2,521 matches
-
repede cum fuge un cărăbuș când Îi strici casa. Banda apăru din nou, ondulându-se ca un șarpe de neon: „Grupaj de știri special: vești noi despre misterioasa dispariție a celor unsprezece turiști În Myanmar“. Lui Bennie i se tăie răsuflarea. —Hei, toată lumea! strigă el. Veniți Încoace, repede! O să apărem la televizor! — Ce i s-o mai năzări de data asta? spuse Dwight În șoaptă. Se mai lăsaseră păcăliți și altă dată de halucinațiile lui Bennie. Pretinsese că văzuse podul ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
bușit; și doamna Cocă știa asta. I-am ocolit cu grijă, cotind după bloc. Cartierul fermenta la locul lui: banal, trist, intact. Nici Sadoveanu nu l-ar fi descris mai bine. Am traversat bulevardul, printre mașini și gură-cască. Le zăreai răsuflările umede, aburi portocalii în lumina stâlpilor. Maria mă ținea de braț, o trăgeam după mine grăbit, cum face toată lumea după cutremur: parcă ne urmăreau hoții. Tremuram amândoi în izoterme, și nu doar de frig. M-am gândit încă o dată la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
halat, pe băncuțe montate de ei, bucată cu bucată. Lângă linia ferată, zmeura creștea grozav, trebuia doar să ai grijă să nu te rupă câinii când băgai mâna prin tufe. Mai urmăreai și îmbrăcămintea: scurtă, strâmtă, exactă, să-ți taie răsuflarea. Din Pajura și până la Facultatea de Litere, Maria atrăgea toate privirile. Mă trezisem ca-n filme, cu-o fustă de câteva degete ridicată pe catedră, odihnindu-se peste fișele mele despre Urmuz; sau prima oară fusese una lungă? Îmi venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
secrete mondiale, care ascundea drăcii prin statui și-armuri, și dădusem peste autorul-minune și conferința lui epică. Globalmind și frații „Brothers“, concurați de echipa Bavaru-Ciupină, scormoneau și ei prin județ, cu un pas în urmă, dar aproape de noi: le simțeam răsuflarea în ceafă, prezența în gând sau printre rândurile poveștii. Securitatea își băgase și ea coada, poate chiar mai mult decât credeam, infiltrată în cine știe ce persoane sau organizații: Paul, Bidileanu, comisarul Rapotan, vecinii de bloc - toți păreau suspecți (sau doar așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
grăbite sau pricepute, ca atunci când vezi șerpii încolăcindu-se cu zecile, plăcut și înspăimântător. Aburii treceau dintr-o scenă într-alta, se deplasau odată cu corpurile, vârstele și culoarea pereților din camere, fără a se schimba în vreun fel: le simțeam răsuflarea înfășurând-o pe Maria în zeci de îmbrățișări la care nu luam parte. Nimic nu mă făcea mai mândru și mai nefericit decât să știu asta. Cumințenia pe care o căutasem, izvorâtă din convingerea unicității splendide a corpului meu (și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sticlă. Dacă se supăra pe tine, îți deschidea un șantier și sub picioare. În centru, era și mai rău. Piața Palatului urma să fie spartă de trei piețe mai mici, umplute cu birouri, parcări și centre comerciale. Miza îți tăia răsuflarea: priveai ultimul loc liber al orașului. În mijlocul lui, două turnuri de 30 de metri ar fi acoperit Ateneul, Palatul Regal și Biblioteca Universitară. Plecau și monumentele, cu piedestale cu tot: Brătianu, copacul de fontă, „chifteaua pe băț“. Clipeai și fugea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a dispărut, cu tot cu clopot și cabluri. După câteva clipe, m-am liniștit. Am cercetat din nou deschizătura, dar nu se mai întrezărea nimic: nici lumină, nici forme, nici mișcare. Dacă o fi stat după ușa capitonată, comandantul își ținea acum răsuflarea, ca eroul dintr-o poveste nemaipomenită. La urma-urmei, ne aflam într-o clădire ticsită de cărți și istorie, în care orice devenea posibil, inclusiv să-ți imaginezi că, dincolo de burduful de piele roșie, Bolintineanu, Robur sau căpitanul Anton Lupan se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dor... Se Întoarse spre colț, ca și cum ar fi fost cuprins de un somn covârșitor, și, În sfârșit, Își dădu voie să plângă Încet, neauzit, cu lacrimi mari care Îi coborau pe obraji, și o durere prea mult stăpânită Îi tăie răsuflarea. Contesa privea, adâncită În gânduri, formele abia ghicite ale Cetății din lagună. I se păru doar că aude o șoaptă sau o boare de vânt care spunea: „Ștefănel...”