1,512 matches
-
amestecă, În optica celorlalți, mereu grăbiți să te claseze Într-o serie sau alta prestabilită, cu „orgoliul” sau chiar cu „megalomania”, această credință În puterile tale, dar și În „posibilitatea creației” indiferent de „condițiile date”, nu seamănă, adeseori, cu o manie, cu nebunia Însăși? Cui Îi este Însă teamă de nebunie - sau de verdictul ei pe care Îl citește În ochii prudenți și sceptici ai celor din jur - nu trebuie să se apropie de aceste idealuri, de aceste „munci herculeene” care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
disimuleze uneori adevărata credință și concepție. Altă dată, abordând aceste lucruri, vorbeam de o „nebunie curată” și de una „murdară”. Cea „curată”, spuneam, este cea a psihoticilor, a frumoșilor și inofensivilor bolnavi psihici care Își manifestă cu candoare și insitență mania sau maniile. Iar cea „murdară” este adesea cea a creatorilor reali, originali, cu o puternică personalitate, care, mai ales În anii debutului, ai afirmării - la unii, această afirmare se produce abia la sfârșitul vieții sau În postumitate! -, trebuie să arate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
adevărata credință și concepție. Altă dată, abordând aceste lucruri, vorbeam de o „nebunie curată” și de una „murdară”. Cea „curată”, spuneam, este cea a psihoticilor, a frumoșilor și inofensivilor bolnavi psihici care Își manifestă cu candoare și insitență mania sau maniile. Iar cea „murdară” este adesea cea a creatorilor reali, originali, cu o puternică personalitate, care, mai ales În anii debutului, ai afirmării - la unii, această afirmare se produce abia la sfârșitul vieții sau În postumitate! -, trebuie să arate, să joace
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
fapt care făcea ca orice extindere a unuia să fie privită de cel ce trebuia să cedeze ca o acaparare ireversibilă și ca o subminare a rostului său. Azi pare ridicol, dar, exprimîndu-mă medical, unii au dezvoltat un „complex”, o „manie” a „sectorului”! De aci, animozitățile repetate, episodice sau persistente. După zile de încordare, veneau însă și zile de relaxare, cînd munca alterna cu veselia, încît aveam senzația că rîdem nefiresc de mult. Curenții discuțiilor se schimbau: reci în ședințe, mai
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
arată pe om inferior animalelor! *Viorel Savin mi-a dat să-i citesc cea mai recentă piesă de teatru pe care a scris-o: Clopotul, despre 23 August. Personajele ei aparțin lumii intelectuale: un profesor bătrîn, refugiat din Basarabia, cu manii dubioase (privește cu luneta tinerele fete ce se scaldă în lacul din apropiere), două nepoate ale acestuia (una pictoriță excentrică și colaboraționistă, femeie slobodă la gură; alta casnică, econoamă și severă), un avocat arivist (fost iubit al celei din urmă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
odios rolul celor care au creat cultul pionierului denunțător: ei au deformat în chip deliberat adevărul, implantînd în conștiința socială versiunea necesară”. Cui și pentru ce?, se întreabă ea. Lui Stalin și anturajului său (răspunde), pentru „a instaura suspiciunea generală, mania stigmatizării unanime a nesupușilor”, pentru „a trezi în oameni, odată cu frica, pasiunea denunțării ca formă supremă de vigilență față de «inamic»”. Prin urmare, „dacă Pavlik nu exista, el ar fi trebuit inventat”. Fructele unei asemenea educații - arată, mai departe, autoarea - se
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
absolut. Inteli gența, convertită în superstiție, devine dușmana tuturor valorilor exterioare exercitării ei și nu mai oferă nici o aparență de realitate de care te-ai putea agăța: operează cu golul, este vidă. Cine i se dedică din cult sau din manie ajunge în chip necesar la „privațiunea de sentimente“ și la regretul de a fi adus jertfe unui idol care nu-ți dă în schimb decât plictis și dezolare, cum stă mărturie, document capital, scrisoarea pe care Doamna du Deffand i-
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
într-o scriere; sarea putea fi o expresie neașteptată, o imagine, o vorbă de duh, o epigramă, o ironie, o aluzie, ceva tranșant și viu pe care îl socotea absolut necesar pentru a susține atenția cititorilor. Se simte că această manie a sării e primejdioasă pentru bunul-gust și că ea poate duce degrabă la afectarea secolelor de decadență. Ca orator politic, Mirabeau avea, în anumite privințe, talentele cele mai strălucite: o forță de observație promptă, un tact sigur, arta de a
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
