1,728 matches
-
mai trebuie să negocieze cu primăria pesedistă cedarea echipei pe care-a nenorocit-o. Iată unde stătea disidentul! în sufrageria Muzeului Comunismului, tolănit pe Omagiu și pe Tezele din aprilie, lansînd Opoziției mesajul să nu-și piardă speranța! Cît de perfidă e istoria uneori! într-o secundă, îl poate face pe Gigi Becali mai priceput la metafore decît Fănuș Neagu, iar pe Dinel Staicu îl transformă instantaneu într-un veritabil Andrei Saharov de Podari. noiembrie 2004 Ceva din Ucraina, ceva din
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
fetița pe care Sandi, cuprins de spaimă la gândul că ar putea pierde totul, vrea s-o răpească din sânul dezbinatei familii. Dar, deși îl iubește, isteața copilă nu-l recunoaște drept tată și refuză să plece de bunăvoie cu perfidul amic, raportând lui Luca, fratele mai mare, întreaga tărășenie. Atent la simboluri, dramaturgul plasează episodul dezvăluirii secretului undeva în natură, la aer curat, în parcul din spatele casei (unde se petrec scenele actului al II-lea), "peste pragul" căminului maculat de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Un argument În plus ce vine În sprijinul presupunerii că autorii complotului Împotriva prințului nu au fost alții decât partizanii lui Kurruk Singh și Chet Singh este faptul că No-Nehal Singh intenționa să le ceară acestora o justificare a comportamentului perfid de care dăduseră dovadă pe parcursul Îndelungatei boli a tatălui său, căci Îl jefuiseră și Îl Înșelaseră În cel mai rușinos mod - și se știa că, imediat după Împlinirea ritualurilor funerare ale tatălui său, prințul avea de gând să poruncească să
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
a obține pentru Utter Singh și familia lui mijloacele necesare unui trai liniștit; dar voi, care mai aveți și Îndrăzneala de a vă numi sikhși, sunteți chiar mai răi decât mahomedanii. Ați arătat că sunteți o rasă de oameni josnici, perfizi și trădători, fără milă și credință. Fie ca ticăloșiile să vă fie răsplătite din plin - aceasta este ultima rugăciune pe care o Înalț la ceruri de pe patul de moarte». După care dădu indicații ca după moarte trupul să-i fie
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
o generație care prin suferințe inimaginabile a încercat să pună stavilă celor mai crude și celor mai sângeroase hoarde din cele care s-au tot năpustit peste biata noastră țară. Mult încercata generație 1948 a trebuit să îndure cel mai perfid experiment ce s-a exercitat pe biata ființă umană, cu atât mai perfid cu cât călăii neamului românesc veneau ca prieteni, ca eliberatori". 2 Gheorghe Calciu Dumitreasa, 7 cuvinte către tineri, București, Anastasia, 1996, p. 21: "Vino în Biserica lui
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
crude și celor mai sângeroase hoarde din cele care s-au tot năpustit peste biata noastră țară. Mult încercata generație 1948 a trebuit să îndure cel mai perfid experiment ce s-a exercitat pe biata ființă umană, cu atât mai perfid cu cât călăii neamului românesc veneau ca prieteni, ca eliberatori". 2 Gheorghe Calciu Dumitreasa, 7 cuvinte către tineri, București, Anastasia, 1996, p. 21: "Vino în Biserica lui Hristos! Ca să înveți ce este inocența și puritatea, ce este blândețea și ce
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
semnificativul” cu „dominantul”; alții au făcut diferența între părintele ce a fost semnificativ și cel cu care ei se asemănau ori se identificau; alții distingeau între semnificație „pozitivă” și semnificație „negativă” (de exemplu, oamenii pe care îi percepeau ca fiind perfizi sau cei pe care îi respingeau). Cel mai adesea, naratorii au interpretat atributul semnificativ fie ca important din punct de vedere emoțional, adică iubitor și răbdător, fie sub forma autorității dominante în casă, adică părintele care se implica cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
clopoței pe care Nimicul o îmbracă pentru a-i auzi clinchetele înainte să și-o smulgă din spinare. Ce este Totul? Nimic altceva decât Nimicul: acesta se strânge de gât, apoi se înghite cu lăcomie: iată la ce se reduce perfida șarlatanie potrivit căreia ar exista ceva! Dacă într-adevăr strânsoarea ar înceta numai pentru o clipă, Nimicul ar țopăi în văzul tuturor oamenilor și i-ar îngrozi; nebunii numesc eternitate această oprire! însă nu, dimpotrivă, este Nimicul, moartea absolută întrucât
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
Donne, în poezia lui religioasă, folosește multe figuri de stil de géomètre enflammé. De asemenea, în First Anniversary (Prima aniversare) el folosește o imagine pseudomedioaiă care, dacă nu ținem seama de suprapunerea precizată a termenilor ei, pare orientată în mod perfid exact în direcția greșită (adică peiorativă): *But as some serpents' poison hurteth not Except it be from the live serpent shot, So doth her virtue need her here, to fit That unto us ; she working more than it. * * Otrava unor
