2,369 matches
-
criticul sau poeticianul nu poate să facă abstracție de capacitatea literaturii de a transcende limbajul, de acel ceva în plus care și atunci când nu ține cu necesitate de esențele atemporale însoțește totuși până și desfășurările polimorfe, capricioase, imprevizibile ale suprafețelor etalate cu generozitate în poezia lui Mircea Cărtărescu, de exemplu. Pentru acest sector al producției poetice, teoria lumilor (im)posibile, aplicată cu precădere în cazul prozei, se poate dovedi de un real folos. Ideea străveche (și în anumite privințe, naivă) că
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
-i judeca pe ceilalți merită, În limbaj tehnic, numele de «etnocentrism». Îi corespund obiceiuri populare, destinate să justifice atât relațiile din interiorul grupului, cât și pe cele ale grupului cu exteriorul. Fiecare grup Își Întreține propria mândrie și vanitate, Își etalează superioritatea, Își exaltă propriile divinități, privește cu dispreț străinii șoutsidersț ș...ț, crede că doar moravurile sale șfolkwaysț sunt bune și nu manifestă decât dispreț pentru ale altora, atunci când le remarcă”. Această definire a etnocentrismului ca fenomen global (În egală
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
importante de munci de răspundere potrivite cu însușirile lor, la Academie, în Marea Adunare Națională, în ministere. Scriitorii de astăzi au pentru operele lor tiraje pe care înaintașii noștri n-au îndrăznit a le imagina". Ca în final să-și etaleze plăcerea de a vesti Congresul despre îmbunătățirile aduse legii drepturilor de autor ce favorizau prin plăți consistente și publicarea promptă a lucrărilor autori de opere realist-socialiste. Cuvîntul președintelui de onoare (pe atunci și președinte al Marii Adunări Naționale echivalentul comunist
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
peștilor, de zăpezile imaculate. El pendulează între „sloboda interpretare” a realității și încifrarea versului, fără a obtura complet canalele comunicării. Accesibilitatea poeziei sale, altfel constant intelectualistă, poate fi explicată prin reperele esențiale ale lirismului, prin multitudinea sentimentelor pe care le etalează, când cu discreție și rafinament, când cu deznădejde și sarcasm. În versurile din Insula verde, autorul pătrunde, ezitant ca un puritan, pe cărările înșelătoare ale erosului. O anume detașare ironică și extrapolarea erotismului la întreaga lume vie domină confesiunea. Ușurința
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287507_a_288836]
-
rostiri încântătoare, s-a pus în scenă la Teatrul Național din Craiova (1925-1926), la cel din Cernăuți (1930-1931) și, mai târziu, la Teatrul Muncă și voie bună din București (1939). O versificație fără cusur, melodioasă, străbătută de o undă elegiacă, etalează și poemul dramatic Floarea lui Sânzien (1927), elaborat tot împreună cu Radu Gyr. Prețuit peste măsură, printre mulți alții, de Perpessicius și de Petre Pandrea, M. se revelează, în versurile lui, ca un melancolic ale cărui stări pendulează între vaporoase euforii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288137_a_289466]
-
luat ca referință este dublat de un comparativism abstract între „realitatea” reconstruită empiric cu mai multă sau mai puțină rigoare și modelul care este idealizat în termeni de dezirabilitate socială. Efectele unei astfel de abordări sunt, evident, nocive. Realitatea o etalează autorul, cu propria metodă, dar fără a ne avertiza suficient asupra rigorii pe care a urmărit-o în termeni tehnici. Modelul este cât mai idealizat pentru ca decalajul realității să fie cât mai evident, iar nevoia de perpetuare a tranziției sau
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
prinse într-un paralelism pe care unii l-ar putea analiza cu instrumentele reci ale unei raționalități de tip more geometrico, dar fără să treacă dincolo de aparențe. Poate că aceștia ar identifica „locul geometric” al transformărilor în niște construcții instituționale etalate în tipologii și ecuații, dar se opresc aici într-o asemenea măsură, încât scapă tocmai domeniul acelor schimbări sau constante individuale care le asigură sau le tulbură funcționalitatea. Eu consider că o astfel de abordare trebuie părăsită, întrucât este nevoie
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
a disipat. O puzderie de microuniversuri de referință au explodat și fiecare caută să se impună. În raport cu ele, individul a devenit singurul pol al reorganizării ordinii sociale, întrucât individualizarea societății a fost descătușată. Aceasta nu înseamnă însă că individul se etalează ca o entitate stabilă, autonomă față de structurile sociale și capabilă de revelarea unui sistem integrat de valori. Dimpotrivă, fiecare individ poartă propriul stoc de memorie socială și manifestă propriul sistem de interpretare subiectivă prin care conferă un sens evenimentelor trăite
