1,318 matches
-
și forței de muncă pe teritoriul celor trei țări. BIOSFERĂ învelișul de viață al Pământului; totalitatea viețuitoarelor (plante, animale, oameni) care trăiesc pe planeta noastră. BOREAL zonă sau punct situat spre Polul Nord; emisfera boreală - cea situată la nord de Ecuator. BRIZĂ vânt cu caracter local, care ia naștere în stratele inferioare ale troposferei; 20 după locul în care se formează, pot fi: marine, montane, de pădure ș.a.. BRUMĂ fenomen hidrometeorologic ce constă în depunerea pe suprafața solului sau a obiectelor de pe
GEOGRAFIA … PE ÎNŢELESUL TUTUROR (minidicţionar de termeni geografici uzuali) by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Science/1180_a_1955]
-
ating într-un gest de legănare maternă, de balansare ritmată pluralitatea eflorescentă a gândurilor și sentimentelor. Acestea își mișcă lent ascendențele sub presiunea plutitoare a pasului ce prevestește posibila apropiere a unei zguduiri creatoare. Unduirea interiorității este dictată aici de briza trimisă înaintea marilor revărsări spre a confirma existența sau absența albiei metafizice, a deschiderii formei spre conținutul spiritual. În acest sens, furtuna evocată aici își trimite mesagerul abisal spre a explora natura întinderii ce-i stă în față. Și numai
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
cu altitudinea, rotindu-și direcția spre dreapta. În acest strat se produc schimburi intense de impuls, căldură și vapori de apă între atmosferă și suprafața terestră și ocean; de asemenea, aici se conturează caracteristicile fronturilor, apar vânturile locale (de exemplu, brizele), principalele forme de nori stratificați ș.a. La partea inferioară a stratului limită se delimitează stratul atmosferic adiacent (cu înălțimea de 50 - 100 m), în limitele căruia fluxurile turbulente de căldură, de vaporii de apă, precum și intensitatea frecărilor turbulente pot
ORDINE ȘI DEZORDINE ÎN SISTEME MACROSCOPICE by PARASCHIV DANIELA () [Corola-publishinghouse/Science/1776_a_3171]
-
pentru moment. Tot acum devine perceptibilă febrilitatea cu care vânzătorii de obiecte ambulante (colportorii, după cum se autodenumesc) își amenajează locurile de vânzare. Parcă ar fi niște marinari de pe vechile caravele în drum spre Indiile Orientale, ridicând pânzele pentru a prinde briza de dimineață. Au tendința de a se așeza în arc de cerc, având ca origine locul unde este expusă racla, sau de-a lungul rândului de așteptare, în punctele sensibile, acolo unde rândul este mai „strâns” între diferite obstacole (ziduri
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
ce caracteriza pomenita Probabil că de acolo își făceau târguielile toți turiștii întregului Litoral. Spre marele meu regret, deși am avut deosebita onoare de a mă scălda în aceeași mare și de a respira același aer sărat, mângâiat de aceeași briză și de aceleași raze ale soarelui ceresc ca și pământenii sori ai partidului și ai țării, nu am avut și fericirea de a-i vedea. Mă mulțumeam doar să admir elicopterul prezidențial care, după cum se zicea, îi transporta pe cei
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
partea dinspre nordul Villei Blanca, privirea mea domina golful acela micuț, martor al nenumăratelor capturări de convoaie de nave în drum spre Europa, purtătoare de comori inestimabile. Legile piraților, nescrise, prevedeau uciderea tuturor, în bloc, ca să nu rămînă nici un martor. Briza mării însă, acolo, pe acel fotoliu, mă mîngîia delicat și îmi susura la ureche poveștile acelor locuri și ale acelor timpuri, povești ale unor oameni teribili, ucigași sau uciși, cu morala animalică "ucide sau vei fi ucis". Mă puneam în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
dispută între ucigași. Pentru că și Europa trimitea nave militare cu scopul de a ucide toată suflarea golfului și nu de puține ori chiar a reușit s-o facă. Doar Villa Blanca n-a murit și a rămas un martor mut. Briza aceea, care mă mîngîia delicat, îmi susura la ureche, neutru, povești pe care le receptam fără șocuri emoționale. Capcana Piraților era o capcană atît pentru convoaiele spre Europa cît și pentru pirați, reprimați și ei necruțător de Europa și de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
