912 matches
-
2/1979), subiecte despre care se pronunță Romul Munteanu, Nicolae Balotă, Adrian Marino, Pompiliu Teodor, Alexandru Duțu, Klaus Bochmann, Josef Wolf, Andrei Pippidi, Mircea Popa, Le Romantisme roumain (2/1978), Critique roumaine - critique européenne (4/1978), Le réalisme et le naturalisme roumains (3/1979), Le Symbolisme roumain (3/1980), Le Român roumain contemporain (4/1982: Anton Cosma, Mihai Zamfir, Victor Ernest Mașek, Mariana Ionescu, Marcel Pop-Corniș, Nicolae Manolescu, Florin Manolescu, Mircea Zaciu, Gabriel Dimisianu, Ov. S. Crohmălniceanu, Ion Bălu, Lucian Raicu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285998_a_287327]
-
programul de corelare cu ideologia promovată. Adesea literatura ajunge un instrument, o ilustrare nedisimulată a opțiunii ideologice. Scriind din mers, adoptând opinia conform căreia tendința socială trebuie să fie preeminentă, redactorii, colaboratorii pleacă, cvasipublicistic, de la actualitate. Se miza pe posibilitățile naturalismului, orientare înțeleasă inexact, considerată o garanție de sinceritate, de autenticitate. Așa-numita „felie de viață”, „documentele omenești”, prin care pot intra în atenție zone umane ignorate, disprețuite până atunci de literați, reprezintă o țintă și un tipar preluat de scriitorii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286392_a_287721]
-
relație socială (piața, de exemplu) nu e naturală, altfel spus nu este inerentă naturii umane, atunci cînd vorbesc de "construct social" poziția lor e cea a constructivismului social. Considerînd realitatea socială o realitate istorică și construită, constructivismul social se opune naturalismului social (care presupune, de exemplu, că "piața" este o realitate inerentă naturii umane). Ideea de "construct social", critica naturalismului social nu implică deloc o poziție constructivisă în plan epistemologic. Să ne oprim la problema structurilor sociale. Sunt posibile două poziții
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
construct social" poziția lor e cea a constructivismului social. Considerînd realitatea socială o realitate istorică și construită, constructivismul social se opune naturalismului social (care presupune, de exemplu, că "piața" este o realitate inerentă naturii umane). Ideea de "construct social", critica naturalismului social nu implică deloc o poziție constructivisă în plan epistemologic. Să ne oprim la problema structurilor sociale. Sunt posibile două poziții epistemologice. Din poziție realistă, structurile sociale reprezintă o realitate în sensul obișnuit: "constructul social" în chestiune este o constrîngere
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
că ceva exterior stipulează poziția epistemologică constructivistă. Teoria noastră spune: e vorba de un ansamblu de posibile și imposibile, pe care și le-au creat oamenii în cauză (de exemplu, imposibil să nu existe conducători și conduși). Sociologii sunt împotriva naturalismului social; sociologia ține, prin natura ei, de constructivismul social. În schimb, rari sunt sociologii (istoricii, economiștii, psihologii) care să adopte, în lucrările lor, o perspectivă riguros constructivistă în plan epistemologic (care să implice, mai ales, refuzul noțiunilor de context, ambient
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
este mai avantajoasă în raport cu una foarte complicată, pentru ca apoi August S c h l e i c h e r să specifice că pierderea formelor flexionare este compensată de un progres în sintaxă și în stilistică (deși, ca adept al naturalismului, el ajunge în final tot la concluzia despre decăderea limbii în epoca modernă). În primele decenii ale secolului al XX-lea, lingvistul danez Otto J e s p e r s e n a stabilit însă că progresul în limbă
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