se înfățișa cu o splendoare fără fast, temperată de o eleganță care se împacă ușor cu luxul; compania ei era o școală de bun-gust și de politețe. Deși era o iubitoare a literelor, pe care chiar le cultiva, nu avea mania de a străluci în privința aceasta, iar tonul ei era simplu și fără pretenție. La oraș sau la țară, cine se afla printre oaspeții ei se bucura de toate agrementele bogăției și de diferitele plăceri pe care le poate procura, fără
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
ajungea să fie la curent cu absolut tot ce se petrecea la Paris și la Versailles; doar că, pentru a atinge acest țel, nu neglija nimic, și nu încape îndoială că știa mai multe decât locotenentul de poliție. O asemenea manie este atât de bizară încât, pentru a o face crezută, voi povesti un fapt pe care, la vremea lui, l-a știut tot Parisul. Într-o zi, sau mai degrabă într-o noapte, contele d’Espinchal se găsea la balul
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
morții; că, dacă ești foarte atent și nu-ți pierzi o clipă din ochi dușmanul, nu mori: „Vă cred - a spus Doamna de Coislin -, mă tem însă că am un moment de neatenție.“ Și s-a stins. JOUBERT Plin de manii și de apucături originale, Domnul Joubert le va lipsi mereu celor care l-au cunoscut. Avea o putere extraordinară de a-ți câștiga mintea și inima și, odată ce-i cădeai în mreje, imaginea lui ți se fixa ca o prezență
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
frumoase cauze din lume. În sfârșit, chiar în efuziunile și aban donul unei companii intime, el nu-și contrazice prietenii decât cu o repulsie în care se simte rezistența unei deprinderi. Acesta este Chateaubriand în societate. Adăugați la acestea câteva manii de mare senior, atracția pentru ceea ce este scump, disprețul pentru economie, neatenția la cheltuieli, indiferența la suferința pe care ar putea-o aduce astfel, și chiar la cei pe care îi nefericește; incapacitatea de a rezista fanteziilor sale, agravată de
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
zilei să consider certă o știre, de altfel știută de toată lumea, pe care i-o relatasem de dimineață. Nu-i place deloc să se observe că ignoră vreun lucru. Ultimul lui gând este să-și manifeste mirarea pentru vreun lucru. Mania aceasta derivă dintr-un anumit ideal, elevat însă imaginar, pe care și l-a făcut despre sine; nu vrea să fie mai prejos de nimeni și de nimic, și afectează până și darurile pe care le are, precum și sentimentele sale
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
care-l supune unor tensiuni noi, unor noi provocări invitându-l într-un joc complex al înțelegerii din care acesta se alege adesea doar cu confuzia. Termenul de „fandaxie” provenit din greacă este înregistrat ca argotic cu sensul de țicneală, manie, fiind însă înrudit cu cel de fantezie. Ideea generează un joc periculos al imaginației scăpate de sub control, putând trece în zona patologicului, în fixația maniacală. Idee fixă, fandacsie, ipohondrie. Există un crescendo în această simptomatologie de uz domestic, ideea, „un
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
blasfemic” al deriziunii caragialești care nu rămâne în zona superficiilor, ci vizează conținuturile chiar și în cazul unor aparent benigne conversații. Altfel, bășcălia se diferențiază de conversație prin ceea ce remarca și Gérard Dessons, în La manière folle. Essai sur la manie littéraire et artistique și anume că : „Tandis que la conversation est collective, le bavardage est mono- manique. Mais le bavard est exhibitionniste. Il a besoin qu’un autre, réduit à la fonction d’oreille, le regarde parler, lui confère une
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
Varșovia, Praga, Novi Sad, Sarajevo. Și recitalurile de poezie, ocazionate de aniversări ale unor mari poeți ai neamului au fost în vizorul regizorului oltenițean. Una dintre marile pasiuni ale lui Dan Puican a fost șoferia. După cum mărturisește chiar domnia sa, această manie a conducerii automobilului s a născut în perioada când regizorul era căsătorit cu frumoasa și talentata actriță Stela Popescu. și acum, la peste 80 de ani, conduce un autoturism marca Ford Fusion, cu care a venit de mai multe ori
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3144]
-
înțelepte, fie ele religioase sau nu, teologi sau oameni de știință, ar trebui să înainteze împreună împotriva violenței și a războaielor în numele religiei și politicii; împotriva asupririi minorităților și discriminării femeilor justificate cu motive religioase sau politico-economice; împotriva obscurantismului, superstiției, maniei de a crede în minuni, și în același timp, chiar împotriva abuzului științei și a credinței în știință. Pe termen lung religia s-a arătat mult mai puternică și durabilă decât criticii ei. Din păcate însă, își arată mereu și
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