. Se Întoarse spre Alexandru, care adormise subit, tremurând parcă. Da, nu putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se avânte prin aceste stepe, dar asta se petrecea doar În depărtările răsăritului, unde se aprindeau alte bătălii, pentru alte bucăți de lume, sub alt cer. Ștefănel Înțelegea totul cu o durere care Îi măcina măruntaiele și Îi aprindea parcă răsuflarea. Plânsul ar fi fost prea puțin. Încercă să se arunce de pe cal, dar legăturile erau strânse, iar bătrânul nu slăbea galopul. Vântul aduse o fărâmă de strigăt „... eeel!”, iar apoi nu se mai auzi decât tropotul nebun al calului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pe crupa calului. Apoi se opri și ascultă. Nu se mai auzea nici o urmă de tropot. Doar vântul aspru, secetos, sosit poate dinspre Marea Caspică. Sau din deșerturile de la miazăzi de gurile Volgăi. Descălecă, Întinse copilul pe jos, Îi ascultă răsuflarea și bătăile inimii, Îi deschise pleoapele. Da, se Întâmplase ceva. Copilul părea bolnav. Îi scutură obrajii Încet, apoi mai cu putere, până când Îl văzu clipind din ochi. - Nu omori la tine..., Îi spuse Nogodar, chinuindu-se să-și aducă aminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
roșiatică, o simplă făclie de rășină lăsată aprinsă Într-un suport de pe peretele Sălii Armelor. Ceilalți nu erau decât umbre conturate de un univers de stele abia bănuit În Întunericul de afară, din care nu sosea, În vasta Încăpere, decât răsuflarea răcoroasă a unei nopți Înalte și senine de septembrie. Era Înconjurat de umbre, dar, mai ales, de voci. Se vorbea În latină, limba de cancelarie a tuturor statelor europene până la curbura Carpaților. De aici, de la Țara Românească, Moldova și țările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
oară În acele pustietăți, Întâlniseră lupii. Se auziseră Întâi urletele sus, pe culmile albe, apoi le zăriseră siluetele mișcându-se iute printre brazi. Apoi răsărise luna și, În jurul lor, nu se mai auziră decât zgomote ciudate, de crengi călcate, și răsuflări de animal la pândă. Mergeau amândoi atenți, cu arcurile pregătite. Când zăriseră printre crengi ochii luminoși ai fiarelor, trăseseră. Nu aveau Însă timp să vadă dacă nimeriseră sau nu. Brusc, În fața lor se ivise un lup. Un singur lup, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
o poate ajuta prea mult... infecția s-a retras, dar a apărut altceva... nu știu... nu mai are energie... dar altceva voiam să-ți spun. Cu greu am aflat unde ești. De la shogunul Ashikaga. Midori făcu o pauză. Își trase răsuflarea, fiindcă vorbise foarte repede și dezlânat. Apoi reluă. - Atunci, la Osaka, ai spus ceva... Că dacă se Întâmplă... dacă sunt singură, pot veni pe muntele Iga, pot deveni o luptătoare kunoichi, Îmi pot găsi un loc printre voi... - Asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
unii privind În gol, parcă scoși din timp, parcă morți pe dinăuntru. După el, fusese târât și legat arcașul Modruz, care părea fără viață. Cei lângă care fusese aruncat Încercară să prindă o bătaie de inimă sau un firicel de răsuflare, dar nu auziră nimic. Amândoi erau priviți cu un imens respect, fiindcă fuseseră torturați. Și dacă nu fuseseră Încă ciopârțiți cu iataganele, Însemna că nu spuseseră nimic, că urmau alte torturi, dacă până În zori Își mai reveneau. Și după un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Doi Apărători Îl ajunseseră pe Alexandru. Dar, de această dată, tânărul fu mult mai rapid decât până atunci. Scoase unul din buzdugane, se răsuci brusc și lovi pieptul acoperit cu platoșă al Apărătorului din dreapta, care căzu din șa aproape fără răsuflare. Lovi apoi În stânga, dar celălalt luptător pară cu garda sabiei. Forța loviturii fusese, totuși, suficient de mare ca să rupă sabia la o palmă mai sus de mâner. - Cinci... murmură Vasile al lui Scatoalcă, uimit. Ceilalți cinci Apărători Îl Încercuiră. Tânărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
afla la mai puțin de zece pași de cercul spahiilor, dar toți stăteau cu spatele la el, urmărind și ei mișcările din curte. Brusc, acolo se Întâmplă ceva neînțeles, tătarul năvăli asupra căpitanului, ienicerii Îl opriră, dar arcașii traseră. Simion Își ținu răsuflarea. Nu era nici o Îndoială. Căpitanul fusese lovit. Nu căzuse Încă, dar avea săgeți În umăr, braț și picior. -Dumnezeule... murmură Simion, Înfiorat. Dumnezeule mare... ce-am făcut cu căpitanul?... Cui l-am lăsat, Doamne? Arcașul simți un tremur În tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