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
vorbe și promisiuni înșelătoare; a ademeni, a înșela. A2 = a da țeapă. Expresia "a da țeapă" (un semnificant secund) este o expresie colocviala, cu același semnificat, si anume: a înșela sau a fi înșelat, dar cognitiv implică sintagma "prin mijloace perfide". c) planul obiect-imagine. Faptul că pentru conceptul (B) Alianță D.A. folosește două idiomuri diferite ne determină să vorbim despre o sinonimie conceptuală, deși se observă o antinomie cognitivă dacă analizăm structura conceptuală a obiectelor, structura care, prin valorile funcționale ale
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
francez s-ar potrivi într-o oarecare măsură și lui însuși: ține cu osârdie zece ani un jurnal nu ca să oprească timpul (care nu poate fi, de altfel, oprit), ci ca să fixeze un rău adânc, un rău generalizat, un rău perfid în care ne-am instalat cu toții și pe care îl nutrim, vrem-nu vrem, cu propriile noastre existențe. Pot să spun acum, la sfârșit, că acest proiect i-a reușit lui Mircea Zaciu în ciuda atâtor accente subiective care ne pot irita
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290682_a_292011]
-
Ce anume propovăduiesc ei, ceva care să poată constitui o școală structurată, coerentă și demnă de acest nume? Din păcate, nimic. Mai rău: Hegesias, de exemplu, trece drept un pesimist înnăscut, un disperat de primă clasă cu retorică eficace și perfidă, în așa măsură încât i se pune în seamă o epidemie de sinucideri care l-a determinat pe Ptolemeu să-i interzică învățăturile. Nu prea vedem cum Hegesias și ai săi pot fi numiți cirenaici altfel decât în virtutea argumentului geografic
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
facies depresiv (cum stabilește el oare un asemenea diagnostic în absența oricărei iconografii?), misticism refulat (foarte bine refulat, de vreme ce-i mai radical imanent decât Lucrețiu, să mori, nu alta...), predestinare pentru sinucidere (ce dovezi mai există în afara sfintelor alegații ale perfidului Ieronim, ucigaș-șef?), deliruri melancolice (care-s simptomele reperabile în existența lui? unde? și când?), culpabilitate de origine sexuală (impotența terapeutului proiectată asupra pacientului! ceva clasic...), dezgust față de viață și tulburări psihice (diagnosticate la douăzeci de secole distanță, fără nicio
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
fricii, emotive, rușinoase, care se blochează, care pălăvrăgesc, nehotărâte, veșnic îngrijorate, tip martir, mofturoase, condescendente, indiscrete, copilăroase, lente, neglijente, dezordonate, uituce, visătoare, blazate, supra analitice) c) manifestări ostile (persoane: agresive, negativiste, nesociabile, care se eschivează, care tărăgănează lucrurile, prefăcute, sarcastice, perfide, mincinoase, sabotoare, bârfitoare, care dau vina pe alții, care nu greșesc, care se consideră unice, care critică nefondat, amenințătoare, dominatoare, autoritare, certărețe, care întrerup, prea ocupate, insistente, impulsive, grăbite). Concentrarea asupra personalității trebuie să țină seama și de faptul că
AUDITUL CALITĂŢII by SILVIA MIRONEASA () [Corola-publishinghouse/Science/342_a_756]
-
plan productiv și mai puțin în plan sociouman. La unii, participarea capătă forme violente doar atunci când propriile interese le sunt în joc, și rămân cu totul apatici atunci când este vorba de interesele altora, de fapt, ale organizației. Există și forme „perfide” de participare care se realizează prin prezentarea celor mai intime (și meschine) interese personale sub o formă principială, corectă, de ordin social, care nu permit ,,drept de replică”; în alte cazuri, interesele personale sunt atât de exacerbate, încât urmărirea realizării
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
și al autorului ei. În ziua premierei dramaturgul împlinea patruzeci de ani, și acest debut târziu, precum și alte împrejurări din viața lui au făcut să izbucnească un violent scandal literar. După o notă strecurată în „Voința națională” (1905), unde era perfid insinuată presupunerea că autorul lui Vlaicu Vodă ar fi profitat de un manuscris al lui Odobescu, se naște ceea ce, în același ziar, Ilarie Chendi numește „legenda plagiatului” lui D. Detractorii se ivesc unul după altul (în „Viitorul”, „Flacăra”, „Dreptatea”), făcând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286707_a_288036]
-
și pace, când într-o zi s-au dezlănțuit forțele răului conduse de magicianul Satanei, Ariel, care dorea să supună țara și s-o închine infernului. Robert porni cu armata război împotriva forțelor răului. Dar erau atât de viclene și perfide, că nimeni nu putea să le prindă, își schimbau înfățișarea în ce doreau, aducând mari prejudicii oamenilor și țării. Tocmai căuta soluții, când își aminti de inelul cu diamant. Îl chemă pe Daniel. -Care-ți este dorința-întrebă el binevoitor. -Forțele răului
