2,130 matches
-
îmi plâng caracterul, căci tocmai mi se arătase ce nemulțumitor era, gândindu-mă că voi ajunge și eu în mormânt fără vreo speranță de a căpăta altul mai bun; fără nici o putere care să mă scape de el, să mă purifice și să mă mântuiască; iar ea deja se plasa dincolo de această viață astfel încât să transforme verdictul acesta asupra firii mele într-un legământ teribil. Gedenk, Augie, wenn ich bin todt! Însă nu era ea omul care să stea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
stârnit vântul serii pe peron... Toată viața i-a fost doar despărțire, plecare, așteptare... Așteptare a ce ?! Poate ca toate imaginile străine să plece, oricât ar fi fost de frumoase și să rămână așa, luminat de mâhnirea atâtor despărțiri, Sufletul. Purificat în focul tristeții, doar El, sufletul. Și acolo, să se recunoască ea însăși, mergând cu toți cei care pleacă, în bucurie, în lumină, în toată plinătatea vieții, în inima Lui. Și să fie ea însăși iubire, în Inima Iubirii. Sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
drog. Beția ei n-are nimic comun cu ceea ce se întîmplă în tristele paradisuri provizorii ale consumatorilor de marijuana. ( cea ce n-am înțeles în prima seară a fost tocmai funcția fiestei. Vulcanul este în realitate dans pe vulcani. Sărbătoarea purifică sufletele de toxinele singurătății, de aceea șansa oferită de fiestă nu trebuie pierdută. S-ar zice că, prin vacarm, mexicanul strânge puteri ca să poată tăcea până la următoarea sărbătoare, după ce măturătorii vor strânge de pe străzi florile de hârtie călcate în picioare
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
pe izlazul satului o groapă de 30 m lungime, 3 m lățime și 3 m adâncime. „Când groapa a fost aproape gata, soldații cu două camioane au Început să care cadavre.”48 Totul s-a făcut la repezeală, pentru a purifica repede spațiul Înconjurător - Înainte ca trenul generalului Antonescu XE "Antonescu, Ion" să treacă, poate, prin stație. Din cauza grabei, mormântul comun a fost săpat lângă satul Jugani, XE "Jugani" fără să se cerceteze Împrejurimile. A doua zi, 3 iulie, prefectul Captaru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
le va comite în viitor. A plătit de-acum pentru ele și asta îi sancționează ura împotriva omenirii. Păcătosul absolvit care continuă să păcătuiască. Spuneai că George se simte ca un criminal de război nazist la capătul unei lungi condamnări, purificat prin suferință, dar care continuă să nu se căiască. Da. Acum nu mai e în stare să realizeze nimic pe linia studiului sau a scrisului, în schimb e capabil să săvârșească cine știe ce act îngrozitor, care să-l confirme în propriii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
acolo încât un observator din afară (Dumnezeu să spunem) n-ar fi putut găsi mare deosebire între reveriile sacre ale preotului și visurile cu ochii deschiși, neregenerate, ale unuia dintre enoriașii săi. În această sâmbătă seară, gândurile părintelui Bernard, oarecum purificate în vederea meditației sfinte, curgeau cam așa: „John Robert, ce monstru, dar ce atrăgătoare e urâțenia cumplită a feței lui. Ce mult aș vrea să-l revăd, parc-aș fi de-a dreptul îndrăgostit de el, păcatele mele! Ah, dacă mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ți se vorbească, știu, te îngrași din necazurile oamenilor. Te îngrași, devii mieros și torci. Suntem niște biete creaturi omenești, și tot binele e amestecat cu rău. Cu toate astea, binele există. Dacă ne rugăm cu sinceritate să ni se purifice inimile, nu ne rugăm în zadar. Îți doresc numai bine, cât de mult bine. Trebuie să mă ierți. Încetează cu balivernele astea, fir-ai să fii. Ascultă-mă! — Da. — Vreau să-ți pun o întrebare. Da. Ca, de pildă, „dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
3-4, p. 211-217. • Asemenea accente se pot sesiza în luările de poziție ale redacțiilor „Albina românească“, care declara la 1831 că a luat drept model greaca modernă, „Curierul românesc“ și „Curierul de ambe sexe“, care cer ca româna să fie purificată radical, după exemplul grecilor moderni (Cornelia Papacostea-Danielopolu, op. cit., p. 74). Sau, la fel de bine, în limba greacă de către români; ei văd un real folos din această întreprindere. Aceasta demonstrează, o dată în plus, că în Principate rămăseseră destui greci și că limba
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
op. cit., • Ibidem, p. 85. • Ibidem, p. 90. • Raoul Girardet, Mituri și mitologii politice, traducere de Daniel Dimitriu, Iași, Institutul European, 1997, p. 40. Mitul nu neagă lucrurile, funcția lui este, dimpotrivă, să vorbească despre ele48. Pur și simplu, el le purifică, le inocentează, le fixează în natură și în eternitate, le dă o limpezire care nu e neapărat a explicației ci mai mult a constatării 49. Dacă omul acceptă o situație dată fără a mai simți nevoia de a și-o
