1,046 matches
-
anume este considerat normal pe Prinz Albrecht Strasse. Poate că tipul și-a vârât nasul unde nu-i fierbea oala. Iar ei poate că au vrut să facă, astfel, ceva poetic. M-am șters la gură și am pus niște mărunțiș pe masă, pe care Stock Îl luă fără ca măcar să se obosească să-l numere și zise: Ce caraghios, când te gândești că acolo era Școala de Artă - vreau să zic, acolo unde e sediul Gestapoului. — De-a dreptul hilar. Pun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vezi că eu nu mă hipnotizez cu una, cu două. Tipul ăsta era un profesionist. Nu era genul care să te lase să pui laba pe arma lui În schimbul unei porții de șerbet. — Ce fel de profesionist? Un negustor de mărunțișuri profesionist? Nu mai vorbi În dodii, Tesmer. Era doar un puști. — Păi, asta Îți Îngreunează și mai mult situația, că nu va mai avea ocazia să crească. — O fi fost el tinerel, i-am replicat eu, dar nu era deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
În fugă. Cel tuns scurt izbucni În râs și Închise dintr-o lovitură de picior ușa după ea. Am deschis fereastra, spunând: — Cam miroase aici. Cam ce faceți voi, atunci când nu speriați femei văduve și nu căutați vreo cutie cu mărunțișul din Încasări? Dietz Își ridică fundul de pe biroul meu și veni la geam: Am auzit de tine, Gunther, Îmi zise uitându-se la trafic. Știu că ai fost polițai, așa că știu că știi regulamentul cu privire la cât de departe pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
chiar erau invalizi de război care vând țigări, care purtau la braț banderola galbenă cu trei puncte negre care dăinuia din zilele de la Weimar. Această banderolă nu conferea, totuși, nici un statut oficial. Numai Armata Salvării primea aprobarea de a vinde mărunțișuri la colț de stradă, dar legile Împotriva vagabondajului nu erau aplicate cu strictețe peste tot, ci doar În zonele mai bune ale orașului, unde era mai probabilă prezența turiștilor. — Trrabucuri și țigărri, rârâi o voce. Cei familiarizați cu acest cod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
se uite cu atenție la desenele vizibile numai În lumină. Cred că glumești, i-am zis. Neumann se uită la mine fără să clipească: — În legătură cu ce? Strecură repede banii În buzunar. — Las-o baltă. M-am ridicat, am lăsat niște mărunțiș pe masă și l-am Întrebat: — Încă ceva. Îți amintești când anume ai auzit de recompensa pusă pe capul lui Mutschmann? Neumann păru cât de gânditor putea el să pară: — Păi, dacă stau să mă gândesc bine, a fost săptămâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
era trupul unui bărbat, iar judecând după calitatea evidentă a pantofilor, era vorba de un bărbat foarte bogat. Mi-am băgat mâna În buzunarul din dreapta al hainei lui și i-am răsucit interiorul spre exterior. Pe podea au căzut niște mărunțiș și niște bucăți de hârtie, dar nu era nimic cu ajutorul căruia să poată fi identificat. Am pipăit zona din jurul buzunarului de la piept, dar acesta părea gol și nu mi-a venit să-mi strecor mâna Între genunchii săi și capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
se cheamă Coaja lucrurilor sau Dansând cu jupuita. În rest, apele vieții literare românești par destul de liniștite; dacă facem abstracție de mărunta furtună iscată de cearta dintre Ion Vartic și profesorul Mircea Zaciu, o ceartă ce se poartă pe seama unor mărunțișuri, dar care are meritul de a pune În evidență harul de polemist al unui individ altminteri atât de delicat: Ion Vartic. Dragii mei, sper că v-ați Întors reconfortați și cu vești cât mai bune din lunga voastră călătorie estivală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
din sudul Californiei, îl sunase ca să-l felicite în ziua când împlinea cincizeci și șase de ani. Oricâtă stânjeneală ar fi fost între ei, Jessica respecta întotdeauna uzanțele. Se întorcea în est pentru trei-patru zile de fiecare Crăciun. Le trimitea mărunțișuri de zilele mamei și tatălui - filme și muzică, încercări deșarte de a-și iniția părinții în cultura populară. Își amintea chiar și de aniversarea căsătoriei lor, un lucru pe care nici un copil care se respectă nu-l face. Și îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ea - exact ce nu putea suporta. — Dar unde te duci? Toate lucrurile tale sunt depozitate. Tocmai ți-ai vândut casa. Ea spuse ceea ce repetase săptămâni întregi în minte. —Daniel, cedez nervos. Nu mai pot să fac chestia asta. La fiecare mărunțiș cu care încerc să-l ajut îl rănesc în trei feluri diferite. Prezența mea îl face să se simtă și mai rău. Vrea să mă vadă plecată. Sunt falită și bolnavă și te încurc, sunt amețită și n-am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
