2,113 matches
-
a captivat lumea literară franceză antebelica și a adus notorietate României. În vastă bibliografie care i s-a consacrat, apologetic sau polemic, o temă recurenta este tocmai alchimia inclasabila a lirismului ei și aportul rădăcinilor românești („valahe”/„danubiene”/ „balcanice”) la insolitul prin care N. s-a impus în lirica de dupa parnasianism și simbolism, instaurând intempestiv o resurecție romantică aparte: astfel, la romanitatea poetei au fost raportate panteismul mistic, dar și naturismul păgân, vitalismul concrescent contemplării morții, cultul înaintașilor, exaltarea deopotrivă a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288468_a_289797]
-
de genul "Un grup de tineri agresează un polițist blond de șaptezeci de kilograme", legea exhaustivității ar fi din nou încălcată prin excesul de informații. S-ar putea să existe totuși circumstanțe în care un asemenea titlu nu ar fi insolit: informativitatea depinde deci de pertinență. Legile modalității Un anumit număr de legi ale modalității impun să fim clari (în pronunțare, în alegerea cuvintelor, în complexitatea frazelor etc.) și mai ales să fim economi (să căutăm formularea cea mai directă). Aceste
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
non-persoană tradiționala "persoana a treia" pentru a sublinia faptul că ea se situează într-o sferă total diferită decît cuplul EU-TU, coenunțiatorii. Existența, la baza oricărui enunț, a unei categorii fundamentale ca aceea a persoanei este de fapt foarte insolită. Grupurilor nominale li se atribuie o "persoană", în timp ce această "persoană" este o categorie pur lingvistică, un rol jucat în actul enunțiativ: în realitatea din afara limbii pe care o reprezintă enunțurile, ființele nu au persoană. Dacă spunem, de exemplu: Patronul mi-
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
cuvinte din toate sferele limbii, de la neologisme rare la neaoșisme și arhaisme stridente, de la noțiuni abstracte la termeni de argou și vulgari, manipulează morfeme și combină părți de vorbire, ca Arghezi (dar într-un fel al său), în cele mai insolite moduri, pune lucrurile și cuvintele în relații imprevizibile, amuzante și deconcertante, sucește fraza în fel și chip, uneori o rupe, o schilodește, frecvent o artificializează ilar prin hiperbat. La nivel lexical, prozatorul schimonosește vocabulele, creând adeseori pe această cale altele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287223_a_288552]
-
poezii la „Echinox”, în 1971. Prima carte, Casa cu retori, îi apare în 1980. Colaborează cu poezii, cronici literare, eseuri la „Echinox”, „Vatra”, „Tribuna”, „Amfiteatru”, „Steaua”, „Apostrof”, „Poesis” ș.a. Casa cu retori aparține optzecismului prin discursivitatea pusă sub semnul jocului insolit, prin combinația de oralitate ironică și intelectualism livresc. Este esențialmente o poezie de limbaj, amuzată de confuzia dintre poezie și proză, dintre imagini și metaforele-concept, dintre lumea imaginară a poemului și lumea reală, cu obiectele ei: „Și dintr-o dată preajma
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288659_a_289988]
-
-ntorcea, / Un alt sloi dedesubtul său vedea / William Blake, ce nici nu mai era, / Însă în sloiuri mii se răsfrângea / Făptura sa” (Amintiri despre un poet). Mitologiile personale extrag poemele din zona clasicismului târziu și îl pilotează către efectele unui insolit moderat. Între „arborul Satanei” și „clonțul lui Dumnezeu”, Ș. invocă „umbre de arbori nemăsurat de înalți”, cheamă „calul cel negru”, „marea pasăre verde” și reușește spații de coabitare nedefectuoasă pentru imagini („frunzare de păcătuire tot curg și curg”; „trunchiuri de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289633_a_290962]
-