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
se pretează cazuisticii primei forme a erosului, însă aceasta se subțiază și cedează "presiunii din adâncime" a amorului ce intră sub incidența pasionalului. Amorul-pasiune, specific literaturii cavalerești din Evul mediu timpuriu, presupune implicarea amantului într-un ceremonial menit să îl purifice și să îl perfecționeze spiritual. Pentru aceasta, el se supune unor "probe", inventează și acceptă anumite obstacole pe care trebuie să le depășească. Însă întreg ritualul, cu cortegiul său de provocări, este valabil nu doar pentru Andrei Pietraru. Cum de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
a clădit în timp prin formulări panegirice și identitare de genul "poetul național român" sau "expresia integrală a sufletului românesc", ajungându-se, astfel, la conturarea unui mit cultural de tip Eminescu. Se cuvine, însă, ca un atare mit să fie purificat de toate manifestările festiviste, din lunile ianuarie și iunie ale fiecărui an, ca și de interpretări fanteziste, de genul celei care susține că poetul a fost asasinat printr-o intoxicare lentă, cu mercur, de către un grup reacționar în fruntea căruia
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
femeie, ne-ar putea îndreptăți să considerăm lucrarea dramatică un vag "Luceafăr întors", cu protagoniști schimbați. Succesiunea intertextuală orientează textul spre un mit al lui Hercule, operant în Odă (în metru antic). Tentația adulterului și remușcările ulterioare nu pot fi purificate ignic de Alta. În plus, cuvintele sale adaugă și problematica aruncării iubirii în derizoriu, vizibilă la personajul mitologic al Dalilei din Scrisoarea V: "Alta (vrea să protesteze): Pietro, ard toată ca într-o cămașă de foc...Înțeleg ce greșeală de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
abandonate. Dar, treptat, și spre bătrânețe din ce în ce mai evident, raportul dintre vid și esențial se schimbă. Cioran nu va mai descoperi în esențial un vid, cum spune, ci dimpotrivă: în vid, un esențial. Fapt care nu atenuează sentimentul eșecului, dar care purifică orice criză teribilă, delirantă, extazică a adevărului. Contemplate acum, vidul și esențialul nu mai dor; prin conștiința eșecului, disperarea e complementară melancoliei. În tinerețe, era complementară doar plictisului, anxietății și extazului. Dostoievskian, Cioran nota în aceeași scrisoare către Eliade: „Îmi
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
și atâta tot” (III, 16). Cu toate acestea, sau poate tocmai de aceea, crede că există un fel de compensație ontologică. Se refugiază, de fapt, în vizuina unei astfel de răsturnări de situație: „Nedreptatea e necesară spiritului; îl întărește, îl purifică. În materie de luciditate, o victimă este întotdeauna mai presus de persecutorii săi. A fi victimă înseamnă a înțelege” (III, 46). Cunoașterea Ă chiar dacă e vorba doar de eșecul cunoașterii Ă devine devorare de sine: „Tot ce am descoperit, am
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Singurul mod de a rezista încercărilor fără să mori e să consideri că tot ce ți se-ntâmplă în viață este, în fond, ireal și că totul dispare fără urmă, inclusiv durerile tale” (ibidem). Iată cum înstrăinarea, altădată întruchipând agonia, purifică. Îndepărtându-se de lucruri, înstrăinându-se de sine, Cioran renunță la căutarea oricărui fundament pe care viața l-ar avea în afara nimicului. Își dorește, ca unică soluție a existenței, să se identifice cu nimicul: „Să renunți la tot, chiar și
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
cei mai buni biografi ai săi), el a fost un tînăr "Apollo", pe care Keats avea să îl imortalizeze în faimosul său poem Hyperion: în episodul final, noul zeu al Soarelui din generația olimpienilor intra în viața eternă după ce fusese purificat prin focul imensei suferințe cauzate de cunoaștere - acceptată liber, suferința ducea la o frumusețe spirituală în armonie cu înălțimea suferinței. Pentru Keats, acest greu rit de trecere reprezenta "reîntruparea de aur a lui Chatterton" în zeul Apollo (Roe 2012: 214
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
o sacră mânie; aceasta face parte esențial chiar din geniul pamfletului. Căci pamfletul nu are voie să fie altfel decât genial. În polemică (unde e vorba de idei) ajung talentul, inteligența, abilitatea. În pamflet trebuie geniu. Violența trebuie să fie purificată printr-o mare credință, așa cum se purificau odinioară înainte de luptă cavalerii. Cele mai crunte ultragii, cele mai triviale injurii pot străluci cu o lumină de vitraliu dacă cel care înjură e un om de onoare; această calitate intră consubstanțial în