bună înțelegere a încercărilor de tipologizare a neorealismului, se pot utiliza criteriile utilizate de Stefano Guzzini în elaborarea hărții teoriilor în relațiile internaționale: criteriul epistemologic (axa naturalism-interpretivism) și criteriul metodologic (axa individualism-holism). Teoria waltziană este naturalistă, în sensul în care naturalismul presupune monismul metodologic; face din căutarea legilor generale programul legitim din punct de vedere științific; susține subsumarea teoretică a explicației științifice, în sensul că ipotezele sunt deduse din legile acoperitoare, iar cazurile particulare sunt subsumate și, astfel, explicate; falsificarea este
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
realismul neoclasic are la bază nevoia completării explicațiilor sistemice cu explicații aferente celei de-a doua imagini (modul în care este percepută puterea, modul în care se exercită conducerea la nivelul unității) este așadar o tendință de relaxare atât a naturalismului, cât și (totuși) a holismului lui Waltz în direcția lui Morgenthau, dar fără a parcurge chiar tot drumul până la Morgenthau. Reacția concretizată prin realismul alegerii raționale este o reacție individualistă la holismul metodologic al realismului structural, fără a-i pune
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
a holismului lui Waltz în direcția lui Morgenthau, dar fără a parcurge chiar tot drumul până la Morgenthau. Reacția concretizată prin realismul alegerii raționale este o reacție individualistă la holismul metodologic al realismului structural, fără a-i pune însă în discuție naturalismul epistemologic. Astfel de cercetători realiști, preocupați de cooperarea și conflictul internațional (dilema securității, problema câștigurilor relative ca obstacol în calea cooperării) împărtășesc, în mare, viziunea despre știință a lui Waltz. De aceea a și fost relativ facilă încorporarea acestor contribuții
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
11) Cu toată tristețea, dar și cu nădejde punem punct transmisiei noastre de la Catedrala Patriarhală (TVR 1, 03.VIII.2007) (12) La ce s-a ajuns acum? "La ce era firesc: abandonarea pudibonderiei, detabuizarea, frisonul senzual-sexual (cu excesele știute), reinventarea naturalismului, dar și o împletire interesantă a temelor (Ruxandra Cesereanu, de pildă, pendulează între metehnele spațiului concentraționar, sex și poezie)" (Radu Paraschivescu, citat în EZ, 08.III.2008). (13) Bernard Shaw scria că moda nu este altceva decât o epidemie bine
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
delimitată până astăzi. Și tendința de subestimare persistă. În Histoire de la littérature française (1894) Gustave Lanson pomenește de r. doar într-un paragraf din capitolul Le Roman romantique, consacrat trecerii, prin Balzac, de la romantism la noul curent. Rezervă, în schimb, naturalismului, înscris între 1850 și 1890, un capitol amplu, în care plasează parțial pe Gustave Flaubert („între romantism și naturalism”), integral pe Émile Zola, frații Goncourt, Alphonse Daudet, Guy de Maupassant. În Histoire ilustrée de la littérature française (1923-1924), elaborată sub direcția
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289156_a_290485]
-
doar într-un paragraf din capitolul Le Roman romantique, consacrat trecerii, prin Balzac, de la romantism la noul curent. Rezervă, în schimb, naturalismului, înscris între 1850 și 1890, un capitol amplu, în care plasează parțial pe Gustave Flaubert („între romantism și naturalism”), integral pe Émile Zola, frații Goncourt, Alphonse Daudet, Guy de Maupassant. În Histoire ilustrée de la littérature française (1923-1924), elaborată sub direcția lui Albert Bédier și Paul Hazard, apar ca realiști Flaubert și frații Goncourt, în timp ce Balzac și Stendhal sunt trecuți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289156_a_290485]
-
Goncourt sunt romantici. Mulți istorici și critici literari omologhează cele două curente, vorbind nediferențiat de „realiști și naturaliști” sau substituindu-i pe unii altora. V.S. Bielinski grupează realiștii ruși sub genericul „școala naturală”. La noi, C. Dobrogeanu-Gherea prezintă „realismul și naturalismul artistic” drept un singur curent, stigmatizând însă reliefarea sordidului de către Zola și adepții săi ca „realism scârbos”. Criticii români de seamă, de la Titu Maiorescu și C. Dobrogeanu-Gherea la Tudor Vianu, G. Călinescu și cei de după al doilea război mondial, sprijină
