842 matches
-
d. —Și Jake ne sfătuia același lucru, îmi amintesc eu. Cine? A, da, gurul lui Davey? Cum arată tipul? —E un fel de domnul Știe-Tot, spun eu, cu sentimentul că sunt nedreaptă. Ceva gen New Age? —O, nu! E foarte chipeș și se îmbracă foarte modern. E puțin cam plin de sine. — Îmi place Ben! Și ție, nu-i așa? De unde ai mai scos-o și pe asta? o întreb și încerc să mă uit în ochii ei. Intrăm la metrou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mă mai uit la casetele cu Bobby Thunder. Nu pot însă să nu identific un tânăr care îi seamănă în episodul din Lege și Ordine pe care l-am înregistrat. E un filipinez care joacă rolul unui farmacist. E înalt, chipeș, are părul strâns în coadă și ochi negri, oblici. Îmi amintește de Patrick mai mult decât Bobby Thunder, deoarece pare echilibrat și foarte sigur pe sine. Nu apare pe ecran mai mult de un minut, însă pentru mine e suficient
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
e așa antipatic, însă nu mă pot abține să nu mă uit la el cu o ostilitate surdă, bine mascată. Poate că e din cauză că arată mult prea bine. E o adevărată încântare să te plimbi alături de un tip așa de chipeș, însă cei care ne privesc își spun mai degrabă: ce-caută-el-cu-una-ca-ea decât vai-ce-cuplu-minunat. Una dintre ele, mamă a doi copii și cu bărbatul lângă ea, își flutură ostentativ părul și zâmbește în direcția noastră, ignorând complet încercările disperate ale soțului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
extravagant de care face atâta caz. Sunt curioasă ce vrea să ne spună. —Daisy va fi prietena mea. Îl privesc uimită. N-am observat vreo atracție sexuală între ei, mai ales că Finn nu e genul lui Daisy. E destul de chipeș, se potrivește standardelor ei, însă ea preferă tipii mai spilcuiți și mai convingători. Lewis, de exemplu, era genul clasic: un adorator zelos, gata oricând să o inunde cu complimente. În comparație cu el, Finn e direct, nu umblă cu tot felul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ar fi fost prezent la locul faptei. Îl zăresc imediat, undeva în spatele încăperii, stând de vorbă cu niște chelneri. Îi zâmbesc, îi fac cu mâna și mă uit în jur după Jake. E la o masă lângă perete. E foarte chipeș, într-o cămașă neagră, elegantă. Se ridică să mă întâmpine - ce maniere - și observ că poartă blugi de culoare deschisă. Are un aspect foarte îngrijit. Ochii verzi capătă nuanțe gri, tenul e un pic bronzat (în Kew Gardens, probabil), iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cuplu care se bucură împreună de o glumă prostească. Sunt foarte încântată că Matt observă și el acest lucru. Mi-l și imaginez spunându-i lui Patrick: „Rebecca era fericită. Iubitul ei părea în regulă. Și e de-a dreptul chipeș. Cred că le merge foarte bine.“ Sunt rea și sper că va vărsa din nou la auzul veștii, așa cum s-a întâmplat în seara rupturii definitive, când de-abia mai puteam vorbi și simțeam dureros fiecare cuvânt și, la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
văd doi îndrăgostiți care se lipesc imediat unul de celălalt. Amintirea nopților în care ieșeam cu prietenii și mă simțeam în inferioritate față de toate cuplurile pe lângă care treceam dispare pentru o vreme. În aceste clipe, sunt alături de un bărbat foarte chipeș, sunt din nou o tipă respectabilă, nu una deprimată, care nu-i în stare să-și găsească un iubit. Unde locuiești? mă întreabă Jake. —În Highbury. Tu? —Clapham Junction. —Dumnezeule, am uitat că stai în sud. Ești sigur că vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să mă gândesc prea mult, dar cred că am adus în discuție o chestiune importantă. De fapt tu nu-ți dorești o relație, nu-i așa? întreb. —Ba da, chiar asta vreau, pare să susțină el sincer. E așa de chipeș încât îmi trece prin minte că poate am fost o proastă când mi-am închipuit că aș fi destul de atrăgătoare ca să seduc pe cineva care arată ca el. — Chiar vreau! Numai că pur și simplu simt că nu ne potrivim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
