2,030 matches
-
Helliconia se apropie de Freyr, tropicele Helliconiei devin mai fierbinți decât cele ale Pământului. În trecut, Helliconia orbita doar în jurul lui Batalix, dar, cu opt milioane de ani terreștri în urmă (de puțină vreme, în conformitate cu standardele astronomice și evoluționiste), atracția gravitațională a lui Freyr a capturat sistemul Helliconia-Batalix . Sistemul solar inițial al lui Freyr consta în două stele, dar, în urma întâlnirii cu Batalix, steaua-soră a lui Freyr a fost aruncată afară din sistem, împreună cu una dintre planetele lui Batalix și o
Helliconia () [Corola-website/Science/320755_a_322084]
-
în special pe Klara - și începe o terapie cu un program freudian pe care îl numește Sigfrid von Shrink. În cele din urmă, acesta îl ajută să scape de sentimentul de vină, deși își dă seama că, din cauza dilatării temporale gravitaționale prezentă în apropierea găurii negre, timpul trece mult mai încet pentru foștii săi colegi și aceștia nu au murit încă. Bob se teme ca nu cumva Gelle-Klara să creadă că el i-a trădat pentru a se salva. Capitolele romanului
Poarta (roman) () [Corola-website/Science/322742_a_324071]
-
În cazul telescopului James Webb, cele trei corpuri implicate sunt Soarele, Pământul și Telescopul. În mod normal, unui corp care este poziționat pe o orbită exterioară orbitei Pământului, i-ar lua mai mult să se rotească în jurul Soarelui. Totuși, balansul gravitațional din punctul L2 va face ca telescopul să rămână în aceeași poziție față de Pământ, în timp ce acesta se rotește în jurul Soarelui.
Telescopul spațial James Webb () [Corola-website/Science/315723_a_317052]
-
stația de epurare sau cămine de deversare în alte sisteme de canalizare, cu ajutorul presiunii negative generate în sistem de o stație de vacuum. Sistemele de canalizare vacuumatică sunt recomandate în special în zonele de șes, cu pante mici unde canalizarea gravitaționala necesita săpături foarte adânci pentru șanțuri, în zonele unde pânza freatică este foarte aproape de suprafață, trenul nisipos, stâncos unde săpăturile sunt greu de efectuat. Sistemele de canalizare vacuumatică folosesc, pentru transportul apei uzate, diferența de presiune între presiunea atmosferica (1
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
în trenuri și avioane. Începând din 1959 sistemul de canalizare vacuumatică pentru localități s-a dezvoltat tehnic din ce în ce mai mult, fiind implementat în tot mai multe localități din Europa și din lume datorită avantajelor pe care le prezintă față de canalizarea clasică, gravitațională. Sistemul de canalizare vacuumatică cuprinde cămine de colectare în rețeaua de vacuum, în care se acumulează apa uzată de la utilizatori, rețeaua de conducte, prin care apa uzată este transportată, stațiile de vacuum, în care se creează vacuumul și rezervoarele de
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
care se creează vacuumul și rezervoarele de vacuum, în care se acumulează apa uzată din rețea. La un grup de mai mulți utilizatori (locuințe), se montează un cămin de colectare ermetic, instalat în exteriorul clădirii, îngropat. Apa reziduală este colectată gravitațional de la fiecare utilizator până la căminul de colectare, branșamentul utilizatorilor la rețeaua vacuumatică fiind identic cu cel de la rețelele gravitaționale. Căminul de colectare este împărțit în două compartimente, un compartiment superior în care se montează vana de vacuum și unul inferior
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