viața într-un tărâm necunoscut, fără nici o comunicare cu lumea noastră obișnuită. În timp ce eroul din poveste își anunță sosirea (prin aruncarea buzduganului), protagonistul din povestirea fantastică este imprevizibil, apare în chip misterios în manifestări senzaționale, este ceea ce a fost numit insolit fantastic. Spre deosebire de basme, în povestiri percepem miraculosul mitico-magic și superstițios. Dacă în povestirile mitologice întâlnim fabulația convențională, în povestirile fantastice remarcăm prezența brutală a misterului în cadrul vieții reale, fiind legat de stările morbide ale conștiinței. În spațiul literaturii fantastice se
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
înrudește cu fantasticul prin înclinația pentru senzațional. Se poate identifica această legătură în romanul politist. Unii creatori de literatură fantastică au scris și istorioare cu peripeții palpitante, dar spre deosebire de senzaționalul din cărțile de aventuri, în care se urmărește soarta eroului, insolitul fantastic țintește dincolo de destinul personajelor. În romanele polițiste eroul este un detectiv, înzestrat cu o inteligență deosebită, care dezleagă misterul crimelor obscure și nu-și permite să facă gafe ca eroii din povestirile fantastice. În ceea ce privește proza de analiză se poate
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
a ,,complicității ludice’’ existente între autor și cititor. Pentru acest critic român, care nu se va lăsa convins de stilul fermecător al lui Callois, ,,fantasticul rămâne, fără drept de apel, un joc de-a neverosimilul, de a straniul, de-a insolitul, de-a coșmarescul, dar în mod esențial un joc’’. Constatarea că fantasticul este ulterior feeriei, îl face pe Roger Callois să creadă că între cele două genuri a avut loc o relație de înlocuire, continuată prin înlocuirea fantasticului cu povestirea
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
secvențială a acestuia, aplicându-se mai cu seamă legendei și eposului popular, precum și scrierilor inspirate din acesta. Fabulosul se manifestă mai mult în basm, ca un fantastic convențional, previzibil, pe când în fantasticul autentic modern desfășurarea epică și fenomenele sunt imprevizibile, insolite. 1.5. Reprezentanți ai fantasticului în literatura universală Literatura fantastică s-a manifestat începând cu secolul al XIX-lea în cultura universală, prin nume de rezonanță care au marcat linia acestui tip de opere, atât de complexe și controversate. Astfel
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
și spațiu fabulos. Nuvela Copil schimbat de Pavel Dan este o construcție epică având la bază elemente din folclor. Este o relatare la persoana I despre puterea diavolului, de a substitui copiii nedoriți de părinții lor. Autorul prelungește planul realității insolite, dincolo de simpla observație, pentru a regăsi adevaratele dimensiuni ale realității. La Pavel Dan, fantasticul se constituie ca o prelungire a realismului. Urcan, bătrânul, pleacă de acasă pentru a se regăsi în mijlocul naturii. Nimeni nu știe de ce acesta cutreieră lumea. Este
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
la jumătatea distanței dintre fantastic și absurd, apărând în această operă tentația halucinantului, instalarea în nenorocire și acceptarea ei ca pe un lucru firesc, presimțirea, angoasa dezastrului, subiectivitatea autorului, atracția pentru stările limită convertite fantastic, prin intensificarea suprafirească a șocului insolit, dorința de mister, substituția enigmatică (realitate mască), transfigurarea ambianței. Așadar, făcând o sumară analiză a operelor fantastice din literatura română ajungem la concluzia că unul dintre cei mai mari importanți autori de proză fantastică rămâne cu siguranță Ion Luca Caragiale
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
