732 matches
-
cu Marchais și Mitterrand încît îți este silă să le îngrămădești în același sac. Cum să le incluzi în aceeași clasă atîta vreme cît nu ai desprins elementul care le este comun presupunînd că ar exista. Acest fapt ne lasă perplecși. Conducătorii despre care vorbește psihologia mulțimilor corespund ei oare unei realități sociologice sau doar unei ficțiuni întru totul desprinsă de real? Dacă se confirmă că nu e cu putință să răspunde la această întrebare, demersul nostru n-ar mai merita
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
în Capitala Banatului. Mă duc la teatru și-l caut pe director. Secretara mă primește acră. Apoi, apare liderul trupei, Hans Linder, cu un surîs echivoc pe față și-mi spune că postul meu a fost... blocat, între timp. Rămîn perplex. Mă scol cu greu de pe scaun și fug la un telefon public. Sun la Direcția Teatrelor și vorbesc cu Mircea Rădulescu, un om cumsecade și un amic de nădejde; el îmi propusese să plec la Timișoara... Mircea sună și el
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
puteam fi la priveghi! Și bine că n-ai lăsat-o să se dezbrace: probabil, sub bluză era doar... scheletul! Și făceai stop cardiac! Iar ochiul roșu însemna sete de sînge! Habar n-ai prin ce-ai trecut, băiete!... Rămăsesem perplex. Nu credem teoria, dar nici nu-mi venea s-o iau în glumă. Mai ales că dramaturgul vorbea cu o seriozitate care impunea un fel de respect! Ioane... sîntem oameni lucizi, nu putem crede-n holograme! O fi fost vreo
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
fapt explicabil prin revenirea teoretică la ostilitatea războiului în general. Motivația are un caracter generic și nu atinge esența problemei inițiale a acceptării serviciului militar alături de apartenența creștină, chestiune destul de actuală; canonul 3 al conciliului de la Arelate (Arles, 314) este perplex și oportunist. Pentru secolul IV nu se cunosc dizertații despre religie: diferențele dintre creștinismul și păgânismul soldaților s-au perpetuat și în secolul IV la fel de bine ca și în secolele II-III cu intensități și consecințe diferite. În general, pentru masele
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
se prea opune asiduităților altui component al sinistrului cvartet. Penibilul se răsucește în grotesc, un grotesc crispant, în clipa cînd stăpînul casei (se mai poate el socoti stăpîn) își pune un costum scoțian și prinde a țopăi, exhibînd dinaintea privirilor perplexe o imagine a emasculării. Infirmitatea, care va să zică, îmbracă un fason de carnaval. O figură luminoasă, deși lucrată în trăsături mai convenționale, e Bunica, depozitară a valorilor tradiționale pozitive. Ca să-i scutească pe ceilalți de încă o rușine, bătrîna, înăbușindu-și plînsul
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
devastator. Măștile literaturii cad, pentru că nu mai există motivații pentru ca ele să fie păstrate pe o figură socială devastată. Moartea de masă face inutile pretențiile oricărui paraître, iar mult Îmbrățișatul estetism al vieții Își vede Înecate toate orgoliile. Literatura rămîne perplexă În fața Istoriei, purtîndu-și cu greu vinovăția de a fi asistat neputincioasă la promovarea valorilor barbare care au cauționat cele mai mari genocide din istorie: era limpede, rolul literaturii nu era acela de a educa. Literatura nu trebuie supraestimată. S-a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
garantează exactitatea informațiilor și aplică măsurile de securitate necesare. Fără asta, Puterea, cât e ea de putere, e dezarmată, pusă cu spatele la zid, gata oricând să sară în aer. În cazul de față, confruntați cu o enigmă neprevăzută de regulament, supraveghetorii perplecși o interpretează ca pe un semn de slăbiciune a regimului statal, ceea ce îi face să devină circumspecți, dacă nu chiar nesupuși, căci ei știu că supravegherea pe care o exercitau s-a lovit de un obstacol necunoscut, că au fost
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
Ei, presupun că n-ai văzut camera copiilor", îmi este greu să înțeleg de ce nu poate accepta nevastă-mea nici un compliment fără să-și minimalizeze meritele. Și mă și doare puțin. Cum puteți explica una ca asta?" Un soț rămas perplex Cunoaștem probabil, fiecare dintre noi, diverse persoane care cu greu ne acceptă complimentele sincere. Fac aceasta fie din cauza modestiei, fie a unei proaste imagini despre propria persoană, fie pentru că nu știu cum să răspundă la ele; în felul acesta ne descurajează ca
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
