1,232 matches
-
data aceasta (semn rău!). Motivul acestei atitudini era unul singur: revista își întărea poziția și făcea dovada că, introducându-mă pe mine în literatură, nu săvârșise nici o eroare ideologică 118. În toamna anului 1963, Soljenițîn propune spre publicare romanul Pavilionul canceroșilor. Tvardovski încearcă să-i modifice titlul, în Bolnavi și doctori, hotărând să-l treacă în programul pentru anul 1964. Soljenițîn nu este de acord și, din această cauză, romanul nu mai apare. Scriitorul nu vrea să publice cu orice preț
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
momentul în care se dau la cules opt capitole din roman, dar totul se oprește aici. Soljenițîn apreciază acest moment ca fiind "un plus de slăbiciune la CC și un surplus de fermitate la editor"120. Odiseea publicării romanului Pavilionul canceroșilor atinge punctul culminant în anul 1968, când se prefigurează pericolul ca romanul să apară în Occident, fără acordul autorului. Redacția "Novîi mir" primește o telegramă de la "Grani", revista emigranților ruși din Germania, prin care este avertizată că tocmai KGB a
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
care ar intenționa să-și croiască drum în Occident. Soljenițîn își exprimă clar dezacordul pentru o asemenea publicare într-o scrisoare din 25 aprilie 1968, adresată redacțiilor revistelor "Le Monde", "L'Unità" și "Literaturnaia gazeta". Destinul sinuos al romanului Pavilionul canceroșilor arată că opera are o viață proprie, călătorește și poate intra în sfera unor interese financiare. Romanul soljenițian nu va apărea în Uniunea Sovietică, ci în Italia 121, în anul 1968 și îi va aduce scriitorului premiul Nobel în 1970
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
om pe deplin viu, care a cunoscut îndoiala și a luptat cu sine însuși pentru a-și învinge slăbiciunile. Scriitorul curajos nu a existat dintotdeauna, ci s-a format într-o luptă permanentă. Romanul Primul cerc are, ca și Pavilionul canceroșilor, o istorie a trecerii prin redacția revistei "Novîi mir". Soljenițîn îi duce romanul lui Tvardovski, care îl citise deja, ca oaspete al scriitorului, la Riazan. În ședința secretă de redacție din 1964 are loc o dezbatere, în cadrul căreia publicarea (în urma
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
mai multe variante în limbile europene, după Cercul-87, "falsificat, trunchiat" și considerat de scriitor "varianta inofensivă". În vremea aceasta, Soljenițîn finaliza varianta finală, pe care o va intitula Cercul-96. În același an, 1968, apare în Italia, la Editura Mondadori, Pavilionul canceroșilor, fapt simțit ca o victorie de către scriitor: "Cele două romane ale mele circulau prin Europa și, se pare, aveau succes. Cortina de fier fusese străpunsă!"127. În toamna anului 1965, Soljenițîn scrie două povestiri diferite între ele atât din punct
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
de scrierile despre experiența nemijlocită a lagărului, cum sunt O zi din viața lui Ivan Denisovici și Arhipelagul GULAG. Scriitorul are în vedere și experiența ce succede lagărului, deoarece fostul deținut este condamnat să poarte această povară toată viața. Pavilionul canceroșilor și Gospodăria Matrionei, care comunică acest gen de experiență post-detenție ("experiența civilă"163), constituie documente "personale". Soljenițîn concepe, de asemenea, documente ale unei perioade istorice, de consemnare a faptelor așa cum s-au petrecut. Acestea sunt povestirile Mâna dreaptă și O
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
luminate și uși hipnotice, chiar aici, în "camera de primire a arestaților", însoțitorii i-au dat contra chitanță pentru gradele de ofițer de serviciu procesul de primire și de prelucrare începea 169. (trad. a.) În celălalt roman al său, Pavilionul canceroșilor, scriitorul valorifică propria experiență a îmbolnăvirii de cancer. Scena întâlnirii dintre Oleg Kostoglotov și doctorița Vera Gangart aparține lumii ficționale, însă coincide în cele mai mici detalii cu întâlnirea lor, așa cum s-a petrecut în realitate. Descrierea scenei reale este
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
Formula de tip realist, care definește povestirile lui Soljenițîn, caracterizează și romanele sale. Considerată mai degrabă demodată în a doua jumătate a secolului al XX-lea, această formulă nu a constituit o piedică în atribuirea premiului Nobel pentru romanul Pavilionul canceroșilor, dovadă că o anumită formă nu este o valoare în sine, ci doar o modalitate de comunicare a unui conținut de idei, de trăiri și de semnificații. Soljenițîn era conștient de faptul că modul său de a scrie este nu
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
Acum, în Occident o operă literară este cu atât mai prețuită cu cât autorul tratează la rece realitatea de care se distanțează hotărât și pe care o transformă într-un joc și într-o construcție nebuloasă 211. În romanul Pavilionul canceroșilor, scriitorul abordează problema fundamentală a vieții și morții, dar nu lasă deoparte nici problema societății sovietice sub regimul totalitar, bazat pe represiune, denunț și minciună. De altfel, în tot ce a scris, el surprinde tragedia represiunii exercitate de sistemul totalitar
