1,372 matches
-
El folosea, de altfel, și pentru ieșirea fumului, căci dedesubtul lui ardea focul care Încălzea iurta. Ștefănel ajutase și el la acoperirea cu pâslă și cu blănuri și aflase de la Nogodar că Tengri era divinitatea supremă a mongolilor. A adevăraților mongoli, și nu a tătarilor, căci, Încă de la Timur Lenk, o parte dintre aceștia trecuseră la religia islamică. Chiar și tătarii din Crimeea, din Karamania și din ținuturile Asiei Mici deveniseră musulmani. Dar triburi mai vechi, care trăiesc și acum pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Negru, de munții Altai și de lacul Baikal, intrând În stepele reci ale Rusiei, nu departe de mările reci ale capătului lumii. Odată cu ridicarea iurtei și a adăpostului pentru cai, pentru Ștefănel Începuse lunga deprindere cu felul de viață al mongolilor, neam de călăreți, luptători și vânători, obișnuiți cu viața În pustietăți, Însetați de infinitul câmpiei și al cerului. Muntele nu le astâmpăra setea de Întinderi pe care să le aștearnă sub copitele cailor, dar le insufla un nemărginit respect pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
căpetenie războinici, răspunsese Ștefănel. Amir nu mai spusese nimic, dar Îi arătase un brad mai Îndepărtat, acoperit de zăpadă, la peste o sută de pași. Copilul lansă o săgeată care șterse trunchiul bradului, Înfigându-se În zăpadă. Deși ratase ținta, mongolul părea uimit. Din acea dimineață Începu pregătirea lui Ștefănel pentru vânătoare. Exercițiile cu arcul durau, la Început, aproape Întreaga dimineață. După primele trei săptămâni Însă, copilul putea nimeri o țintă mică aflată la trei sute de pași și una de mărimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și să lupte cu sabia de lemn. Spre uimirea lui Amir și, mai ales, a lui Nogodar, copilul nu se declara niciodată obosit, Învăța cu repeziciune și cerea noi și noi lămuriri. Părea a fi un luptător Înnăscut. Cei doi mongoli respectau acest lucru, fiindcă destinul de luptător era cel mai glorios cu putință pe pământ și cel mai răsplătit de Tengri după această viață. Treptat, Amir și Nimeni, Înarmați cu arcuri și pumnale, plecau În drumeții tot mai Îndepărtate. Trebuiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
adăpost decât cu un efort uriaș, de mai multe zile, poate chiar de mai bine de o săptămână. Dar puteau reprezenta, totuși, un pericol. Se sfătuiră toți trei, căci Ștefănel devenise membru cu puteri depline În această mică familie de mongoli. Și toți trei hotărâră că trebuie găsită o soluție pentru plecare. În cursul zilei, Nogodar Începu să strângă tot ce nu era necesar pentru noaptea următoare. Amir și Nimeni aleseră doi brazi puternici, Îi tăiară și ciopliră din ei două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
șopti, emoționat, Nogodar. Nu o poate deține decât acela care devine conducătorul suprem al celor mai buni și mai necunoscuți luptători ai pustiurilor Asiei. Foarte puțini știu cine este. E ales doar de Consiliul Celor Patru, reprezentând puterea otomanilor, a mongolilor, a tătarilor și a Duhurilor celor morți. Sunt cei care fac și desfac lumea, cei care hotărăsc cine va putea trăi și cine nu, cei care Își pun sufletul În slujba realizării visului lui Temudjin, ajuns Ginghis-Han. Europa, până la oceanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Cuceritorilor, are să ajute la restaurarea tribului Bordjighin, vechea familie a lui Ginghis-Han, de unde se va ivi În curând cel mai sălbatic luptător al Mongoliei: Amir, fiul lui Djaghatai, strănepot În linie dreaptă al celui mai mare han al tuturor tătarilor, mongolilor și al chinezilor. Toată lumea Îl crede de mult mort, aruncat În prăpăstiile munților Altai. În locul lui conduc acum Hadji Ghirai, hanul Crimeii, strănepot de văr al lui Ginghis-Han, și Ahmed Seyd, hanul Hoardei de Aur pe pământurile vechii Mongolii. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