de mai mulți utilizatori (locuințe), se montează un cămin de colectare ermetic, instalat în exteriorul clădirii, îngropat. Apa reziduală este colectată gravitațional de la fiecare utilizator până la căminul de colectare, branșamentul utilizatorilor la rețeaua vacuumatică fiind identic cu cel de la rețelele gravitaționale. Căminul de colectare este împărțit în două compartimente, un compartiment superior în care se montează vana de vacuum și unul inferior, numit bazin de colectare ape uzate, care servește pentru acumulare apei uzate de la utilizatori. Căminul are în componență o
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
redusă a conductelor și este conceput astfel încât să asigure că vanele nu se vor bloca în perioadele de flux redus. Sistemul de canalizare cu vacuum reprezintă o opțiune tehnică în zonele plane, acolo unde pantele sunt mici, iar un sistem gravitațional ar presupune săpături mai adânci pentru pozarea conductelor, în zonele unde pânza freatică este foarte ridicată sau în rezervații naturale. Rețeaua poate fi amplasată sub adâncimea de îngheț spre deosebire de rețeaua de canalizare gravitațională care trebuie amplasată la adâncimi mai mari
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
unde pantele sunt mici, iar un sistem gravitațional ar presupune săpături mai adânci pentru pozarea conductelor, în zonele unde pânza freatică este foarte ridicată sau în rezervații naturale. Rețeaua poate fi amplasată sub adâncimea de îngheț spre deosebire de rețeaua de canalizare gravitațională care trebuie amplasată la adâncimi mai mari, funcție de topografie, pentru asigurarea pantei de scurgere. Diametrele conductelor de canalizare sunt mai mici pentru aceleași debite de transport, față de sistemele gravitaționale. Rețeaua de canalizare vacuumatică se construiește din conducte flexibile (polietilenă sau
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
poate fi amplasată sub adâncimea de îngheț spre deosebire de rețeaua de canalizare gravitațională care trebuie amplasată la adâncimi mai mari, funcție de topografie, pentru asigurarea pantei de scurgere. Diametrele conductelor de canalizare sunt mai mici pentru aceleași debite de transport, față de sistemele gravitaționale. Rețeaua de canalizare vacuumatică se construiește din conducte flexibile (polietilenă sau PVC), putând fi pozată fără întreruperi și fără cămine suplimentare la schimbarea direcției sau la ocolirea unor obstacole. Apariția unei fisuri în conducte este depistată rapid prin monitorizarea funcționării
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
funcționării pompelor de vacuum. În rețeaua vacuumatică nu se pot forma depuneri care ar provoca înfundarea conductei datorită efectului de autocurățire asigurat printr-o viteza de curgere de 3-5 l/s, față de viteza minimă de curgere din conductele de canalizare gravitațională 0,7 l/s. Un alt avantaj este caracterul absolut ecologic al acestui tip de transport de apă menajeră. Fără infiltrații sau exfiltrații. Amestecul continuu care se face pe traseu între apă-aer-solid duce la o oxigenare mărită a amestecului, ceea ce
Canalizare vacuumatică () [Corola-website/Science/333612_a_334941]
-
Uniunea Colonială și alte guverne folosesc pentru a comunica un dispozitiv numit dronă de salt. Acest dispozitiv este format dintr-un calculator echipat cu un motor de salt, fiind lansat de o navă sau de un satelit departe de puțurile gravitaționale locale, către destinație, unde își descarcă informațiile. Majoritatea raselor extraterestre avansate, cum sunt de exemplu Consu, cunosc mult mai bine modul de utilizare a motoarelor de salt și pot chiar detecta navele care sar în sistemul lor. BrainPal este un
Universul „Războiul bătrânilor” () [Corola-website/Science/323734_a_325063]
-