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
partid Pavel Rusanov nu mai are nici o putere în aceste condiții. Siguranța lui de-o viață începe să se clatine încă de la intrarea în clinică, sub influența fricii de cancer și a superstiției, scoasă la lumină de această frică: Pavilionul canceroșilor purta chiar numărul treisprezece. Pavel Nikolaevici Rusanov n-a fost niciodată și nici n-ar fi avut cum să fie superstițios, dar ceva s-a prăbușit în el când medicul i-a scris pe trimitere: "pavilionul treisprezece"212. De aici
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
dă întreaga măsură a structurii artistice a romanului, pe baza căreia romanul a fost considerat fără rezerve "capodopera lui Soljenițîn", de vreme ce "garanția capodoperei e dată de crearea unei structuri artistice cvasiperfecte, originale, funcționale, expresive"213. Structura solidă a romanului Pavilionul canceroșilor se întemeiază pe trei cronotopi, în jurul cărora se organizează evenimentele din istoria romanului: cronotopul spitalului, cronotopul orașului și cronotopul stepei. Scriitorul manifestă preferință pentru organizarea materialului romanesc pe dimensiuni spațiale, reprezentând cu precădere spații închise, care amintesc de realitatea concentraționară
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
poezii (un volum este în pregătire) și este convinsă că va reuși să se impună pentru că nu are "devieri ideologice". Un alt element care face legătura între acești cronotopi este ziarul care vine din lumea exterioară și aduce în salonul canceroșilor vești despre reorganizarea sistemului politic, fapt care îl bucură pe Kostoglotov, iar pe Rusanov îl tulbură până la panică. Între personajele care trec din lumea spitalului în spațiul orașului se află și Oleg Kostoglotov, în ziua externării sale. Orașul este o
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
plasează o explicație în paranteză, prin care îl corectează: "Ce faceți? tresări Innokenti [...] Cine v-a dat dreptul? Încă nu sunt arestat! (Voia să spună: vina încă nu a fost dovedită)"297. Explicații oferă și naratorul omniscient din romanul Pavilionul canceroșilor, cu scopul de a restabili adevărul. În discuția cu Donțova, Kostoglotov își exprimă rezerva cu privire la efectul benefic al razelor roentgen asupra organismului, temeri cu privire la efecte secundare încă necunoscute pe deplin. Doctorița bănuiește că aceste idei provin de la un alt pacient
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
narativ auctorial (în care centrul de orientare este naratorul), cu tipul actorial (ce are actorul drept centru de orientare). Două dintre povestiri (O întâmplare în gara Kocetovka și O zi din viața lui Ivan Denisovici), precum și cele două romane (Pavilionul canceroșilor și Primul cerc), pot fi încadrate în categoria tipului narativ heterodigetic auctorial-actorial. Deși centrul de orientare este variabil (narator/ actor) în O zi din viața lui Ivan Denisovici, în cea mai mare parte, evenimentele sunt filtrate de conștiința personajului principal
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
la persoana a treia: "Ei nu apucaseră să vorbească nimic!!"322. Tipul narativ auctorial se combină cu tipul actorial într-o manieră unică în fiecare dintre operele discutate. Acest lucru se petrece în modul cel mai spectaculos în romanul Pavilionul canceroșilor. Aici, percepția naratorului, nelimitată, atât extern, cât și intern, nu monopolizează câmpul perceptiv, care se îmbogățește continuu cu percepția unor personaje diferite. De multe ori, percepția personajelor nu se concretizează în replici rostite, astfel încât doar cititorii au acces la percepția
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
pentru că erau mai aproape de moarte, eroul fiind unul dintre aceștia. Așadar, personajul receptează tot ce-l înconjoară nu în virtutea inerției, ci cu maxima atenție și interesul celui revenit la viață. 4.2.2. Subiecte și obiecte ale percepției Romanul Pavilionul canceroșilor oferă numeroase perspective, aproape tot atâtea câte personaje există. În cazul acestui roman, este interesant de urmărit relația care se stabilește între cei doi poli ai percepției subiectul și obiectul, și, în ultimă instanță, rolul procesului de focalizare în dezvăluirea
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
acces la lumea povestită, ea reprezentând, în același timp, și cel mai puternic și mai subtil mijloc de manipulare sau de orientare a interpretării. Combinarea unui focalizator și a unui obiect focalizat este constantă într-o mare măsură în Pavilionul canceroșilor. O asemenea pereche este formată din Pavel Rusanov, a cărui percepție marchează începutul romanului, și Oleg Kostoglotov, a cărui percepție încheie romanul. Acestea sunt, de fapt, principalele perspective din roman și nu întâmplător personajele amintite sunt plasate simetric. Cadrul de