-l ucidă era peste tot și nicăieri. Fiecare din ei putea vedea doar un fragment de mișcare, o umbră prinsă cu coada ochiului, un braț lovind, apoi nimic, doar un geamăt de moarte sau un fâlfâit de aripă, sau o răsuflare calmă de animal care ucide metodic, iute, fără să obosească. Un animal de pradă. Așa Îl văzu Midhat, care, deși aflat În afara luptei, era străbătut de un fior pe care nu Îl au decât cei aflați Înaintea unei morți implacabile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de Înalta Poartă pe tronul Sucevei atunci când părintele său nu va mai fi. Iar aceasta va fi pecetea credinței lui Ștefan față de neînvinsul imperiu al Semilunii! Solul Împături sulul de pergament, așteptând răspunsul. Boierii adunați În Sfatul domnesc Își țineau răsuflarea. Lângă tronul pe care era așezat domnitorul, căpitanul Pietro privea nemișcat, cu mâna pe mânerul sabiei. El ținea În continuare locul căpitanului Oană, care sosise la Suceava, dar nu-și putuse relua, Încă, Îndatoririle de comandant al flancului de est
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îngropaseră morții. Adunaseră grânele și le ascunseseră. Acum erau datori cu o victorie. Pe umerii lor apăsa prima șarjă din lupta grea și Îndelungată a eliberării. Auzeau tropotele spahiilor, gâfâitul cailor, clinchetele armelor lovite de oblâncul șeilor, și, deasupra lor, răsuflarea rară și adâncă a pădurii. Știau că pe flancuri așteptau răzeșii, cei care nu luptaseră la Valea Albă și aveau de dovedit că erau la fel de vrednici ca cei care se jertfiseră acolo. Știau că În spatele lor se află călărimile proaspăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
văzu pe Erina apărându-se cu sabia de o lovitură de suliță și lipindu-și spatele de voievod. Văzu răzeșii căzând unul după altul. Așa fusese, poate, la Valea Albă. Mai erau o mie cinci sute de pași. Oană auzea răsuflarea grea a calului, tropotele Apărătorilor În urma lui și zgomotele bătăliei departe, spre dealurile Ilișeștilor. Înțelesese prea târziu. Nu era vorba de o bătălie adevărată. Era vorba de asasinarea domnitorului. Ștefănel se afla la patru sute de pași și se apropia uluitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
decenii s-a chemat acest complex „Pușkin”, care erau terminați, ca să zic așa, de faptul că nu aveau apă și căldură, ce puteau... ? Și stăteau cinci în cameră. Nu-i ajuta faptul că stăteau cinci în cameră, nu-i ajuta răsuflarea să se încălzească. Și știu c-a fost un marș al studenților înfrigurați și flămânzi, erau... mulți, erau flămânzi, dar înfrigurați, în primul rând, și lipsiți de condițiile minime igienice, care au ajuns până-n centru, au fost... atunci cred că
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
mănțină înlăuntrul țării moștenirea străbunilor săi, dacă are de 'gînd, ca un țar absolut, să refuze orice admitere a ideilor moderne, orice concensiune către bolnavul și nenorocitul său popor, atunci el cată, cu voie sau fără voie, să procure o răsuflare pasiunilor naționale celor {EminescuOpXII 97} comprimate și o ușurare pentru înfierbîntatul sânge rusesc. Alexandru se află în răspântie și trebuie să aleagă una din două: sau să cedeze față cu poporul, sau să-l ocupe în modul cel mai fatal
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
deputaților, senatorilor, membrilor de la Casație, de la Apel, tribunale, a prefecților, administrația Domeniilor, băncilor, drumurilor de fier, poștelor și telegrafelor, serviciu sanitar și tecnic etc. etc., din cari vom cunoaște curioasa promiscuitate care apasă asupra țării întregi, încît nu mai are răsuflare nici în punctele ei cele mai libere. {EminescuOpXII 334} La dreptul vorbind misiunea istorică, predestinarea d[umne ]zeiască a Domniei străine s-a consumat și poporul românesc e de facto înlăturat din istorie, ca o curiozitate etnografică, lipită de pământ
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
lor? Scenele ce se petreceau erau sfâșiitoare. Aci un ofițer recunoscu pe tatăl său și cazu leșinat. Dincolo unul [î]și căuta soția; mințile lui erau pierdute, căci, recunoscîndu-și soția, nu zise nimic, nu plânse, nu strigă: era apatic; dar răsuflarea sa cea grea, mișcarea pieptului, privirea pierdută, mâna tremurând și piciorul șovăitor spuneau destul despre ce se petrecea în sufletul său. Altul își căta fratele și-l găsi, dar el tot nu vrea să crează, el mai avea o scânteie
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
25 martie 1880] UN NOU JURNAL NAȚIONALE-LIBERALE Per aspera ad astra! Un nou drapel [se] desfășoară pe câmpia romînismului! Un nou matador se aruncă în arena publicismului național! Un nou luceafăr apare pe horizontul geniului latinității! Dar, pentru ca să nu pierdem răsuflarea urmând mai departe pe acest diapazon costiș și apoi să nu zică cineva că esclamațiunile noastre de intuziasm sânt numai vorbe sforăitoare, să ne coborâm mai binișor, să trecem la fapte. Mijlocul cel mai nimerit de a face cunoscut pe
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]