2,406 matches
-
scenarii diverse îmi aglomerau universul interior de copil. Dependentă de lectură, îmi percepeam adicția cu vinovăția oricărei plăceri interzise. Trăiam cu tot mai intensă culpabilitate dorința de-a părăsi familia și satul natal, înlocuind realitatea lor cu mai frumoasa lume livrescă. Fără rădăcini și modele în istoria familiei sau a comunității, de unde dorința de carte? Am descoperit, ulterior, în Niculae Moromete, personajul lui Marin Preda, un pattern în care s-ar fi putut recunoaște toți cei născuți sub zodia dublă a
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
întregi despre ea: titluri, autoare, autori, spații culturale, personale, pe care le cunosc sau nu le cunosc, dar le pot bănui sau ghici. În orice caz, pentru mine legătura este nu doar esențială, ci și emblematică și își găsește reflecțiile livrești mereu. Văd în acest exercițiu autoreflexiv care mi se propune acum tot un spațiu al oglinzilor. Eu mă uit la imaginea pe care o proiectez în oglinda textului pe care îl scriu, textul pe care îl scriu își proiectează imaginea
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
aceea mă simt atât de atrasă de anumite texte, în care oglinzile și ecourile (reflecții auditive) se multiplică potențial la infinit: Poe, Borges, Virginia Woolf. Din același motiv, mă dau în vânt după ideea și chiar senzația borgesiană a labirintului livresc, a bibliocosmosului, după ideea și tema postmodernă a textualității, a textului ca reflecție, a istoriei ca text. Tot de aceea mă seduc tehnicile reflecțiilor multiplicate: mise en abyme, Chinese boxes. Dacă până acum am "amânat" începutul reflecției este pentru că a
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
dintre mamă și fiică a vorbit mai ales Luce Irigaray, explicând-o în termenii culturii falologocentrice, care valorizează masculinitatea. Mama are aceeași pasiune pentru cărți, a lucrat la Biblioteca Centrală Universitară, apoi la Biblioteca Academiei, unde citea dintr-o curiozitate livrescă și cu o aviditate molipsitoare. Cu ea am avut întotdeauna discuții despre cărți, tot ea i-a spus tatei, îngrijorată de preocuparea mea pe care voia și nu voia să o încurajeze, că tot citesc, mă tot gândesc la lecturi
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
Dumnezeu (1994), Despre mirare (1996), Portrete și trei amintiri de pușcăriaș (1996). Tot în 1992 i s-a decernat un premiu al Uniunii Scriitorilor. Formula care i se potrivește lui A. este aceea a jurnalului. Trăite autentic, și nu mimate livresc, neliniștile sale de „pseudo-filosof” frământat de dileme privesc moartea, absolutul, existența lui Dumnezeu. Într-o lume pecetluită de „veșnica taină”, omul, „finit” în alcătuirea lui, nu poate decât să bâjbâie printre atâtea lucruri „insondabile și minunate”. Tot ce obține el
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285158_a_286487]
-
n-am nicio pretenție (105)/n-am pretenții; n-aveți nicio graniță (106)/n-aveți graniță; nu se pune problema de nicio succesiune (212)/nu se pune problema de succesiune. 3.11. Introducerea unui expletiv O construcție "recentă", cu "caracter livresc" (Avram 1986: 191), este astăzi în extindere și pare să se impună în stilul formal, sub influența limbii engleze: Rezultatul a fost unul pozitiv; Politica este una a esteticului, 258; Eșecul a fost unul de proporții; Rezultatul este unul de
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
operate de vorbitor, au tocmai rolul de a clarifica referința pentru interlocutor și pentru observatorii externi. 4.2. Opoziția dintre formele din seria demonstrativelor etimologic compuse cu ecce și a celor simple Dacă lucrările normative califică termenii acesta, acela ca livrești, iar termenii ăsta, ăla peiorativi (Avram 1986: 176), selecția, în conversația spontană, a adjectivelor demonstrative din seria aceasta, aceea - antepuse sau postpuse nominalului - sau a adjectivelor demonstrative din seria asta, aia - obligatoriu postpuse instituie opoziția formal/informal. Analiza cantitativă (preferințele