a controla mișcarea sistemului de balans într-un mod analog cu pendulul unui ceas de perete. Tourbillon-ul, o parte opționala a ceasului, este un cadru de rotație pentru mecanismul de siguranță, care este folosit pentru a anula sau reduce efectele gravitaționale asupra balansului. Datorită complexității de proiectare a tourbillonului, acesta este folosit numai în ceasurile "de prestigiu", ceea ce le face foarte scumpe. Mecanismul ceasurilor tradiționale mecanice utillizează un arc spiralat că sursa principala de energie. Acest arc trebuie tensionat de către propietar
Ceas () [Corola-website/Science/305064_a_306393]
-
1,3 unități astronomice de Soare (400 din cei 7000 de asteroizi recenzați) au fost numiți "asteroizi din apropierea Pământului" și sunt susceptibili să percuteze Terra. Orbitele acestor asteroizi evoluează relativ rapid, la scară geologică, ca urmare a coliziunilor și interacțiunilor gravitaționale cu planetele interioare. Asteroizii din această categorie nu par să aibă caracteristici specifice, dar formează un eșantion reprezentativ al asteroizilor care trec mai departe de Soare. La începutul anilor 1990, cunoștințele asupra asteroizilor proveneau din trei surse: observațiile de la distanță
NEAR Shoemaker () [Corola-website/Science/333074_a_334403]
-
a noastră, iar de-a lungul diametrului său s-ar putea alinia 109 Pământuri. Soarele este o imensă sferă de gaz foarte cald, a cărei masă o depășește de 300.000 de ori pe cea a Pamântului. La suprafață, forța gravitațională este de aproximativ 28 de ori mai puternică decât cea de pe Pământ. Totuși, Soarele nu este decât o stea foarte obișnuită. Pentru astronomi, este o adevărată șansă să poată studia o stea atât de tipică: tot ceea ce află ei prin
Soare () [Corola-website/Science/296586_a_297915]
-
parte a programului "Noi Frontiere", care orbitează planeta Jupiter. A fost lansată de la Cape Canaveral Air Force Station la 5 august 2011 și a sosit pe orbita lui Jupiter la 5 iulie 2016 pentru a studia compoziția planetei, câmpul magnetic, câmpul gravitațional și magnetosfera polară. Misiunea are un buget de 1,1 miliarde de dolari americani. Nava reprezintă a doua misiune a programului "Noi Frontiere". "Juno" a fost lansată de o rachetă Atlas V la 5 august 2011. La doi ani de la
Juno (navă spațială) () [Corola-website/Science/336480_a_337809]
-
Pentru orbite eliptice poate fi calculată din distanța de la periapsis la apoapsis: unde: De exemplu, excentricitatea orbitei Pământului este astăzi 0.0167. De-a lungul timpului excentricitatea orbitei Pământului se modifică încet de la aproape 0 până la 0.05 din cauza atracției gravitaționale dintre planete (vezi și ). Alte valori: Pluto 0.2488, Mercur 0.2056, Luna 0.0554. Pentru valorile excentricității celorlalte planete vezi și Lista planetelor sistemului solar. Elipsă
Excentricitate orbitală () [Corola-website/Science/302369_a_303698]
-
vreo de kilometri (0,207 u.a.) La 5 noiembrie 2069, asteroidul 4179 Toutatis va fi la o distanță de 0,0198486 u.a., adică km. O consecință a acestor apropieri de Pământ ale asteroidului este faptul că suferă perturbări gravitaționale ale acestuia. Astfel nu poate fi prezisă cu exactitate traiectoria asteroidului pentru mai multe secole viitoare. După ce a explorat Luna, sonda spațială chineză Chang'e 2 și-a modificat traiectoria pentru a întâlni asteroidul Toutatis la 13 decembrie 2012.Potrivit
4179 Toutatis () [Corola-website/Science/326943_a_328272]
-
celelalte trei fiind: Forța nucleară tare este și cea mai puternică din aceste interacțiuni, fiind de 100 de ori mai puternică decât forța electromagnetică, de 10 ori mai puternică decât forța slabă și de 10 ori mai mare că forța gravitațională. Forța nucleară tare face ca protonii și neutronii să rămână integri și stabili. Are o distanță de acțiune foarte scurtă, de circa 10 metri. În acest context, ea este o forță nucleară. În fizică nucleară forță nucleară tare ține quarkurile
