1,630 matches
-
Scriitorilor din Ardeal, Grigore Popa, Al. Dima, Paul Constant), Brașov (Octav Șuluțiu, Gh. Tulbure, C. Sassu, D. Gherghinescu-Vania). În primul număr este deplâns destinul celei mai vechi reviste românești care, la 75 de ani de existență, „se refugiază la București, izgonită din Oradea ei natală” (I. Lugoșianu). În același număr Liviu Rebreanu declară: „Pentru noi Transilvania nu poate exista decât întreagă, trup din trupul nostru. Pentru alții ea reprezintă doar ambiții istorice sau castele feudale zidite din truda generoasă de robi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286946_a_288275]
-
Dar copilul apropiindu-se mai mult de tatăl său îl măsură din cap până-n picioare și-i zise grav: Am păstrat jumătate din pătură, pentru ca să ți-o dau mai târziu dumitale când ajuns și tu la vârsta bunicului te voi izgoni și eu din casă... Omul se dezmetici, plânse cu suspine amare și sărutându-și copilul, căzu în genunchi înaintea bătrânului său tată și îi ceru iertare. Din clipa aceea pacea, bucuria și dragostea au învăluit pe toți ai casei. 94
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
ținut să desființeze că prezența simbolică: individul? Individul a murit (sau mai degrabă a fost ucis), deci nici nu putea fi vinovat de ceea ce s-a întamplat post-mortem. Sistemul, da. [...] Dar, "demonul mic burghez" pe care activiștii voiau să-l izgonească din mintea fiecărui individ a supraviețuit, căutând chiar să-și facă un rost, să aibă o carieră. [...] Individul, urmărindu-și propriul interes, a fost cel care și-a apărat ființă, familia și cariera prin tăcere, supunere, acceptare, turnătorie, devotament și
[Corola-publishinghouse/Science/84977_a_85762]
-
cetățenilor din «zona a doua», se arătă de acord, exprimându-și Însă critici față de acest partid. Consideră că este un partid În care vechile cadre au păstrat o prea mare influență, chiar dacă nu crede că ar fi bine să fie izgoniți și chiar dacă are o deosebită simpatie personală față de Gysi. Din punct de vedere ideologic, nu-i găsește prea limpezi - si n-are nici o tragere de inimă să petreacă ore În șir la reuniuni, pentru a dezbate ce-i socialismul; a
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
de bună ziua, iar o pâine nu știu cine îți va mai servi, când terminăm noi ce avem de povestit despre dumneata, iar domnul elegant s-a ridicat de la masă, zâmbind cinic, și l-a salutat pe Cristi. Și, într-adevăr, se vedea izgonit până și din cele mai ieftine și mai împuțite crâșme, pe când cântăreți fără mari voci și cu un repertoriu sărac, dar care învățaseră lecția și se vânduseră cum puteau mai bine se umpleau de bani și de faimă. — Și tu
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
sentimentului profund de neputință, dar ceea ce este cel mai grav: este posibil să nu mai dorească să devină adulți, să nu fie înclinați să se identifice cu adultul și deci să nu adopte normele lui morale și sociale. Se simte izgonit de ceilalți, deoarece nu a fost admis în mediul său de origine. Adoptă față de ei o atitudine paranoidă. Crezând că este ținta permanentă a atacurilor celorlalți, încearcă să le prevină atacând el mai întâi, căutând să se simtă în siguranță
Abecedarul părinţilor by Elena Bărbieru, Xenofont Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/766_a_1573]
-
revină acasă, iar soțul ei s-o iubească și ea să-l iubească pe el. Asta îmi venea ceva mai greu. De fapt era atât de greu, încât ispita de care fusesem conștient ceva mai înainte, și pe care o izgonisem cu fermitate, se furișa din nou pe căi lăturalnice, oricât mă străduiam să am numai gânduri curate. Să fie soțul ei, Fitch, Ben, cum l-o mai fi chemând, un tiran gelos, să fie el pricina nefericirii ei? Și dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
după prezența lui, de parcă îmi nutrea sufletul. Și apoi, într-o bună zi, părinții mei trebuie să fi văzut, sau poate că li s-a năzărit că era ceva în neregulă cu unchiul Peregrine, și pur și simplu l-au izgonit. Nu l-am mai văzut niciodată. Niciodată. — Ce s-a întâmplat cu el? — Nu știu. Mult mai târziu am aflat că s-a sinucis. Și când am ajuns actor, am luat numele lui, parte dintr-un sentiment de pietate, parte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
