierarhie rigidă, fiecare cu atribuțiile și specialitățile lui. Pentru toți zeii, bietul babilonian trebuie să poarte de grijă; pentru fiecare demon trebuie să atârne de gât, de mâini, de mobile, sau să coasă de haine câte o piatră, o statuetă, o amuletă sau un fetiș care să-l apere, să-l ajute
Astrologia odinioara si azi by Constantin Arginteanu [Corola-publishinghouse/Science/295559_a_296888]
-
îndată după încheierea campaniei prezidențiale, în care a fost agentul electoral al lui Andrei Sangheli, Ion Druță și-a marcat reapariția printr-un one man show televizat, programat într-o duminică de mai la o oră de maximă audiență, atunci când bietului basarabean i se sloboade puțină lumină electrică pentru a se pregăti de somn. Singur, fără bodyguarzi (între timp imaginea lui Andrei Hropotinschi, eternul său însoțitor, a fost mototolită rău de tot), instalat într-un fotoliu cu o măsuță în față
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
de reușită?... Să continuăm să fim patrioți și unioniști la modul global și confuz, îmbinând strigătele de dragoste de țară cu trădările strategice; urmărind interesul personal și căpătuirea fără scrupule, dar glosând cu compătimire, aproape credibil, despre sărăcia cumplită a bietului basarabean; înfierând comunismul și pe comuniști la Chișinău, dar adulându-i și făcându-le campanie electorală dincolo de pod; invocând unirea tuturor forțelor democratice, dar formând în fiecare lună câte un partid; gafând copilărește în politică, unde incompetența se vede de la
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
fără să bănuiască rolul ce le-a fost distribuit, este acela al aprobării, al consimțirii, al simpatiei, al lobby-ului, al disponibilității de a semna oricând un apel câtre popor, în care să se sugereze pe cine trebuie să voteze bietul și atât de derutatul basarabean. De la descrierea acestor ipostaze ale inadecvării, să revenim la temele literare și la dialogul cultural, pe care scriitorul basarabean îl refuză cu obstinație. Până la urmă, după ce vom trece prin actualul sos electoral și politic, tot
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
eseuri de stânga și eseuri de dreapta, mărturisiri, apeluri biblice, parabole, pamflete, biografii romanțate ale unor comuniști și ale unor democrați, utopii de toate culorile, kafkiene „Scrisori către tata”, oedipiene „Scrisori către mama”, simple „Scrisori către colegul de bancă” etc.), bietul și atât de implicatul scriitor basarabean a mai fost chemat și la Adunarea Generală a breslei sale (10 decembrie curent). Evenimentul promitea să fie unul hot, dat fiindcă spiritele se încinseseră destul, iar mizeria și degradarea instituției scriitoricești se înfățișa
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
din Ecuador, Byron Moreno - am scris numele de pe televizor. Trebuie să bați goluri multe dacă ești mare... Eu nu știu nici un nume de fotbalist coreean. Sună la televiziune și spune să nu le mai spună pe nume, că tot uităm... (Bietul Bogdan Tomulică, cel care a comentat meciurile echipei coreene în grupe, ne-a înnebunit. Se chinuia să pronunțe corect numele fotbaliștilor coreeni și rămânea în urma fazelor de joc. „Choi Tae Uk pasează spre Lee Yooung Pyo, ba nu, spre Yoo
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
Viața lui Ion Creangă (1938); Principii de estetică (1939); Șun, mit mongol sau Calea neturburată (1940); Istoria literaturii române de la origini până în prezent (1941); Istoria literaturii române. Compendiu (1945); Impresii asupra literaturii spaniole (1946); Universul poeziei (1947); Trei nuvele (1949); Bietul Ioanide (1953); Nicolae Filimon (1959); Gr. M. Alecsandrescu (1962); Lauda lucrurilor (1963); Cronicile optimistului (1964); Scrinul negru (1965); Teatru (1965); Estetica basmului (1965); Vasile Alecsandri (1965); Opere, I-XVII (1965-1983); Ulysse (1967); Gâlceava înțeleptului cu lumea. Pseudojurnal de moralist (1927-1949
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]