fără șocuri emoționale. Capcana Piraților era o capcană atît pentru convoaiele spre Europa cît și pentru pirați, reprimați și ei necruțător de Europa și de aceea mi s-a părut mai potrivită denumirea de Capcana Morții. Aveți dreptate, îmi susură briza la ureche. Soarele apune și golful începe a se colora în sînge, culoarea sa predestinată. Închei și eu povestea introductivă cu convingerea că am cam spus în acest volum bună partea din ce am vrut să vă zic. Închid ochii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Nikos, spun eu abia auzit. În țara lui Pericle (II) Buricul pămîntului Mîine aveți o zi liberă, domnule primar, unde doriți să mergeți? La Delphi, Dimitri. Să plecăm mai de dimineață. Dimineața este momentul cel mai plăcut la Silver Bay. Briza mării te mîngîie delicat, cu o infinită atenție să nu te bruscheze, nici termic, nici fizic. Valuri ușoare se succed după un cod știut de milenii și marea capătă culoarea albastru negru. Pescăruși izolați își încearcă norocul dar ratează prea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
stîncilor grecești, pline cu vile albe, strălucitoare, care mulțumesc zeului Soare pentru permisiunea de a exista pentru puțin timp în raport cu eternitatea. Este timpul cînd grecii dorm cel mai odihnitor somn al zilei sub răcoarea adusă pînă la pat de blînda briză elenă. Își refac forțele pentru încă o zi de activitate sub dogoarea soarelui, neascuns niciodată sub vreun norișor. Bărcuțe rătăcite merg, aparent fără treabă, fără grabă și fără o direcție precisă. Singurul lor rol ar fi să zumzăie ca un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Vaporașul înoată voinicește, oprește din insulă în insulă, lasă și ia puțini pasageri, mai lasă pachete, cutii și multe altele. Cele ce trebuiesc omului, lapte, bere, detergenți și ce-o mai fi. Stăm pe punte și sorbim din cafeaua aromată, briza ne mîngîie, ochii se delectează cu frumuseți șocante și totul se acceptă într-o adîncă muțenie. Plutim și la propriu, și la figurat. Din cînd în cînd, pescăruși, liberi ca pasărea cerului, ne strigă un salut de acceptare a împletirii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ritmul învîrtirii. Un rulment la roata din spate, explică Raul. Nu l-am găsit încă... Se opresc la un "paladar" și servesc o cafea. Pentru copii se cumpără dulciuri și sucuri. De pe terasă se vede plaja, marea, imensitatea pămîntului. O briză îi mîngîie ușor. Amanda are ochii în lacrimi și-l soarbe de drag pe Raul. Acesta este alt om. Copiii îl văd ca pe un Orisha. Pornesc din nou la drum. O răsucire de cheie și bătrîna hodoroagă, sulemenită strident
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
consumi curent doar cît este necesar. Plaja este cu un nisip mășcat și cîțiva palmieri îndrăznesc să caute apă dulce la cîțiva metri de apele oceanului. Umbrare din stuf se închiriază pentru un dolar. Lume multă și variată profită de briza răcoroasă, de apa călduță și de soarele blînd al dimineții. Bătrîni venerabili au părăsit Europa friguroasă pentru a trișa puțin destinul. Folosesc din abundență creme ecran care, culmea, chiar au efect protector. Stau și observ atent lumea pestriță, fac speculații
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
țigară și aștepta resemnată, mulțumită chiar, urmarea firească a faptei ei. După 15 ani de închisoare, pe stradă, oamenii o ocolesc. Are ceva înfricoșător în privire. Ai impresia că încă este dominată de demonul urii. Terasa piraților La taifas cu briza din Caraibe Villa Blanca domina împrejurimile din sudul Bahia de Nipe și constituia un reper sigur pentru toate navele care intrau în acest golf. O intrare extrem de îngustă făcea golful acesta dificil de văzut din largul mării și odată adăpostită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mai ales în timpul verii. Astăzi golfulețul are două porturi micuțe, Antilla și Guatemala. Villa Blanca, situată pe un platou puțin mai înalt, este o veche casă spaniolă, cu pereți din piatră, cu o terasă largă, ventilată în permanență de o briză domoală, cînd dinspre mare, cînd dinspre uscat. Era răcoare mai tot timpul și doar umiditatea, care depășea frecvent 85%, îți amintea că peste tine au trecut anii și că oasele tale au totuși multe beteșuguri ascunse. Mi se părea că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ei. Apele astea curate au înghițit destine, speranțe și mult viitor. Dar cine îi mai plînge în afara unor muieri cu privirile înecate în depărtările oceanelor albastre? Moarte deja și ele de mult. O, da, plînge Bahia de Nipe prin tînguielile brizei blînde. Briza îmi mîngîie fața și-mi povestește monoton crîmpeie din istoria însîngerată a acelor locuri. Și, n-au fost pedepsiți de Dumnezeu? Într-un timp erau o duzină de nave pirat, îmi răspunde briza. Atacau convoaiele în drum spre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