Interacțiunea tare () [Corola-website/Science/299436_a_300765]
-
invers. În topografie, nivelmentul barometric se efectuează cu ajutorul altimetrelor care funcționează pe principiul enunțat mai sus. La măsurarea altitudinii cu altimetrul trebuie să se țină seama de factorii care influențează presiunea atmosferică și anume: temperatura, densitatea și umiditatea aerului, accelerația gravitațională și latitudinea locului. Din aceste motive, altimetrul trebuie întotdeauna reglat în funcție de o altitudine cunoscută din teren, după care se pot face determinări. Altimetrele pot fi mecanice sau electronice. Precizia de măsurare depinde de aparat și variază între 5 - 10 m
Nivelment () [Corola-website/Science/332976_a_334305]
-
obține. Puterea depinde de "căderea" și cu "debitul" sursei de apă. Cantitatea de energie formula 1 care se obține prin coborârea în câmp gavitațional a unui obiect de masă formula 2 cu o diferență de înălțime formula 3 este: unde formula 5 este accelerația gravitațională. Energia hidraulică disponibilă într-un lac de acumulare se poate extrage prin coborârea intenționată a nivelului apei. În acest caz, puterea depinde de debitul masic al apei. Deoarece fracția formula 7 este tocmai puterea formula 8 și exprimând în membrul din dreapta fracția
Energie hidraulică () [Corola-website/Science/303516_a_304845]
-
(pronunțat []; în finlandeză "Ahvenanmaa") sunt o provincie autonomă, demilitarizată și unilinguală (suedeză) a Finlandei. sunt situate la intrarea în Golful Botnic, centrate gravitațional la aproximativ 40 de km de coasta Suediei și la 25 de km față de coasta Finlandei. Este vorba, de fapt, de un întreg arhipelag, egal depărtat de Stockholm și de Turku, dar întins pe aproape o treime din această distanță
Insulele Åland () [Corola-website/Science/296870_a_298199]
-
miliarde km și au confirmat capacitatea sondei de a urmări ținte distante, cerință critică pentru manevrele ce trebuiau efectuate în drumul spre Pluto și alte obiecte din Centura Kuiper. La începutul anului 2007 sonda a efectuat o manevră de asistență gravitațională în preajma planetei Jupiter. "New Horizons" a înregistrat distanța minimă față de Pluto la 14 iulie 2015, după o călătorie de 3462 de zile prin Sistemul Solar. Observațiile științifice au început cu 5 luni înainte de apropierea minimă și vor continua timp de
Pluto () [Corola-website/Science/326883_a_328212]
-
fundamentale teorii se pot dovedi a fi imperfecte dacă observațiile noi sunt inconsistente cu ele. Mecanica newtoniană este un exemplu faimos de lege care nu a supraviețuit experimentelor care implică viteze apropiate de cea a luminii sau apropiere față de câmpuri gravitaționale puternice. În afara acestor condiții, Legea lui Newton rămâne un model excelent de mișcare și gravitație. Pentru că relativitatea generală oferă explicații pentru toate fenomenele descrise de mecanica newtoniană, este privită ca o teorie superioară. Știința este o metodă folosită cu scopul
Știință () [Corola-website/Science/299441_a_300770]
-
mai îndepărtate gigante până la vreo 35 u.a.. Dacă se examinează evoluția acestui sistem planetar se constată că planetezimalele de pe partea interioară a discului trec ocazional în apropierea gigantelor gazoase, iar orbitele lor sunt modificate de către acestea sub efectul asistenței gravitaționale. Planetele interioare se dispersează schimbându-și momentul cinetic cu majoritatea micilor corpuri înghețate pe care le întâlnesc, ceea ce are drept consecință îndepărtarea planetelor spre exterior pentru păstrarea momentul unghiular global al sistemului. Aceste planetezimale se dispersează în același mod în timpul
Modelul de la Nisa () [Corola-website/Science/332453_a_333782]