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
rezultatelor școlare; - desfășurarea activității sub formă de lecții și alte tipuri de activități, de regulă cu toți elevii unei clase, după un orar 2. Critica sistemului de învățământ pe clase și lecții (Dumitriu, Gh., Dumitriu, C., 2003, pp. 53-54): - aspectul livresc al instruirii și ignorarea rolului experienței proprii de cunoaștere a elevului; - lipsa de adecvare la particularitățile individuale ale elevilor, toți desfășurând aceeași activitate; - autoritarismul relației profesor-elev și climatul psihosocial necorespunzător generat; - rigiditatea sistemului de promovare; indiferent de aptitudini și performanțe
Teoria și metodologia instruirii și a evaluării: ghid pentru seminar by Sacară Liliana () [Corola-publishinghouse/Science/1796_a_92287]
-
formula dramatică a (post)absurdului, materializată în volumul Așteptând-o pe Godette (2003; Premiul Asociației Scriitorilor din Sibiu), din care se distinge în primul rând piesa omonimă, unde melanjul de mitologeme biblice, de pamflet și grotesc, de registre stilistice, de livresc și metateatru creează imaginea unei umanități în derivă. SCRIERI: Felia amară, Sibiu, 1993; Povești din pădurile fanteziei, Deva, 1998; Ridicarea în genunchi, București, 1999; Socrate poetul, Bistrița, 2000; Așteptând-o pe Godette, pref. Claudiu Groza, Cluj-Napoca, 2003. Repere bibliografice: Ileana
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290325_a_291654]
-
icoanelor ce îl însoțesc pretutindeni - comuniștii, poporul rus -, se regăsește atunci când, cătând la „minunile Kazahstanului”, se lasă impresionat de priveliștile fabuloase („poezia sălbatică a unor râuri”, „grandoarea” Tian-Șanului) ale unei țări unde trecutul se însuflețește cu legenda. Din păcate, artificiile livrești („taina de dincolo de nisipuri”, „grâul sclipește cu raze de smarald”) riscă să sporească impresia de neadevăr. Un tendenționism apăsat se degajă din piesele de teatru ale lui Ș., radiodifuzate sau jucate de unele teatre. Dacă Gheorghe (difuzată la radio) vrea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289433_a_290762]
-
și stilistice de efect. Poezia creionează un univers erotic atemporal și aduce în prim-plan, compus din piese lirice, ca într-un puzzle, chipul unui iubit misterios absent („când ajungi la ultimul rând tu o să fie un eu imaterial”). Referințele livrești apar și aici, iar obsesia scrisului, a comunicării este cel puțin la fel de intensă ca aceea a pierdutei/ regăsitei iubiri trăite la distanță, în scrisori, sub pecetea tainei și a semnificațiilor simbolice ale cifrelor 1, 2, 3, 7. Dincolo de poemele însingurării
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290511_a_291840]
-
aranja Lăpușneanu capetele retezate pe masă, pînă la un logofăt, care era mai mare, apoi Țepeș, Brîncoveanu, Ștefan și celelalte, ce mai domni, cît de cruzi, dar cum a strălucit țara atunci! ca un soare Moldova, Apus de soare Delavrancea¸ livrescul legionar cu deviza "România ca soarele de pe cer!", 1930, încă mă întîlnesc, răsplata muncii vine din ea însăși, chiar dacă nu este chiar munca, pe pat de scînduri, între bagaje, stau patru întinși, sforăie, lumea plătită și răsplătită, sforăiturile în cor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Mureșul mare, Reghin concentratele imobiliare, prim-plan cu locuințe de lux, rampa în piatră cubică, stîlpul, perechea de bușteni foarte groși, Tîrgu Mureș Brașov personalul, din sud curțile făcute răzor, mărunțeau gunoiul cu sita, primăvara între ei muncile grădinii, aplicații livrești și în aer, avionul cu reacție lasă urme de alfabet pe aceeași direcție, le risipesc, Gornești, cum spre Tîrgu Mureș tot Eminescu, mitul său a și trecut devale, în carne și oase. Luni, 28 martie, ora 7,15, în personalul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