să scrii cu precădere despre scriitori neluați în seamă, să vituperezi sistematic împotriva confraților, să devii "omul de casă" al unui editor, sau să te pronunți programatic în răspăr cu opinia cvasicomună de la bursa autorilor, numai din egocentrism ori din mania insolitării în peisaj, atunci ai murit ca evaluator estetic. În sfârșit, localismul, patima circumscrierii într-un areal limitat. Pro-vincialismul derivă adeseori din resemnare: conștient că nu poți izbândi la Centru, campezi definitiv în orașul de baștină, comentezi superlativ mediocrități, tragi
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
Aceste abordări au primit comentarii negative din partea criticului Luminița Marcu, care a discutat „deformarea efectuată de Călinescu prin interpretarea personalității scriitorilor în baza textelor lor, fără a separa contextele, și care a judecat comentariile lui Grădinaru drept dovadă a unei „manii a freudismelor-. Valoarea ca document istoric: Descrierea universului copilăriei de către Creangă ca realitate atemporală, ca și accentul pus pe tradiție, este în strânsă legătură cu satul său natal și cu regiunea înconjurătoare. În opinia lui Norman Manea, decorul „perfect recognoscibilal
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
România și în alte locuri, intrigând auditoriul cu înfățișarea lui stranie și mimica răvășită, sugerând o insuportabilă combustie lăuntrică, de om mistuit de idei. De la o vreme, apelul la divinitate devine obsesiv în expunerile lui, trădând o fatală alunecare în manie religioasă, cu imprevizibile manifestări agresive. Deriva e sesizabilă și în proza, de naive exaltări, Lacul negru, publicată în „Gândirea”. A compus, în duh blagian, și versuri, fără a dovedi cine știe ce chemare spre poezie. La Sburătorul, oricum, ele nu au trezit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288061_a_289390]
-
remediu suprem împotriva depresiei. A exhuma schelete, a descifra alfabete misterioase, a explora oceane necunoscute, a studia neobosit pitecantropul, a escalada Everestul sau vârful Mont Blanc doar pentru a vedea cum e, pentru a spune apoi că am făcut-o... maniile și vertijul a ceea ce Spengler numea civilizația faustiniană, născută în vremea Renașterii. Aceasta tocmai a completat neastâmpărul nostru cu pofta mai nouă pentru cuceriri spațiale. Spaționautul, alpinistul, exploratorul oceanelor și arheologul cu mistria lui sunt copiii lui Faust. Toți aceștia
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
care am numit-o mai sus: au locuit În „capitala culturii” decenii la rând și au rezistat anilor lungi de sărăcie, umilințelor „editoriale”, singurătății aspre, ridicolului chiar! Ceva, cum mai spuneam, ce se Învecinează cu anumite „boli nervoase”, cu anumite „manii”, Înrudite unui tip accentuat de megalomanie, dacă nu chiar de paranoia! Dar, pentru a detalia cumva „treptele succesului”, trebuie spus că prima condiție, cum am numit-o, aceea de a locui un timp Într-un mare centru de cultură, este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
avea Încotro”, Învecinându-se cu marile instincte ale omului, cu cel al nutriției, al reproducerii, al apartenenței la comunitate. Sigur, În creație, granițele sunt foarte șubrede, firave chiar. Creația - cea mare, cea care „rămâne”! - se Învecinează, cum o spuneam, cu mania, cu forme ale nebuniei. (Schopenhauer, În fundamentala operă a scepticismului modern Lumea ca voință și reprezentare, operă, viziune ce a servit ca model ctitorilor literaturii noastre clasice - Îi citez pe Maiorescu, pe Eminescu - o face, studiind „nebunia” ca Învecinată artelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
despre „profilul interior”, este de fapt prima „profeție literară” pe care ți-o faci, involuntar și nelucid, ție Însuți! Ca și faptul, ca să nu mai vorbim, de „nevoia de maeștri”, primul semn al unei „seriozități, gravități de destin”. Maniac - de la manie, bineînțeles, „nebunie”; pe noi, profesioniștii scrisului, nu trebuie să ne sperie apropierea de acele zone „În afara socialului” și a „limbajului curent”, a „idealurilor și a gesticei celorlalți” etc. De altfel, În destul de Îndelungata mea existență, am trăit - și trăiesc și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
omul „de rând”; această „concentrare ne-firească” a energiilor sale spre un singur și acelaș scop, În ciuda atâtor altor necesități și interese multiple care Îl reclamă, ca pe oricare altul, În ciuda sărăciei, singurătății, ridicolului, bolilor la care Îl expune această manie? A ridicolului și nu rareori a „ridicolului suprem” care este Însăși nebunia, Într-atât scopul său pare iluzoriu, rupt de orice relație cu lucrurile acestei lumi, nemaivorbind de „fronda” pe care o fac aceste spirite bunului-simț curent și acelei „fantome
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]