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
ascunzișuri, opusă celei a denunțătorului Rusanov, laș în preocuparea lui pentru păstrarea anonimatului. Această atitudine a lui Efrem nu face din el neapărat un om superior, dar "păcatele" lui sunt de altă natură decât cele ale lui Rusanov. În Pavilionul canceroșilor, se distinge și percepția tânărului de șaptesprezece ani, Dioma, în relație cu Asea, care îl fascinează. El o percepe drept "îngerul cu părul galben", reținând, așadar, acest detaliu, iar prin formulări precum "snopul ușor de păr galben, ciuful, ori panașul
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
libertate foarte mare, la nivel de "bănuială" și de "ghicit", în privința etichetării unui roman ca fiind autobiografic. În cazul lui Soljenițîn, se depășește cu mult acest nivel, întrucât există confirmări clare în privința existenței elementelor autobiografice. Romanele Primul cerc și Pavilionul canceroșilor sunt ficțiuni autobiografice, realizând un "pact romanesc" prin subtitlul "roman" și prin faptul că autorul și personajul "bănuit" că ar fi proiecția autorului nu au același nume. Gleb Nerjin din romanul Primul cerc și Oleg Kostoglotov, protagonistul romanului Pavilionul canceroșilor
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
canceroșilor sunt ficțiuni autobiografice, realizând un "pact romanesc" prin subtitlul "roman" și prin faptul că autorul și personajul "bănuit" că ar fi proiecția autorului nu au același nume. Gleb Nerjin din romanul Primul cerc și Oleg Kostoglotov, protagonistul romanului Pavilionul canceroșilor, sunt cele mai importante personaje soljenițiene construite pe bază autobiografică. În linii mari, acestea nu seamănă între ele, din cauză că îl reprezintă pe Soljenițîn în etape diferite și, de fiecare dată, se pune accentul pe altceva. Despre Nerjin s-a spus
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
în două dimensiuni diferite; interacțiunea lor este asigurată în schimb de un sistem de analogii, de reflectări, de duble, de reluări care creează condiții speciale de receptare sau cititorul oscilează între mărturie și ficțiune 346. (trad. a.) Protagonistul romanului Pavilionul canceroșilor Oleg Kostoglotov, păstrează, ca și Gleb Nerjin, multe date reale ale biografiei și personalității lui Soljenițîn. Kostoglotov este un deportat, bolnav, cu o tumoare la stomac. El a fost eliberat din lagăr, în care fusese trimis pentru vina de a
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
aceștia fiind funcționarii zeloși, dar și turnătorii din spațiul detenției. Luând drept criteriu conștiința, identificăm trei tipuri de personaje din nomenclatură. Există funcționarul fără conștiință, dar și fără resurse de trezire a conștiinței, reprezentat de Pavel Rusanov din romanul Pavilionul canceroșilor. Dintre cei care și-au călcat pe conștiință și au făcut compromisuri pentru obținerea unor privilegii se distinge Anton Iakonov din romanul Primul cerc. Printre personajele aceluiași roman se află și Innokenti Volodin, om cu o conștiință puternică, ce determină
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
de spirit de a-l înlocui imediat cu "avuție", și pentru "a spiona", pe care l-am lăsat să treacă din lene, în loc să spun "a supraveghea", mi-am acordat două bastonașe 393. (trad. a.) Salonul de spital din romanul Pavilionul canceroșilor adună oameni care aparțin unor diferite categorii sociale și profesionale, fapt ce determină varietatea limbajelor. Referindu-se la acest aspect, criticul literar Georges Nivat vorbește despre salonul respectiv ca despre un microcosmos social, în care sunt prezente toate limbajele societății
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
fi putut să și-l care singur, ar fi trebuit să i-l ducă ea. Ce mai, să trăiești fără picior aia nu mai era viață. Viața-i dată pentru fericire 401. Oleg Kostoglotov, ca și alte personaje din Pavilionul canceroșilor, este înconjurat de o zonă discursivă caracterizată de prezența unor numeroase și variate construcții hibride, care presupun stabilirea unor relații dialogice, așa cum am observat în secțiunile anterioare. Dacă în cazul discuțiilor cu Rusanov discursul lui Kostoglotov este limitat la intervenții
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
simțise mâinile și picioarele înlănțuite în îmbrățișare)405. (trad. a.) Orice discurs presupune existența unui interlocutor, iar identitatea acestuia dezvăluie oblic valorile locutorului, după cum și refuzul unui anumit personaj ca interlocutor spune ceva despre locutorul însuși. În cazul romanului Pavilionul canceroșilor, identitatea interlocutorului se dovedește foarte importantă pentru conturarea, pe baza discursului, a profilului unui personaj. Rusanov alege să vorbească cu cei pe care îi simte "de-ai lui", în sensul apartenenței ideologice, cum este tânărul geolog Vadim Zațîrko. Interlocutori precum
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]