la o masă din colț, în fața unui bărbat care nu era în nici un caz Daniel Riegel. Bărbatul ăsta, care purta o cravată verde-albăstruie și un costum gri închis, părea genul care ar fi putut să-l cumpere pe ecologist cu mărunțișul care-i căzuse din buzunar în căptușeala hainei. Cei doi se țineau de mână peste masa așezată pentru micul dejun. Weber se dădu înapoi, se întoarse și merse mai departe. Poate că-l văzuse. Se întoarse și o luă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
țipat ca să mă fac auzită peste accesul lui de râsete. Ne vedem mai târziu. Era prea ocupat să-și șteargă lacrimile ca să vadă că am dispărut. Bucătăria colcăia de oameni și cutii de bere, cele din urmă majoritatea pline cu mărunțiș. Ce drăguț. Am decis cu hotărâre că asta nu va fi una din acele petreceri unde dau gata jumătate de sticlă de votcă și apoi mă târăsc undeva să mă îngrijesc de rămășițele personalității mele. în acest spirit de maturitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
plăteau? Suficient cât să locuiesc într-un hotel ieftin și să-mi mai cumpăr câte-un costum din când în când. Au fost zile, David, când nu știam ce-o să pun pe masă. Așa că mă duceam în prima prăvălie de mărunțișuri din orașul în care eram atunci și-mi făceam rost de-o slujbă. În ultimii ani, nu-mi mai dădeau slujbe nici măcar prin prăvălii, fiindcă voiau numai tinere, așa că a trebuit să lucrez ca femeie de serviciu la hotelul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
MINISTRUL: Atunci cum îți permiți să afirmi asemenea enormități? JENI: Ați înțeles greșit. N-am spus că ați făcut asta. Am spus numai că presa ar îndrăzni să rîdă de dumneavoastră dacă ați face-o. Și în fond sînt niște mărunțișuri. Dar să nu credeți că n-ar fi în stare. MINISTRUL: Ah, asta ai vrut să zici... Înțeleg... Da, sînt în stare de orice. Dragă Jeni... Adică Venera. JENI: Otilia. Nu sînt încă destul de grasă pentru Venera. MINISTRUL: Dragă Otilia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
Eu învăț din fiecare ceva, mereu altceva. EMMA: Ce plicticos ești! Din piese nu-i nimic de învățat. Cel mult cum să te răzbuni. CHARLES: Asta-i secundar. Totdeauna am fost uimit cum reții tu din teatru tot felul de mărunțișuri, dar nu ideea principală, morala. EMMA: De unde știi că nu rețin exact ce-mi trebuie? Ce plicticos ești, Charles! Ți-o spun cu admirație, să știi. Cine crezi că ar avea puterea să vadă atîtea piese, să citească atîtea cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
creadă cineva! TOREADORUL: Nu poate fi mai rău. EMMA: Nu? TOREADORUL: Pari să uiți de-a binelea cine l-a înjunghiat de fapt. EMMA: Hai, nu te-mpiedica de amănunte. Cum vrei să fii erou, dacă te ocupi de toate mărunțișurile? TOREADORUL: Nu mă mișc și pace! EMMA: Vrei la ocnă? TOREADORUL: Tu o să ajungi acolo, pentru crima ta. EMMA: Nici pomeneală! Dar mai am o soluție: să-l înlocuiești pe Charles: îți razi mustața și gata. Pe el îl îngropăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
mi doream! MEFISTO: Am eu niște metode... EMMA: Și, spune, este adevărat că astăzi Charles... MEFISTO: Mda. E pe listă. Îți pare rău? N-aș crede. EMMA: Îl iei cu tine? MEFISTO: Nu. Se ocupă de el băieții, astea-s mărunțișuri. EMMA: Te rog să-mi explici ceva: de ce nu mi-e frică de tine? MEFISTO: Pentru că mă așteptai. De cîte ori ți-ai contrazis bărbatul? EMMA: Niciodată! MEFISTO: Pe cîte ori ai visat că-1 ucizi? EMMA: Aproape în fiecare noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
