1,702 matches
-
fost botezat, primind numele de Theodor. În conformitate cu "Annales Fuldenses", khaganul ar fi fost ucis de către proprii săi oameni. Potrivit "Annales Laurissenses", Eric a trimis oameni care să prade Pannonia în 796, la conducerea cărora s-a aflat Vojnomir, duce al croaților din Pannonia. Cândva între 787 și 796, patriarhul Paulinus al II-lea de Aquileia a scris un "Liber Exhortationis", dedicat lui . Lucrarea începe din timpurile biblice și, făcând trimiteri la Sfinții Părinți ai Bisericii, oferă instrucțiuni despre cum se poate
Eric de Friuli () [Corola-website/Science/324892_a_326221]
-
Părinți ai Bisericii, oferă instrucțiuni despre cum se poate duce o viață de înaltă ținută morală creștină îndeplinind datorii seculare, exemplul constituindu-l . În 799, Eric a fost ucis în timpul bătăliei de la Trsat, în Liburnia, în cadrul luptei dintre franci și croați. Potrivit cronicii lui Eginhard, el ar fi căzut ca urmare a unei trădări din partea locuitorilor, însă cronicarul franc nu oferă nicio explicație. Locul bătăliei (în limba latină, Tharsatica sau Tarsatica), a fost în mod tradițional identificat ca fiind Trsat, un
Eric de Friuli () [Corola-website/Science/324892_a_326221]
-
a servit ca sursă de inspirație pentru multe lucrări, subliniind adesea temele independenței Polonie și conflictul victorios cu Germania. Poetul polonez C.K. Norwid a vizitat movila în 1840. El a compus ulterior poemul narativ "Wanda", în onoarea vechii prințese. Dramaturgul croat Matija Ban a făcut-o pe Wanda simbolul Poloniei în piesa lui din 1868, "Wanda, regina poloneză." Antonín Dvořák a compus a cincea din cele 11 opere ale sale, tragedia "Vanda" în jurul acestui episod din legendele istoriei poloneze. Scrisă în
Wanda (personaj legendar) () [Corola-website/Science/329159_a_330488]
-
VI-lea și al VII-lea, a existat un stat slav, iar între secolele al XII-lea și al XIII-lea, ținutul s-a aflat în stăpânirea regelui ceh Ottokar al II-lea Přemyšl. După Primul Război Mondial, "Regatul Sârbilor, Croaților și Slovenilor" a încercat să supună Carintia, care, după plebiscitul din 1920, se regăsește între granițele Austriei. Influența slavă din trecut este vizibilă încă din nomenclatura locurilor. În țările slave, Klagenfurt, este cunoscut uneori sub denumirea de "Celovec". În sud-estul
Carintia () [Corola-website/Science/296792_a_298121]
-
Viljevo este o comună în cantonul Osijek-Baranja, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Viljevo avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, existând și minorități de sârbi (%) și romi (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, cu o minoritate de ortodocși (%). Pentru % din locuitori nu este cunoscută apartenența confesională.
Comuna Viljevo, Osijek-Baranja () [Corola-website/Science/330527_a_331856]
-
Donji Kukuruzari () este o comună în cantonul Sisak-Moslavina, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Donji Kukuruzari avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, cu o minoritate de sârbi (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, cu o minoritate de ortodocși (%). Pentru % din locuitori nu este cunoscută apartenența confesională.