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
referă în mod insistent la astfel de dificultăți. Norbert Elias, de exemplu, se referă la fenomenele de excludere socială, la acest „nou spațiu al inegalităților” ce rezultă din distribuția reprezentărilor sinelui și a imaginilor și emoțiilor pe care acestea le etalează, pentru a semnala că „lupta dintre instalați și excluși se transformă: exclușii nu mai luptă doar pentru a scăpa de foame, pentru a-și asigura supraviețuirea fizică, ci și pentru a-și satisface alte necesități”. Aceste „alte necesități” trebuie specificate
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
săracă, încât este proporțională cu ostentația. Altfel spus, cu cât este mai ostentativ expusă, cu atât este mai săracă subiectiv și mai dependentă social de cei care sunt așteptați să o recunoască sau să o suporte. Inegalitatea pe care o etalează este una a sărăciei reflexive și subiective în condiții de abundență a resurselor materiale disponibile. Funcționarii publici mai vechi se fixează în reguli birocratice, în supunere aparentă și lipsă de performanță. Socializarea lor instituțională este atât de perfectă, încât nu
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
identificării bărbaților cu ele, acceptarea, aprobarea și recompensarea socială și de piață tacite sau explicite, perseverența în construcția individualizării economice (bărbații au o „carieră” ce trebuie să fie de succes!) se asociază cu o identificare firească și naturală cu rolurile etalate pe scena socială. De cealaltă parte, în cazurile femeilor, conflictele dintre rolurile feminine ce corespund individualizării economice și cele induse de valorile unei etici a grijii pentru alții se asociază cu riscul apariției dezaprobării și chiar a izolării sociale în
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
ca soț acest „bărbat nou” feminizat. Dar în ce măsură bărbații doresc ca partenere „noile femei” eliberate de tradiții? În întâlnirea din familie a acestor căi distincte de construcție a masculinității și feminității androgine se nasc conflicte sau armonii, iar scena socială etalează un „management al impresiilor” à la Goffman, care cel mai adesea premiază bărbații tradiționali și amendează femeile care vor să evadeze din destinul tradițional al relațiilor de gen. Individualizarea femeilor, indusă și mediată de piață, însă nu mai poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
Între timp, meșteșugul a dispărut. La poarta unor gospodării înstărite din Săsciori descoperim emblema A.N.T.R.E.C. și „margaretele“ pensiunilor turistice. Șoseaua înaintează apoi printre pâlcuri de pădure ce coboară în trepte până la buza apei. Suntem în strâmtoarea munților, care-și etalează netemători măreția până-n pragul caselor din Laz, localitate în care tradiția picturii icoanelor pe sticlă și lemn s-a transmis din generație în generație de mai bine de două secole. De aceea, ne-am luat răgaz pentru a vizita casa
Agenda2004-36-04-turistic () [Corola-journal/Journalistic/282852_a_284181]
-
tentațiilor, cele de tot felul, duși de valurile vieții, sau le vor birui? Iar aceasta în contextul atât de complicat al globalizării actuale. Sigur, s-ar mai putea vorbi de performanțele absolut valabile și ale altor absolvenți. Unii dintre aceștia etalează disponibilități certe în domeniul muzicii de ansamblu, de ansamblu solistic, cameral, orchestral. Trebuie evidențiată evoluția ansamblurilor orchestrale ale celor două licee, formații compuse din tineri instrumentiști cu vârste cuprinse între 14 și 19 ani. Spre deosebire de orchestrele profesioniste, aici înnoirea este
Iarăși despre tinerii muzicieni… by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/5471_a_6796]
-
tricolor, cu fondul general negru, prezintă o inserție de alb pe mediana craniului, bot, bărbie și piept, albul apărând și pe labe. Castaniul-roșcat/bronz apare în pete deasupra ochilor, pe obraji, piept, labe și burtă, inclusiv vârful cozii. Unele exemplare etalează o pată albă la baza și în spatele gâtului, denumită "Sweet Kiss". Este recunoscut pentru firea sa calmă, echilibrată. Ponderat în reacții, sociabil și cooperant, Ciobănescul de Berna se comportă foarte bine în preajma copiilor. Este un câine de muncă, harnic și
Ciobănesc de Berna () [Corola-website/Science/323060_a_324389]
-
urmă cu ceva timp prezintă o altă imagine a acesteia. Andreea Esca ne-a obișnuit în ultima perioadă cu apariții din ce în ce mai sexy, dar, în urma cu 10-15 ani aborda un look mult mai sobru. Însă, în pictoriale, vedeta își permitea să etaleze o imagine diferita față de cea de la pupitrul știrilor. Îmbrăcată într-o rochie albă și lejeră, de vară, Andreea Esca afișează un decolteu generos. Cu ochelari de soare, o privire seducătoare și buze roșii, vedeta pare că se simte excelent în
Fotografii de colecție cu Andreea Esca în ipostaze provocatoare by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/72827_a_74152]
