1,447 matches
-
că Paola trebuia să fi venit acasă cu ore În urmă și trebuie să fi verificat poșta. Începu să urce spre casă, bucurându-se de primul cat, jos și cochet, vestigiu a originalului palazzo de secol XV. În capăt, scările coteau la stânga și continuau mai sus, În două rampe abrupte, spre etajul următor. Acolo Îl aștepta o ușă, pe care o descuie și o Închise În urma sa. O altă rampă de scări, acestea periculoase și abrupte. Se Încolăciră În sus și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
un mister cum de-l primise signora Ruffolo, deși nici un mister nu Învăluia realitatea nevoilor ei. Brunetti traversă podul Rialto și coborî pe lângă San Cassiano, apoi o tăie la stânga, dând imediat peste turnul scund al bisericii San Boldo pe dreapta. Coti pe-o calle Îngustă și se opri În fața unei clădiri joase. Numele „Ruffolo“ era gravat Într-o grafie delicată pe plăcuța de metal din dreapta soneriei; și de pe una, și de pe cealaltă curgea În dâre rugina și decolora tencuiala care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Încât era imposibil de crezut că orașul era construit deasupra apei, deși o privire fugară aruncată la dreapta În vreme ce trecea pe lângă oricare dintre străzile secundare În drum spre Rialto era o dovadă suficientă a acestui fapt. Ajungând la intersecția principală, coti la stânga și se Îndreptă jos spre piața de pește, Închisă acum, duminica, dar Încă emanând un vag iz de la peștele ce se vindea acolo de sute de ani. Traversă un pod, se Întoarse la stânga și intră Într-o pasticceria. Comandă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Comandă o duzină de foietaje. Chiar dacă nu le mâncau pe toate la micul-dejun, era sigur că Chiara avea să le dea gata În cursul zilei. Probabil În cursul dimineții. Balansând pachetul dreptunghiular În palma Întinsă, se Întoarse spre Rialto, apoi coti la dreapta și o luă Înapoi spre San Polo. La Sant’ Aponal, se opri la un punct de difuzare a presei și cumpără două ziare, Corriere și Il Manifesto, care credea că sunt cele pe care voia să le citească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Întoarse atenția de la drum și se uită la el. — N-am crezut nici o clipă că Foster a fost omorât În timpul unui jaf și nu cred Într-o supradoză. Indiferent cât de bine au fost făcute să pară ambele incidente. Ambrogiani coti pe-un drum și mai strâmt și trase pe dreapta cu câteva sute de metri Înainte de-o casă albă din ciment amplasată mai În spate față de drum, Împrejmuită de-un gard de metal. Ușile duble de la intrarea casei semi-izolate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
să găsească locul pe care-l căuta. — Despre ce vorbiți? Întrebă Brunetti, făcând În așa fel ca Întrebarea să sune comună. — Cât am fost acolo-n ziua aia, am văzut două dintre camioanele care vin aici, le-am văzut cum coteau pe-un drum de pământ mai din josul dealului de unde ne aflam noi. Pur și simplu nu m-am gândit la asta când m-a Întrebat Foster. Îmi doresc s-o fi făcut. L-aș fi scutit de multe chinuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
petrecute, camionul ieși de pe drum Într-o parcare lungă, fără-ndoială concepută tocmai În acest scop, și mașinile țâșniră pe lângă el, unele făcând semne de mulțumire, majoritatea nesinchisindu-se. Zece minute mai târziu, intrară În micul oraș Barcis și Ambrogiani coti la stânga și-n josul unui drum abrupt de acces ce ducea către lac. Ambrogiani se opinti afară din mașină, evident zdruncinat de drum. — Hai să bem ceva, zise el, pornind spre o cafenea ce umplea enorma verandă din spatele uneia dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
trece pe lângă ei, coborând dealul. Îl Înghionti pe Ambrogiani În braț. Carabinierul se trezi pe dată, rotind cheia cu mâna. Intră pe șosea și urmări camionul. Cam la doi kilometri de locul unde se aflaseră parcați, camionul semnaliză și apoi coti la dreapta, dispărând În josul unui drum Îngust de pământ. Ei merseră mai departe, continuând să coboare dealul, dar Brunetti Îl văzu pe Ambrogiani Întinzându-se către tabloul de bord și apăsând butonul care readucea kilometrajul la zero. După ce parcurse un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