Comuna Donji Kukuruzari, Sisak-Moslavina () [Corola-website/Science/330536_a_331865]
-
din partea răsăriteană a Italiei medievale, fiind "de facto" o marcă cu demnitate ducală doar la nivel titular. a fost la început constituită ca urmare a morții ducelui Eric de Friuli în anul 799, la asediul Trsatului în cadrul confruntărilor cu triburile croaților. Acesta fusese acel markgraf care păzise câmpia Pannoniei, care permitea trecerea către Italia dinspre răsărit. Marca a devenit feuda contelui franc Hunfrid, care de asemenea purta titlul de "dux Foroiulanus" (duce de Friuli). Marca originală constituită de Carolingieni includea regiunea
Marca de Istria () [Corola-website/Science/324925_a_326254]
-
pe prințul napolitan, Carol Robert. Când, în anul următor, arhiepiscopul a refuzat deschis să apară la adunarea „prelaților și nobililor”, regele a confiscat pământurile arhiepiscopiei. În august 1300, Carol Robert a debarcat la Split și a ocupat Zagrebul cu susținerea croaților. Andrei a fost împiedicat să contraatace de faptul că mama sa a murit și apoi și el s-a îmbolnăvit și a murit. A fost înmormântat la Buda. Moartea la 14 ianuarie 1301 a lui Andrei al III-lea a
Andrei al III-lea al Ungariei () [Corola-website/Science/320411_a_321740]
-
consfințită de intrarea trupelor românești în Timișoara pe 3 august 1919. Deși România revendicase Banatul în cadrul granițelor sale naturale, până la Tisa și Dunăre, Banatul a fost în cele din urmă împărțit între Regatul României (aproximativ 2/3) și Regatul sârbilor, croaților și slovenilor (aproximativ 1/3). Administrația românească s-a instalat abia în vara anului 1919, unirea fiind consfințită prin intrarea armatei române în Timișoara la 3 august 1919. Situația din Banat în toamna anului 1918 devenise tot mai tensionată. Acțiunile
Unirea Banatului cu România () [Corola-website/Science/319959_a_321288]
-
și ale reprezentanților Consiliului Dirigent pe lângă Antantă, s-a decis retragerea treptată a trupelor sârbești și preluarea de către trupele franceze. Acestea au preluat estul Banatului în ianuarie 1919. În 1919, Banatul a fost împărțit între Regatul României și Regatul Serbiei, Croaților și Slovenilor (numit mai târziu Regatul Iugoslaviei). Revendicarea sârbilor nu se baza pe vreun drept istoric, ci pe existența a 250.000 de sârbi locuitori la nord de Dunăre. Alt argument al sârbilor a fost poziția geografică a capitalei Belgrad
Unirea Banatului cu România () [Corola-website/Science/319959_a_321288]
-
Ițcani-Gară era de 1.708 locuitori, dintre care 592 germani (34,66%), 413 evrei (24,18%), 403 români (23,59%), 124 ruteni (7,25%), 102 polonezi (5,97%), 46 ruși (2,69%), 19 cehi și slovaci, 6 unguri, 2 sârbi, croați sau sloveni și 1 armean. După religie, locuitorii satului erau grupați astfel: 534 romano-catolici (31,26%), 414 mozaici (24,23%), 411 ortodocși (24,06%), 180 evanghelici (luterani) (10,53%), 160 greco-catolici (9,36%) și 9 fără religie (liber-cugetători). De asemenea
Sinagoga din Ițcani () [Corola-website/Science/308363_a_309692]
-
Gorjani este o comună în cantonul Osijek-Baranja, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Gorjani avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați. Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, cu o minoritate de ortodocși (%). Pentru % din locuitori nu este cunoscută apartenența confesională.