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
chiar din geniul pamfletului. Căci pamfletul nu are voie să fie altfel decât genial. În polemică (unde e vorba de idei) ajung talentul, inteligența, abilitatea. În pamflet trebuie geniu. Violența trebuie să fie purificată printr-o mare credință, așa cum se purificau odinioară înainte de luptă cavalerii. Cele mai crunte ultragii, cele mai triviale injurii pot străluci cu o lumină de vitraliu dacă cel care înjură e un om de onoare; această calitate intră consubstanțial în geniul invectivei. Din pamfletele lui Aretino nu
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
moartea, principiul imaterial pleacă în căutarea unei noi cărni pe care s-o locuiască. Noul suport depinde de genul de existență dus de defunct în tinerețe. Până aici, tezele coincid. Și acum inversul: după Platon, cu cât mai mult te purifici în renunțare, cu atât meritul e mai mare. Carpocrat afirmă, dimpotrivă, că purificarea trebuie să se efectueze, desigur, dar într-un sens invers celui al ascezei, adică în dezmăț... Astfel, filosoful gnostic crede că sufletele schimbă trupul până a fi
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
limpede, apă răcoritoare, apă purificatoare, ea simbolizează viața, nemurirea, tinerețea. Un canal face legătura între acest izvor și un bazin exterior, trecând în prealabil prin bucătărie: el drenează apa care cară impuritățile, le duce departe de casă, curăță, spală și purifică locul. Acest curs de apă împarte Grădina în două părți. Metaforă a uzării potențiale a acestei ape: ea servește de asemenea, în mod simbolic, oamenilor pătați, murdăriți. Spălarea de păcate - murdăria evacuată din bucătărie - se efectuează datorită acestui curent regulat
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
scriitorului), George Ivașcu, Eugen Jebeleanu, Zaharia Stancu. Un loc aparte îl ocupă analizele privitoare la „democratizarea” vieții social-politice și la reorganizarea Societății Scriitorilor Români (Dan Petrașincu, Participarea directă a scriitorilor, Unde n-au dreptate idealiștii noștri, Al. Piru, SSR se purifica, Epurație la SSR: Radu Gyr etc.). Modelul sovietic devine și aici o dogmă greu de clătinat (Geo Dumitrescu, Viața și munca scriitorului sovietic, Ben Corlaciu, Poetul Iosif Utkin și rostul scriitorilor), iar ideologia marxist-leninistă e „far călăuzitor”, Geo Dumitrescu declarându
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290550_a_291879]
-
zilei împreună. În partea centrală a operei, capitolele 17-38, nimfele îi povestesc lui Ameto propriile vieți și povești de dragoste. La sfârșitul acestui moment de taină și de inițiere, Ameto realizează că nimfele sunt de fapt niște alegorii, și este purificat și înnobilat de dragostea pe care o poartă acestor doamne, în special Liei, prin care sufletul accede spre dimensiunile paradisiace. Păstorul se simte acum îndatorat, căci seraficele creaturi i-au oferit exemple moralizatoare, demne de reținut și de urmat, deși
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
sunt mai puțin valoroase decât ultimele. O explicație ar fi: cunoștințele familiare și verificate sunt mai aproape de suprafața conștiinței, astfel că la ele ne gândim prima dată. Gândirea creativă impune ca fluxul de idei să nu se oprească, să se purifice de ideile cunoscute și să se ajungă la idei neobișnuite. Mintea noastră nu poate reține prea multe idei deodată, ci în medie de la cinci la nouă idei. După circa 20 de secunde ideile se pierd dacă nu sunt repetate din
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
sesizează și aici caracterul utopic al acesteia, utopie ce se organizează mai ales în liniile unei desăvârșiri morale. Se concretizează acum un "dublu proiect de perfecțiune estetică și civilitate"23 afirma Toma Pavel, referindu-se la dorința clasică de a purifica limbajul și moravurile. Pe de altă parte, însă, relația cu societatea nu este unilaterală, influența fiind reciprocă, clasicismul constituindu-se în concordanță cu ceea ce a fost numit l'honnête homme (omul onest), tipologie care a marcat aspirațiile sociale ale vremii
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
de fapt a-și extinde controlul și în rândul cercurilor de intelectuali.28 Astfel, adunările literare amicale devin solemna Academie Franceză al cărei țel este, în primul rând, cel de a realiza un corp de legi menite să ordoneze, să purifice și să îmbunătățească limba franceză, extinzându-se apoi și în domeniul literar. Mărturie stă textul lui Chapelain, pe care l-am menționat anterior. Imputările aduse Cid-ului privesc, în primul rând, subiectul care, nu numai că nu surprinde o fabulă antică
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]