deși o simțeam prezentă, nu am reușit să o detașez și să o identific. Era o idee pe care mi-o dăduse însuși domnul. Ceva de genul: „Dacă într-adevăr ar alunga-o, dacă ar putea fi determinat s-o izgonească?“. Oare așa ceva n-ar soluționa problemele coliviei, pe care mie îmi venea atât de greu să le formulez? Domnul spusese că nu avea de gând s-o alunge, dar însuși faptul că menționase asemenea idee dovedea că lucrul e posibil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
nu-l putem da uitării pe Ben? Ben s-a isprăvit... — A suferit atât de mult din cauza lui Titus, când Titus a dispărut, a fost ca o pedeapsă... Poate că a suferit, dar a meritat să sufere, el l-a izgonit pe Titus. Eu cred că, de fapt, s-a bucurat. — Nu, nu, n-a fost chiar atât de rău cu Titus, nu în măsura în care ți-am povestit eu. Era sever... — Era violent. La fel și față de tine. Nu încerca să-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
scrisoarea lui Hartley, în buzunarul meu. Nu am deschis scrisoarea imediat. Prezența ei, acolo, în buzunar, însemna o reconfortare totală. Oricum, așa aveam s-o simt încă o bună bucată de timp, și în felul ăsta eram în stare să izgonesc frica. Voiam ca, deocamdată, să rămână acolo, ca un lucru, un simplu obiect, un talisman, o piatră magică, un inel vrăjit, o relicvă prețioasă, ceva ocrotitor, duios și pur. Pentru că acum nu-mi mai rămăsese nimic altceva pe lume decât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
împingea la băutură. Stăruiam să-mi rup gândurile de la amintirea lui, sau să mă gândesc la el în alt context și în alte relații, ca la ceva ce făcea parte dintr-o țesătură de probleme diferite și încă vii. Îl izgoneam din minte cu o precauție meschină, agățându-mă de speranța că dacă aș izbuti să-l îndepărtez încă puțin, voi descoperi că, până la urmă, am reintrat în lumea bătătorită a celor ce și-au revenit după o grea pierdere. Doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
până în bucătărie și m-am întors, am mai băut puțin vin, am închis ochii, i-am redeschis. Îmi urmăream mintea, de parcă aș fi fost gata s-o ating în caz că s-ar fi mișcat sau s-ar fi oțelit pentru a izgoni o eventuală vecinătate momentană. Dar lucrul ascuns refuza să mi se arate; aveam o senzație împanicată că dacă nu-l prindeam acum, o să dispară pe vecie, cufundându-se în tenebrele totale ale inconștientului. În clipa asta, poate pentru ultima dată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mă agasa. Am plecat, a plecat și ea, și totuși întotdeauna m-am întors la Clement și ea s-a întors la mine. Niciodată nu ne-am pierdut unul pe celălalt, iar la sfârșit, când era pe moarte, i-am izgonit pe toți ceilalți. Clement a murit foarte încet. Ziarele au păstrat săptămâni de zile titlurile capitale care îi anunțau moartea. Zăceam pe pat, alături de ea, și-i mângâiam fața, pe care abia foarte târziu au brăzdat-o suferința și teama
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
și în ce privește dorința mea pentru Hartley? Scopul întregii operații, a întregii obsesii să fi fost acela de a mă determina să văd în ea, până la urmă, o harpie, o vrăjitoare semi-conștientă, turbulentă, nedemnă de dragostea mea, pe care aș fi izgonit-o cu dezgustată ușurare? James îmi spunea că voi ajunge să o văd ca pe o zână rea, și pe urmă am s-o iert. Dar faptul de a o ierta n-ar fi înfrânt scopul acelui joc psihologic pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
revoltă a poporului... și.. care îi stăteau ca un ghimpe în inimă...”. „Calomniază... calomniază... că până la urmă tot se prinde ceva..!, acesta-i obsedantul lor crez. În ultima zi a anului 1947.. „ghimpele” a fost înlăturat.. Regele Mihai a fost izgonit de comuniști de pe tronul bunicului său, Ferdinand I, „Întregitorul”.. „Regele loial”. Astfel, calea spre distrugere a țării, prin așazise reforme, rămânea liberă... adică demolarea a tot ce era, cum numeau ei „vechi”. ... Spre sfârșitul lui ’47, se auzea că în
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
ferestre, vrând parcă să intre.. S-a sunat deșteptarea... Ne-am trezit ca.. istoviți.. chinuiți de gânduri... Cumplita istorisire, despre căpitanul Baltă și luptătorii din munți, continua să ne stăruie în minte. Gândurile ne rătăceau tulburi, neostoite, răscolind amintiri, amărăciuni... izgonind liniștea sufletului. Natura încremenită, sub suflarea aspră a iernii, se contopea parcă, și ea, cu starea noastră de suflet. Era duminica după Botezul Domnului. Toți elevii școlii au intrat în programul normal. Unele clase au rămas la slujba de la Capela
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