nerfs, par le chloroforme qui assomme, par l'éther et par la morphine qui fouillaient le rêve, éteignent leș sens et endorment leș émotions" [Maupassant, Notre cœur, p.93]. Nimeni mai mult decat Maupassant, notează M.-C.Bancquart, "ne fut perplexe devant să découverte de la Parisienne mondaine de son époque, intelligente et indépendante" [Bancquart, p.213]. Autorul, care a fost victima dispozițiilor contradictorii, suferind de o imposibilitate de a se defini, nu vede el oare în femeia modernă propria lui proiecție
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
ref> Bălosu, care, ca un vecin bun și onest, trăsese cu urechea la Întreaga conversație, nu Înțelege semnificația enunțului lui Moromete, folosit În relație cu jocul plata foncirii la care tocmai a fost martor. Vâzând că interlocutorul său se uită perplex la el, semn al neînȚelegerii, Moromete Îi explică faptul că el avea, de fapt, 1200 lei În buzunar, dar i-a dat agentului numai 1000. Prin urmare, l-a păcălit cu 200 lei! Ce era atât de greu de Înțeles
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Moromete: Dar pe unde stă BÎldea ăsta? Bălosu: Prin Cățelești. Moromete: Hm! Bălosu: De ce te miri? Moromete: Păi tu n-ai văzut?! Bălosu: Ce să văd, Moromete? (cu fălcile Încleștate) Moromete: N-ai văzut, mă, ce urât e?! Bălosu este perplex! Ce fel de joc este acesta? Ce sens poate avea preocuparea de a observa cum arată un om? El, Bălosu, nu “vede” asemenea lucruri și, În consecință, nici nu le poate Înțelege Îl dau dracu de om care eu Îi
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
asta va merge. Mi-a răspuns: „Jupiter (În casa a V-a la naștere) va trece peste Luna natală la Începutul lui 1985; arată o Înflorire a feminității. Da, ar trebui să meargă”. N-a mers... Eram disperată (iar astroloaga, perplexă). Apoi, la Începutul lunii ianuarie am primit un telefon de la DDASS, unde eu și soțul meu depuseserăm o cerere de adopție cu ani În urmă. „Doamna X? Avem un băiețel pentru dumneavoastră, vă așteaptă.” A fost o adevărată lovitură de
[Corola-publishinghouse/Science/1869_a_3194]
-
sfaturi sunt deseori contradictorii. Pe scurt, nu mai știm unde să Înfigem furculița. Motivele care ne determină să cumpărăm un produs miraculos nu lipsesc, iar tendința lor de a se Înmulți cu vioiciune pe rafturile magazinelor noastre ne lasă uneori perplecși. Cum să ne descurcăm? Nutriționiștii sunt unanimi: bunele principii nu sunt Întotdeauna cele mai complicate, nici cele mai restrictive. Nu se pune problema de a diaboliza habitudinile noastre alimentare, care, la urma urmelor, nu sunt atât de rele, de vreme ce speranța
[Corola-publishinghouse/Science/1861_a_3186]
-
Înainte - de linia Întunecată. În turn mirosea a tutun. A chiștoace stinse. Era ciudat, fiindcă ferestrele erau deschise, iar Faulques golise, Înainte de plecare, borcanul de muștar pe care vizitatorul său Îl folosea drept scrumieră. De asta era sigur, a hotărât perplex, zărind În el resturile a trei țigări. A adulmecat și s-a Încruntat. Chiștoace recente. Alarma i s-a intensificat În creier. S-a mișcat cu grijă, molcom, de parcă Markovic ar fi putut să se ascundă acolo. N-avea sens
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
spus? - Am spus că sunt mândru de dumneata. A urmat o tăcere. Markovic continua să-l privească la fel. - Și sper, domnule Faulques, că și dumneata ești mândru de mine. Pictorul de război și-a trecut o mână peste ceafă. „Perplex” nu era chiar vorba exactă. În realitate, Înțelegea perfect ce voia să spună celălalt. Ceea ce Îl stupefia Însă erau propriile lui sentimente. - A fost un drum lung, a admis. - Tot atât de lung ca al dumitale. Markovic se uita acum la pictura
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
etc.; * scrierea și pronunțarea -csîn anumite cuvinte mai vechi vechi (a ticsi, micsandră, a catadicsi) sau mai noi (rucsac, cocs etc.); * scrierea cu -xla singular și cu -cșla plural, masculin, a unor cuvinte precum: complex/ complecși, fix/ ficși, ortodox/ ortodocși, perplex/ perplecși; formele de feminin plural păstrează scrierea cu -x-; * scrierea și pronunțarea sunt, suntem, sunteți (în loc de sînt, sîntem, sînteți); * scrierea cu î la începutul sau la sfârșitul cuvintelor, respectiv în interiorul cuvintelor compuse sau derivate, al căror radical începe cu î
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
scrierea și pronunțarea -csîn anumite cuvinte mai vechi vechi (a ticsi, micsandră, a catadicsi) sau mai noi (rucsac, cocs etc.); * scrierea cu -xla singular și cu -cșla plural, masculin, a unor cuvinte precum: complex/ complecși, fix/ ficși, ortodox/ ortodocși, perplex/ perplecși; formele de feminin plural păstrează scrierea cu -x-; * scrierea și pronunțarea sunt, suntem, sunteți (în loc de sînt, sîntem, sînteți); * scrierea cu î la începutul sau la sfârșitul cuvintelor, respectiv în interiorul cuvintelor compuse sau derivate, al căror radical începe cu î: învățător