ambianței. Așadar, făcând o sumară analiză a operelor fantastice din literatura română ajungem la concluzia că unul dintre cei mai mari importanți autori de proză fantastică rămâne cu siguranță Ion Luca Caragiale, căci el apare ca un fin observator al insolitului, iar narațiunile sale stârnesc interesul prin diversitatea formulelor de abordare a genului, căci el apelează la tradiție, mituri, folclor etc. Operele sale sunt moderne, având unele elemente comune cu cele ale lui Edgar Allan Poe, unul dintre motivele foarte întâlnite
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
relatări, ca să nu mai discutăm de ,,imponderabilul’’ felului de a exista, în sens biografic, al eroilor, alte caracteristici ce fac din basm un gen prin definiție al indeterminării temporale și spațiale, la urma urmei, un gen ,,suprarealist’’, sunt supuse unui insolit proces de ,,impurificare’’ și readuse, astfel, la statutul impus de legile existenței reale a omului. A ,,imita’’ basmul popular, pentru Caragiale, înseamnă tocmai acest efort de revigorare atotcuprinzătoare epică, de supunere a materiei originare la rigorile creației narative, de altfel
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
artistică se datorește modului în care sunt valorificate resursele fantasticului mitic folcloric. În materie de ,,basm nuvelistic’’, capodopera scriitorului este Abu Hasan, subintitulată și ,,poveste orientală’’, scrierea propune atenției una din formele de intruziune a fantasticului miticofolcloric dintre cele mai insolite în literatura noastră. 2.3.3. Abu Hasan Abu Hasan este unul dintre exercițiile narative târzii ale lui I. L. Caragiale, apărut în 1890, ca fiind traducerea liberă (caragializată) a basmului Adormitul trezit din ciclul O mie și una de nopți
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
terenul în favoarea creației nuvelistice. Deși tonalitatea ironic familiară a întregii povestiri probează binecunoscuta atitudine ,,desacralizantă’’ proprie în general ,,basmului cult’’ caragialian, pe de altă parte, precizarea referitoare la situarea cronologică a întâmplărilor ce vor avea loc constituie un gest de insolită ,,impurificare’’ a viziunii atemporale, specifice eposului mitic-folcloric. Impurificarea’’ celuilalt element consubstanțial basmului, nedeterminarea spațiului geografic poartă aceleași însemne ale insolitului. Însărcinându-l pe Aghiuță să verifice de unul singur justețea motivului invocat de toți bărbații ajunși în iad, Dardarot atrage
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
caragialian, pe de altă parte, precizarea referitoare la situarea cronologică a întâmplărilor ce vor avea loc constituie un gest de insolită ,,impurificare’’ a viziunii atemporale, specifice eposului mitic-folcloric. Impurificarea’’ celuilalt element consubstanțial basmului, nedeterminarea spațiului geografic poartă aceleași însemne ale insolitului. Însărcinându-l pe Aghiuță să verifice de unul singur justețea motivului invocat de toți bărbații ajunși în iad, Dardarot atrage atenția trimisului și în privința locului unde se va statornici, acordându i libertatea de a alege. Sunt clare, după cum cele arătate
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
liniștit). Dar călătorul-poet nu poate decât aproxima inexprimabilul, iar cititorul este chemat să se asocieze călătoriei (o tema frecventă în poezia lui S.), să lase frâu liber imaginației, jocului neîngrădit de vreo regulă. Visul, amintirea, alegoria creează o realitate fantasmagorică insolit criptată. Poemele din Simetria fierbinte (1994) induc impresia de coregrafie, în sensul că oniricul, mijloacele avangardiste par asamblate pentru a da rigoare construcției, chiar dacă adesea într-un stil ce ține de un „suprarealism de operetă” (Traian T. Coșovei). Uneori versurile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289866_a_291195]
-