astea curate au înghițit destine, speranțe și mult viitor. Dar cine îi mai plînge în afara unor muieri cu privirile înecate în depărtările oceanelor albastre? Moarte deja și ele de mult. O, da, plînge Bahia de Nipe prin tînguielile brizei blînde. Briza îmi mîngîie fața și-mi povestește monoton crîmpeie din istoria însîngerată a acelor locuri. Și, n-au fost pedepsiți de Dumnezeu? Într-un timp erau o duzină de nave pirat, îmi răspunde briza. Atacau convoaiele în drum spre Europa. Aveau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Bahia de Nipe prin tînguielile brizei blînde. Briza îmi mîngîie fața și-mi povestește monoton crîmpeie din istoria însîngerată a acelor locuri. Și, n-au fost pedepsiți de Dumnezeu? Într-un timp erau o duzină de nave pirat, îmi răspunde briza. Atacau convoaiele în drum spre Europa. Aveau tunuri și arme și ieșeau departe, în larg. Golfulețul era impenetrabil, dar Ucigă-l Toaca și-a băgat coada între ei și s-au măcelărit reciproc. În partea dreaptă era Pedro Horroroso cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
beți criță. Pedro Horroroso i-a rupt jugulara lui Alfonso cu dinții, cînd a aflat că cele patru nave ale sale zac în adîncurile mării. Oamenii lui Alonso l-au prins și l-au torturat chiar aici, pe această terasă. Briza îmi redă fidel vuietul bătăliei navale, strigătele de victorie și horcăitul morții. Pe aici, prin aceste locuri, mila n-a ajuns nici pînă azi. Caut urme de sînge printre pietrele de pe terasă. Ei, ei vedeau oare frumusețea acestor locuri? Opera
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
a divinității, numai că atunci cînd se refugia o navă îngrozită de urgia mării, zidirea asta frumoasă era pentru ei era și mai frumoasă. Prada dilata pupile și nari fremătînde... Seara se lasă aproape brusc și după o pauză scurtă, briza se întoarce. Ce-au mai făcut după aceea? Ei, nu prea multe, răspunde noua briză. Au venit două nave de război ale Majestății Sale și i-au omorît pe toți. Pe această terasă. Îi văd în lanțuri, resemnați. Apleacă supuși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
asta frumoasă era pentru ei era și mai frumoasă. Prada dilata pupile și nari fremătînde... Seara se lasă aproape brusc și după o pauză scurtă, briza se întoarce. Ce-au mai făcut după aceea? Ei, nu prea multe, răspunde noua briză. Au venit două nave de război ale Majestății Sale și i-au omorît pe toți. Pe această terasă. Îi văd în lanțuri, resemnați. Apleacă supuși capul și... trec silențioși în lumea umbrelor. A da, se văd urme de sînge! Noaptea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
să fac. Zăpușeala și berea Aleg o masă la umbra unui ficus gigant. Cu fața spre mare și cu spatele spre micul golf în care se scurg, prin cîteva tuburi imense, mizeriile Havanei. În fața mea sublimul, în spatele meu hidoșenia iadului. Briza nu-i încă decisă și cînd mă regalează cu mirosul mării, cînd îmi amintește de mizeria adusă de tuburile negre cu dejecții ca smoala. Castelul vechi, de prin secolul al XVI-lea, suportă stoic contrastul existenței sale. De la masă văd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
tot. Apoi intră în măruntaiele castelului, acolo unde se strofocă cu toții ca să mulțumească pe Măria Sa, clientul, stăpînul lor. Pescăruși oportuniști cercetează locul. Nimic, nici un rest, cît de mic. Puturoși cum sînt, nici nu dau din aripi, ci doar folosesc ușoara briză. Se înalță, virează, totul făcut cu schepsis, stînd cu aripile întinse, mergînd de pleașcă. Mai încolo, pe Malecon, valurile, fără a fi furioase, sar digul și stropesc cu nouri albi mașinile în trafic. Începe să-mi fie sete. Acuși, acuși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
să mai comand una. Dar repede. Prima bere o s-o sorb integral, așa ca să mă răcoresc. A doua va fi servită cu tot dichisul, adică cu ponderație. În fond, o bere la cutie are 330 cm³. Ce mare scofală? Uite, briza s-a oprit. Acum ezită să sufle. Nu prea știe cum anume. Dinspre mare sau dinspre uscat? Nu-i hotărîtă și stă. Broboane de sudoare cresc pe tot corpul. Batista nu dovedește să mă usuce, devine udă de tot. Mirosul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
șoferul nostru cubanez, a venit să ne ia de la Reședința din Siboney la 7,30 fix, întrucât invitația menționa necesitatea prezentării la Tribuna Oficială la 7,45! Era o dimineață superbă, cu un cer albastru fără nici un nor și o briză plăcută. Mașina CD cu tricolorul fluturând rula pe Quinta Avenida fără a mai opri la stop, întrucât circulația fusese întreruptă de la ora 7,00 și poliția ne saluta la fiecare intersecție, indicându-ne "Drum liber". Ajunși la "destinație" am fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]