știu că ... iată, se uită la mine ... știu că trebuie să fie în sala de audieri a Congresului peste o oră, așa că permiteți-mi să-i dau cuvântul acestui om al lui Dumnezeu și al științei, doctorului Robert A. Bellarmino. Chipeș și sigur pe el, Bellarmino se îndreptă spre podium. Tema lui, conform programului tipărit, era „Planul lui Dumnezeu pentru omenire reflectat în știința genetică“. — Îi mulțumesc congresmanului Waters și tuturor celor aflați astăzi aici. Unii dintre voi se întreabă, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
puternică, pierderea habitatului. Atunci când erau strânse în menghină și înghesuite într-un colț, animalele se comportau feroce, într-un efort disperat de a supraviețui. Aceasta era explicația atacului oribil la care fusese martor. Lumea naturală se prăbușea. Îi spusese asta chipeșului naturalist Ramon Valdez, care îl însoțea. Valdez clătinase din cap. Nu, señor, așa s-a întâmplat întotdeauna, încă de pe vremea tatălui meu, a bunicului și a străbunicului meu. Ei povesteau mereu despre atacurile nocturne ale jaguarilor. Face parte din ciclul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Istețescovici, n-ai să mă duci pe mine la azil. Să-ți intre bine asta în cap, chiar acum, spuse ea și se întoarse spre vânzătoare. O iau. Zâmbind în continuare. Frații se întâlniră în aceeași seară. Jeff, care era chipeș și avea relații la toate restaurantele din oraș, făcu rost de o masă lângă cascadă, la Sushi Hana. Deși era devreme, locul era plin de manechine și actrițe, iar Jeff se uita în toate părțile. — Cum merg lucrurile acasă? zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
din nou ... Adulți care o fac din nou. Brad se cutremură. Știau. Iar acum, tipul acesta, cu chip frumos și vorbă dulce îl conducea spre oamenii în halate albe. Era clar că îl prinseseră, așa că își smulse mâna, dar bărbatul chipeș nu-i dădu drumul. Inima lui Brad bătea cu putere și simți cum era invadat de panică. Se aplecă și își scoase pistolul din toc. — Nu! Dă-mi drumul! Bărbatul chipeș îl privi șocat. Unii începură să țipe. Bărbatul ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
că îl prinseseră, așa că își smulse mâna, dar bărbatul chipeș nu-i dădu drumul. Inima lui Brad bătea cu putere și simți cum era invadat de panică. Se aplecă și își scoase pistolul din toc. — Nu! Dă-mi drumul! Bărbatul chipeș îl privi șocat. Unii începură să țipe. Bărbatul ridică mâinile. — Ușurel, spuse el, totul va fi ... Arma din mâna lui Brad trase. Brad nu își dădu seama că se întâmplase asta decât când îl văzu pe bărbat poticnindu-se și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
zi medicația indicată de doctor și se simțea din ce În ce mai bine. Rănile de la tâmplă, ochi, obraz și bărbie se mai Închiseseră, dar acest proces nesupravegheat de medici și fără nicio intervenție reparatorie transformase frumosul cap al unui bărbat până mai ieri chipeș și care atrăgea ca un magnet privirile femeilor din secții și din birouri, Într-unul la care cu greu puteai privi fără să te Îngrozești ori fără repulsie vădită. Era de nerecunoscut! Ori de câte ori se privea În oglinda lămpii cu gaz
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
ne-am plimbat prin Copou,pe lângă teiul lui Eminescu.Am vizitat Palatul Culturii. Am facut cumpărături la Mall. Seara am mers la discotecă în Tudor.I-am întâlnit pe Radu și pe Val,verii prietenei mele. Amândoi erau înalți și chipeși. Radu prezenta un plus de maturitate. Am dansat cu el.Ne-am distrat minunat. Verișoara lui mi-a facut o confidență.Radu îi șoptise :” Mioara,o răpesc pe Narcisa.Imi place de ea”.Prietena mea a considerat totul o glumă
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
nenorocit de curs de calculatoare, dar nu-i convine să-mi folosesc creierul. Ca să vezi. Trec pe lângă reporteri, toți ocupați la telefon, ținându-mi ochii în pământ în timp ce trec pe lângă idolul meu secret. Ben Williams este redactorul-șef adjunct. Înalt, chipeș, tot biroul e la picioarele lui. Poate nu-și permite el un Armani, de vreme ce ne aflăm, cum am mai spus, la Kilburn Herald, dar costumele de stradă îi vin atât de bine pe corpul bine făcut, în armonie cu coapsele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