cu ,,kisthos“ că prea au la fel amîndoule și înțelesul ca și făcătura. Costache Buraga Cronica, vineri, 23 dec. 1977 Viața și petrecerea cuvintelor închipuire. Poveste. Știință - nu sînt doar termenii ce dau titlu celui dintîi capitol al acestei ciudate, insolite, fascinante și greu definibile cărți ( Dăinuiri dăneștene), sensul lor se poate extinde asupra întregii alcătuiri scriitoricești semnată de învățătorii Eugenia și Costache Buraga din Dăneștii Vasluiului. Autorii înșiși, prevăzînd că întîlnirea cititorului cu cartea lor nu va fi dintre cele
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
cu anii răscrucii de milenii: „N-a fost nimic nici pragul 2000, / Nici anul 1 din mileniul 3, / 2002! Drept care, poți să vii/ Mai relaxat în brațe să ne iei”. Numeroase sunt jocurile sonore, constând mai cu seamă în rimarea insolită. Rime interioare, rima a două cuvinte alăturate, monorime, rime în cascadă: „geți cu săgeți sub peceți”, „cărbuni nebuni”, „bram în hram”, „cer în ger”, „plouă rouă”, „-n două plouă”, „lent torent”, „munți cărunți [...] lumii punți”. O așa-zisă „baladă” e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289147_a_290476]
-
de libertate în mod figurat. Astfel "accente protestatare" descoperă Emil Manu în poeziile lui Dimitrie Stelaru, Cântec din neguri sau chiar în "madrigalul negru" dedicat Oliviei. Trimiterile la Geo Dumitrescu sunt iarăși bulversante: Aici au apărut câteva din cele mai insolite versuri ale lui Geo Dumitrescu; unele aveau să fie cuprinse în volumul Aritmetică. Poetul debutase cu un an înainte în revista antifascistă Cadran (semnat Vladimir Ierunca)"71. În realitate, Geo Dumitrescu nu putea să publice cu un an înainte (în
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
realitate, Geo Dumitrescu nu putea să publice cu un an înainte (în 1940!) în Cadran pentru că revista aceasta își încetase apariția după numărul din decembrie 1939. Totodată nu este foarte clar ce se poate înțelege în acest caz prin "versuri insolite", poemele din Albatros nu sunt printre cele mai nonconformiste ale poetului și nici nu adoptă un alt stil decât textele publicate ulterior. Se realizează, de asemenea, o enumerare și a altor poeme apărute în Albatros, fără a se insinta însă
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
cei de la Cadran, se confruntau toate revistele vremii. Dialogul odată început, Lucian Valea continuă pe aceeași linie precizând că "fără acoperire rămâne și o altă afirmație a lui Emil Manu", aceea conform căreia în Albatros apar ""câteva din cele mai insolite versuri ale lui Geo Dumitrescu; unele aveau să fie cuprinse în volumul Aritmetică". În realitate numai poemul Declin va fi introdus în volumul amintit, singurul reprezentativ publicat în Albatros."94 Nu putem decât să remarcăm că textul lui Lucian Valea
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
coborâre" în banal, în cotidian, atât la nivelul subiectelor alese, cât și la cel al limbajului, al modului în care sunt orchestrate temele, Geo Dumitrescu reușește, în 1946, să lanseze o provocare către cititor (aceea de a accepta un dialog insolit despre literatură, despre cultură, viață cotidiană, dar un dialog lucid din care nu lipsește analiza ironică și autopersiflarea) și să formuleze o sfidare la adresa retoricii tradiționale și a susținătorilor ei. În acest sens, titlul volumului Libertatea de a trage cu
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
unită doar atunci cînd se va reuși depășirea barierelor confesionale care defineau în mod clar cele două tabere. Viziunea ideologică a ÎRA viza să cuprindă problematică irlandeză într-un cadru mai larg, introducînd elemente care ar fi părut pînă atunci insolite mișcării republicane, precum cele sociale, plecîndu-se de la ideea că lupta de clasă avea să ducă pînă la urmă la unitatea insulei. Însă că după orice eșec, rîndurile aderenților mișcării au început să se subțieze, astfel încît în anul 1969 ÎRA
Studii irlandeze by Codruţ Constantinescu [Corola-publishinghouse/Science/909_a_2417]