toate acestea Înlăturau teama. Nu puteau ieși fără să fie doborâți, din prima fracțiune de secundă, de armele celor de afară, săgeți, iatagane sau pumnale. Și totuși, teama dispăruse. Firește, Nogodar va muri, și nu peste foarte mult timp. Vechii mongoli simțeau apropierea lui Tengri cu mult timp Înainte de a pleca spre el. Și purtau această apropiere În tăcere, cu demnitate. Dar nici unul dintre ei nu va pleca spre Tengri aici, acum. Fiindcă abia aici și acum tabloul se dovedea adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mâna spre bătrân, făcându-i semn să se pregătească să deschidă peretele, apăsând pe piatra din colț. În clipa În care bătrânul apăsă piatra, Amir Încordă arcul, zidul se urni, scârțâind, În sus. Abia se ridicase de trei palme, când mongolul dădu drumul săgeții. Afară se auzi un geamăt, iar un trup se prăbuși lângă zid. Ștefănel se rostogoli de pe burtă pe spate, ajungând chiar sub deschizătură, și aruncă pumnalul În umbra care se afla dincolo, la doi pași de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Deși mișcarea copilului fusese fulgerătoare, timpul fusese suficient pentru Amir. A doua săgeată porni, de data aceasta, mai sus, căci zidul continua să se ridice, nimerindu-l pe cel de-al treilea necunoscut În dreptul inimii și ieșind În partea cealaltă. Mongolul Își puse a treia săgeată În arc și ieși, Încet, din monument. În jur era liniște. Ieșiră apoi și Ștefănel, și Nogodar. Amir făcu semn că nu s-a terminat și ascultă atent vântul. Apoi, cu o mișcare lentă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
zece pași În dreapta lor, o umbră se mișcă. Nu mult, doar cât să poată privi o clipă spre locul În care se Întâmplase totul. Cu un vâjâit scurt, săgeata lui Amir Îi străpunse ochiul, ucigându-l pe loc. Abia atunci mongolul le făcu semn că În jur nu se mai află nimeni. Urmăritorii lor nu erau tătari din Crimeea, ci aveau trăsături arabe. Erau Înfășurați În burnuzuri albe, pe cap aveau turbane galbene și purtau iatagane. Trupurile lor nu puteau fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
doar Eternului Cer Albastru. Andà era cea mai sfântă legătură dintre doi oameni În lumea mongolă. Era dincolo de legătura dintre bărbat și femeie și de cea dintre supus și stăpân. Era chiar dincolo de cea mai adâncă legătură de suflet a mongolilor, anume cea dintre călăreț și calul său. Andà Însemna Încrederea absolută, până la jertfirea vieții. Nogodar Își coborâse mâinile uscate și aspre deasupra mâinilor celor doi, consfințind frăția. Apoi, Amir Îi destăinuise lui Nimeni tainele și ritualurile vieții din stepă. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cinci bătrâni care priveau, aparent absenți, intrarea nou-veniților. Amir păși pe latura stângă a iurtei, În locul destinat de tradiție musafirilor. După el intrară, având grijă să nu atingă pragul, Nogodar și Ștefănel. Apariția copilului provocă un moment de rumoare printre mongoli, dar Amir se Înclină În fața lor și rosti un singur cuvânt: - Andà. Rumoarea se potoli, iar În iurtă se Înstăpâni o liniște Încărcată de respect. Dacă Amir Baian, strănepotul lui Temudjin, Îl alesese pe acel copil străin, cu ochi albaștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de oggirați. Erau puțini, deci nu puteau fi decât soli ai unei puteri străine. O solie de vază, desigur, având În vedere numărul și costumația. Încet, pologul marelui cort al lui Toktao se ridică și stăpânul păși afară. Era un mongol scund și voinic, de aproape patruzeci de ani, cu părul scurt, sprâncenele stufoase și chipul aspru. Pe obrazul stâng avea cicatricea unei tăieturi de sabie. Ca și ceilalți, rămase Încremenit. Oamenii din gardă Îl Înconjurară pentru a preveni un atac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lapte de dimineață. Oaspeții primiră câte un bol cu lapte cald. Doar doi dintre călăreți aveau trăsături mongole. Ceilalți trei păreau mai degrabă arabi. Aveau fețe măslinii, erau Înveșmântați În burnuzuri albe și purtau turbane de aceeași culoare. Unul dintre mongoli i se adresă lui Amir Într-un dialect vorbit mai mult În ținuturile de la apusul Mongoliei, de dincolo de râul Selenga. - Dacă tu ești Amir, fiul lui Baian și Învingătorul lui Toktao, atunci ne bucurăm că suntem primiți În iurta unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Învingătorul lui Toktao, atunci ne bucurăm că suntem primiți În iurta unui viteaz. Amir intră primul, se așeză În partea dreaptă și așteptă ca oaspeții să se așeze pe blănurile de linx așternute pe jos. Odată ritualul așezării Încheiat, același mongol luă cuvântul. - Vestea Întoarcerii tale a traversat stepele și pustiurile. Pe noi ne bucură mai mult decât ți-ai putea imagina. - Pe noi? - Avem deplină Încredere că tot ceea ce Îți spunem va rămâne aici. Amir Încuviință. - Suntem trimișii celei mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cartea legilor lui Ginghis-Han? - Înainte ca luminații mei oaspeți să pună Întrebări, e dreptul gazdei de a cere lămuriri, spuse Amir netulburat. Ce Înseamnă semnele cărora vă supuneți și de ce ar trebui să vă respect mai mult dacă le purtați? Mongolul privi spre ceilalți. Unul dintre arabi