desăvârșit gest de nepăsare jucată. Brunetti termină să se scuture de praf, inspiră de câteva ori adânc și-l urmă pe Ambrogiani de-a lungul drumeagului către locul unde acesta Începea să urce. Nu se sfârșea acolo, ci, În schimb, cotea brusc la dreapta și se oprea abrupt la marginea unei faleze mici. Împreună, cei doi bărbați urcară spre margine și se uitară În jos dincolo de ea. Sub ei se Întindea o zonă cam cât jumătate a unui teren de fotbal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Întorcându-se și conducându-l pe Brunetti Înapoi spre partea din față a casei. Trecură prin câteva Încăperi până când ajunseră Într-un sfârșit la camera de lucru cu perete exterior din sticlă ce dădea spre Marele Canal acolo unde acesta cotea În sus către podul Accademia. — Vrei ceva de băut? Întrebă contele, ducându-se la dulăpiorul unde se afla, deja desfăcută, o sticlă de Dom Perignon, Într-o frapieră argintie plină cu gheață. Brunetti Îl cunoștea pe conte destul de bine ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
-l căuta, vă rog? — Signor Rossi, de la compania de asigurări Generali. Am să sun din nou după-amiază. Absența lui Ambrogiani nu putea să Înseme nimic. Sau putea să Însemne orice. Așa cum făcea ori de câte ori era copleșit de nervozitate, Brunetti se plimbă. Coti la stânga și merse de-a lungul apei până când ajunse la podul care-l duse la Sant’ Elena, o străbătu și traversă acea parte Îndepărtată a orașului, găsind-o la fel de puțin interesantă ca și În trecut. Scurtă drumul Înapoi prin Castello
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
În față cu Viscardi până ce ajunseră la ușa principală a Questurei. Acolo, cei doi dădură mâna și Patta spuse că se va vedea cu Brunetti după prânz. Afară, Patta Își ridică gulerul impermeabilului și merse cu pas grăbit la stânga. Viscardi coti la dreapta, așteptă o clipă ca Brunetti să se poziționeze lângă el și porni spre Ponte dei Greci și, dincolo de el, spre San Marco. — Sper din tot sufletul ca acest caz să se sfârșească repede, zise Viscardi În chip de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
la palazzo-ul ăla nou, lângă Palazzo Duodo. Nu era nevoie ca Bonsuan să mai pună vreo Întrebare: teama lui Brunetti era contagioasă. Apăsă butonul sirenei cu două tonalități, Împinse maneta În față și roti barca spre canal. La capătul lui, coti În Rio San Giovanni Crisostomo, cu sirena țiuind, și porni spre Marele Canal. Câteva minute mai târziu, barba țâșni În apele largi ale Marelui Canal, ratând la mustață un taxi și trimițând pe ambele părți câte-un val violent care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
brusc păru pierdut. Porfiri se trase de la ușă și se îndrepta ca băut înspre Salitov. Salitov îl privea cu teamă, nefiind sigur dacă venea spre el să-l îmbrățișeze sau să-l strângă de gât. În ultimul moment, Porfiri o coti brusc într-o parte și se opri brusc ca și cum ar fi gata să se arunce la pământ. Ridcă o mână și îi întinse ceva. Apoi își recăpătă echilbrul și se îndreptă. ă Ce ții acolo? spuse Salitov care nu reușea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
Alese un traseu oarecare, obsedată de gândul la Violeta. "Data viitoare o dau cu fundul de pământ!" Remarcă, deodată, prezența unei biciclete ce se ținea aproape, în spatele ei. Schimbă pinionul și prinse viteză. Bicicleta din spate țâșni și ea. Luana coti brusc și se trezi pe-o străduță îngustă, pe care n-o cunoștea. În spate, ca o obsesie, roțile celeilalte călcau pe urmele ei. În capătul străzii Luana frână brusc și întoarse bicicleta. Din față, călare pe o semicursieră verde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
poată suge prin vagin un bărbat viu, cât e el de mare? Răspunsul lui n-a fost prea ferm. - Nu... Deși cu gura... N-am vrut să-l jignesc râzându-i în față. Am luat-o pe o potecuța ce cotea spre nord și am trecut din nou râul la un loc unde se întretăiau mai multe pâraie, perturbând cele câteva vidre care vânau pești. Ne aflam într-o poiană cu niște colibe de babulci, adică de oieri, unde ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
bătrânești cu prispă, dar îl zăresc pe părintele Ioan de vorbă în pragul bisericii cu pelerini și rușinea soldatului care întoarce spatele câmpului de luptă mă cuprinde năvalnic, am s-o iau pe alt drum să nu mă observe și cotesc spre pădure, mi-e tot mai rușine de mascarada pe care am jucat-o înaintea părintelui Ioan și nu știu ce-aș putea face ca să-i risipesc proasta impresie pe care cu siguranță i-am făcut-o, mă afund în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