spulbera sub ochii noștri... Poate că, locurile pe unde și-au purtat „ei” pașii, ar fi trebuit îngrădite !... Dar, cu tremur de inimă te întrebi... „Oare, nu tot Iașul ar fi trebuit îngrădit ?!” Gândurile ne rătăceau tulburi, neostoite, răscolind amintiri... izgonind liniștea din suflet. Printre noi a trecut amintirea anilor când abia așteptam Duminica, cu întârzieri în fața vitrinelor de cofetării jinduind la bomboneturile colorate din borcanele de sticlă, rotunde, străvezii, dar mai ales.. „turul” pe Lăpușneanu. Încercarea aducerii aminte, cu semne
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
și să-l iubim. Trecutul tot, rămânea în urmă. Simțeam cum se rup bucăți din mine... În urechi îmi răsuna tropot de pași, în sus și-n jos... În spate, o cortină care se îndepărta... cădea pentru totdeauna. Plecam, ca izgonit din ultima casă. Deodată mă pomenii cu ochii porniți pe lacrimi, îngânând cântecul seminariștilor, cântecelul nostru de suflet. „De-ar fi Moldova’n deal la cruce..!”. Cântecul cu care am înfruntat pribegia... Prin care ne strigam durerea... plânsul inimii omenești
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
a lăsat pe români să fugă fiecare încotro vede cu ochii (i-a alungat, de fapt, pe români de pe proprietatea lor!) Chestiunea este cu atât mai vizibilă, astăzi, când APROAPE UN SFERT DIN POPULAȚIA ROMÂNIEI (!!!) pur și simplu a fost izgonită pur și simplu din țară, prin intermediul partidocrației, iar clasele parazitare-unelte ale statului român a preferat importul de străini (chinezi, de exemplu). Chestiune, de fapt, explicabilă, prin faptul că statul român a ales între aceste lucruri: 1) creșterea valorii muncii și
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
un partid de clasă, nu de rasă”. Gheorghiu-Dej susținea că, Într-o conversație avută cu Stalin, fără ca Ana să fie prezentă, acesta i-ar fi spus că, „dacă are greutăți din partea Anei Pauker și a lui Vasile Luca, să-i izgonească”. Istoricul Florin Constantiniu susținea că documentele sovietice confirmau spusele lui Stalin despre Partidul Comunist, ca fiind „un partid de clasă, și nu de rasă”, dar nu atestau relatarea lui Dej, că Stalin Îi dăduse mână liberă Încă din 1947 pentru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
Natura e totuși generoasă, oferind an după an o șansă. Desigur, ea Își poate crea un „cer“ În care să se salveze. Dar asta Înseamnă nașterea altei lumi, căci Natura și lumea sunt „cosubstanțiale“, din care copilul poznaș va fi izgonit. Poate de asta, omul fiindu-i copilul cel mai Înzestrat și drag, Natura rabdă, așteptându-i maturizarea, căci de crescut o face chiar foarte bine, să devină Înțelept, poate chiar să fie răsplătită. N’aș vrea Însă ca ea să
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
se poartă copiii cu părinții. Sunt Însă și Închei astfel, optimist: spre deosebire de părinți, care Îmbătrânesc eventual Într’un azil, Natura e veșnic tânără. Dar ăsta trebuie să ne fie și avertisment: ea poate naște un alt copil, care să ne izgonească de acasă, precum omul de Cro Magnon pe cel de Neanderthal... „Meridian“, 10 mai 2002, ora 12,51 2. Hibrizi De la inventatorul, de acum mai bine de 150 de ani, Clausius, a unei noțiuni, termodinamice - și nu numai, subliniez eu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
și a stătut, dar, fiindcă din stradă nu puteai ghici nimic din forfota dinăuntru, m-am gândit la o cauză. M-am întrebat de ce bătrânii aceia preferau claustrarea, în loc să se prăjească la soare sau să se plimbe prin oraș. Prințul izgonit din Ciad m-a lămurit că existau reguli și că îmi anunțase vizita într-un registru cu o zi înainte. Nu numai reguli scrise, ci și opreliști consimțite. Pensionarii cu vechime îi informau pe nou-veniți că olandezii erau exagerat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
de ziariști, ci vom vorbi numai de cele petrecute în orașul Constanța"2234. Prezentând situația presei din orașul Constanța, autorii articolului citat arătau că "editorul modestului ziar "Gazeta Dobrogei" a pierdut toată averea, iar redactorul, un domn avocat, a fost izgonit din Constanța; redactorii profesori ai "Santinelei Dobrogei", asemenea; alți distinși funcționari, bănuiți numai de corespondențe în ziarele din țară, au fost degradați și trimiși pe gerul iernii în Moldova de Sus sau în Oltenia, pe când altuia i se dădea ordin
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]