peron pe care eu te-am așteptat și alerg semiotic tropăit mărunțel că mă sărută cu sărutările gurii lui! mai era o explicație, cu osteneala lumii ostoită clipă de clipă și așa s-au născut clipele, dar și azi-noapte vis livresc, cavaleri ce le zic ioaniți în numele meu, intrau în rînduri în altar, vis în visul matein, rău de rezultate, glanda anexă peronul, la bar secretă bila televizorul, amară, bună seara, da' ce completezi pe-acolo? a, băiețași de cartier, îs
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Identitate (1970), Suflet în spațiu (1973), Ferigă sub stâncă (1975), Uimitorul răstimp (1977), Rug de septembrie (1979), Sărbătoarea nimănui (1980; Premiul „Mihai Eminescu” al Academiei), Flacăra zăpezii (1981), Noaptea cailor (1984), Umbra focului (1986). Poezia cultivată de C. este cerebrală, livrescă, aparținând unui intelectual subtil, elevat. Lipsită însă de originalitate, ea se datorează mai ales „amintirilor” literare ale autorului și mai puțin propriei sale sensibilități. Tocmai de aceea, unii exegeți au evidențiat ermetismul său de tip barbian, iar alții, „nostalgia epigonică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286036_a_287365]
-
Steaua Unirii la căpătâi / aici, unde cu veșnicia / oasele străbunilor cutreieră Carpații / irizând cu stele și înnobilând/ trecerea noastră [...] Aici este țara neamului meu!” (Încrustări în vreme). Odată cu Miresemele fulgerului (1988), autorul renunță la poezia circumstanțială. Apar figuri mitologice și livrești, peisajul se spiritualizează în viziuni (neo)expresioniste, tonalitatea senină, jubilatoare face adesea loc decepției și interogației, iar discursul liric devine, dacă nu neapărat mai profund, cel puțin mai opac. Poetul profesează cu voluptate - uneori excesivă - incongruența, asintaxismul și oximoronul. Rezultatul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290149_a_291478]
-
spun prea mult despre adevărul poeziei lui P. E o lirică bine structurată, ce se distinge printr-o profunzime și o seriozitate de tip „modernist”, poate ușor desuetă dacă nu ar fi deghizată în haine la modă precum intertextualitatea, aluziile livrești, practicile textualiste, epicul, pitorescul, prozaicul ori ludicul ironic-absurd. Temele sunt moartea, transcendența, neputința ieșirii din timp și din spațiu, căutarea de sine, căutarea lui Dumnezeu și a unei religiozități proprii, născută din îngenunchere și oroare. O poezie ce are ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288886_a_290215]
-
dosul ființei/ pe dedesubtul ei,/ unde nu se află încă nimic închegat”. Scrisul se face pe dinăuntru, este un scris în propriul trup, o scriere-căutare și sfâșiere de sine. În arta poetică intitulată iov.iova.iona.ion, înțesată de aluzii livrești, biblice și autobiografice - o întâlnire între poetul Gheorghe Iova și autor, la intersecția Căii Victoriei cu Lemnea, într-o vineri seara, pe 16 noiembrie - poate fi citită „plângerea” lui Iova-Iov, care de fapt îl exprimă pe mereu „interiorul” Iona-Ion: „scriu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288886_a_290215]
-
1995. Colaborează, de asemenea, la „Cronica”, „Dacia literară”, „Poesis”, „Ateneu”, „Luceafărul” ș.a. I s-au acordat Premiul revistei „Poesis” (1990), Premiul revistei „Luceafărul” (1992), Premiul revistei „Ateneu” (1993), Premiul Asociației Scriitorilor din Iași (1995). S. propune o poezie în care livrescul, apropiat de paradigma modernistă, câteodată chiar de sorginte suprarealistă, se combină cu radiografii fruste ale îndoielilor existențiale. Pe fondul unor sonorități aparte, care însoțesc o vizualizare antropomorfică a naturii („Brazii din cer au aripi de barzi”), poeta meditează la menirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289810_a_291139]