ceru să vorbească, iar mongolul traduse cuvintele lui. - Vei afla mai multe dacă ne vei face onoarea de a veni În vechea capitală a lui Ginghis-Han, Karakhorum, peste două săptămâni, când apare luna plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Întrebări, e dreptul gazdei de a cere lămuriri, spuse Amir netulburat. Ce Înseamnă semnele cărora vă supuneți și de ce ar trebui să vă respect mai mult dacă le purtați? Mongolul privi spre ceilalți. Unul dintre arabi ceru să vorbească, iar mongolul traduse cuvintele lui. - Vei afla mai multe dacă ne vei face onoarea de a veni În vechea capitală a lui Ginghis-Han, Karakhorum, peste două săptămâni, când apare luna plină, iar umbrele a ceea ce a fost reînvie În stepele marilor bătălii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
la Karakhorum, Însoțit de două sute de războinici, când se va ivi luna plină. Acum voi răspunde Întrebărilor voastre. Yassa este legea supremă după care Îmi călăuzesc pașii. - Unde este fratele tău de sânge, Andà, copilul cu ochi albaștri? Întrebă, sec, mongolul. - Nu știu, răspunse Amir fără să tresară. - S-a aflat aici. - Dar nu se mai află. Nu știu nimic despre destinația lui. De ce Îl căutați? Cei cinci Îl priveau Încordați pe Amir. Dar simțeau că tânărul nu minte. Nu știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și aruncă un pumnal. Fu uluit să vadă că luptătorul necunoscut din palatul Frassetti simțise traiectoria pumnalului, răsucindu-se la timp ca să-l evite. Scoase iataganul și lovi pieziș, spre umărul lui Oană. Acesta blocă lovitura cu garda spadei, iar mongolul simți că forța acestei simple blocări Îl azvârle În peretele palatului. Dar fu și mai uimit văzând, de aproape, chipul străinului. Un chip aproape cunoscut, cu ochi albaștri, luminoși, o privire care acum avea o duritate de diamant. „Seamănă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
din echipa de atac sări asupra lui. Contele apără două lovituri iuți de iatagan, dar fu lovit de a treia, care Îi străpunse brațul sub umăr. Cu o ultimă sforțare, reuși, totuși, să facă o fandare lungă, străpungându-l pe mongolul care nu se mai aștepta la o ripostă. Amir porni spre barcă, Însă retragerea Îi era tăiată de Oană. Scoase o săgeată și trase cu o iuțeală pe care căpitanul n-o văzuse la nici un arcaș. Știa Însă că săgeata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
aducă jos, rănit la piept și la umăr, legat și el fedeleș. Cei doi fură legați de șeile cailor și târâți, prin praful drumului, până În fața căpeteniei care poruncise să fie cruțați. Gâlcă privi de jos chipul necunoscutului. Era un mongol destul de Înalt, cu părul și ochii negri, și nu purta pe cap nici unul dintre semnele distinctive ale Hoardei de Aur. Fața lui nu arăta mânie, ci mirare. Vorbi rar, pentru a fi Înțeles, În limba turcă: - Înțelege cineva această limbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cu gura plină de praf, Gâlcă spuse: - Da. - Cine ești? Întrebă străinul, privindu-l cu atenție. Apoi păru că observă ceva, descălecă și se aplecă asupra pieptarului de piele al căpitanului. - Ce este acest semn? Cine ești? Gâlcă nu răspunse. Mongolul reluă fără să se Înfurie: - Poți muri acum sau poți muri deseară. Asta nu are importanță. Poți vorbi prin tortură sau poți vorbi fiindcă așa se cuvine când ești Întrebat. Nici asta nu are importanță. Gâlcă nu răspunse nimic. Unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
răsărit a acestor invazii. - Cum adică? - Sunt ca niște valuri care se sparg de țărmul cel mai solid. Dacă Moldova are o armată capabilă să stăvilească invazia, Europa Centrală și Italia scapă nevătămate. Au fost Însă și cazuri În care mongolii au ajuns În inima Europei. Cu mai bine de două secole Înainte. În direcția cealaltă, mongolii au reușit să cucerească China, În timpul lui Ginghis-Han. Desigur, lucrurile s-au mai schimbat, dar dominația mongolă a durat cam un secol. Ea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mai solid. Dacă Moldova are o armată capabilă să stăvilească invazia, Europa Centrală și Italia scapă nevătămate. Au fost Însă și cazuri În care mongolii au ajuns În inima Europei. Cu mai bine de două secole Înainte. În direcția cealaltă, mongolii au reușit să cucerească China, În timpul lui Ginghis-Han. Desigur, lucrurile s-au mai schimbat, dar dominația mongolă a durat cam un secol. Ea a fost Însă totalmente zdrobită În confuntarea cu Japonia. - Nu știu nimic despre asta... mumură, fascinat, Alexandru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]