Comuna Gorjani, Osijek-Baranja () [Corola-website/Science/330525_a_331854]
-
ai altor grupuri etnice (slovaci, rusini, etc) și în aceeași perioadă s-au așezat aici și unguri. Guvernarea habsburgică a favorizat în special așezarea germanilor, ca parte a politicii de germanizare. În secolul XVIII, Contele Antal Grassalkovich (care avea strămoși croați) a definit un plan de colonizare care intenționa să așeze coloniștii sârbi, rusini și unguri de-a lungul râurilor Dunărea și Tisa. Planul a fos respins de autoritățile austriece, dar a fost implementat parțial de către Grassalkovich care a așezat ungurii
Maghiarizare () [Corola-website/Science/304546_a_305875]
-
din populație și 13,0% din electorat. Participarea altor grupuri etnice era astfel: slovacii (10,7% din populație, 10,4% din electorat), românii (16,1% din populație, 9,9% din electorat), rusinii (2,5% din populație, 1,7% din electorat), croații (1,1% din populație, 1,0% din electorat), sârbii (2,2% din populație, 1,4% din electorat) și alte etnii (2,2% din populație, 1,4% din electorat). Politica de maghiarizare de sub guvernarea Dezső Bánffy din perioada 1895 - 1899 a
Maghiarizare () [Corola-website/Science/304546_a_305875]
-
refugiații italieni din orașul Epidaurum; și "Dubrava" (denumit după cuvântul slavic "dub" care înseamnă "stejar"), o așezare târzie a migratorilor slavi creată la poalele dealului Srđ. Strâmtoarea de mare dintre fortăreața Ragusa fost ștearsă treptat prin umplerea cu pământ de către croații dornici să fie acceptați în cetate: astfel orașul croat Dubrava de sub pădure s-a extins spre poarta nordică a fortăreței Ragusa, cea care se continua cu Stradone și Piazza (astăzi "Stradun" și "Placa"). Folosirea glagoliticului durează până la sfârșitul secolului al
Dubrovnik () [Corola-website/Science/297242_a_298571]
-
la izbucnirea războiului civil, două treimi din venituile populației locale proveneau din turism. Dubrovnik aparține în prezent Croațieie, dar continuă să își cultive caracterul aparte. Loc al deschiderii renascentiste spre arte tipice italienilor, Raguza a atras și format și intelectuali croați, devenind implicit și unul dintre centrele de dezvoltare a limbii croate. Orașul a fost locul natal a mai multor poeți și scriitori bilingvi, ca Giovanni Gondola, zis Ivan Gundulić și Marin Držić. Notabili au fost și pictorii Lauro, zis Lovro
Dubrovnik () [Corola-website/Science/297242_a_298571]
-
Lauro, zis Lovro și Vicko Dobričević, și oamenii de știință ca Ruggiero Giuseppe Bosco, zis Ruđer Josip Bošković și Marino Ghetaldi, zis Marin Getaldić. Conform recensământului din 2011, orașul Dubrovnik avea locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați, existând și minorități de bosniaci (%) și sârbi (%). Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, existând și minorități de musulmani (%), ortodocși (%) și persoane fără religie și atei (%). Pentru % din
Dubrovnik () [Corola-website/Science/297242_a_298571]
-
temei, unitățile militare sârbe intră în Banat și la 14 noiembrie 1918 ocupă Timișoara. Comandamentul sârb preia administrația militară, dizolvă Gărzile naționale, iar mai târziu preia și administrația civilă. În 1919 Banatul a fost împărțit între România și Regatul Serbiei, Croaților și Slovenilor (numit mai târziu Iugoslavia). Mai târziu, o ultimă încercare de independență vine din partea germanilor din Banat, care în data de 16 aprilie 1920 trimit o petiție la Conferința de Pace de la Paris, cerând reinstituirea republicii, care ar fi
Republica bănățeană () [Corola-website/Science/302373_a_303702]
-
Paris a refuzat însă această propunere. Populația Republicii Bănățene era de 1.582.133, dintre care 592.049 români (37,42%), 387.545 germani (24,50%), 284.329 sârbi (17,97%), 242.152 unguri (15,31%), precum și comunități de slovaci, croați (carașoveni) și ruteni. Componența religioasă era după cum urmează: 855.852 ortodocși (54,10%), 591.447 romano-catolici (37,38%), precum și grupuri mai puțin numeroase de calviniști, luterani, greco-catolici, evrei etc.