-
imaginat a-și alege modelele asemenea unui zeu atotputernic și rău: „Văzu trei domnișoare / ce vreascuri-brațe aveau / ouă de papagali / năsucurile lor cloceau // Mulțumit de așa înzestrări ale naturii / le luă sub braț / pentru câteva schițe viitoare”. Între real și livresc, viață și visare, mereu în răspăr cu sentimentalismul și pornirile nostalgice, S. reușește îndeosebi în câteva miniaturi lirice, unde detaliul își impune tenta insolită. SCRIERI: Poeme, Iași, 1995; Seninătatea lemnului, pref. Adrian Dinu Rachieru, Iași, 1997; Serile la Mircești, 1997
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289810_a_291139]
-
aur, Ostrovul lupilor sau Divanul persian, imaginarul sadovenian ar evolua pe un traseu conducând lent, dar neabătut, de la lume spre carte. În ficțiunile lui Sadoveanu, obsedate în perioada târzie de triumful utopic al literaturii asupra unei vieți văduvite de sens, livrescul se infiltrează progresiv, uzând de formule diverse: de la convergența tematică dintre viață și modelul cărții la tălmăcirea cu instrumente parodice și în sfârșit la coincidența vieții cu cartea, pe care o reproduce ad litteram. O secțiune aparte a criticii lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287990_a_289319]
-
Pentru cel ce vrea să-i fixeze locul în istoria literaturii române, revelator se dovedește totdeauna drumul care merge de la operă la biografie și îndărăt la operă. Eseurile lui N. Manolescu amestecă în chip voit temele literare cu temele morale, livrescul cu biograficul, analiza ideilor cu fuga în narațiune și confesiune. Remarcabilă este tocmai această libertate a spiritului care trece fără dificultate de la un subiect la altul și se implică, totdeauna, pe sine în ceea ce citește și ceea ce vede. N. Manolescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287990_a_289319]
-
rumori, printre flaminge,/pe apă, soarele naval!/ Pe apă, soarele-n aval;/în cer, umori; printre flaminge,/același freamăt, însă, -rut/pe fața apelor (ard, oare?);/ pe fața apelor, ardoare./ Același freamăt, în sărut?” (VIII). Sunt căutate efecte eufonice rare, livrescul este deliberat, iar poemele au un caracter programat polemic. Caragialeta (1998; Premiul ASPRO pentru experiment) este un dialog peste timp cu opera marelui dramaturg, un fel de traducere într-o limbă poetică din momentele, schițele și teatrul acestuia, o parodiere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287057_a_288386]
-
că negativismul provocator al tânărului este expresia unei neîncrederi fundamentale în posibilitatea criticii literare de a da judecăți universal valabile. Comparația cu nihilismul lui Cioran se dovedește potrivită: „Numai că-n vreme ce la Cioran acest scepticism are o bază livrescă și factură filosofică vitalistă și irațională, la Eugen Ionescu el este resortul unor reacții de amărăciune cu prilejul constatării neputinței de a rosti o judecată critică universal valabilă, reacție din care izvorăște un minunat eseu asupra faptului de a scrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290666_a_291995]
-
uns emir/ ce va trăi peste 110/ de mii de ani într-un oraș Mohab...” (Abdul sau Elogiul lui Parmenide). Estetica rămâne totuși una de tip baroc, în măsura în care poemele provoacă în primul rând meraviglia, nu neapărat sens, iar prețiozitatea ironică, livrescul, uneori pitoresc prin amalgamurile postmoderne pe care le produce, sunt trăsături distinctive ale acestor poeme: „da, Rousseau s-a aruncat pe fereastra/ de la balconul în stil empire/ și-n cădere/ până jos/ Van Gogh a continuat să picteze/ munți de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290307_a_291636]