aici se diagnostica și se repara singură, și în teorie nu avea moarte. Erorile erau niște plăcute excepții de la regulă. Dar el uitase răspunsurile la câteva întrebări simple și, cu vremea, uită până și de existența acestor întrebări. Implicat în mărunțișurile unei vieți de parvenit care se tolănește toată ziua pe nisipul Tenerifelor, fumează havane și construiește vile peste vile, exploratorul regresă de la condiția de pilot și astronaut până la cea de novice. Uită cu desăvârșire de mecanismele de regenerare ale computerului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și cred că nu numai ei, mergeau la moară cu căruța bucșită de saci cu boabe de porumb sau de grîu, măcinau și veneau acasă ușor chercheliți, dar mulțumiți și veseli, făceau datorii la brutărie, măcelărie, pescărie, la prăvăliile de mărunțișuri de tot felul, crâșmele nu făceau excepție, și la salar plăteau până la ultima centimă, pentru ca a doua zi s-o ia de la capăt cu datoriile; umpleau toamna podul cu cartofi, ceapă, usturoi, fructe uscate și în stare naturală, făceau vin
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
intrat înăuntru. Am aprins o țigară și am dat peste cap un wisky mare atât de repede încât barmanul s-a uitat la mine pieziș, cam cu bănuială și repede, mi-a umplut din nou paharul. Apoi i-am cerut mărunțiș și m-am îndreptat spre telefonul din perete. - Alo, Niki, salut. Alo. Te-am căutat dimineață pe la ora 10 pe-acasă dar nu erai. Ah, da, uitasem. Da, uitasem că aveai întâlnire la ora aceea cu mătușa ta, parcă Vera
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
cu var, un moșneag nalt și subțire, cu plete tăiate la ceafă, albe, curat îmbrăcat, privea în jur cu o seninătate aeriană, ca și cum el însuși s-ar fi mirat de strania lui delicatețe. Nasul subțire, puțin adus, pielea albă cu mărunțiș de vinișoare sângerii, îl deosebeau de ceilalți oameni, vânoși și arși de soare. Cu ochi albaștri, cam turburi, cădea într-o visare adâncă, cu o delicată expresie de suferință. Părea că nu aude și nu vede. Nimic nu-i stârnea
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
și-a spaimelor auctoriale. Toate-femeile-frumoase sunt Dumnezeii fiului O și recunoaște, subtil, personajul François Weyergraf în Franz și François, când spune că primele exerciții de scriere au fost scrisorile către bunica sa: „n-am găsit altceva să-i povestesc decât mărunțișurile petrecute în ultimele mele zile“. Romanul e exorcizarea relației cu tatăl său, Franz Weyergraf, cel care se isterizează când află că bunul său fiu catolic a citit Greața, „de parcă ar fi aflat că am vreo boală venerică“. În același timp
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
și cu un melon negru pe cap. Mai erau și alte schimbări. Începuse să Învețe franceza dintr-un manual de conversație micuț, de culoare mov. Își Însușise niște gesturi afectate: de exemplu, Își băga mâinile În buzunare și-și zornăia mărunțișul sau Își scotea pălăria. Când spăla rufele, Desdemona găsea În buzunarele lui Lefty bucățele de hârtie pline de formule matematice. Hainele Îi miroseau a mosc, a fum și uneori a ceva dulceag. Acum, În oglindă, chipurile lor alăturate nu puteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ochii strâns Închiși, cu mâinile Îndoind borurile melonului, cu vorbele ridicându-se odată cu fumul de tămâie spre un Hristos În formare. Se rugă vreme de cinci minute. Apoi ieși afară, Își puse pălăria la loc pe cap și-și zornăi mărunțișul din buzunare. Urcă Înapoi pe străzile În pantă și de data aceasta (cu inima despovărată) se opri În toate locurile cărora le rezistase când coborâse. Păși Într-o locantă, pentru o cafea și-un fum de narghilea. Se duse Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Nu mă uit. Trecu pe lângă curtea unui artist al deșeurilor: cele Șapte Minuni ale Lumii făcute din dopuri de sticle. Un bețivan bătrân cu un sombrero viu colorat Înainta cu Încetinitorul, molfăind din gura fără dinți și Întinzând mâna după mărunțiș. Dar ce-ar putea face? N-au nici un fel de canalizare. Nici canale, groaznic, groaznic! Trecu pe lângă o frizerie unde bărbații Își Întindeau părul purtau căști de duș, ca femeile. De cealaltă parte a străzii, niște tineri strigau după ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
viața nu-i avutu’ tău? Morrison ridică din sprâncene ca să indice logica imbatabilă a afirmației sale. Apoi renunță cu totul la expresia superioară și tuși. ― Ascultă, șefu’, dacă tot ești aici, poate mă ajuți și pe mine. Îi Întinse niște mărunțiș. ― Am venit după niște țigări. Bărbia lui Milton se lăsă, scoțându-i În evidență gușa, iar sprâncenele i se ridicară În semn de neîncredere. Cu o voce seacă, spuse: ― Acum ar fi o ocazie bună să te lași. Se auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]