nasul Înroșit din cauza vîntului uscat. Reparatorul de arcuri ajunse lîngă el și-i Îndesă În mână o scrisoare. — După ce-o citești, mestec-o și scuip-o În râu, Îl preveni el. Apoi, prefăcându-se că nu-l cunoaște, Hikoju coti la dreapta, În timp ce Hiyoshi pornea În direcția opusă. Știa că era o scrisoare de la Shichinai. Neliniștea nu-l părăsise și inima Începu să-i bată cu putere. „Trebuie să scap de oamenii ăștia,“ Își dădu el seama. Revăzuse chestiunea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
du-te și tu. Iyo coborî În grădină și o luă la fugă. Deși se voia grădină, era atât de mare Încât părea să se prelungească până la poalele Muntelui Fuji. Rezemat de stâlp, În locul unde coridorul sub formă de pod cotea din pasarela principală, Yoshimoto cânta de unul singur, bătând ritmul cu evantaiul. Era destul de palid pentru a putea fi luat drept femeie, fiindcă folosea un machiaj deschis. Avea patruzeci de ani și era În floarea bărbăției. Yoshimoto se bucura de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și ascunzându-și rușinea? Drumul acela era acum un motiv de iritare. Se răsuci din nou pe călcâie. — Vierme! strigă el, neputincios. Poate că-și amintea chipul palid și trupul slab al lui Hanbei. Cuprins de furie, grăbi pasul. Apoi, cotind pe drumul care avea o prăpastie Într-o parte, păru să-și amintească, dintr-o dată, un lucru pe care-l ignorase de când părăsise casa lui Hanbei. Oprindu-se pe marginea prăpastiei, se ușură În vale. Șuvoiul arcuit deveni o ceață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
găsise de cuviință să le-o spună și vasalilor săi. Era un apelativ inspirat căci, dacă numai ieri Shingen luptase la granița de miazănoapte a provinciei Kai, contra clanului Uesugi, azi era În Kozuke și Sagami, amenințând clanul Hojo. Sau, cotind cu repeziciune, dezlănțuia flăcările războiului În Mikawa ori Mino. Mai mult, Shingen se afla personal pe câmpul de luptă, dând indicații. Astfel, oamenii spuneau că trebuia fără doar și poate să aibă sosii pentru a-i ține locul, dar adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Realizând ceea ce ai realizat, ar trebui să te resemnezi și să Îți găsești pacea În lumea de dincolo. * * * Când cei șapte mii cinci sute de oameni ai lui Hideyoshi plecară de la Kozuki, părură să Înainteze spre Tajima, dar, dintr-o dată, cotiră spre Kakogawa, În Harima, și-și uniră forțele cu cei treizeci de mii de oșteni ai lui Nobutada. Era deja sfârșitul verii. Atacate de această armată mare, castelele de la Kanki și Shikata căzură cu repeziciune. Singurul castel rămas era la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de-acum Încolo, dar să nu mă acuzați dacă sunt nepoliticos. La poalele Muntelui Hiei, lucrările de reconstrucție se desfășurau de vreo doi-trei ani, iar străzile din Sakamoto Își recăpătau, treptat, vechea Înfățișare. Pe când cei doi călăreți treceau prin sat, cotind pe drumul care urca spre Templul Enryaku, soarele de dimineață Începuse, În sfârșit, să sclipească pe apele lacului. Ce facem cu caii, după ce descălecăm la urcuș? Întrebă Genemon. — A fost construită o capelă nouă pe locul celei vechi. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
puse În mișcare. Din acel moment, comandanții Începură să țină În mâini lănci și să meargă pe lângă trupe, cu pași mai grăbiți și ochi atenți. La stânga. La stânga. Oamenii Începură să coboare prin despărțitura din Oinosuka, spre răsărit. Nici un soldat nu coti pe drumul către apus. Îndoiala se reflecta În toți ochii. Însă chiar și aceia care aveau bănuieli Înaintau grăbiți. Oamenii din spate nu făceau decât să ridice privirea spre stindardele care fluturau În fața lor; nu Încăpea nici o Îndoială că acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Armata semăna cu o cascadă ce nu Îngăduia să-i stea În cale nimic. Atât oamenii, cât și caii erau leoarcă de nădușeală și respirau, cu gâfâieli fierbinți. Șerpuind prin strâmtorile adânci ale munților, Începură să coboare din nou. După ce cotiră repede spre râul aplin care bolborosea, Își continuară drumul spre povârnișurile abrupte ale muntelui Matsuo. — Faceți un popas. Scoateți merindele. Nimeni nu aprinde focul. Ordinele erau transmise din om În om. Ajunseseră abia la Kutsukake, un cătun de pe panta muntelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]