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
de orice vină. Într-adevăr, în contrast cu afirmații de acest gen există altele, care se vor a fi recunoașterea explicită a "tuturor învinuirilor" (Omnia vera puta mea crimina...)78. Chiar dacă exprimată sub formă de "concesie", ultima afirmație a poetului ne lasă perplecși, căci trebuie totuși să admitem că între a spune că "dorința mea este să se poată nega până și vina mea" și a spune cu dinții strânși "fie ele adevărate toate acuzațiile care mi se aduc" există o prăpastie între
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
evidentă discrepanța dintre ceea ce poetul scoate din gură și ceea ce păstrează în suflet cu privire la Împărat. I. Blândețe: cruzimea lui Augustus. La Ovidiu, blândețea lui Augustus este aproape un clișeu, este "recunoscută" și "elogiată" cu termeni care-l lasă pe cititor perplex: Augustus nu este un Creon, un Antifate, un Falaris, un Busiris (poate, un Metellus)432, dar este zeul cel mai blând și mai cumpătat. Chiar și numai gândul, deși îndepărtat de Ovidiu, de a-l compara pe Augustus cu asemenea
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
adâncului autorului. Cu siguranță au spus-o alții mai bine, dar nimic nu concurează cu momentul când ai revelația asta pe propriul spirit. În anul II de facultate mi-am revăzut cele patru scurtmetraje din liceu. Și am rămas puțin perplex... Chit că erau mici comedioare sau frânturi de dramă, toate, dar toate, reflectau interiorul meu de atunci, acela pe care îl știam eu, al lupului singuratic, chiar dacă în exterior eram foarte volubil, popular. Ceea ce stârnește impulsul nostru creativ nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dedic un eseu despre cum indiferența și cinismul sunt vicii care nu l-au atins pe Alexa Visarion. Indiferența și cinismul Alexa Visarion știe, alături de Shakespeare, Cehov și Caragiale că ticăloșia este neobosit creativă și că omul moral rămâne mereu perplex în fața ei. Dar de unde vin ticăloșii parcă tot nu știm, pare a spune cel fascinat, încă din 1980 de "conceptul de stare" niciodată, îndeajuns. Ce se întâmplă însă cu apariția persistentă în spațiul public a indiferenților și cinicilor? Acest subiect
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
sancționează premial" grosolănia și vulgaritatea, spiritul primar agresiv, impostura fudulă, aroganța ciocoiască și vanitățile fanariote renăscute; nici de neîncrederea și suspiciunea în legi și oamenii justiției câtă vreme "totul se poate aranja" altundeva și altcumva; nici, mai ales, de uimirea perplexă a oamenilor cinstiți că viața onestă, dusă în modestie și cumpătare după reguli simple și clare, ce n-au nevoie să fie reinventate, nu valorează nimic pe lângă un ticălos isteț, pe lângă un viclean înrăit, dar de succes, pe lângă un ins
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
cuvinte pentru finalul cărții sale carte la care lucram împreună de trei săptămâni deja am simțit că picioarele încep să-mi tremure... La propriu. De frică. Nu de frica omulețului verde al semaforului care începuse să clipocească în timp ce eu rămăsesem perplex pe mijlocul trecerii de pietoni, ci din cauza, sau poate datorită, acestor rânduri, pe care tocmai fusesem invitat să le scriu. În câteva clipe, mi-am amintit munca alături de domnul Visarion și numele celor prezenți în această carte: critici de teatru
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
încă ceva: se vede și cu ochiul liber că Rusia, în pierdere evidentă de prestigiu, fie el și spăimos-negativ, stă cu mîna-ntinsă, poate mai cade ceva de la masa Occidentului, s-astîmpere foamea endemică a supușilor ei tot mai dezorientați și mai perplex cantonați între fosta glorie și actuala umilință statală. Această mînă întinsă poate fi săturată, iar bogații lumii au cu ce. Odată umplută, mîna nu mai poate fi atît de hrăpăreață, ci doar în poftă intermitentă de a repeta cerșitul. Ei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
moral, complicat, moale, cu problemă în familie, prin îndrăgostirea subită de o jună metisă. De altfel, masculul-vedetă îi și sugerează soluția: să-i zăpăcească el nevasta, ca regizorul să scape de chinuitoarele remușcări în amorul lui extraconjugal. La care acesta, perplex: "Cum să fac un asemenea tîrg!" Buuun. Și urmează scena, picanta scenă, în care naturile celor doi sînt net juxtapuse. Una din frumoasele de la bar, "înger albastru", se apropie de masa celor doi și i se adresează vedetei, recunoscînd că
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]