-
ana, Elenă Badea O chinezoaica, născută în anul 1950, stârnește admirație oriunde ar merge, ea etalând un ten perfect și o talie de invidiat, asemeni unei tinere de 20 de ani. Actrița și femeie de afaceri din Chină, Liu Xiaoqing este considerată una dintre cele mai frumoase femei care populează lumea mondenă din Chină. Deși pare
Uluitor: Are 63 de ani, dar etalează un ten și o talie ca la 20 by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/65060_a_66385]
-
Freddie. Sau ar fi putut să fie Alexia, Sooz și Charlie. Sau la fel de bine ar fi putut să fie Atlanta, Jools și Micki. Nume ciudate. Nume mișto. Și, eram în stare să bag mâna în foc, nume inventate. Nume care etalează o mulțime de „K“-uri în loc de „C“-uri și o grămadă de „Z“-uri acolo unde ar fi trebuit să fie „S“-uri. Nume care eram convinsă că nu apăreau pe certificatele lor de naștere. Știam că numele lor adevărate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
viață bătea la ușa omenirii. Era un eveniment care întrecea în dimensiune toate mărunțișurile și nimicurile lumii... 3 E ra o seară superbă de mai. Primăvară deplină. Pretutindeni un verde viu, neprihănit împodobea pomii și parcurile. Prunii, merii, caișii își etalau fără rezerve splendorile buchetate în florile de mătase alb-roz, strălucitoare, sidefii. Oamenii le savurau cu setea celor veniți din deșertul iernii. Erau atât de apetisante, încât le-ar fi putut pune în prăjituri, în cozonaci... În dimineața ce urma, Simona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
trecu greu, dar trecu. Ieșirea din acest anotimp însemnă o adevărată sărbătoare nu numai pentru Simona, ci și pentru majoritatea locuitorilor acelei așezări. Optimismul intră în case o dată cu verdele ierburilor, al grădinilor cu pomii înfloriți. Zarzării se grăbiră să-și etaleze minunatele flori roz-albe, demonstrând prin acest gest că sunt niște învingători. O dată Răducu vindecat Simona a început să-l ia cu ea la școală, neavând cu cine să-l lase acasă. Îl așeza în ultima bancă, îi dădea o hârtie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
stat. Adversarii săi decid atunci să-i opună o figură tot atât de carismatică, pentru a-i mina prestigiul. Și-l găsesc pe Nilus. Nilus era un călugăr rătăcitor care, Îmbrăcat În haine preoțești, rătăcea (ce altceva era să facă?) prin păduri, etalând o barbă mare de profet, două neveste, o fetiță și o asistentă sau amantă, ce i-o fi fost ea, toate neieșindu-i din cuvânt. Pe jumătate guru, din aceia care, la o adică, fug cu obolul strâns, și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
oamenii aceia de pe marginea drumului. Sparg pietre ca să le transforme În pietriș cu care să paveze drumul... Ce fețe! Par atât de osteniți. Oare guvernul chiar crede că oamenii sunt niște roboți?...“. Deși de-abia intraseră În China, Wendy Își etala deja sensibilitatea la regimul despotic. Ca orice cățeluș exuberant, Wendy trebuia să Învețe ce Înseamnă „ssst“. Asta gândea Harry Bailley. Stătea pe celălalt rând de scaune, vizavi de ea și Wyatt. Uitase că și el fusese În tinerețe militant trup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
soluția imaginată de mine a fost proprietarul restaurantului, care a ținut să facă el însuși pe chelnerul, servind la masă și obținând, în felul aceasta, câte o fotografie cu fiecare din personalitățile participante la dejun, grăbindu-se apoi să le etaleze pe pereții stabilimentului său. Problema dineului oferit de primul-ministru părea să fie mult mai delicată și complicată. La întrebarea cu privire la cașrut 4, șeful protocolului mi-a răspuns, încântat și sigur de sine, să nu am nicio grijă, fiindcă dispune de
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
Numai surpriza mi-a lipsit", mi-am zis în sinea mea, întrebându-mă cum voi explica acum partenerului meu că regulile de cașrut sunt ceva mai complicate decât lista de bucate admise și nepermise invocate de el și cum voi etala clarificările mele fără să atentez la "competența" în materie a doamnei, soție de Prim-Ministru? Spre norocul meu, mi-a venit o idee salvatoare. M-am întrebat cum ar fi procedat Șef-Rabinul Franței, Samuel René Sirat dacă ar fi fost
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
după ce s-a dotat cu un terminal internațional redus ca dimensiune, dar cochet ca înfățișare, a început să se preocupe de estetica arhitecturală neglijată, timp de decenii, cu o indiferență criminală. Tot mai multe clădiri, mândria capitalei odinioară, reapar acum, etalându-și farmecele. Bucureștiul pare mai luminos la înfățișare, deși mai rămâne mult, foarte mult de făcut. Nu încape îndoială că estetica mediului înconjurător influențează pozitiv elementele care țin de calitatea vieții, dar nu soluționează cât de cât problemele vitale ale
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]