Republica bănățeană () [Corola-website/Science/302373_a_303702]
-
Strahoninec este o comună în cantonul Međimurje, Croația, având o populație de de locuitori (2011). Conform recensământului din 2011, comuna Strahoninec avea de locuitori. Din punct de vedere etnic, majoritatea locuitorilor (%) erau croați. Apartenența etnică nu este cunoscută în cazul a % din locuitori. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor (%) erau catolici, existând și minorități de persoane fără religie și atei (%) și null Pentru % din locuitori nu este cunoscută apartenența confesională.
Comuna Strahoninec, Međimurje () [Corola-website/Science/330523_a_331852]
-
cu precizie harta cuceririlor otomane. Grecii de după de cucerirea Constantinopolului, care au fost intens turciți vreme de patru secole, o cunosc sub numele de "τσορβάς" (transliterat: "țorbas"). Ei fac și astăzi "tchorba toptsita", adică o ciorbă de perișoare. Bulgarii, sârbii, croații sau albanezii o gătesc și ei sub diverse denumiri derivate din cuvântul turcesc. Bulgarii, de pildă, gătesc "Shkembe tșorba" care seamănă cumva cu ciorba de burtă. În secolul al XVII-lea și al XVIII-lea, bucureștenii au pregătit o mâncare
Ciorbă de burtă () [Corola-website/Science/317654_a_318983]
-
Ecclesia et Pontifice". Din anul 1911 primește titlul de "Canonicus a latere", ocupând totodată funcția de cancelar episcopal. În urma împărțirii Banatului și implicit a teritoriului aproape milenarei Dieceze de Cenad, în anul 1918, între Ungaria, Regatul României, și Regatul Sârbilor, Croaților și Slovenilor, s-a impus și o reorganizare, cel puțin temporară, a administrației bisericești. Partea vechii Dieceze de Cenad de pe teritoriul României este organizată la 17 februarie 1923 într-o Administratură Apostolică, cu sediul la Timișoara. Astfel, în urma retragerii ultimului
Augustin Pacha () [Corola-website/Science/303643_a_304972]
-
hotarelor: "Craiova toată, cu tot hotarul ei" (dealurile), "toate satele și seliștele și morile și cu bălțile și cu viile". Într-un document din 1587 era pomenit "Manea săbierul, vestit făuritor de săbii peste hotarul țării și prinții sîrbi și croați au săbiile făurite de el, ca și domnul țării". În timpul lui Mihai Viteazul, Craiova a cunoscut o puternică înflorire, izvoare contemporane prezentând orașul ca un important centru politic si militar. Craiova a fost în evul mediu și un centru cu
Istoria Craiovei () [Corola-website/Science/305558_a_306887]
-
bandiți romanticizați, care au luptat cu Turcii otomani. Fondatorii au proiectat ulterior emblema clubului, iar un grup de măicuțe catolice de la o mănăstire din Split au creat copii care erau distribuite fanilor. Suporterii lui Hajduk erau în mare parte naționaliști croați. Acesta este motivul pentru care clubul are specific numele de „Hrvatski nogometni klub” (Club de fotbal croat) și are stema Croației încorporată în logo. Hajduk a cunoscut pentru prima oară gloria la sfârșitul anilor douăzeci, când a câștigat două campionate
HNK Hajduk Split () [Corola-website/Science/317255_a_318584]
-
în Slavonia, în Evul Mediu, din 1018 și între 1260 și 1380. Kuna a reapărut ca unitate monetară în 1941, în Statul Independent al Croației ("Nezavisna Država Hrvatska"). Ea a fost folosită în Al Doilea Război Mondial și de partizanii croați antifasciști, care puneau în circulație bonuri valorice emise în "kuna". Kuna a fost retrasă din circulație între 30 iunie și 9 iulie 1945, fiind înlocuită de dinar, la origine monedă a Serbiei, devenită unitate monetară a întregii Iugoslavii, cu rata
Kuna () [Corola-website/Science/303477_a_304806]