fost fascinat de buzele ei bosumflate și părul ciufulit, aranjat ca și cum abia s-ar fi sculat din pat. ― Și v-a invitat în oraș? întreb eu, dorindu-mi pentru o clipă să se oprească și la masa mea vreun străin chipeș și să plăvrăgească cu mine. Măcar o dată, doar ca să văd și eu cum e. ― Nu, spune Lisa tristă. Dar a întrebat dacă ne va găsi tot acolo săptămâna viitoare, când o să mai vină la o întâlnire. ― Stăteam aici mai devreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de sânge în el. În clipa următoare, era în fața musafirilor. „Bună dimineața și bine ați venit. Cu ce vă putem fi de folos?” - i-a întâmpinat ea, privind cu drăgălășenie la ei. „Dumnealui - a deschis vorba jandarul, arătând spre bărbatul chipeș din dreapta lui - dumnealui este noul arendaș al moșiei pe care se află și hanul. A venit să vă cunoască, ca să știe cu cine are de-a face. Unde ți-i bărbatul?” „S-o dus la Cotnari după niște vin. Îi
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
explică el zâmbind. L-am privit atent. Brunet, Înalt, cu ochi mari și verzi. Dacă n-aș fi fost Într-o stare atât de proastă, cu siguranță l-aș fi remarcat imediat ce aș fi intrat În cafenea. Tipul era foarte chipeș. Și, În mod inexplicabil, chipul lui Îmi era bizar de familiar. ― Un „mulțumesc” ar pica destul de bine acum, zise el aproape râzând. ― Da, am spus tresărind. Doamne, scuze! Adică mersi. Mersi mult. Acum râdea de-a binelea. Bravo, Alisia. ― Am
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Încrezător, am intrat În cafeneaua micuță. Nu a fost nevoie să-l caut cu privirea. Mi-a sărit În ochi din prima, stând singur la masă și uitându-se În gol. Arăta la fel de bine cum Îmi aminteam, la fel de Înalt, la fel de chipeș. Imediat cum mă văzu afișă un zâmbet plăcut. ― Bună, am zis eu. Am Întârziat? ― Nu, eu am ajuns mai devreme, răspunse el ridicându-se să mă sărute pe obraz. Am aruncat o privire fugară la ceasul de la mâna lui. Era
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
că-l cheamă Paul și, cu un puseu de mândrie care i-a îmbujorat obrajii, a adăugat că-i inginer. A scos din buzunarul rochiței o poză alb-negru, stil portret, în care am văzut cu stupoare un bărbat periculos de chipeș, gen Renato Salvatore, pe care nu ți-l puteai imagina în ruptul capului sub formă de „prietenu’ lui Flutur Veronica“. La următoarea vizită a Veronicăi, telefonul a sunat de mai multe ori, numai că Paul Inginerul - sau cine-o fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
voinic și lătăreț, cu mâini și picioare mari, și își purta cu oarecare stânjeneală hainele de seară. Te făcea să te gândești la un vizitiu îmbrăcat elegant pentru această ocazie protocolară. Era un bărbat de patruzeci de ani, nu prea chipeș, totuși nu urât, căci avea trăsături destul de frumoase, numai că erau puțin prea mari și îi dădeau un aspect diform. Nu purta nici barbă, nici mustăți și fața lui mare, bine rasă părea despuiată. Avea părul roșcat, tăiat foarte scurt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
era totdeauna gata să le ofere precepte și exemple din propria ei experiență vastă. — Nici nu împlinisem cincisprezece ani, când m-a prins tata că am un amant. Era ofițer de rangul trei pe vasul Tropic Bird, un băiat tare chipeș. Oftă puțin. Se zice că o femeie îi păstrează totdeauna o amintire tandră primului amant, dar poate că nu totdeauna ține minte cine era. — Tata era un om înțelept. Ce-a făcut? am întrebat-o. — M-a stâlcit în bătaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
era. — Tata era un om înțelept. Ce-a făcut? am întrebat-o. — M-a stâlcit în bătaie și apoi m-a pus să mă mărit cu căpitanul Johnson. N-am avut nimic împotrivă. Era, bineînțeles, mai în vârstă, dar destul de chipeș. Tiaré (taică-său îi dăduse numele florii aceleia albe, parfumate, despre care se spune că dacă ai mirosit-o o dată te va atrage întotdeauna înapoi în Tahiti până la sfârșitul vieții, oricât de departe vei rătăci) - Tiaré și-l amintea perfect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Dar abia când m-am măritat cu George Rainey am știut ce am pierdut. Niciodată nu poți ști cum e un bărbat până când nu trăiești cu el. Nici unul nu m-a dezamăgit mai rău decât George Rainey. Era și el chipeș și cu o ținută frumoasă. Aproape la fel de înalt ca Johnson, și părea destul de voinic. Dar totul era numai o chestie de suprafață. Nu bea niciodată, niciodată n-a ridicat mâna asupra mea. Parcă ar fi fost misionar. Mă culcam cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]