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289156_a_290485]
-
de la Titu Maiorescu și C. Dobrogeanu-Gherea la Tudor Vianu, G. Călinescu și cei de după al doilea război mondial, sprijină în fond r., însă terminologic acest concept mai circulă uneori sub semnul ambiguității. În Istoria literaturii române (1991), I. Negoițescu numește „naturalism” întregul r. al perioadei interbelice, în care include abuziv și proza lui Mateiu I. Caragiale, Ion Vinea, Al. A. Philippide ș.a. În cvasiunanimitatea ei, critica literară de azi atribuie însă caracter realist celei mai întinse și rezistente părți a prozei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289156_a_290485]
-
versuri e înlocuită, în Caracteruri (1825), de satira activă, cu finalitate precisă, de îndreptare. În portretizarea patimilor omenești, tributară lui Teofrast și La Bruyère, tendința și expresia generalizatoare, țintind către tipologia clasică a modelelor, se aliază cu înverșunarea polemică. De unde naturalismul în limbaj, invectivele, mulțimea detaliilor ce individualizează și dau tablourilor autenticitate, culoare locală. Verva imprimă „caracterelor” mișcare, transformându-le în mici scenete (Defăimătorul). Obositoare lungimi, ca și discursivitatea nu au putut fi totuși evitate. Prefața volumului e o virulentă critică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288275_a_289604]
-
V. Demetrius, Al. Cazaban, I.A. Bassarabescu, N. Dunăreanu, Carol Ardeleanu, G.M. Zamfirescu, Ion Călugăru, I. Peltz, Ury Benador. Repere bibliografice: Émile Zola, Le Roman expérimental, Paris, 1890; C. Dobrogeanu-Gherea, Opere complete, VII, București, 1980, 162-168; I. Chilianu [G. Ibrăileanu], Naturalism și pornografie, „Școala nouă”, 1890, 13-14; Iorga, Pagini, II, 42-45; Pierre Martino, Le Naturalisme français, Paris, 1923; Ralea, Scrieri, II, 5-17; G. Călinescu, Scriitori străini, București, 1967, 750-753; Ursula Münchow, Deutscher Naturalismus, Berlin, 1968; Ferruccio Ulivi, La letteratura verista, Torino
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288369_a_289698]
-
Le Naturalisme français, Paris, 1923; Ralea, Scrieri, II, 5-17; G. Călinescu, Scriitori străini, București, 1967, 750-753; Ursula Münchow, Deutscher Naturalismus, Berlin, 1968; Ferruccio Ulivi, La letteratura verista, Torino, 1972; Crohmălniceanu, Literatura, I, 189-199; H. Zalis, Sub semnul realului. Eseu despre naturalismul european, București, 1974; English Naturalism. The New Twentieth Century Handbook of English Literature, New York, 1977; H. Zalis, Estetica imperfecției. Contribuții la istoria naturalismului românesc, Timișoara, 1979; Yves Chevrel, Le Naturalisme, Paris, 1982; H. Zalis, Naturalismul în literatura română. Contribuții bibliografice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288369_a_289698]
-
Ralea, Scrieri, II, 5-17; G. Călinescu, Scriitori străini, București, 1967, 750-753; Ursula Münchow, Deutscher Naturalismus, Berlin, 1968; Ferruccio Ulivi, La letteratura verista, Torino, 1972; Crohmălniceanu, Literatura, I, 189-199; H. Zalis, Sub semnul realului. Eseu despre naturalismul european, București, 1974; English Naturalism. The New Twentieth Century Handbook of English Literature, New York, 1977; H. Zalis, Estetica imperfecției. Contribuții la istoria naturalismului românesc, Timișoara, 1979; Yves Chevrel, Le Naturalisme, Paris, 1982; H. Zalis, Naturalismul în literatura română. Contribuții bibliografice, București, 1983; D. Păcurariu, Curente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288369_a_289698]
-
Ulivi, La letteratura verista, Torino, 1972; Crohmălniceanu, Literatura, I, 189-199; H. Zalis, Sub semnul realului. Eseu despre naturalismul european, București, 1974; English Naturalism. The New Twentieth Century Handbook of English Literature, New York, 1977; H. Zalis, Estetica imperfecției. Contribuții la istoria naturalismului românesc, Timișoara, 1979; Yves Chevrel, Le Naturalisme, Paris, 1982; H. Zalis, Naturalismul în literatura română. Contribuții bibliografice, București, 1983; D. Păcurariu, Curente literare românești și context european, București, 1998, 164-200. D.Mc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288369_a_289698]