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
că „din punga celor ce-i ascultă trăiesc lingușitorii”. Minciunii îi priește de minune terenul secetos. Dar „Nimic în lume nu se împacă mai prost cu intenția de a susține o cauză dreaptă decât viclenia, ipocrizia și minciuna” îImm. Kantă. „Perfidul spune în față numai ceea ce este întors pe dos”. Fățarnicul își dă „arama pe față”, adică năravurile și intențiile rele ce stăteau până atunci ascunse sub un zâmbet prefăcut sau sub vorbe poleite. „Există un lucru infinit mai odios decât
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93254]
-
se numește Greață."81 De asemenea, Sartre îl vede pe celalalt că pe un dușman, a cărui privire îl îngheață și îl transformă în obiect sau în sclav. Toată viața se transformă într-o panda și o cursă întinsă tuturor, perfid și constant. De aici și senzația de a te simți privit din spate, de urmărire și conspirație universală pe care o încearcă și o proiectează asupra lumii transcendente și imanente protagonistul din Abaddon, Exterminatorul. Bănuiește sau, mai bine spus, este
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
iarnă, nici primăvară,/ Ci numai timpul în care mi-e dat să visez,/ Mi s-a făcut dor de țara de-afară.// Trec granița din nou și mă supun/ Legilor ei de care nu am putut să scap,/ Un ochi perfid sucește pe-o parte și pe alta/ Chiar și ce i se pare că aș avea în cap.// Ofer de bună voie un vis numai al meu/ Știind că nu se poate să răscolești prin vise/ Ce nu-ți sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287968_a_289297]
-
ori „ne-voința“ de a crea, el se așază programatic în umbra gestului întemeietor. Mai grav decât plagiatul comun îmi pare plagiatul de idei - greu, dacă nu imposibil de identificat la nivelul contigent al slovelor. Există însă o formă mai perfidă a plagiatului: plagiatul de limbaj, cu pretenție de originalitate. Această formă de pla giat constituie îndeobște patologia mediilor academice și este expresia, dusă până la ultimele consecințe, a parvenitismului intelectual. Asemenea lucrări nu transmit nimic (fiindcă nu își propun acest lucru
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
îi mai rămân de împușcat decât cei ce au mânuit pușca, propriii executanți pe care-i acuză că s-ar fi dedat unor „abuzuri”. O dată în plus, Stalin se erijează în reparator de greșeli, în țarul bun, înconjurat de boieri perfizi, vinovați de toate crimele comise în numele său. Unul dintre elementele geniului deosebit al lui Stalin este profunzimea lui în minciună. Pe măsură ce înaintează în nihilismul revoluționar, distrugând țărănimea rusă, nimicind legătura socială prin teroare, ridicând copiii împotriva părinților, soțiile împotriva soților
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
matură, atât experiența intertextualității, cât și stilul perifrastic faulknerian ori minuția cehoviană în descrierea platitudinii existențiale. Convergența aceasta nu e câtuși de puțin stridentă, fiindcă nu eclectismul definește prozele acestui autor, ci predispoziția, savant întreținută, de a amesteca în pasta perfidă a ironiei cele mai diverse maniere. RADU G. ȚEPOSU SCRIERI: Caravana cinematografică, București, 1985; Trenul de noapte, București, 1989; Școala ludică, București, 1990; Planeta mediocrilor, București, 1991; ed. (Planeta mediocrilor precedată de Epopeea spațială 2084), Brașov, 2002; O sută de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287369_a_288698]
-
determina să renunțe la șantaj. Dar acesta refuză. Stăpânind arta disimulării, Ștefan Tipătescu se preface în fața lui Trahanache a nu ști nimic în legătură cu scrisoarea; se consideră victimă, în compania lui Farfuridi și Brânzovenescu, iar în relație cu Nae Cațavencu este perfid și violent. În vorbirea lui Zaharia Trahanache se constată lipsa unui mesaj, tautologia, cacofonia, absurdul comunicării. Nae Cațavencu se află în ofensivă cât timp deține scrisoarea compromițătoare, fiind orgolios, agresiv, inflexibil, dar poate fi ipocrit, fățarnic, sentimental; patriot, umil, atunci când
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
și anume în punctele... esențiale!" Agamemnon Dandanache este un personaj interesant "mai prost decât Farfuridi și mai canalie decât Cațavencu". Acesta este caricaturizat până la grotesc, vorbește "peltic și sâsâit", este ramolit, are automatisme și ticuri verbale, o memorie în derivă; perfid și josnic, se folosește de șantaj, tot o scrisoare compromițătoare, pe care n-o mai înapoiază persoanei în cauză. Ghiță Pristanda, polițaiul orașului, ascultă și execută, însoțind mișcările de ticuri verbale ("curat..."), cuvinte pronunțate incorect ("renumerație", "famelie", " momental", "bampir"). Din
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]