-
Sub semnul realului. Eseu despre naturalismul european, București, 1974; English Naturalism. The New Twentieth Century Handbook of English Literature, New York, 1977; H. Zalis, Estetica imperfecției. Contribuții la istoria naturalismului românesc, Timișoara, 1979; Yves Chevrel, Le Naturalisme, Paris, 1982; H. Zalis, Naturalismul în literatura română. Contribuții bibliografice, București, 1983; D. Păcurariu, Curente literare românești și context european, București, 1998, 164-200. D.Mc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288369_a_289698]
-
din nevoia de a echilibra discursul excesiv mitizant care se edifica atunci și care dă și astăzi consistență discursului public, calp și găunos, în marea sa majoritate. Desigur că cititorul acestui volum de mărturii ar putea fi ușor iritat de naturalismul unor descrieri directe ale fizicului lui Eminescu ("Ca fizic, Mihai era mai scurt ca mine - scrie fratele său Matei -, eu am talia 1,68, el era cu vreo 2-3 centimetri, poate și patru, mai scurt, avea o musculatură herculeană, piciorul
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
ca personaje șoferi ce călătoresc prin țară și devin eroii unor întâmplări senzaționale, uneori de factură detectivistă. Narațiunile sunt pline de viață, o viață simplă, chiar rudimentară, dar autentică și vie. Capabil să transcrie cu fidelitate și în amănunțime, până la naturalism, întâmplări de fiecare zi, prozatorul nu mizează pe noutatea tematică, nici pe cea de expresie, ci mai degrabă pe surprinderea mișcărilor sufletești, pe urmărirea unor schimbări în planul conștiinței morale a eroilor. SCRIERI: Pâinea și bicicleta, pref. D.R. Popescu, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285557_a_286886]
-
un sens (în cadrul înțelesurilor intersubiectiv împărtășite) momentelor individuale ale istoriei, metodă numită uneori idiografică sau, după Clifford Geertz (1993 [1973]), "descriere densă".1 În concluzie, din această dezbatere pot fi extrapolate două tipuri ideale: o epistemologie naturalistă și una inter-pretivistă. Naturalismul are patru caracteristici de bază (von Wright 1971: 4). El presupune monismul metodologic, adică ideea unității metodelor științifice, în ciuda diversității temelor investigației științifice. Naturalismul tinde către idealul matematic de perfecțiune. Matematica și fizica impun standardul dezvoltării științelor, inclusiv a celor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
concluzie, din această dezbatere pot fi extrapolate două tipuri ideale: o epistemologie naturalistă și una inter-pretivistă. Naturalismul are patru caracteristici de bază (von Wright 1971: 4). El presupune monismul metodologic, adică ideea unității metodelor științifice, în ciuda diversității temelor investigației științifice. Naturalismul tinde către idealul matematic de perfecțiune. Matematica și fizica impun standardul dezvoltării științelor, inclusiv a celor umane. Aceasta face din căutarea legilor generale deși nu neapărat și universale programul de cercetare legitim din punct de vedere științific. În al treilea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
către idealul matematic de perfecțiune. Matematica și fizica impun standardul dezvoltării științelor, inclusiv a celor umane. Aceasta face din căutarea legilor generale deși nu neapărat și universale programul de cercetare legitim din punct de vedere științific. În al treilea rînd, naturalismul susține subsumarea teoretică a explicației științifice. Ipotezele sînt deduse din legile acoperitoare (de obicei cauzale), iar cazurile particulare sînt subsumate și astfel explicate. În fine, ea consideră falsificarea drept criteriu științific de demarcare, care separă știința de celelalte elaborări și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]